Czy tajna broń spowodowała katastrofę w Czarnobylu? Czy dziś znów nam zagraża?

16.11.2024 | www.kla.tv/31055

Czarnobyl nie tylko dostarczał plutonu do bomb jądrowych, ale sam był częścią gigantycznej broni”. "Mamy nową broń - w portfolio naszych naukowców, że tak powiem. Tak potężną, że gdyby była używana w nieskończoność, całe życie na Ziemi zostałoby zniszczone”. „HAARP - system broni zakłócający klimat” „za pomocą którego zmieniają klimat, wywołują trzęsienia ziemi, otwierają wulkany poprzez użycie fal elektromagnetycznych.” „Czynnik wysokiego ryzyka” Wystrzelili 25.4.86 Następnie, 26 kwietnia 1986 r., sprzęt zabezpieczający ostatecznie się zepsuł wystrzelił z konstrukcji kontenera i wypluł materiał radioaktywny. Opad nuklearny rozprzestrzenił się po całej Europie”. Werner Altnickel, który od 1974 r. jest samozatrudnionym technikiem telewizyjnym, jest laureatem nagrody EUROSOLAR w 1997 i innych nagród środowisk naturalnych. W 2008 roku wygłosił wykład na temat chemicznej broni do manipulacji pogodą znanej jako chemtrails dla ponad 1000 gości na „Konferencji Przeciw Zensurze”. Mówił także o elektromagnetycznych „technikach manipulacji pogodą” przy użyciu systemów HAARP. Jako ekolog był członkiem Partii Zielonych, a w 1987 roku został aktywistą Greenpeace. Altnickel intensywnie zajmował się katastrofą elektrowni atomowej w Czarnobylu w dniu 26 kwietnia 1986 roku. Według oficjalnych relacji był to najpoważniejszy wypadek w historii pokojowego wykorzystania energii jądrowej. Katastrofa miała miejsce podczas testu mającego symulować całkowitą awarię zewnętrznego zasilania reaktora jądrowego. Werner Altnickel nigdy nie był usatysfakcjonowany tym wyjaśnieniem. Po opublikowaniu swoich intensywnych badań nad katastrofą reaktora w Czarnobylu, został zwolniony przez Greenpeace w 2005 roku. Stwierdzono, że jego publikacje na temat Czarnobyla, manipulacji pogodą i systemów broni skalarnej nie były w interesie Greenpeace. Kla.TV emituje dziś film dokumentalny Wernera Altnickela Wykazuje on w nim niezbicie, że katastrofa w Czarnobylu nie mogła być w rzeczywistości „wypadkiem”! Ze względu na wiele oczywistych niespójności, Altnickel intensywnie studiował książkę „FER DE LANCE” opublikowaną w 2002 roku przez specjalistę od fal skalarnych i amerykańskiego podpułkownika Toma Beardena. Doprowadziło go to do wniosku, że katastrofa ta była w rzeczywistości spowodowana wojenną skalarną elektromagnetyczną wymianą ciosów między KGB Związku Radzieckiego i USA. Elektrownia jądrowa w Czarnobylu znajdowała się wówczas na terytorium Związku Radzieckiego. Ani strona rosyjska, ani USA nie są zainteresowane wyjaśnieniem prawdziwego tła tego rzekomego wypadku! Dlatego badania Wernera Altnickela są tak bardzo aktualne! W tym dokumencie nie chodzi tylko o ponowną ocenę historyczną. Systemy uzbrojenia używane w tamtych czasach zagrażają nam w obecnej dramatycznej sytuacji na świecie w jeszcze bardziej niebezpieczny sposób. Wrócimy do tego pod koniec tego programu. 1.Kontrowersyjne oświadczenia prof. dr Edmunda Lengfeldera W swoich badaniach Werner Altnickel natknął się na artykuł Martina Ebnera z 31 sierpnia 2003 r. o wycieczce z dziennikarzami do strefy obszaru zamkniętego elektrowni jądrowej w Czarnobylu z prof. dr Edmundem Lengfelderem z Instytutu Promieniowania Otto Huga w Monachium. On i jego zespół regularnie pomagali skażonym radioaktywnie ludziom, także medycznie. Prof. dr Lengfelder złożył następujące wybuchowe oświadczenia: Cytujemy z raportu „Wycieczka po kraju z licznikiem Geigera” Martina Ebnera z 31.8.2003: „Widzę teraz Czarnobyl! Sarkofag i wszystko!” Obok elektrowni atomowej można zobaczyć Prypeć, zadziwiająco duże miasto duchów dla byłych pracowników elektrowni. A czym są te ogromne anteny, które nie są znane z żadnego zdjęcia Czarnobyla, ale teraz można je zobaczyć gołym okiem nad Prypecią? Wyjaśnienie Lengfeldera: Była to niedokończona odpowiedź na amerykański program „Gwiezdnych Wojen”, a mianowicie dwie ściany antenowe o wysokości 150 metrów i długości 600 metrów. Dziesięć z nich powinny były zostać wzniesione w kręgu o średnicy 35 kilometrów, aby wysyłać wiązki o wysokiej częstotliwości do jonosfery. Odbijając tam niezwykle intensywne promieniowanie, możliwe byłoby dotarcie do każdego punktu na Ziemi i, na przykład, sparaliżowanie zachodnich systemów komunikacyjnych. Elektrownia jądrowa w Czarnobylu miała dostarczyć do tego ogromne ilości energii, wykorzystano 16 bloków reaktorów. „To by zadziałało”, Lengfelder jest pewien: Czarnobyl nie tylko dostarczał pluton do bomb jądrowych, ale sam był częścią gigantycznej broni”. Oświadczenia prof. dr Lengfeldera są również potwierdzone przez materiał filmowy, który można zobaczyć w filmie dokumentalnym Radia Bawarskiego z 2006 roku: Natura odzyskuje teren drzewo po drzewie. Szlaban w strefie ograniczonego ruchu podnosi się tylko na czas przejazdu do następnej strefy obszaru ograniczonego. Gwałtownie rosnące wszędzie lasy są skażone, podobnie jak lasy słupów energetycznych, których nie można stopić, ponieważ stal pozostałaby radioaktywna. Maszty dostarczały energię elektryczną do gospodarstw domowych i przemysłu, ale także do systemu obrony przeciwrakietowej wysokiej częstotliwości, za pomocą której Sowieci chcieli wyeliminować amerykańskie pociski z Nato. Ich elektronika została zniszczona przez katastrofę i, podobnie jak wszystko inne tutaj, zostało zredukowane do nagrobka. Według profesora dr Lengfeldera, głównym celem elektrowni jądrowej w Czarnobylu było dostarczanie ogromnych ilości energii dla pobliskiej superbroni wojskowej w pobliżu Prypeci! W końcowym etapie miało powstać 16 elektrowni jądrowych. Miały one dostarczyć łącznie dziesięć takich superbroni z niewyobrażalnymi ilościami energii. Plan ten z pewnością nie pozostał niezauważony przez amerykańskie służby specjalne! II. Rozwój superbroni wojskowej w Związku Radzieckim Ponieważ Sowieci nie byli w stanie tak szybko dogonić USA w rozwoju bomb atomowych, wykorzystali wiedzę niemieckich techników wysokich częstotliwości, którzy zostali deportowani do Rosji po 1945 roku. Opracowali oni już nowy typ radaru zwiadowczego dalekiego zasięgu, a teraz prowadzili dalsze badania nad „antenami nad horyzontem” w Rosji Doprowadziło to do opracowania skalarnych elektromagnetycznych „anten radarowych do wykrywania pocisków rakietowych” i odpowiedniej elektroniki! Powojenny rozwój osiągnął wówczas kulminację w technologiach o podwójnym zastosowaniu: Oprócz zastosowań pokojowych, te opracowane bronie były również wykorzystywane do ataków i niszczenia przez wojsko, np. do wystrzeliwania pocisków rakietowych, do wzbudzania trzęsień ziemi, do manipulowania pogodą lub do manipulacji umysłami itp. Nowa rosyjska technologia stała się znana jako „Dzięcioł”. Termin „dzięcioł” wywodzi się od szumu zakłóceń radiowych podobnego do stukania dzięcioła, który został po raz pierwszy odkryty przez radioamatorów. Amerykańska gazeta „Miami Herald” również użyła tego terminu w artykule „Bitwa z rosyjskim dzięciołem”. Ta superbroń jest rodzajem broni wiązkowej, która wymaga gigantycznych ilości energii. W 1957 r. w byłym ZSRR doszło do poważnej katastrofy w wyniku badań nad tą wojskową superbronią skalarną. W Kyshtym, niedaleko Mayak, znajdował się tajny nuklearny „wojskowy ośrodek badawczy”. Katastrofa ta spowodowała regionalny poziom promieniowania sto razy wyższy niż w Czarnobylu! Były amerykański podpułkownik Tom Bearden był analitykiem w Pentagonie. Był uznanym „specjalistą od technologii skalarnej” i opublikował niemieckojęzyczną książkę „Skalartechnolgie”. Wyjaśnia on tę katastrofę w następujący sposób: „Sowieci wyprodukowali rollover energii w ich wczesnej awarii Kyshtym. Spowodowała to eksplozja nuklearna w pobliskim magazynie odpadów nuklearnych! Opad radioaktywny skaził około 1200 kilometrów kwadratowych, które do dziś są bardzo skażone. Wiedziałem również, że Sowieci zainstalowali systemy bezpieczeństwa we wszystkich swoich nadajnikach skalarnych, aby chronić się przed sytuacjami awaryjnymi, takimi jak ta w Kyshtym. W przypadku zwarcia w nadajnikach, chcieli użyć tych systemów bezpieczeństwa do powolnego i bezpiecznego rozładowania energii do ziemi przez dłuższy okres czasu”. W swojej książce „FER DE LANCE” Bearden kontynuuje: „Nowe superbronie zostały opracowane, wyprodukowane i wdrożone pod kierownictwem KGB. Ponieważ były ściśle tajne, nigdy nie zostały przekazane regularnej armii rosyjskiej!” Były szef rządu Związku Radzieckiego, Nikita Chruszczow, wygłosił następujące oświadczenie na temat przyszłej broni Skalar do swojego prezydium w 1960 roku: „Mamy nową broń - w portfolio naszych naukowców, że tak powiem. Tak potężną, że gdyby była używana w nieskończoność, całe życie na Ziemi zostałoby zniszczone”. Jednak nowa superbroń skalarna nie była gotowa do użycia aż do kwietnia 1963 roku. Zbyt późno, by Chruszczow mógł przeciwdziałać amerykańskiej konfrontacji w kubańskim kryzysie rakietowym w październiku 1962 roku. Superbroń została użyta po raz pierwszy 10 kwietnia 1963 r. do zniszczenia amerykańskiego okrętu podwodnego „U.S.S. TRESHER” pod wodą u wschodniego wybrzeża USA podczas ćwiczeń jako pokaz siły! Jednak oficjalna historiografia nadal twierdzi, że okręt podwodny o napędzie atomowym zatonął z powodu usterki technicznej. III. Wojskowa superbroń może manipulować pogodą! Już w 1962 roku były prezydent USA Lyndon B. Johnson powiedział: „Ten kto kontroluje pogodę, będzie kontrolował świat”. Ponieważ ta nowa technologia skalarna może wyraźnie wpływać na pogodę, każdy postęp w badaniach nad tą bronią oznacza ogromną siłę polityczną i militarną! Już w latach 70-tych XX wieku Sowieci, a później inne siły wojskowe, przeprowadzały poważne manipulacje pogodą. O sowieckich „nadajnikach Woodpecker” donoszono zarówno w USA, jak i w Europie. Jest to pokazane na przykład w karykaturze o kontroli pogody w „WELT am SONNTAG” z 8 sierpnia 1974 roku: Elektromagnetyczna kontrola trzęsień ziemi, kontrola fal upałów i ekstremalnych susz, a także generowanie opadów śniegu były tu popularnie tematami. Parlament Europejski również potwierdził istnienie takiej niebezpiecznej broni pogodowej w raporcie z 14 stycznia 1999 r. zatytułowanym „HAARP - System broni niszczącej klimat”! IV. Próby kontroli zbrojeń superbroni wojskowej 16 czerwca 1972 r. w Sztokholmie odbyła się konferencja ONZ i rezolucja w sprawie zapobiegania szkodom środowiskowym spowodowanym przez niszczycielską broń i inne systemy! W 1975 roku Sowieci przedstawili kilka propozycji rozbrojenia nuklearnego i rozbrojenia skalarnej broni elektromagnetycznej. Zostały one jednak wówczas zignorowane przez USA. W latach 1976/77 przyjęto „Konwencję ONZ-ENMOD” w celu zapobiegania „systemom broni środowiskowej”. Były one jednak wiążące tylko częściowo i zostały anulowane w 1997 roku. Oto fragment „Konwencji ENMOD”, Załącznik 2: „Poniższe przykłady ilustrują możliwości, jakie mogą być spowodowane przez użycie technik manipulacji środowiskiem: Trzęsienia ziemi, tsunami, zakłócenie równowagi ekologicznej regionu, zmiany wzorców pogodowych (chmury, opady deszczu, cyklony i tornada), zmiany wzorców klimatycznych i prądów oceanicznych, zmiany stanu warstwy ozonowej i jonosfery.” Były sekretarz obrony USA dr William Cohen potwierdził istnienie tej broni masowego rażenia 28 kwietnia 1997 r. na „konferencji na temat terroryzmu” w Atenach: „Inni [terroryści] angażują się nawet w rodzaj eko-terroryzmu, zmieniając klimat, tworząc trzęsienia ziemi, otwierając wulkany za pomocą fal elektromagnetycznych. To prawda i dlatego musimy zintensyfikować nasze „wysiłki antyterrorystyczne”!”. Cohen nie wspomniał, że broń ta jest używana głównie w formie terroryzmu państwowego przez mocarstwa nuklearne, ale generalnie ukrywał te zbrodnie państwowe pod pozorem terroryzmu. V. Ściśle tajna prehistoria katastrofy reaktora w Czarnobylu Po dalszych badaniach Werner Altnickel znalazł na stronie internetowej specjalisty od fal skalarnych i byłego amerykańskiego podpułkownika Toma Beardena kolejne wybuchowe oświadczenia na temat faktycznych wydarzeń, które doprowadziły do wybuchu reaktora jądrowego w Czarnobylu, które były utrzymywane w tajemnicy przez KGB i były ledwo znane. Podpułkownik Bearden napisał w swojej książce „FER DE LANCE”, która została opublikowana w drugim wydaniu w 2002 roku, że był bezpośrednio zaangażowany w katastrofę nuklearną w tym samym czasie! Z perspektywy amerykańskiego wojska, opisuje on bardzo szczegółowo w tej książce skalarną, elektromagnetyczną technologię wojenną, która spowodowała katastrofę nuklearną. Tutaj cytujemy fragmenty jego książki od strony 129, pamiętając, że ta skalarna superbroń może być nawet używana do wywoływania trzęsień ziemi, między innymi: „W kwietniu 1986 roku »nadajniki interferometryczne KGB« zaczęły gromadzić energię elektromagnetyczną, która została potężnie zaindukowana w boki »u rowu San Andreasa«, który przebiega przez Los Angeles i aż na południe do San Francisco. Wykorzystali oni „wnętrze” wiązek Woodpeckera jako „super autostrady” dla swoich fal podłużnych i interferometrii. Sowieci korzystali z dwóch ścieżek wiązki. Jedna z nich biegła z północy w dół nad regionem bieguna północnego i górami lodowymi do celu - a druga ze wschodu wokół obszaru docelowego. Sowieci zaaranżowali bardzo duże trzęsienie ziemi - w rzeczywistości wywołanie całej serii takich trzęsień wzdłuż rowu San Andreasa z silnymi wstrząsami wtórnymi po głównym trzęsieniu spowodowałoby straszliwe zniszczenia. W skrócie: Przygotowywano się na „jedno, wielkie trzęsienie ziemi”, którego wszyscy oczekiwali i obawiali się od tak dawna”. VI. Reakcja USA na atak rosyjskiego dzięcioła Cytujemy dalej z książki Toma Beardena: „Skontaktowała się ze mną prywatna grupa. Twierdzili oni, że mogą wyłączyć jeden z nadajników, wytwarzając potężny gigantyczny „impuls sygnału repliki sprzężonej fazowo”, który będzie działał bezpośrednio z powrotem do nadajnika i katastrofalnie go „wypali”. W rzeczywistości okazało się, że cała „Strefa Szczeliny Andreasa” miała zostać pobudzona poprzez zdeponowanie nadmiaru energii na całej jej długości. W tym przypadku indukcja przypisanego trzęsienia ziemi w Kalifornii dopiero się rozpoczynała i miała wielkość bez porównywalnego precedensu. Gdyby doszło do tego zdarzenia lub zdarzeń, straty w ludziach i mieniu Amerykanów byłyby oszałamiające. „Czynnik wysokiego ryzyka” Pytanie zadane mi przez grupę przedstawiało bardzo trudną sytuację decyzyjną. Tak duże wiązki radzieckich interferometrów, po ich skonstruowaniu, zawierają ogromną energię podłużnych fal elektromagnetycznych. Gdyby radziecki nadajnik znajdował się w pobliżu obiektów nuklearnych i został natychmiast zwarty w wyniku stopienia, cała „energia potencjalna” popłynęłaby bezpośrednio do ziemi. W przypadku takiej katastrofalnej awarii nadajnika, ogromnie potężny „impuls fali podłużnej” rozchodziłby się we wszystkich kierunkach otaczającej Ziemi. Pierwszy materiał jądrowy uderzony przez ten impuls zostałby nagle i gwałtownie rozszczepiony. Jeśli nadajnik znajdowałby się zaledwie kilka kilometrów od jednego lub więcej „międzykontynentalnych stanowisk rakietowych”, mogłoby to spowodować pełną eksplozję około 30 lub 40 „megatonowych głowic nuklearnych”. Coraz brudniej i brudniej... Wynikający z tego opad i skażenie radioaktywne byłyby ogromne, rozprzestrzeniając się po całym świecie i potencjalnie zabijając miliony ludzi w nadchodzących latach. Reaktory jądrowe byłyby w podobnym niebezpieczeństwie. Natychmiastowe rozszczepienie całego materiału rozszczepialnego w jednym z nich spowodowałoby gigantyczną eksplozję nuklearną. Byłby to nowy precedens. To był „czynnik wysokiego ryzyka”. Czynnik niskiego ryzyka” „Czynnik niskiego ryzyka” polegałby na tym, że niewiele lub nic z tego by się nie wydarzyło, ewentualnie wywołując trzęsienie ziemi w pobliskiej strefie uskoku itp. Wiedziałem, że Sowieci wytworzyli „rozbłysk EMP” w znacznie mniejszy sposób po ich wczesnej „awarii nadajnika Kyshtym”, a ten rozbłysk spowodował eksplozję nuklearną z pobliskiego magazynu odpadów nuklearnych. Wiedziałem też, że po „Kyshtym” Sowieci zainstalowali urządzenia zabezpieczające we wszystkich swoich skalarnych „nadajnikach interferometrycznych” na wypadek takich awarii. Jeśli urządzenia zabezpieczające wytrzymają, jeśli nadajnik nagle się wyłączy, mogą utrzymać „podłużne wiązki fal EM” i potencjały wystarczająco długo, aby powoli i bezpiecznie rozproszyć energię w ziemi przez dłuższy czas. To był „czynnik niskiego ryzyka”.” VII.Prawdziwa przyczyna katastrofy w Czarnobylu Bearden szczegółowo opisuje w swojej książce, jak faktycznie doszło do katastrofy reaktora: „Grupa podziękowała mi, zdała sobie sprawę, że będą strzelać, i odłożyła słuchawkę. Wystrzelili 25.4.86, tak jak obiecali, i zniszczyli jeden z nadajników KGB - najwyraźniej kilka kilometrów od reaktorów jądrowych w Czarnobylu. W momencie, gdy nadajnik został trafiony i zniszczony, inżynier Bill Bise, który był w terenie i mierzył wiązki Woodpeckera za pomocą detektorów pola magnetycznego, zaobserwował nagłe anulowanie wiązki Woodpeckera okrążającej Ziemię od wschodu. W rzeczywistości mierzył on udane zniszczenie odległego nadajnika interferometrycznego. Nieświadomie wykrył wynik poważnego kontrataku w bardzo niebezpiecznej bitwie. W zniszczonym nadajniku włączyły się urządzenia zabezpieczające, wychwytując duży potencjał promieniowania i utrzymując go przez około 24 godziny, stopniowo uwalniając intensywną energię promieniowania powoli do ziemi - przez cały czas. Rozpaczliwa wiadomość o reaktorach w Czarnobylu zaskoczyła personel kontrolny elektrowni jądrowej, zmuszając ich do natychmiastowego wyłączenia reaktorów poprzez opuszczenie kadmowych prętów kontrolnych. Ale uran w prętach paliwowych oczywiście nadal tam był. Następnie Czarnobyl czekał z zapartym tchem, aby zobaczyć, czy środki ostrożności zadziałają. Następnie, 26 kwietnia 1986 r., urządzenia zabezpieczające w końcu się zepsuły i nastąpił znacznie słabszy „rozbłysk fali podłużnej” niż ten, który wystąpiłby wcześniej bez urządzeń zabezpieczających. Rozchodzące się w ziemi fale podłużne uderzyły w rdzeń reaktora w Czarnobylu na kilka sekund przed wywołaniem wstrząsu w ziemi. Część uranu w rdzeniu reaktora, który został uderzony, natychmiast pękła, wystrzeliwując ze struktury zbiornika i wyrzucając materiał radioaktywny. Opad nuklearny rozprzestrzenił się na prawie całą Europę”. Oprócz raportu Beardena istnieje również bardzo uzupełniający raport dr Petera Betera. Był on wcześniej mianowany przez prezydenta J. F. Kennedy'ego do nadzorowania amerykańskiego Banku Handlu Zagranicznego. Opisał on, że amerykańska motywacja do tego skalarnego kontrataku miała nie tylko charakter obronny, ale potwierdziła, że USA nie chciały dalej tolerować istniejącej większej przewagi technologicznej Rosjan i dlatego zniszczyły rosyjski ośrodek broni skalarnej. VIII. Rosyjscy naukowcy obalają oficjalną historiografię Czarnobyla! Nawet po ponad 38 latach tak zwane wiodące media nie wniosły prawie żadnego wkładu w ustalenie prawdy o katastrofie w Czarnobylu. Zamiast tego propagowały niemal wyłącznie oficjalne oświadczenia rządowe. Czy nie jest to wysoce żenujące, zwłaszcza że są one finansowane przez rządy? Z konieczności jednak nawet tak zwane wiodące media od czasu do czasu ujawniają częściową prawdę. Jednym z takich przykładów jest „Dokument NDR-ARTE” z 1998 roku zatytułowany: „Prawdziwa przyczyna Czarnobyla?”. Dokument ten jest brakującym elementem układanki „amerykańskiego raportu Beardena”. Z rosyjskiego punktu widzenia, rosyjscy naukowcy obalają oficjalne wyjaśnienia rosyjskiego rządu. Ponieważ rosyjscy naukowcy oczywiście nie mieli wiedzy na temat energii elektromagnetycznej bezpośrednio wprowadzanej do uranu elektrowni jądrowej z powodu tajemnicy KGB, nie byli jeszcze w stanie wyjaśnić niektórych procesów fizycznych, które miały miejsce. Ponieważ ten dokument pokazuje cenne oryginalne nagrania ruin w Czarnobylu, które mogą wnieść ważny wkład w ustalenie prawdy, pokazujemy teraz fragmenty tego dokumentu. Informacje z badań przeprowadzonych przez Wernera Altnickela dostarczają bardzo wiarygodnego wyjaśnienia rzeczywistych wydarzeń w Czarnobylu: Prezenterka ARTE: W lipcu 1986 roku, dwa miesiące po straszliwej katastrofie w elektrowni jądrowej w Czarnobylu, KGB wydało listę ściśle tajnych instrukcji. Na szczycie listy znajdował się napis: „Prawdziwa przyczyna super-GAU nigdy nie może zostać ujawniona”. Ale jeden człowiek i tak chciał poznać prawdę. Fizyk jądrowy Konstantin Pavlovic Checherov. Dlatego wciąż wspinał się do ruin, nawet pod sarkofagiem, który teraz otacza zniszczony reaktor nr 4. Znalazł dziwne ślady wypadku, które nie pasowały do wyjaśnień podawanych wówczas światowej opinii publicznej. Checherov, fizyk jądrowy, Moskwy: Weszliśmy do szybu reaktora i wczołgaliśmy się dalej, do odpowiedniego pomieszczenia kontrolnego nad reaktorem, a nawet do pomieszczeń pod reaktorem. Zrobiliśmy zdjęcia i filmy, pobraliśmy setki próbek i, powiedziałbym, tysiące pomiarów. Dopiero wtedy powoli zdaliśmy sobie sprawę, co tak naprawdę stało się z Blokiem 4. I nagle zdaliśmy sobie sprawę, że oficjalne wyjaśnienia z 1986 roku nie pasowały do tego, co widzieliśmy. Prezenterka ARTE: W tym samym czasie, w lipcu 1986 r., KGB przekazało wyższym rangą politykom i urzędnikom tajną listę z jasnymi instrukcjami. Checherov:Ta lista została naprawdę stworzona w dziwny sposób, po prostu przez tajne służby, przez KGB. To było niezwykłe. To była decyzja polityczna. Lista została opublikowana i wszystkie czołowe kadry musiały się do niej stosować. Punkt 1 listy: „Wszystkie informacje ujawniające prawdziwe przyczyny katastrofy reaktora są ściśle tajne”. Tak więc wszystkie oficjalne oświadczenia były nieprawdziwe, ponieważ nie były tajne. Bardzo dziwne. Prezenterka ARTE: Zgodnie z oficjalnym oświadczeniem, nocna awaria reaktora była spowodowana błędem ludzkim, nieodpowiedzialną próbą wyjaśnienia, co należy zrobić w przypadku nagłego zatrzymania turbiny. Zanim sięgnięto po wyłącznik awaryjny, było już za późno. O godzinie 1.23 i 59 sekund potężna eksplozja zerwała dach z hali reaktora. Żarzące się odłamki grafitu spadły na sąsiednie budynki, a chmura radioaktywnych cząstek uniosła się kilometrami w nocne niebo. Badanie zostało sfinansowane przez Wspólnotę Europejską. Raport Grupy Allianza został ukończony w 1995 roku. Rzekomo zawiera on więcej materiałów niż kiedykolwiek wcześniej zebrano. Istnieją jednak pewne oznaki, że raport opiera się bardziej na oficjalnych danych władz niż na własnych badaniach. Szacuje się, że w reaktorze nadal znajduje się około 100 000 metrów sześciennych materiałów radioaktywnych, w tym 40 000 metrów sześciennych samych wysoce radioaktywnych odpadów, zmieszanych z 200 tonami paliwa jądrowego. Ale gdyby to była prawda, sarkofag musiałby być wypełniony po brzegi materiałem radioaktywnym. A Cziczerow i jego ludzie nie byliby w stanie wspinać się tam na dół, przynajmniej nigdy bez specjalnej ochrony. Z pewnością doznaliby poważnych uszkodzeń popromiennych na miejscu. Checherov: Wiele typowych wyobrażeń o Czarnobylu nie ma wiele wspólnego z rzeczywistością. Ludzie pracujący w Czarnobylu oczywiście znają prawdę. Uśmiechają się jednak na wysiłki zmierzające do wyjaśnienia sytuacji i zachowują prawdę dla siebie. Prezenterka ARTE: ...elektrownia jądrowa w Czarnobylu została zbudowana na obszarze, który jest powszechnie uznawany za stabilny geologicznie. Feliks Aptekajew, sejsmolog, Ukrainy: Przeciwnicy wersji o trzęsieniu ziemi twierdzili, że nie może tu być trzęsień ziemi, ponieważ w tak starej strukturze geologicznej, jak na tym obszarze, trzęsienia ziemi po prostu nie występują. Prezenterka ARTE: Stacja sejsmologiczna faktycznie zarejestrowała tylko słabe, lokalne trzęsienie. Czy więc w Czarnobylu mogło dojść do takiego trzęsienia? Co mówią raporty naocznych świadków? Checherov: Kiedy doszło do wypadku, oczywiście wszyscy pracownicy nocnej zmiany byli w jakiś sposób zaangażowani w to wydarzenie. Niezależnie od tego, czy byli na służbie w sterowni, czy w hali turbin, wszyscy zgłosili, że poczuli to w jakiś sposób, gdy wypadek się ogłosił. Większość z nich pamięta tępy huk, tak to się zaczęło. Hałas o niskiej częstotliwości i podłoga się zatrzęsła, ściany się zakołysały, tynk spłynął z sufitu. Wszyscy to pamiętają. Ziemia zdawała się otwierać pod nimi. Niektórzy mówili nawet, że to było jak trzęsienie ziemi. Prezenterka ARTE: 1990: Dokument z Kijowa zawiera 20 relacji naocznych świadków, raporty pracowników elektrowni, którzy byli na służbie tej nocy. Powiedzieli: „Ziemia zatrzęsła się, zanim zaczęła się katastrofa”. Trzęsienie ziemi o magnitudzie 2, które zostało zweryfikowane przez sejsmologów i potwierdzone przez licznych naocznych świadków, miało miejsce zaledwie kilka sekund przed katastrofą. Dokument NDR-ARTE nie dostarcza adekwatnej odpowiedzi na to trzęsienie ziemi. Jednak wyjaśnienia ppłk Beardena dostarczają teraz rozstrzygającego wyjaśnienia. Ze względu na warunki geologiczne nie mogło to być naturalne trzęsienie ziemi, ale zostało spowodowane użyciem opisanej tajnej broni elektromagnetycznej! Zostało ono wywołane w momencie, gdy zawiodły środki ostrożności, a ogromne ilości energii resztkowej zostały nagle i niekontrolowanie uwolnione do ziemi. Zaledwie kilka sekund później elektrownia jądrowa eksplodowała. Jednak wrażenie stworzone przez dokument Arte, że trzęsienie ziemi mogło wywołać katastrofę, jest ewidentnie fałszywe. Niemieccy naukowcy dostarczyli naukowych dowodów w badaniu elektrowni jądrowej BIBLIS-B, że potrzeba co najmniej około 30 minut, aby doszło do stopienia rdzenia jądrowego URANIUM. Dlatego dokument Arte można ostatecznie wyjaśnić jedynie stwierdzeniami Toma Beardena, że katastrofa nuklearna w Czarnobylu została spowodowana skalarną, elektromagnetyczną wymianą ciosów między KGB Związku Radzieckiego i USA. ARTE: Prezenterka Ale tym interesującym stwierdzeniom nigdy nie poświęcono uwagi: Checherov: Usłyszałem grzmot, z sufitu spadła płyta. Podłoga się zatrzęsła, światła zgasły, włączyło się oświetlenie awaryjne. Po 30-40 sekundach usłyszeliśmy nad sobą przenikliwe dźwięki z góry. Dach zawalił się w rzędzie B. Najpierw spadł jeden panel, potem jeden po drugim. Potem zgasły światła. Najpierw trzęsienie, wstrząsy i wibracje, potem gaśnie światło. Kiedy światło zapaliło się ponownie, zapadła decyzja o wyłączeniu reaktora. To było dokładnie to samo. Najpierw wstrząsy i uderzenia, a potem decyzja o wyłączeniu reaktora. To kluczowy moment. Przez dziurę w dachu dostrzegłem błysk, nie ogień, coś innego. Ściany w sterowni zaczęły się trząść, podobnie jak sufit i podłoga. Po kilku sekundach nastąpiła druga eksplozja. Nieco słabsza, ale dziwne, że wszystko się rozleciało. Kolorowa błysk, który wystrzelił w górę na wysokość stu metrów. Prezenterka ARTE: Raporty naocznych świadków i ustalenia Cziczerowa wyjaśniają jedną rzecz: Wyjaśnienie opublikowane przez władze radzieckie w 1986 roku było błędne. Raz po raz pojawiają się całkowicie zaskakujące spostrzeżenia. Checherov: Na przykład, oczekiwano, że grafitowa powłoka i rdzeń reaktora pozostaną nienaruszone - ale nic takiego nie miało miejsca, była tylko ziejąca dziura. Założono, że bioprotekcyjny pojemnik w kształcie pierścienia wokół reaktora został zniszczony lub przynajmniej poważnie uszkodzony - ale to również było błędne. Był prawie nienaruszony, z niewielkimi uszkodzeniami. Na dużej części jego powierzchni, zwłaszcza wewnątrz, zachowała się nawet farba. Werner Altnickel: Wszystko wydarzyło się w ciągu kilku sekund. Kiedy energia EMP nagle aktywowała uran i wyrzuciła go. W przypadku normalnego stopienia byłoby to znacznie wolniejsze, a farba w pojemniku z pewnością by się spaliła. Stało się to tak szybko, że bezwładność termiczna pojemnika bioprotekcyjnego prawdopodobnie zapobiegła spaleniu farby, nawet wewnątrz. Checherov: Spodziewano się, że eksplozja w szybie reaktora rozerwie wszystko - ale nic nie zostało rozerwane. Zamiast tego wiele wsporników stabilizujących grafitową pokrywę po prostu stopiło się i spaliło. A kiedy przyjrzy się bliżej tym stopionym częściom, stało się jasne, że zadziałał tu bardzo osobliwy efekt cieplny. Jakby palnik spawalniczy przepalił rury. Tak, rury wyglądają tak, jakby zostały odcięte przez jakąś spawarkę lub palnik plazmowy”. Werner Altnickel Rury zniszczone jak przez palnik plazmowy można ostatecznie wyjaśnić jedynie plazmą wytworzoną przez ogromną skalarną energię elektromagnetyczną, która nie była już przechwytywana przez uszkodzone systemy uziemienia bezpieczeństwa. Prezenterka ARTE: Jest północ, około półtorej godziny przed wypadkiem rybacy słyszą stłumione dudnienie. Godzina 1:10 : Bardzo dziwne zjawisko na posterunku strażniczym przy wejściu do hali centralnej. Mówi się, że epicentrum zbliżającego się trzęsienia ziemi znajdowało się tuż pod nim. Godzina 1:21: Szef centrum komputerowego widzi niebieskawy błysk światła w hali centralnej podczas swojej wycieczki. Godziena1:23:35: Rozpoczyna się trzęsienie ziemi. Wielki huk i wstrząsy bloku czwartego. Godzina 1:23:40: Odpowiedzialny pracownik zauważa trzęsienie i naciska wyłącznik awaryjny. Wibracje wzrastają. Pierwszy potężny wstrząs, pionowe podpory chwieją się w przód i w tył. Panele sufitowe spadają. Ponowny błysk światła. W hali maszyn pękają okna. Gwałtowne drżenie ziemi i reaktor eksploduje. Siedemnaście minut później kolega w pokoju kontrolnym rejestruje kolejną eksplozję. Trzęsienie ziemi się skończyło. Sejsmograf nie zarejestrował drugiej eksplozji. Checherov: Obraz zniszczeń w górnych pomieszczeniach sprawił, że zaczęliśmy się zastanawiać. Musiały tam być jakieś fale ciśnienia; może nawet zostały tam wywołane. Było tam dla nas wiele niespójności, których przyczyn początkowo nie potrafiliśmy wyjaśnić. Werner Altnickel: Dr Sebastian Pflugbeil z Towarzystwa Ochrony przed Promieniowaniem, cytaty z Strahlentelex, numer 3623632002, dostępne w IPPNW. Pflugbeil mówi: „Checherov był trzy razy w szybie reaktora, gdzie normalnie znajdują się elementy paliwowe. Ale jego nagrania wideo wyraźnie pokazują, że w rzeczywistości nie ma tam paliwa jądrowego. Gdzie ono się podziało? Część stopiła się do dna, ale tylko trochę. Hipoteza Checherova: cały rdzeń reaktora, ogromny blok grafitu, przypominający dziurawy ser, w którym umieszczone są rury z elementami paliwowymi i prętami kontrolnymi, wystrzelił w górę z szybu reaktora jak rakieta. W trakcie tego procesu zawirował ważącą 2500 ton pokrywę na szybie reaktora. Rdzeń reaktora przeleciał obok niej około 40-50 metrów w górę i częściowo wyparował po drodze. Następnie eksplozja jądrowa rozerwała wszystko na strzępy i wyrzuciła prawie całe paliwo jądrowe do środowiska. Ciężka pokrywa ponownie uderzyła w dół i stoi teraz pod kątem nad szybem reaktora”. Władimir Strachow, Instytut Geofizyki w Moskwie: Jest jednak pewna przeszkoda: Zgodnie z wersją Cziczerowa, sytuacja w reaktorze powinna osiągnąć punkt kulminacyjny w ciągu 15-20 sekund, aż do momentu eksplozji. Checherov: Blok 4 przedstawia następujący obraz: Stopiony metal płynął po podłodze, uderzył w przeszkodę, wystrzelił w górę i zestalił się w kształt winogrona. Można to zobaczyć do dziś i oczywiście sfilmowaliśmy to. Można oszacować, że stopiony metal płynął z prędkością około 5 metrów na sekundę. Nie był więc powolny ani lepki. Pięć metrów na sekundę to bardzo szybko. Stopiony metal przebył maksymalnie 50 metrów od reaktora. Metal płynął więc przez około dziesięć sekund. Następnie zestalił się. I to często w pozycji pionowej, czyli podczas spływania w dół. Nie było więc nawet wystarczająco dużo czasu, aby spłynął na podłogę i tam się zestalił. W. Strachow: Do tego dochodził fakt, że ludzie wspinali się po zniszczonym reaktorze. Oczywiście sądzono, że intensywność promieniowania musi być tam ogromna, ponieważ napłynął tam materiał radioaktywny z reaktora. Okazało się jednak, że promieniowanie nie było aż tak silne. Oczywiście ludzie biorący udział w ekspedycji do ruin reaktora założyli kombinezony ochronne. Zaskakujące jest jednak to, że nikt z nich nie zginął. Najwyraźniej nawet jeden z nich nie zachorował poważnie. To interesujące. Najwyraźniej prawie żaden materiał radioaktywny z reaktora nie przedostał się do budynku. Nawet podczas swobodnego spadania w dół. Wszystko wydarzyło się zbyt szybko. Uwaga od Wernera Altnickela: Opisany powyżej szybki i krótkotrwały ruch przepływu oraz nagłe zestalenie się stopionego materiału ma sens, gdy zdamy sobie sprawę, że zewnętrzna energia EMP wprowadzona do uranu była gwałtowna i trwała tylko kilka sekund. Oznacza to: gwałtowną i szybką aktywację jąder atomowych uranu i gorącej, cienkiej stopionej masy z szybkim przepływem i szybkim krzepnięciem w środku przepływu, gdy indukowana energia EMP zostanie przerwana, a zewnętrzny ogień elektromagnetyczny zostanie w ten sposób wyeliminowany. Zgodnie z oficjalnymi specyfikacjami KGB, tylko 4% ładunku reaktora rzekomo uciekło, a 96% nadal znajdowało się w ruinach. W rzeczywistości jest prawdopodobnie odwrotnie. Prawie wszystko wyleciało, a reaktor jest prawie pusty. Potwierdzają to również naukowcy. Uciekający, na krótko bardzo gorący stopiony materiał pod zbiornikiem reaktora musiał składać się głównie z metalu okładzinowego, np. cyrkonu dla uranu. Uran, aktywowany przez zewnętrzny dopływ energii, nagle wystrzelił w górę, jakby z lufy armatniej. Ponieważ prawie żaden aktywowany uran nie wydostał się poniżej i prawie żadne promieniowanie nie było mierzalne, ludzie byli w stanie wejść do środka i nie umrzeć. Kiedy Sowieci zdali sobie sprawę, że ich obiekt jest ostrzeliwany przez Amerykanów, zdołali jeszcze przekierować energię, która została następnie wyrzucona z powrotem do ziemi na 24 godziny. Ale po 24 godzinach te systemy uziemienia z magazynami nie były w stanie powstrzymać tej ogromnej energii. A jeśli weźmie się pod uwagę, że tylko reszta, która pozostała, mimo że była już rozładowywana przez 24 godziny, zdołała wysadzić elektrownię jądrową, można sobie wyobrazić, co by się stało, gdyby na przykład nie mieli takiego systemu powstrzymywania - tj. systemu odprowadzania do ziemi pełnej energii, która następnie powróciła. Wówczas wszystkie one wysadziłyby się w powietrze. IX. Znaczenie ujawnienia z Czarnobyla w odniesieniu do obecnej dramatycznej sytuacji na świecie Badania Wernera Altnickela sprawiają, że oficjalne komunikaty rządów i wszystkich tzw. wiodących mediów walą się jak domek z kart. Opisana superbroń skalarna była dalej rozwijana przez wojsko i tajne służby od czasu „Czarnobylskiego Super-Gau” prawie 40 lat temu i dlatego z pewnością jest dziś jeszcze bardziej niebezpieczna. W szczególności Stany Zjednoczone wyraźnie wykorzystały tę tajną technologię do promowania „manipulacji klimatem i pogodą” poprzez ogromny system anten HAARP na Alasce i jego następców. Te ujawnienie z Czarnobyla rodzi zatem wiele poważnych pytań, zwłaszcza w obecnej bardzo dramatycznej sytuacji na świecie: 1. Czy obecne zmiany klimatyczne i zjawiska pogodowe, takie jak ekstremalne susze, powodzie, tornada, a nawet trzęsienia ziemi etc., jak również potwierdzone w „Konwencji ONZ-ENMOD”, są bezpośrednio związane z tymi tajnymi wojskowymi systemami superbroni? Czy obecne straszenie dwutlenkiem węgla jest tylko globalnie zorganizowanym manewrem dywersyjnym, aby te systemy broni pogodowej mogły być nadal używane niezauważone przez opinię publiczną? 3.Czy elektrownie jądrowe są tykającą bombą zegarową, ponieważ w każdej chwili mogą zostać zaatakowane przez te tajne systemy broni? 4. Czy te tajne technologie zbrojeniowe stanowią jeszcze większe zagrożenie niż broń nuklearna w świetle eskalacji obecnych punktów zapalnych na świecie? Drodzy widzowie, ostatnie dziesięciolecia pokazały, że ani USA ze swoimi państwami sojuszniczymi, ani Rosja z państwami komunistycznymi nie są zainteresowane uporządkowaniem tych systemów broni skalarnej, które zagrażają istnieniu całej ludzkości. Media publiczne całkowicie zawiodły w swojej misji, a także prześladowały szczerych informatorów jako teoretyków spiskowych. Ten ważny dokument ma na celu zapewnienie, że w końcu odbędzie się publiczna debata na temat tych systemów broni, które zagrażają istnieniu ludzkości. Wciąż niewyjaśniona katastrofa w Czarnobylu z 26 kwietnia 1986 r. uczy nas, że mogą to zrobić tylko ludzie. Nadszedł czas oświecenia przez ludzi kochających prawdę! Prosimy o pomoc w rozpowszechnieniu tej dokumentacji na wszelkie możliwe sposoby. Udostępnij to poruszające wideo na platformach społecznościowych, takich jak Facebooku, tiktoku, Twitterze, telegramie, Instagramie lub e-mailu. Udostępniamy również krótkie fragmenty programu do pobrania w naszym niebieskim okienku informacyjnym na stronie www.kla.tv. Tylko poprzez ich aktywne rozpowszechnianie można powstrzymać przestępców, którzy nadal używają tej broni w tajny i nierozpoznany sposób!

von alw SVW

Quellen/Links: Angaben über Werner Altnickel MAGAZIN 2000plus / Nr. 317 https://www.anti-zensur.info/azk1/chemtrailshaarp
Dokumentation des Bayrischen Rundfunks: 20 Jahre Tschernobyl Dokumentation von Nikolaus Geyrhalter (1999). Brisante Aussagen von Prof. Dr. Edmund Lengfelder https://martin-ebner.net/regions/eastern-europe/weissrussland-tschernobyl/
Entwicklung einer militärischen Superwaffe in der Sowjetunion MAGAZIN 2000plus / Nr. 317 Buch: "FER DE LANCE", Tom Bearden. Cherniere Press. Zweite Ausgabe 2002 https://de.wikipedia.org/wiki/Thresher_
(U-Boot) Militärische Superwaffe kann Wetter manipulieren! www.kla.tv/28095
http://www.chemtrail.de/wp-content/uploads/2014/01/SOWJETISCHE-WETTERKONTROLLE.pdf
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/A-4-1999-0005_DE.html
https://report24.news/doch-keine-spinnerei-haarp-in-eu-papier-als-klima-waffensystem-bezeichnet/
https://t.me/WernerAltnickelAbsicherung/3904
Versuche zur Rüstungskontrolle der militärischen Superwaffe https://www.nachhaltigkeit.info/artikel/uno_konferenz_stockholm_1972_688.htm
https://t.me/WernerAltnickelAbsicherung/3897
https://treaties.un.org/Pages/ViewDetails.aspx?src=IND&mtdsg_no=XXVI-1&chapter=26&clang=_en
https://t.me/WernerAltnickelAbsicherung/3905
https://t.me/WernerAltnickelAbsicherung/3903
https://de.wikipedia.org/wiki/William_Cohen
Die streng geheime Vorgeschichte zur Tschernobyl-Reaktorkatastrophe Buch: „FER DE LANCE“, Tom Bearden. Cherniere Press. Zweite Ausgabe 2002. Die US-Reaktion auf die russische Woodpecker-Attacke Buch: „FER DE LANCE“, Tom Bearden. Cherniere Press. Zweite Ausgabe 2002. Die wahre Ursache der Katastrophe von Tschernobyl Buch: „FER DE LANCE“, Tom Bearden. Cherniere Press. Zweite Ausgabe 2002. https://www.peterdavidbeter.com/
https://en.wikipedia.org/wiki/Peter_Beter
https://t.me/WernerAltnickelAbsicherung/3906
Russische Wissenschaftler widerlegen die offizielle Tschernobyl-Geschichtsschreibung! NDR/arte-Koproduktion Dokumentation: (1997/1998): „Der wahre Grund von Tschernoby?“ Buch und Regie: Bente Milton, Deutsche Fassung: Falk Wienecke, Deutsche Erstausstrahlung: arte, 21.09.1998 zu finden unter dem Link: https://www.kraftzeitung.net/video/dokumentation/der-wahre-grund-von-tschernobyl/alle-seiten.html
https://t.me/WernerAltnickelAbsicherung/3919
Die Bedeutung der Tschernobyl-Enthüllung im Hinblick auf die aktuelle dramatische Weltlage https://www.kla.tv/28524
http://www.chemtrail.de/fortlaufende-diffamierungs-pressekampagne-gegen-werner-altnickel/