Ivo Sasek: Beygð lög - sameinuð skylda

31.12.2022 | www.kla.tv/24638

Ivo Sasek Fæddur 10. júlí 1956 í Zürich Giftur, 11 börn, 15 barnabörn Menntun: löggiltur bifvélavirki og veitingamaður 4 ára biblíuskólanám í 42 ár alþjóðlegur biblíukennari í fullu starfi með um 2000 skráða fyrirlestra um allan heim, 9 fjölskylduóratoríur Sumt þess sem Sasek hefur stofnað síðan 1983: «Obadja» (Kristi endurhæfingarstarf fyrir fíkniefnaneytendur, geðsjúka og áfengissjúka) OCG (Organic Christ Generatiðon) (trúarhreyfing með áherslu á lífræna iðkun) AZK (samtök gegn ritskoðun) S&G Hand Express Kla.TV (Fjölmargar heimildarmyndir um heimsviðburði á mörgum tungumálum) Elaion-Verlag, kennsluþjónusta safnaðanna (höfundur yfir 20 guðfræðilegra kennslubóka, fjölda bæklinga og smárita) Panorama-Film (leikstjóri, handritshöfundur og framleiðandi 9 kvikmynda í fullri lengd, þar af 3 stómynda) Sasek.TV (fjölmargir söng- og tónlistaruppsetningar, söngleikir, 9 fjölskylduóratoríur = tónlistarflutningur með fjölskyldunni) I -VO (þverlínuleg heildargreining) (þýðingarverk úr gríska frumtexta Nýja testamentisins) Og margt fleira Ivo Sasek talar í dag um efnið „Beygð lög – sameinuð skylda“ Halló öllsömul! Vá, þvílíkur dagur - í alvöru! Þakka ykkur öllum fyrir að hérna, við höfum virkilega stóra dagskrá í dag. Ég vil þakka öllum fyrirlesurum fyrir fram fyrir komuna, það kemur enn á óvart hver kemur næst. Ég byrja strax, því tveir fyrirlesarar okkar sem koma á eftir mér munu halda aðra kynningu stuttu síðar – annar staðar. Við höfum frægt fólk sem gesti í dag. Við byrjum strax með staðsetningarákvörðun. Allt í lagi, eruð þið hress? Áhorfendur: Já Ivo Sasek: Allt í lagi. miskunnarlaus valdaelíta hefur í raun hálstak á heimssamfélaginu. Til dæmis eru fjármálamafía, stríðsmafía, lyfjamafía, almenn mafía, útvarpsgeislamafía að kæfa okkur, eftirlitsmafían kæfir okkur endalaust. Við getum talað um efnahagsmafíu, menntamafíu, listmafíu, trúarmafíu og líka heimspekimafíu. En eiturlyfjamafíu er líka að kyrkja okkur hérna niðri. Höldum áfram með áfengismafíuna, fíknimafíuna, 666 eftirlitsmafíuna. Þú gætir bara haldið svona áfram allan daginn. Það er líka verið að kyrkja okkur af mafíum úr barna- og kvennaverslun, flóttamannaviðskiptum, umhverfisviðskiptum, kreppuhagnaðarviðskiptum, hvert sem litið er. Svona er núverandi heimsástand. Og þú sérð, með þessu 18. AZK erum við nú líka að vinna að hagnýtum lausnum til að losa bæði okkur og þetta heimssamfélag úr hálstaki, leyfðu mér að kalla það þessa kolkrabba. En hvernig geta til dæmis frekari leiðir eða næstu skref einstakra uppljóstrara litið út eða næstu þróunarferli sem allir uppljóstrarar fara í gegnum og takast á við saman. Þetta er spurning sem okkur langar að skýra fyrir fram, til að bregðast aðeins við. Sem einstaklingar eða einstakar hreyfingar erum við því miður bara í frumustigi eða á stigi einstakra líffæra. Nú þurfum við að sjá myndrænt fyrir okkur að það sem er að gerist í líkama þínum, gerist líka í stóra samhenginu. Það er grundvallarsannleikur. En sama hversu falleg augu eða munnur sé, nef eða hvaða eyra er, sama hversu fallega einstök líffæri vinna saman, er lífvera aðeins fullkomin þegar þau vinna öll saman. Og þessi samvinna er mikilvæg svo að við getum sinnt þörfum heimsins á viðeigandi hátt. Og eitt get ég sagt þér, mannkynið hefur lengi þráð af innsæi hæfan líkama, við getum sagt heilan líkama. Þannig að hingað til höfum við sem einstaklingar, við ræðum fyrst og fremst um uppljóstrara í dag, við sem einstaklingar eða sem einstakar hreyfingar aðeins getað í grundvallaratriðum boðið upp á og verið hlutalausnir. Og einu gilti hversu frábærar okkur fannst einstakar hugmyndir okkar vera eða hvernig framsetning verkefna okkar var. Hingað til hefur ekkert okkar verið með heildarlausnina - leyfi ég mér að segja – eina forgangslausn fyrir alla. En það er til! Einhver lausn sem hefur forgang og á við fyrir alla. Það er það fyrsta sem við verðum að halda föstu í dag. En þú sérð, rétt eins og sérhvert líffæri í líkamanum þínum er öllum hinum líffærinunum í líkamanum mikilvægt og gegnir ómissandi hlutverki, þá er sérhver áherslupunktur sem þú heyrir frá fyrirlesurum okkar í dag, gríðarlega mikilvægt til að þróa lausnaskapandi heildarlíkama. Sjáið til, þrátt fyrir þrána eftir stóru myndinni, heildarsamhenginu, upplifir sérhvert okkar sinn eigin innblástur, sínar eigin leiðir og þjónustu, ég myndi orða þetta sem þá tilfinningu sem hina einu sönnu lausn fyrir alla. Getið þið fylgt því eftir sem ég er að tala um, já? Því við höfum því miður tilhneigingu til að vilja draga öll önnur líffæri í okkar líffærahluta. Að skylda hvern og einn sem eftir er í okkar næsta skref eða beygja sig undir okkar þróun. En hvert líffæri í líkamanum þarf bara að sinna eigin hlutverki, það er mjög mikilvægt. Ég myndi segja að tilfinning sjálfsmikilvægis sé bara ímynduð. Bara ímynduð. Og nú er kominn tími fyrir allt mannkynið að læra að viðurkenna að þeir eru ein örlagatengd lífvera, skiljið þið? En við erum í raun aðeins lífvera þegar öll innri og ytri líffæri starfa saman eins og einn maður. Nákvæmlega eins og þú, til dæmis, þú alveg persónulega eða sálin þín, eins og þú getur með líkama þínum, því sama hvað þú gerir, öll líffæri þín fylgja þér. Það sem þú sem sál gerir. Og það alveg sama þótt hjartað, augun, eyrun, lungun, nýrun o.s.frv. hafi enn sitt alveg sérstaka hlutverk. Þið skiljið, heildin gerir stærri heild. En frá toppi til táar eru öll líffæri alltaf í takt við þessa einu aðgerð þína, skiljið þið, þetta er mikilvægt. Við þurfum þróun í átt að heildarhreyfingu. Ég gef nú nokkra mikilvæga lykla þekkingar og til aðgreiningar á þessu þróunarferli. Á meðan - taktu nú vel eftir - nefnilega þú, þarft á hverju líffæri að halda til að geta lifað og starfað sem skyldi, þá komast mörg líffærin þín vel af án þín. Vissirðu þetta? Til dæmis geta þau líka virkað án virkrar heildarsamhæfingar líkamans. Hugsaðu bara til dæmis um sjúkling í dái eða geðsjúka eða jafnvel heiladauða. Þau sjálf sem manneskjur eru á vissan hátt úr leik. Hjörtu, lungu, nýru og meltingarfæri þeirra virka enn eins og allt sé í stakasta lagi - en svo er ekki. Hvað getum við lært af þessari mynd? Ég er bara að segja að hvert einstök líffærastarfsemi, að hafa hana eina og ná tökum á henni er alls ekki toppurinn. Í stóra samhenginu þurfum við að átta okkur á því. Því jafnvel hjá þeim látnu halda neglur og líffæri áfram að vaxa þótt þau eru löngu komin í gröfina, vissuð þið þetta? Svo við skulum ekki blekkja okkur sjálf með því að telja það nægjanlegt, ef svo má að orði komast, bara vegna þess að við virkum nú þegar sem stök uppljóstrunar líffæri. Spurningin er hvort við erum bara eitt líffæri eða sé allt þegar sameinað í einn líkama. Ég bið ykkur um að hafa viðmiðið alltaf við það að hve miklu leyti við höfum þegar getað orðið samverkandi einingarhreyfing og virkum inn í heildarlífveruna. Hver er samantekt þessarar dæmisögu sem ég tala um núna? Enginn uppljóstrunar hópur rugli saman sértækri tilvist sinni sem upplýsandi líffæri saman við að vera upplýsandi lífvera. Hér er gríðarlegur munur. Aðeins fullvaxin lífvera með öll líffæri í samhengi, getur hafið göngu sína, farið sína leið, sinnt starfi sínu. Þannig að einu gildir hverju við höfum áorkað hér niðri, miklu meira er fram undan, mín kæru. Og þið sjáið, þetta virkar nákvæmlega eins í stóra samhenginu, í vaxandi mannkyns-lífveru. Bæði meðal okkar uppljóstrara sem og í tilliti til alls heimssamfélagsins. Ég ætla bara að nefna hagnýtt dæmi um uppljóstrunarlíffæri, við getum líka sagt að uppljóstrunarhreyfingar sem freistast um þessar mundir að keyra í gegn sína hluti eina, eða helst að endurforma allan líkamann í sitt sérstaka líffæri, það væri þeirra ósk, það myndu þeir helst vilja gera. Til dæmis skipti-hópum. Í augnablikinu poppa upp skiptihópar með öllu tilheyrandi, skiptihópar sem vilja bjarga lífi sínu. Og þá segja þeir sjálfum mér: „Ó, ef bara allir gerðu eins og við,“ og þeir sjá fyrir sér að vöruskiptaviðskipti eins og þeir eiga í, það væri eitthvað sem allur heimurinn þyrfti að gera. Ég segi ekki að það sé slæmt en vandamálið er að þessir einn skiptihringir segir við sig sjálfa, bara eins og við gerum er það sem allir verða að gera. Og svo segja aðrir eitthvað annað. En ég spyr hvar eru þá alla hinar nauðsynlegu aðgerðirnar á öllum sviðum. Hvað yrði um þær? Hugsum bara um baráttuna sem er yfirvofandi. Til dæmis gegn hringjum barnaníðinga eða gegn Great Reset eignarnáminu og þúsund hlutum til viðbótar. Svo það er í eðli sínu ekkert athugavert við sjálfsbjargarviðleitni, við ættum öll að huga að þessum hlutum. En sjálfshjálparhreyfingu ætti aldrei að líða eins og þeir sé allt sem þarf: „Ef allir gerðu þetta eina, þá ... Vinsamlegast ekki svona, bara ekki svona, það er rangt. Það þarf meira til því tími og orka tapast vegna þessarar þrengingar svo hægt sé að stöðva alla þá samsærismenn sem virkilega vilja banna hvers kyns sjálfsbjargarviðleitni í náinni framtíð. Skiljið þið þetta? Það er á dagskránni núna. Þeir vilja banna persónulega sjálfbærni, að þú hafir ekki lengur garða o.s.frv. Það er baráttan. Það þarf meira til. En á hverju þekkjum við þegar eitthvað þarf að verða forgangsverkefni fyrir alla? Þetta þýðir að þú eyðir ekki öllum tímanum þínum í garðinum þínum, heldur skipir þér í einhvað stærra. Hvað er táknið? Maður þekkir það á því að þetta eina atriði sem allir þyrftu í raun að taka þátt í er líka viðurkennt af öllum sem raunverulega óumflýjanlegt. Það er táknið og þá á þann hátt að einfaldlega allir vita að svona verður þetta að vera. Að það þurfi eitthvað sem er æðra því sem ég sjálfur er að gera. Þannig að ef við getum sagt einum rómi: „Þetta er málið!“ Engin spurning - þetta er það! Og þá vinnum við sjálfkrafa ekki lengur gegn hvert öðru heldur erum þakklát og gerum okkur grein fyrir að við erum öll skuldbundin þessum eina forgangi. Nefnilega sem margþættur her með verkefnum og skyldum sem bæta hvert annað innbyrðis, en með sérstökum sameiginlegum áherslum, forgangsröðun og einnig aðgerðum. Svo við skulum vera vakandi eftir þessari fullvissu í dag sem ég hef talað um hér. Í lok þessa AZK í dag munum við sjá hvort eitthvað hafi þróast með þessum fyrirlestrum í dag. Ég segi bara, náttúran þrýstir okkur í átt að heildarvexti, heildargetu og samlegðaráhrifum þar sem öll höggvum í sama knérunn. Sérhver sem heldur að hann hafi eitthvað algilt fyrir alla, þar á meðal ræðumenn okkar hér í dag, sama hver hann er, getur haldið því fram og það verður okkur eins augljóst eins og að átta sig á því að ljós er óbætanleg nauðsyn fyrir allar lifandi verur. Þetta er mjög mikilvægt. Ég nefni dæmi: Maðurinn getur lifað af án blómkáls eða appelsína, sítróna o.s.frv., en ekki án ljóss. Það er skynsamlegt fyrir okkur öll, ekki satt? Og sama gildir auðvitað um öll möguleg svæði. Ekkert líffæri getur lifað t.d. án lofts. Það hlýtur að vera ljóst. Svo þegar loftið klárast verða allir að sjá til þess að til sé loft. Allt, þar á meðal hjarta, lungu, nýru, hvað sem það er. Við getum til dæmis komist af án þrýstilofts, klárlega án ilmvatna sem svífa í gegnum loftið okkar en aldrei án lofts! Skilurðu? Ég tek bara upp tvær algildar meginreglur hér sem gætu gert okkur meira að einni hreyfingu. Um það snýst málið. Hvað sameinar okkur enn meira, umfram einstaka hluti okkar? 1. Einmitt, ljós! Ljósið er það allra mikilvægasta. Sé ekkert ljós verða allir að taka í bremsuna. Með öðrum orðum þá þarf upplýsingastarfið að vera með algerlega stöðugan forgang, vera okkur alger nauðsyn fyrir, rétt eins og ljósið á daginn og rafljósið á nóttunni, eins og það er fyrir okkur. Þrátt fyrir allan mun á fólki og þeirra fjölbreyttustu athöfnum, þá eru það allt háð að minnsta kosti fimm nauðsynlegum hlutum fyrst og síðast. Ljós er það fyrsta, síðan matur og drykkur. Við erum háð klæðnaði, hlýju, vernd gegn veðrum. 1. ljós, 2. matur & drykkur, 3. klæðnaður, 4. hlýindi, 5. veðurvörn. Og ég segi, hvenær sem ráðist er gegn þessari forgangsröðun okkar, grunnþörfum okkar, eftir því hvernig ástandið er í heiminum, þá verður sérhver að leggja sína einstaklingsbundnu starfsemi til hliðar því samkvæmt. Hvernig við viljum lifa af, það er auðvitað skilyrðið. Og núna á sér stað árás á heimsvísu, á þessar mikilvægustu þarfir okkar allra. Takið vel eftir! Í gegnum t.d. WEF er okkur tilkynnt um rán allra okkar eigna, er það satt? Vegna gasstríðsins er hitinn tekinn frá okkur. Óvægnar Chemtrails halda áfram að ræna okkur ljósinu sem við þurfum. Það nær líka yfir matjurtagarðinn þinn eða sólarsellurnar þínar. Skiljið þið? Stríð og sviðsettir heimsfaraldrar hóta þrældómi og hungursneyð. Þá er maturinn og drykkurinn farinn, ekki satt? Ritskoðun á netinu skyggir á ljós sannleikans fyrir okkur, án hans getum við ekki lifað. Sérðu þetta? En við erum þannig líka svift andlegri næringu. Þannig að með stöðugum æsingi í fjölmiðlum og hræðsluáróður sem sviptir okkur allri hjartahlýju. En hlýja er eitthvað sem maðurinn þarfnast, innri sem ytri. Og allar ögranir til klofnings og eitrunar andlegs lofts - og andrúmsloftsins okkar á milli. Er það ekki rétt? Ráðsti er á okkur á svo tilvistarlegan hátt og hið viðurkennda markmið á baki öllum þessum hryðjuverkum um allan heim er örugglega einræði. Nefnilega hið miskunnarlausa eignarnám og þrældómur allra þjóða. Og sjáðu, til að hindra þessa banvænu áætlun, heyrum við þessa sex AZK fyrirlestra í dag. Og ég vil nú víkja öðrum hluta ræðu minnar að efni sem næsti ræðumaður, sem á eftir mér kemur, mun síðan fjalla enn frekar um. Og ég bið þig núna að fylgjast vel með því sem ég ætla að segja þér. Því ég vil núna opinbera lögfræðileg leyndarmál. Lögfræðileg leyndarmál handa öllum og ég er sannfærður um að langflestir sem sitja hér í þessum leikvangi hafa ekki hugmynd um leið þessara hluta. En ég skal segja ykkur söguna af því hvernig ég áttaði mig á því sem ég vil segja þér núna. Eins og þú veist hef ég verið ofsóttur af meginstraums fjölmiðlum í áratugi. Og á tímabili þar sem ég var sérstöku misrétti beittur frá þeim, fékk ég bréf frá svissneskum dómara. Þetta bréf var mjög langt. Þetta var ekki dómsskjal, ákæra eða neitt slíkt. Í raun algjör andstæða þess. Þessi starfandi svissneski dómari hafði fylgst með í langan tíma hvernig fjölmiðla réðust gegn mér og byrjaði síðan að rannsaka það af eigin frumkvæði. Þegar nýju hámarki misréttisins var náð gegn mér, OCG, einnig Kla.TV og AZK o.fl., , sýndi þessi dómari samúð. En ekki bara hve illa ég var staddur – svona atburðir eru hans daglegt brauð – skiljið þið. Nei, samúð dómarans spratt af vitneskju hans um hversu augljóslega ég ætti á hættu að lenda í málsmeðferð fyrir dómstólum sem ég myndi örugglega tapa, óháð því óréttlæti sem ég varð fyrir. Og ég held að til að forða mér frá frekari vonbrigðum þá útskýrði hann fyrir mér í smáatriðum á nokkrum blaðsíðum hvernig hin svokölluðu lög virka í raun og veru. Og eftir hvaða grundvallarreglum dómskerfið fer yfirleitt eftir. Og ég skal segja þér, sestur þessa bréfs lét mér líða eins og litlum dreng sem fullorðinn maður útskýrði alvarlega hvers vegna jólasveinninn er ekki raunverulegur. Þetta um mína persónulegu sögu. En svipuð atburðarás hefur nú endurtekið sig á alþjóðavettvangi. Og í samkrulli með ykkur. Já, einmitt með ykkur, með frjálsu uppljóstrurum og öllum fjölmiðlapíndum mótmælendum, með fólki sköðuðu vegna lokana og þess háttar. Þú veist að þrátt fyrir tæplega 20.000 fræðsluútsendingar bara á Kla.TV um alls kyns glæpi gegn mannkyninu, hefur ekkert dómskerfi hreyft sig. Fram á þennan dag hafa þeir ekki lyft litla fingri. Heilt yfir. Og engu skiptir hvort ákærurnar snerust um uppljóstrun um stríðsglæpi eða lyfja-, bólusetningar- eða fjármálaglæpi, fjölmiðla-, umhverfis- eða farsímaglæpi og þess háttar. Nefndu hvað sem er. Og þegar öryggisyfirvöld hófu skyndilega aðgerðir og tóku málin í sínar hendur, hverjum refsuðu þau venjulega? Auðvitað okkur! Þannig að þeir refsuðu ekki brennuvörgunum heldur þeim sem tilkynntu um eldinn. Skiljið þið þetta? Þetta er hreinlega gríðarleg neyð. Og það sést hvað skýrast í óteljandi tilvikum um tilkynnta Covid glæpi. En þá líka með tilliti til tilkynntra barnaníðingarhringa. Þú gætir líka séð það í tilfellum tilkynntra þátttakenda í leynifélaginu - allt til hvernig satanískum helgisiðamorðingjum er hlíft osfrv. Þannig að kjarni málsins er sá að öryggisyfirvöld og dómskerfið hafa hingað til hafnað nánast öllum aðgerðum um leið og það kom að skýrslutökuk virkilega stórra glæpa. Og það hnattrænt. Skiljið þið? Og það þrátt fyrir t.d.10.000 ítarlegar rannsóknir á sönnunargögnum, þrátt fyrir hundruð þúsunda sakamála, framlagðar gagnyfirlýsingar, þrátt fyrir ótal beiðnir, frumkvæði, mótmæli o.s.frv. Heilt yfir settu engin öryggisyfirvöld neitt í gang vegna þess. Sjáðu til, það var svo miklu meira til, það voru bækur, það voru heimildarmyndir, það voru viðtöl og þessháttar. Ekkert nýttist. Ekki einu sinni ótal smárit og viðtöl við sérfræðinga og óháða uppljóstrara. Svona gæti ég haldið áfram í allan dag. Dómskerfið lyfti ekki litla fingri. Sem svar við þessari stóru spurningu sem í millitíðinni á sér stað hvarvetna í heiminum, hvers vegna ekkert dómskerfi gerir eitthvað í málinu. Gættu að, allt í einu datt nýlega svarið bókstaflega í fangið á mér. Því þessi sena með vinveitta dómaranum endurtók sig. En í þetta sinn kenndi mér hátt settur stjórnmálamaður og mér vinveittur. Að þessu sinni var hann líkur fullorðnum og ég væri ég lítill drengur og hann fjarlægði vingjarnlega en rækilega ranghugmyndir mínar um páskahérann. Hann útskýrði með öðrum orðum vægðarlaust fyrir mér raunverulegt form og virkni réttarkerfis okkar, hin raunverulegu tengsl hins svokallaða dómskerfis með öllu tilheyrandi. Og ég skal segja ykkur það sem hann tók saman fyrir mig í grófum dráttum. Hann segir að allt réttarkerfið, þ.e.a.s. dómskerfið, líði fyrir einn og sama veikleika og vandamál. Og það byrjar hjá lögfræðingunum. Hjá lögfræðingum og saksóknaraembættum. Alveg yfir til dómaranna. Og einu gildir hvort það er frá héraðsdómi, Landsdómi, alríkisdómstóli eða jafnvel enn ofar. Þannig að allt réttarkerfið hreyfist eingöngu í eignarétti. Þar lægi risastórt vandamál og verður því fyrst og fremst að virka eins og fyrirtæki. Verður! Það þýðir: eingöngu eftir hreinum og klárum viðskiptaviðmiðum og áherslum. HA?! Dómstólar? Heyri ég rétt? Hann sagði að allt snérist fyrst og fremst um ábyrgðarmál. Og að standa vörð um fjárhag þess fyrirtækis sem kallar sig ríkið. Niðurstaðan er sú að þetta er eins um allan heim. Og vegna þess að dómskerfið fjallar eingöngu um eignarétt þarf það alltaf að taka tillit til og verja yfirgnæfandi hagsmuni ríkisins, þ.e.a.s. atvinnulífsins. Og ekki réttindi eða hagsmuni litla mannsins. Þú verður að skoða vel það sem þú heyrir hér. Í grundvallaratriðum á alltaf allt að lúta viðskiptakröfum, þ.e.a.s. ríkiskröfum. Ég skal segja ykkur niðurstöðu þessarar litlu fullorðinsfræðslu: Þarna stóð ég: Shit, nú hafa þeir tekið jólasveininn frá mér, nú er páskahérinn líka farinn. Skilur þú? Svo ekkert er sem sýnist. Og ég segi: það sem sérhver meðal-Jón hefur alltaf haldið eða trúað, er að dómskerfið sé til staðar til að rétta órétt og óréttlætið og til að tryggja að réttlætinu sé framfylgt. Ekki satt? Og nú er útskýrt fyrir mér að aðalhagsmunir sérhvers dómskerfis snúist í raun alls ekki um minn litla persónulega rétt, heldur þegar upp er staðið eingöngu um dreifingu bótaskyldu. Svo auðvitað er niðurstaðan sú að í orði kveðnu er réttur litla mannsins líka tryggður. En aðeins í orði kveðnu. Vitiði, nefnilega bara þá þegar dreifing bótaskyldunnar er strategískt hagstæða staða fyrir þennan litla mann. Síðan þegar ákvarðanir eru teknar manna á milli, milli reikninga og skuldbindinga o.s.frv. Þá spyr maður sig: Hvaðan kemur þessi gerólíka hugsun, þessi hugsunarháttur um lög og réttlæti í raun og veru - nú þarf þú að hlusta vel - þá rekst þú á enn gilt réttarkerfi sem er 2.000 ára gamalt og á uppruna sinn til Rómar til forna. Þaðan eru annars allar þekktar lagabækur líka upprunnar. Þannig að 2.000 ára gamall réttur krefst virðingar sinnar enn í dag, rétt eins og í Róm til forna. Ég vil nota dæmi um einkamálaferli til að sýna fram á þetta, þar sem sést kannski hvað skýrast hversu handahófskennt og harkalega réttu er enn lýst yfir sem röngu, og röngu sem réttu. Fyrir ekki svo löngu risu bókstaflega á okkur hárin vegna dómsmáls. Hvað var það? Það lék enginn vafi á því að Deutsche Bank hafði svikið hjón á eftirlaunum, m.ö.o. svipt þetta fátæka, litla fólk öllu sparifé sínu. Þau lögðu því fram kæru. Fyrstu tvö dómsstigin staðfestu kröfu eftirlaunahjónanna. Svo, eins og spáð var, virtust þau eiga inni strategískt hagstæðari stöðu. Að það hafi ábyggilega ekki verið svo staðfesti síðan þriðji dómurinn, þ.e. þriðja dómsstigið. Þrátt fyrir að sektarspurningin væri algerlega skýr ákvað þetta dómsstig skyndilega að Deutsche Bank hefði verið í rétti. Og það gerðist aðeins vegna þess að efnahagsleg áhrif og þar með efnahagslegir hagsmunir Deutsche Bank áttu að vera í fyrirrúmi fram yfir efnahagsleg áhrif og hagsmuni eftirlaunahjónanna. Og það getur þú meira að segja lesið í dómnum. Vegna þess að þetta snýst, eins og alltaf, fyrst og fremst um ábyrgð reyndust þessir eftirlaunaþegar ekki skipta skipulagslega máli. Deutsche Bank var hins vegar skipulagslega mikilvægur. Með öðrum og enn skiljanlegri orðum: Ef Alríkisdómstóllinn hefði dæmt gegn Deutsche Bank, hefði það leitt til margra framhaldslögsókna. Og sem hluti af þessu eftirfylgniferli hefði Deutsche Bank staðið frammi fyrir greiðsluþroti, þ.e. gjaldþroti. Og þar með var skipulagslega mikilvægt fyrirtæki í hættu. Svo rangt varð rétt. Magnað, ekki satt? Svo þetta snýst um ábyrgð og skipulagslega mikilvægi. Við verðum loksins að skilja það, annars skiljum við ekki hvað er alltaf í gangi. Hvers vegna er t.d. allar uppljóstrunar tilraunir okkar, mótmæli, kærur hrófla ekki við dómskerfinu nema gegn okkur. Þetta er ástæðan. Alla vega ein þeirra. Við höldum samt í fullkomnum barnaskap að dómarar og lögfræðingar séu eins og jólasveinar og páskakanínur sem gefa okkur ekkert nema hluti sem við viljum vegna þess að þeir gæti réttar okkar og haldi óréttlæti í skefjum o.s.frv. Það eina sem ég get sagt er: Farið að vakna börn, vaknið nú! Áttið ykkur á að þessi lífeyrisþega- og bankasaga var aðeins því möguleg að það er snýst alltaf fyrst og fremst um dreifingu ábyrgðar. Og spurningin um hvað sé betra fyrir kerfið eða viðeigandi. Í samantekt: það er ekkert dómskerfi sem vakir yfir okkur eins og ástrík móðir eða eins og strangur faðir, eins og við höfum alltaf ímyndað okkur. Og hvernig við höfum alveg augljóslega, alveg meðvitað, verið látin trúa því í gegnum aldirnar, ég myndi segja í ósvikinni rómversk-kaþólskri trú. Það er einmitt þessi skilningur, þessi slæma vitundarvakning sem veldur því að reiðin brýst fram í æ fleira sviknu fólki. Milljónir fara út á götur til að lýsa yfir vanþóknun sinni á löglegu heimilisleysi sínu. Ögrunin verður sífellt meiri. Sjáið þið þetta? Ég hef upplifað þessa sögu með ykkur. Á öllum hliðum er stigmögnun, bókstaflega ýtt undir borgarastyrjöld. Ég held að heimurinn hafi í 2000 ár ekki staðið jafn nálægt hyldýpi frelsis síns eða járnhliði hins forna rómverska einræðis en einmitt núna. Refsilög viljans voru bundin hinum fornu rómversku lögum fram á þennan dag. Þetta vil ég fjalla stuttlega um. Vegna þess að Rómverjar nenntu því einfaldlega ekki að fylgja eftir nýfrömdum glæpum - í kjölfarið völdu þeir því leið takmarkandi aðgerða sem átti fyrir fram að koma í veg fyrir alla hugsanlega glæpi - rómversk lög. Þannig að ef aðeins einhver hótaði munnlega, þ.e.a.s. með munninum: „Ef þú gerir ekki hitt og þetta, þá mun ég gera þetta og hitt við þig“, þá var þessi hreina bókstaflega hótun um refsivert brot þegar talin refsiverð. Það er þannig enn þann dag í dag. Því ættum við að gæta þess að láta ekki einu sinni ögra okkur af munnlegum, þ.e.a.s. bókstaflegum, hótunum í stöðugt vaxandi þrengingum, þ.e. af stjórnvöldum, lögregluliðum o.s.frv. Sjáðu hversu margir áberandi uppljóstarar eru í auknum mæli sakaðir um hatursorðræðu - sérstaklega á okkar dögum. Þetta er einmitt upprisa hins forna rómverska vilja-refsiréttar. Til að orða þetta í biblíulegu tilliti: Ég sá dýrið sem læknaðist af banasárum sínum stíga upp úr sjónum. Það hefur staðið í Biblíunni í 2000 ár. Eins og ég útskýrði ítarlega í AZK fyrirlestri mínum („Gegn kynþáttafordómum og samsæri“ www.kla.tv/23509) um dýrið úr sjónum, þá er dýrið tákn ríkisvalds. Biblían útskýrir það sjálf. Og ímynd hafsins er tákn þjóðanna. Dýrið úr hafinu með höfuðin fjögur o.s.frv. frá Opinberunarbókinni 13 táknar upprisu hins forna rómverska heimsveldis sem talið var dautt en sem hefur nú samvaxið við höfuðin fjögur. Saman við hina fornu anda heimsyfirráða: Babýlon, ríki Meda og Persa, Grikkland og ég segi meira að segja Ísrael til forna. Þetta stígur skyndilega yfir þjóðirnar. Allar nánari upplýsingar er að finna í ræðunni sem ég nefndi. Á þessum tímapunkti undirstrika ég bara enn og aftur að skrifað stendur að á sama tíma og þetta dýr úr hafinu, sem er að rísa upp aftur, muni kraftur okkar - það er kraftur þinn þarna úti - og nýi heimurinn okkar ná sigursælu gegnumbroti! Trúið þið þessu? Þú sérð, okkur er öllum óafturkallanlega ætlað að skipa þessum endurvöktu, heimsráðandi öndum undir fætur okkar! Og ég segi yður með fullvissu, þegar við gerum það mun allur himinninn örugglega standa við bakið á okkur í krafti, og framkvæma það sem við skipum hér fyrir. Ef við bara höldum okkur fast, hugrökk og óbifanleg, við þessa ákvörðun um sigur okkar. En nú verðum við að hverfa aftur til hins forn rómverska fjölríkjaveldis sem nú reynir að fagna endurreisn sinni. Ég ætla að draga stutt saman það sem fram hefur komið. Aðalhagsmunir sérhvers dómskerfis snúast á endanum um það eitt að dreifa bótaskyldu milli manna, bankareikninga, þ.e. veðbréfa. Af þeim sökum starfa allir lögfræðingar, þar á meðal saksóknarar, dómarar o.s.frv., sem kaupsýslumenn fyrir einkageirann. Ef lögfræðingar og ríkissaksóknarar reikna vitlaust, þýðir það að þeir bera ábyrgð á eigin mistökum. Ef þeir verða gjaldþrota verða þeir óhjákvæmilega og tafarlaust sviptir leyfinu. Taki dómari við skítamáli af lögfræðingi eða ríkissaksóknara, þ.e.a.s. hinn ákærði (glæpamaðurinn) engan peninga fyrir bótum, þá fellur ábyrgðin sjálfkrafa aftur á þann sem gerði rangan útreikning - einfaldlega viðskipti eins og hjá sérhverjum kaupsýslumanni. Þar sem auðvitað enginn dómari í heiminum vill vera persónulega ábyrgur fyrir svo mikilli áhættu er hann tryggður af vinnuveitanda sínum, samhliða dómarastöðu hans. Hempa dómarans er embætti, hann er embættismaður. Óbeint er sérhver dómari starfsmaður ríkisins. Embætti hans kemur hins vegar frá réttarheimild sem starfar eða virkar yfirþjóðlega. Meira um það síðar. Hvað sem því líður um leið og takmörkuð „fyrirtækjatrygging“ dómarans dugar ekki lengur, skyldi honum verða á í messunni, þá fellur ábyrgðin sjálfkrafa aftur á ríkið - það er að sjálfsögðu á okkur - þjóðina sem fær stöðugt að blæða fyrir allt. En til að komast hjá þessa síðustu hryllings atburðarás voru bæði dómarar og ríkin tryggð af því fyrirtæki sem sá um alla lögsögu dómstóla. Hvernig gæti heilt ríki verið tryggt ef allt færi fjárhagslega í vaskinn hjá ráðnum löggæslumönnum þeirra? Það er spurningin. Kannski tryggingarfyrirtæki eins og Tryggingafélag Zurich eða Winterthur eða Swiss Re eða hvað? Nei ekki þannig. Eins og sjá má af genetískri vegferð réttarkerfis okkar var lögsaga dómstóla í gegnum aldirnar, þangað til nýlega, eingöngu í höndum Vatíkansins. Nú ert undrandi, er það ekki? Ég kem aftur að þessu „nýlega“ eftir augnablik. Hvað um það, Vatíkanið var útgefandi laga, dómara og svo framvegis. Með öðrum orðum var Vatíkanið ekki aðeins ábyrgur vinnuveitandi biskupa, ráðherra og djákna o.s.frv., heldur líka gagnvart rómverskum fyrirtækjum, undirdeildum þeirra eða hverju sem var og viðurkennt vald - jafnvel til að skipa stöður dómara. Með öðrum orðum, skipun dómara sem viðurkenndra fulltrúa í embætti. Og ég skal segja þér að sá sem borgar er sá sem venjulega gefur skipanir. Og það er punkturinn. Og þess vegna komu ótal almennir skilmálar og skilyrði lögfræðinnar frá Vatíkaninu. Upphaflega voru þau mjög lituð trúnni. En engu að síður voru þau ávallt og aðeins óhjákvæmilega hönnuð til að stuðla að hagsmunum Vatíkansins. Og vegna þess að rómversk lög gilda enn um allan heim, eru öll dómskerfi á endanum – ég leyfi mér að segja de jure – starfsmenn Vatíkansins. Þannig virkar þetta og því ber Vatíkanið líka ábyrgð á starfsmönnum sínum. En – nú kemur mikilvægur þáttur – aðeins að takmörkuðu leyti. Ábyrgð þess er takmörkuð. Sumsé var það ekki Tryggingarfélagið í Zurich, heldur þannig séð „Tryggingafélagið í Vatíkaninu“ sem var önnur besta trygging alls kyns dómara o.s.frv., þar til nýlega. Og aðallega vegna mistaka háttsettra dómara gætu nú fyrirvaralaust milljóna eða jafnvel milljarða kröfuupphæðir auðveldlega komið fram. Kannski t.d. þegar um er að ræða mjög háar fjárhæðir í málaferlum, eins og í morðmálum. Með öðrum orðum gætu skuldabréfaupphæðir dómaranna, þ.e.a.s. tiltækar tryggingarupphæðir þeirra, sprungið ansi fljótt og gætu gert það fyrst og fremst á okkar tímum. Í þessu tilviki bæru ríkin – þ.e.a.s. við – alltaf hinir grunlausu borgarar, sjálfkrafa hina endanlegu ábyrgð. Eins og alltaf, í öllu líkt og nýleg fjármálakreppa framkölluð með þvinguðum lokunum sýndi mjög greinilega. En nú kemur það. Gættu að, það kemur meira. Þann 1. september 2013 leysti Vatíkanið sig hins vegar skyndilega undan þessari ábyrgð. Tilkynning páfa í fyrirsögnum 1. júlí 2013 var undarleg. Þetta afnám ábyrgðar á dómurum o.fl. var þá almennt túlkað sem aflétting friðhelgi allra dómara og saksóknara. Það héldum við líka. En það var grundvallarvilla. Vatíkanið hefur aðeins afturkallað ábyrgð sína. En nú, andspænis þeirri heimskreppu sem við stöndum frammi og sem framkölluð var af ásettu ráði og í vaxandi ógn, standa nú frammi tvær jafngildar spurningar hvað þessa afturköllun páfans varðar. Eða öllu heldur Vatíkansins. Spurning eitt: Er skipstjórinn, tryggingaskipstjórinn, einfaldlega sá fyrsti sem stekkur af sökkvandi skipinu bara til að komast undan fjármála hneyksli í öllum þeim málaferlum sem munu koma fram í dagsljósið? Hefur skipstjórinn þegar yfirgefið skipið – fyrstur manna - er fyrsta spurningin. Eða um hitt sjónarhornið sem við verðum að spyrja og á líka rétt á sér. Eða var Vatíkaninu á laun hent af sínum háa hesti, kannski líkt og síðasta páfa? Allir með smá þekkingu vita að þetta gerðist ekki sjálfviljugt. Sjáðu til, því að öldum saman hefur þetta Vatíkan ásamt kirkju sinni setið á dýrinu, sumsé hinu leynilega rómverska heimsveldi gegn vilja þess, skilurðu? Einmitt þessi seinni atburðarás er sú sem Biblían talar um og spáði sérstaklega fyrir, fyrir tvö þúsund árum í Opinberunarbókinni 17.16. Allar myndirnar og táknin sem þar eru notuð endurspegla nákvæmlega Vatíkanið ásamt rómversku kirkjunni. Og í textanum varpar upprisna dýrið með höfuðin fjögur o.s.frv. reiðkvendinu af sér. Svo hún stígur ekki sjálfviljug af velli, dregur sig ekki sjálfviljug í hlé heldur er henni hent af, stendur þarna. Svo ég er hlynntur seinna sjónarhorninu. Og henni er hent í mynd keppinautar, þannig er hún sýnd þarna í Opinberunarbókinni. Henni er hent af baki dýrsins og dýrið kastar henni af sér svo hún verði algjörlega rænd og miskunnarlaust eytt. Stóra þemað er algjört arðrán. Þú sérð að það er einmitt það sem á sér stað opinberlega í rómversk-kaþólskri trú á okkar dögum. Það mun fljótlega koma í ljós hvernig hlutirnir munu halda áfram með Vatíkanið um allan heim hvort það verður í raun arðrænt af nýja heimsskipulaginu sem það keppir við. En við verðum loksins að horfast í augu við að þessi heimur er fyrir löngu kominn í klær sértrúarsafnaðar-leynifélags, aðallega eins stórs sértrúarsafnaðar-leynifélags. Þó að það sé innbyrðis ákaflega klofið er það þeim mun staðráðnara að líta á hverja heimsálfu, hvert land, jafnvel sérhverja ríkisstjórn sem sína litlu undirdeild, sem þegna sína. Skiljið þið? Því miður er Vatíkanið því miður bara eitt af þessum stríðandi leyniflokkum í bakgrunninum. Svo ímyndum okkur að ef æðsta lögsagnarumdæmið skyldi skyndilega skylda dómstóla sína eða dómara til að tryggja raunverulega lög og réttlæti okkur til hagsbóta, hvað myndi þá gerast? Þá yrðu þessar leynilegu bakgrunnssveitir bókstaflega að ákæra sjálfa sig, skiljið þið? Og vegna þess að þeir myndu aldrei gera það, ekki einu sinni þótt við leituðum skjóls í skipti-hringjum og smágörðunum okkar, þá er mín tillaga sú að við vinnum betur saman að alþjóðlegri uppljóstrun uns allur heimurinn skilur hvað hefur hér hefur verið sagt. Við verðum að fatta þetta, skiljið þið? Það er þessi eina sameiginlega forgangsröðun sem lífvera þarf og sem er ofar líffæraáhuga hvers og eins, skiljið þið? Og jafnvel áður en við öðlumst þann lýðræðislegan meirihluta sem við störfum í átt að, getum við lýst yfir óafturkræfri þörf fyrir nýtt réttarkerfi, lagastofnanir, byggðar á þessari staðreynd sem við höfum heyrt hér um. Að auki komið á fót fleiri lagalegum stofnunum sem sjá eingöngu um mannréttindi okkar og til tryggingar sannkölluðu réttlæti. Og ég segi: Auðvitað munu þessir verðandi lögaðilar líka gera sér grein fyrir því að það mun aldrei alveg ganga án þessa viðkvæma „undanþáguréttar“. Ég bæti því bara við hér neðanmáls. Þrátt fyrir allt jafnréttistal, það mun halda áfram meðal okkar mannanna. Já, allir eru eins, en hverjum myndirðu úthluta einu björgunarsætið t.d ef yrði að velja annan af tveim, það yrði svo að vera. Annars vegar er vitur mannvinur sem hefur alltaf þjónað heilum þjóðum og hins vegar fáfróður dólgur sem hefur alltaf íþyngt eða notfært sér þjóðirnar. Hvor þeirra tveggja fær sætið? Þeir eru báðir manneskjur. Mannréttindi, jafnrétti. Skiljið þið? Við viljum engan beita órétti. Þannig að þetta mun ekki ganga sársaukalaust fyrir sig, það er alveg ljóst. En aftur að okkar vettvangi. Í stað Vatíkansins tók nýtt réttarfarsfyrirtæki við í millitíðinni. Ég leyfi mér að orða það þannig. Þetta er International Association for Court Administration (IACA). Og hér er hið nýja ábyrgðarfélag fyrir dómara o.s.frv. Að sjá hér fyrir allar afleiðingar þess er ómögulegt. En ég segi það með þessum orðum: Forn rómversk lög munu vissulega haldast enn um sinn. Hins vegar verða þau nú í auknum mæli líka prýdd rétti fornþjóðanna - ég segi þér eins og það er - Ísraels, Babýlon, Grikklands og Egyptalands. Rifjaðu upp fjögur höfuð dýrsins eina sem rís aftur upp. Nú þegar er verið að aðlaga öll lög í skyndi að fyrirætlunum Endurræsingarinnar miklu (Great Reset). Gettu nú þrisvar hver þarf að borga reikninginn fyrir allt sem koma skal í framtíðinni. Sérstaklega þar sem þessir nýja-heims dómstólar hafa verið nú verið særðir fram til að hjálpa hinni fyrirhuguðu miklu Endurræsingu til gegnumbrots og lagalega séð allt bara komið í óreiðu. Þar sem gjaldþrot er í kortunum. Ég verð að ljúka þessu. Fyrir 2000 árum sagði Jesús mikilvæga setningu um leynilega tilkomu þessa óréttlætiskerfis. Hann sagði mjög skýrt að það væri að koma. Hann tók þetta saman í einni myndlíkingu svona - ég segi það aðeins með mínum eigin orðum: „Látum illgjörðarmenninna, sem dreifðir eru leynilega meðal fræsins, þroskast saman með þeim góða fram að uppskeru. Og á uppskerutímanum – þ.e.a.s. þegar allt hefur vaxið upp, báðar hliðar - mun ég segja við kornskurðarmennina: Safnaðu fyrst saman illgresinu og bittu það í knippi til að brenna það - þetta eru myndlíkingar - en safnaðu hveitinu í mína hlöðu!“ (Matteus 13.30) Að lokum vil ég segja: þessir kornskurðarmenn þarna, ég held að það séum VIÐ, þið öll þarna úti, öll sömul; þið hugrökku uppljóstrarar ásamt hersveitum himinsins! Vegna þess að dagskráin okkar heldur áfram strax, bið ég um að við séum bara róleg saman í nokkrar sekúndur - örstutta mínútu þögn - látum það sökkva inn í smá stund. Og þá verður næsti ræðumaður standa hér á sviðinu. En svo þetta drepist ekki á dreif skulum við bara vera rólegir í smástund og leyfa því sem við höfum heyrt hér að setjast fyrir í okkur.

eftir is

Heimildir/slóðir: -