Stratfor toespraak: 100 jaar aanval door VS op Russisch-Duitse vriendschap

08.04.2022 | www.kla.tv/22202

Stratfor toespraak: 100 jaar aanval door VS op Russisch-Duitse vriendschap Mijn naam is Nick Brand en ik ben de directeur van de organisatieprogramma’s bij The Chicago Council on Global Affairs. Dank u voor uw komst. Ik maak van de gelegenheid gebruik om George Friedman hier bij “The Chicago Council” te begroeten. Ik denk dat hij de eerste keer hier is, bedankt dat u bij ons bent. George Friedman: “Geen plaats kan op lange termijn vredig blijven. Zelfs de VS niet, ik bedoel wij (VS) worden altijd vergezeld (of getroffen) door oorlogen. Europa zal, vermoed ik, niet terugkeren naar de grote oorlogen, maar het zal terugkeren naar het menselijk normale: Het zal zijn oorlogen hebben, zijn vredestijden en het zal zijn levens leven. Er zullen geen 100 miljoen doden vallen zoals in de vorige oorlog, maar het idee van Europese uitverkorenheid zal daar, denk ik, toe bijdragen. Er zullen conflicten komen in Europa, er zijn al conflicten geweest in Joegoslavië en nu in Oekraïne. Europa's betrekkingen met de Verenigde Staten - wij hebben geen betrekkingen met Europa. Wij hebben betrekkingen met Roemenië, met Frankrijk, maar er is geen “Europa” waar de VS betrekkingen mee zou hebben.” Vraag uit het publiek: “Is islamitisch extremisme de grootste bedreiging voor de Verenigde Staten, en zal het afsterven of blijven voortbestaan? George Friedman: “Het is een probleem voor de Verenigde Staten, maar het is geen existentiële bedreiging. Het moet op de juiste manier worden afgehandeld. We hebben andere belangen in het buitenlands beleid. Het grootste belang van het buitenlands beleid van de Verenigde Staten in de vorige eeuw, tijdens de Eerste Wereldoorlog en de Tweede Wereldoorlog en de Koude Oorlog, was de relatie tussen Duitsland en Rusland, omdat zij samen de enige macht zijn die ons kan bedreigen. Ons voornaamste belang was ervoor te zorgen dat dit niet zou gebeuren. Als je een Oekraïner bent, zoek je de enige die je kan helpen, en dat zijn de Verenigde Staten. Vorige week of ongeveer 10 dagen geleden heeft de opperbevelhebber van de Amerikaanse grondtroepen in Europa, generaal Ben Hodges, een bezoek gebracht aan Oekraïne. Hij kondigde daar aan dat Amerikaanse militaire adviseurs binnenkort officieel naar Oekraïne zullen komen. Hij reikte de medailles zelfs uit aan de Oekraïense strijders, hoewel het Amerikaanse militaire protocol verbiedt dat medailles worden uitgereikt aan buitenlanders. Maar hij deed dat, omdat hij wilde laten zien dat het Oekraïense leger zijn leger is. Toen ging hij weg. En nu leveren de Verenigde Staten wapens, artillerie en ander militair materieel - aan de Baltische staten, Roemenië, Polen en Bulgarije. Dit is een zeer interessant punt. Gisteren kondigden de Verenigde Staten aan dat zij van plan waren wapens te leveren aan Oekraïne. Dat werd ontkend, maar ze doen het wel, de wapens worden geleverd.En bij al deze acties handelt de VS buiten de NAVO om. Omdat NAVO-besluiten unaniem door alle NAVO-leden moeten worden genomen. De veto's van de Turken zijn om te glimlachen. De kern van de zaak is dat de VS een “cordon sanitaire” (een “veiligheidsgordel”) rond Rusland aan het bouwen zijn. En Rusland weet dit. Rusland is van mening dat de VS van plan zijn de Russische Federatie te verpletteren. Ik denk dat, zoals Peter Lorri het zei: we ze niet willen doden, we willen ze alleen verwonden of wat schade toebrengen. Hoe dan ook, we zijn nu terug in het oude spel. En als u het een Pool, Hongaar of Roemeen vraagt, dan leven zij in een heel andere wereld dan de Duitsers, en de Duitsers leven in een heel andere wereld dan de Spanjaarden. Er is dus onenigheid in Europa. Maar wat de Oekraïeners zullen verkiezen, zal ik u precies zeggen: zij zullen proberen de VS hun land binnen te brengen. De Verenigde Staten controleren, uit fundamenteel belang, alle oceanen van de wereld. Geen enkele macht heeft dat ooit gedaan. Daarom vallen wij de volkeren van de wereld binnen en zij kunnen er niets aan doen. Dit is een heel mooi ding. De instandhouding van de controle over de oceanen en de ruimte is de basis van onze macht. De beste manier om een vijandelijke vloot te overwinnen is te voorkomen dat ze wordt gebouwd. De manier waarop de Britten ervoor zorgden dat geen enkele Europese mogendheid de vloot kon bouwen, is dat de Europeanen elkaar bevochten. Het beleid dat ik zou aanbevelen is het beleid dat Ronald Reagan gebruikte, in Iran en Irak. Hij steunde beide kanten van de oorlog, zodat zij elkaar bevochten en niet ons. Het was cynisch, het was niet moreel verdedigbaar, maar het werkte. En dat is het punt: de Verenigde Staten zijn niet in een positie om heel Eurazië te bezetten. Zodra we daar aankomen, zijn we demografisch in de minderheid. We kunnen een leger verslaan, maar we zijn niet in een positie om Irak te bezetten. Het idee alleen al van 130.000 Amerikaanse troepen die een land van 25 miljoen mensen bezetten... De verhouding van het aantal politieagenten tot de bevolking van New York is groter dan de verhouding van Amerikaanse soldaten tot de Iraakse bevolking was. Wij zijn dus niet in staat om overal militair in te grijpen, maar wij zijn wel in staat om, ten eerste, de mogendheden te steunen die tegen elkaar vechten, zodat zij zich op zichzelf kunnen concentreren - om hen te steunen: politiek, financieel, militair, door wapens te leveren en Amerikaanse adviseurs te sturen. En in uitzonderlijke gevallen, zoals in Japan, nee, in Vietnam, Irak en Afghanistan, tussen beide komen met preventieve aanvallen (“spoiling attacks”). De tactiek van preventieve aanvallen is niet bedoeld om de vijand te overwinnen, maar heeft tot doel de vijand uit zijn evenwicht te houden. Dat probeerden we in elke oorlog te doen, zoals Afghanistan, waar we Al Qaeda uit evenwicht brachten. Het probleem dat we hebben gehad sinds we zo jong en dom zijn, is dat we de vijand uit evenwicht brengen, in plaats van te zeggen: “We hebben de klus goed gedaan, laten we nu naar huis gaan”, zeggen we: “Man, dat was makkelijk, laten we hier een democratie opbouwen”. Dat was het moment van onze zwakheid van geest, waardoor we werden overvallen. Het antwoord is dan ook dat de VS niet overal in Eurazië militair kunnen ingrijpen. Je moet selectief en zo weinig mogelijk ingrijpen. Militair ingrijpen is het uiterste geval. We kunnen niet als eerste stap, Amerikaanse troepen sturen. Maar als wij Amerikaanse troepen sturen, dan moeten we goed begrijpen Om de interventie beperkt te houden en geen psychotische fantasieën aan te nemen. Hopelijk hebben we dat voor deze keer begrepen, want meestal duurt het een tijdje wanneer kinderen in de klas aan het leren zijn. Maar u hebt volkomen gelijk, dat kunnen wij als imperium niet doen (overal ingrijpen). De Britten bezetten indertijd India niet, zij namen de afzonderlijke staten van India en lieten ze met elkaar vechten. De Britten installeerden Britse officieren in het Indiase leger. De oude Romeinen zonden ook geen troepen naar afgelegen gebieden buiten het Romeinse Rijk, maar installeerden er pro-Romeinse koningen. Deze koningen regeerden voor het Romeinse Rijk in andere landen, en zij waren verantwoordelijk voor het handhaven van de pro-Romeinse vrede aan de grenzen van het Rijk. Dit was bijvoorbeeld het geval met het Parthische Rijk. Imperia die rechtstreeks proberen te heersen in bezette gebieden, zulke imperia falen dus, zoals bijvoorbeeld het geval was met het nazie-imperium. Omdat niemand zoveel macht heeft om direct te regeren. Je moet het slim aanpakken. Hoe dan ook, dat is niet ons probleem. Het betekent eigenlijk dat we een imperium als zodanig zijn. Maar we moeten niet denken dat we ons daardoor kunnen ontspannen, naar huis gaan en ons nergens zorgen over maken. We zijn nog niet eens klaar voor het derde hoofdstuk van het boek.” Volgende vraag uit het publiek: “Heb ik u goed begrepen dat de Europese munt, de euro, niet zal overleven...?" George Friedman: “De vraag die nu voor de Russen op tafel ligt is zullen zij een bufferzone behouden dat tenminste neutraal zal blijven - of zal het Westen zo ver Oekraïne binnendringen dat het Westen (de NAVO) nog maar 100 km van Stalingrad en 500 km van Moskou verwijderd zal zijn? Voor Rusland is de status van Oekraïne een existentiële bedreiging. En de Russen kunnen deze kwestie niet laten gaan. Wat de VS betreft, als Rusland blijft vasthouden aan Oekraïne, waar zal Rusland stoppen. Daarom is het geen toeval dat generaal Hodges werd ingezet, om overal de schuld van te krijgen. Het gaat om het vooraf positioneren van troepen in Roemenië, Bulgarije, Polen en de Baltische Staten - het intermarium, het gebied tussen de Zwarte Zee en de Oostzee, waar Pilsudski van droomde. Dit is de voorkeursoplossing voor de Verenigde Staten. En de zaak waar we geen antwoord op hebben is de vraag: wat zal Duitsland in deze situatie doen? De echte onbekende variabele in Europa zijn de Duitsers, als de VS deze veiligheidsgordel opbouwt, niet in Oekraïne, maar naar het Westen en de invloed van de Russen in Oekraïne zal afnemen. We weten niet wat het Duitse standpunt zal zijn. Duitsland bevindt zich in een zeer merkwaardige positie. Voormalig bondskanselier Gerhard Schröder zit in de raad van commissarissen van Gazprom. De Duitsers hebben een zeer complexe relatie met de Russen. Maar ze weten zelf niet wat ze moeten doen. Ze moeten hun goederen exporteren, de Russen kunnen ze nemen. Aan de andere kant verliezen ze hun vrijhandelszone, die ze nodig hebben om andere dingen te bouwen. De grootste vrees van de VS is dat Duits kapitaal en Duitse technologieën met Russische grondstoffen en Russische arbeidskrachten zullen samengaan tot een unieke combinatie die de VS al een eeuw lang proberen te voorkomen. Dus, hoe kan deze Duits-Russische combinatie worden voorkomen? De Verenigde Staten zijn bereid hun kaarten op tafel te leggen: het is de lijn tussen de Baltische landen en de Zwarte Zee. Aan de Russische kant hebben de kaarten altijd op tafel gelegen. Voor hen is het van cruciaal belang dat Oekraïne een neutraal land wordt, niet een pro-westers land. Wit-Rusland is een andere zaak hier. Welnu, wie mij een antwoord kan geven op de vraag wat de Duitsers in deze situatie zullen doen, kan mij ook vertellen hoe de volgende 20 jaar van de geschiedenis eruit zullen zien. Maar ongelukkig genoeg, de Duitsers moeten deze beslissing steeds opnieuw nemen. En dat is het eeuwige probleem van Duitsland. Duitsland is economisch enorm machtig, maar tegelijkertijd geopolitiek zeer kwetsbaar. En ze schijnen nooit precies te weten, hoe ze deze twee kunnen verenigen. Sinds 1871 is dat altijd het “Duitse vraagstuk” geweest. En het vraagstuk van Europa. Denk eens na over het “Duitse vraagstuk”, dat nu weer aan de orde is. Dat is de volgende vraag die we moeten stellen - maar dat doen we niet, omdat we niet weten wat de Duitsers zullen doen." Moderator Nick Brand: “Dank u wel, George Friedman en ook aan de Chicago Club voor co-sponsoring van deze avond.” (George Friedman - het hoofd van “Strategic Forecasting Inc.” (afkorting: STRATFOR). STRATFOR is een toonaangevende particuliere denktank in de VS die analyses, rapporten en toekomstprojecties verstrekt over geopolitiek, veiligheidskwesties en conflicten in de hele wereld).

van //

Bronnen/Links: //