Samtök um alþjóðasamskipti – Leynilega heimsstjórnin

16.09.2021 | www.kla.tv/19888

Á okkar tímum þar sem nær fullkomlega samstillt covid-stefna er rekin um allan heim, undra sumir sig á því hverju þetta ráði. Jafnvel þótt ráðstafanir séu meðhöndlaðar örlítið öðruvísi eftir löndum, þá er sama nálgun í heiminum um hvernig skuli barist gegn „heimsfaraldrinum“. Svipað er upp á teningnum með utanríkisstefnu Evrópu sem hefur fylgt utanríkisstefnu Bandaríkjanna eða í öllu falli sjónarhorni þeirra og orðræðu í einn á móti einum. Dæmi um það eru refsiaðgerðir ESB gegn Rússlandi, sérstaklega eftir kreppuna í Úkraínu árið 2014, eða refsiaðgerðirnar gegn Íran. Samhæfing bandarískra og evrópskra stjórnmála og fjölmiðla er einnig sláandi þegar kemur að því að gera lítið úr óþægilegum þjóðhöfðingjum og ríkisstjórnum eins og Rússlandi, Hvíta-Rússlandi, Kína, Norður-Kóreu, Íran, Sýrlandi eða Venesúela. Er þessi aukna stöðlun heimspólitíkurinnar bara tilviljun eða hluti af hnattrænni dagskrá? Hver sem vill svara þessari spurningu kemst ekki framhjá „Samtökum um alþjóðasamskipti“. Þessi bandaríska hugveita fagnar 100 ára afmæli sínu þessa dagana - nánar tiltekið 29. júlí 2021 - og er talinn einhver áhrifamestu einkasamtök í heimi. Hugveitur, einnig þekktar sem think tanks, eru samtök sem þróa pólitískar hugmyndir og aðferðir og kynna þær fyrir aðilum í stjórnmálum. Þótt vald ráðsins sé óumdeilt og áhrif ógurleg getur það verið algjörlega ókunnugt hinum almenna borgara. Lítum nánar á þessa stofnun. Það er svo mikið vald falið á bak við hið hlutlausa nafn „Samtök um alþjóðasamskipti“ að fréttatímaritið DER SPIEGEL skrifaði strax árið 1975 grein um einhverja „áhrifamestu einkastofnun Bandaríkjanna og hins vestræna heims“. Wikipedia skrifar að starf þessa tengslanets hafi átt mikinn þátt í utanríkisstefnu og diplómasíu Bandaríkjanna á 20. öldinni. Þetta er engin tilviljun: fyrir lok seinni heimsstyrjaldarinnar voru það Samtök um alþjóðasamskipti sem sömdu ramma Sameinuðu þjóðanna og Marshalláætlunina. Enn þann dag í dag gegna meðlimir ráðsins lykilstöðum í bandarískri stjórnsýslu. Það kemur því ekki á óvart að tímaritið Foreign Affairs, sem ráðið gefur út, sé álitið sem „stefnutímarit bandarískrar utanríkisstefnu“ og hefur þegar verið lýst af dagblaðinu Washington Post sem „biblíu utanríkisstefnuhugsunar“. En hvernig getur bandalag einkaaðila haft svona gífurleg áhrif á utanríkisstefnu Bandaríkjanna og þar með heimspólitíkina? Til að skilja kraft og anda ráðsins skulum við fara aftur í tímann og skoða uppruna hugsunarhússins. Svissneska rannsóknarnetið Swiss Policy Research lýsir upphafinu þannig: Uppruni Samtaka um alþjóðasamskipti liggur í hinu svokallaða „Átakaári 1920“: Eftir fyrri heimsstyrjöldina hefðu USA getað tekið að sér forystuhlutverk í heiminum í fyrsta skipti - en öldungadeildin ákvað að ganga í Þjóðabandalagið og stríðsþreyttir íbúar greiddu atkvæði með Warren G. Harding forseta sem lofaði að allt kæmist „aftur í eðlilegt horf“ og vildi fyrst takast á við málefni og vandamál Bandaríkjanna og Bandaríkjamanna. Til að forðast slíkt áfall í framtíðinni og „vekja Ameríku vegna skyldna sinna um allan heim“ stofnuðu alþjóðlegir bankamenn, frumkvöðlar og stjórnmálamenn þverpólitíska CFR í fjármála- og viðskiptahverfinu í New York árið eftir. Með samstarfi leiðandi fræðimanna og blaðamanna [...] ætti að þróa hugmyndir um virka utanríkisstefnu og gera hana vinsæla meðal almennings. Hér sést stór þáttur þess hvers vegna samtökin urðu svo hratt að miðstöð valds: Þau voru í vissum skilningi skilgetið barn fulltrúa Bandarískra fjármálajöfra. Sumsé menn sem bjuggu yfir gnægð af peningum og pólitískum áhrifum. Við skulum nú skoða nánar þrjá menn sem líta má á sem kyndilbera CFR. Edward Mandell House: House er gott dæmi um kraftinn og andann sem sameinast í CFR. Hann var persónulegur ráðgjafi Woodrow Wilson, þáverandi forseta Bandaríkjanna, og ekki síður mikilvægt, afgerandi afl RIIA. Konunglega alþjóðastofnunin var aftur á móti stofnun sem var stofnuð 1919 eingöngu til að byggja upp ensk-amerískt heimsveldi. Var það skoðun Cecil Rhodes, frumkvöðuls þeirrar stofnunar, að Bretar og Angló-Saxar væru „leiðandi kynþáttur í heiminum“ og því fleiri sem þeir væru og því víðar, því betra fyrir heiminn. Walter Lippmann: Lippmann er talinn einn áhrifamesti stjórnmálahöfundur 20. aldarinnar. Hugsunarháttur hans er einkennandi fyrir CFR. Þegar hann var 26 ára gamall var hann þegar farinn að hvetja til bandarískrar yfirburðastefnu á heimsvísu, bæði hjá hinu opinbera sem og einka aðilum. Bók hans „Public Opinion“ er nú staðlað verk og sýnir hugarfóstur Lippmanns: Þar sem raunveruleikinn er of flókinn og breiður fjöldinn hvorki hæfur né viljugur til að ákvarða „almenna hagsmuni“, átti „sérhæfður hópur fólks“ að ráðleggja þeim sem taka pólitískar ákvarðanir. Þeir ætti aftur á móti að ráða yfir „listinni að sannfæra“ - við skulum kalla það „meðferðartækni“ - til að ákvarðanirnar sem teknar væri fyrir fólkið hefðu á sér óvéfenganlegt yfirbragð. Þannig varð að skapa sameinað „almenningsálit“ sem er nauðsynlegt fyrir samheldni samfélagsins. Með þessari elítísku kenningu koma í ljós róttækar efasemdir Lippmanns um kjarna lýðræðis, nefnilega rétt allra borgara til að hafa sitt að segja. Lippmann var einnig meðlimur í Fabian Society, sósíalískum samtökum sem beittu sér fyrir mannhreinsunarstefnu; það er að velja og hygla „góðum genum“og þurrka hin út. Paul Warburg: Afkvæmi samnefndar bankaættar var öflugur og eftirsóttur maður jafnvel áður en CFR var stofnað. Það var hann sem átti frumkvæði að stofnun bandarísks seðlabanka árið 1903. Með framkvæmd hugmyndar hans varð Federal Reserve Bank til; seðlabanki í eigu einkabanka sem lánar bandaríska ríkinu peninga. Yfirgnæfandi stofnun sem, að sögn gagnrýnenda, hefur alltaf haft föst tök á bandarískum stjórnmálum. Það er vegna þess hve Bandaríkjastjórn er háð henni sem skuldari FED, eins og bankinn er kallaður. Eftirfarandi tilvitnun þekkt frá syni Warburg og félaga í CFR, James Warburg, er merkileg og segir mikið um manninn „Við munum hafa heimsstjórn, hvort sem við viljum það eða ekki. Eina spurningin er hvort heimsstjórninni verði náð með hertöku eða með samþykki fólksins.“ Velgengni þessara herra lét ekki lengi bíða eftir sér. Þegar í seinni heimsstyrjöldinni, um 20 árum eftir stofnun þess, voru áhrif þessara „leiðandi fræði- og fjölmiðlamanna“ á bandarísk stjórnvöld orðin svo mikil að þeir réðu í meginatriðum utanríkisstefnu Bandaríkjanna: stríðsstefnu Bandaríkjanna, meginreglum skiptanna eftir stríð og þar með einnig grundvallarreglum SÞ, Alþjóðabankans og Alþjóðagjaldeyrissjóðsins, voru allt verk ráðsins. En það dugði þeim ekki að yfirtaka utanríkisstefnu Bandaríkjanna, og allra síst þegar sigur bandamanna í seinni heimsstyrjöldinni jók áhrifasviðs Bandaríkjanna til Evrópu og Austur -Asíu. Með markmið heimsstjórnarinnar í huga voru stofnuð elítunet um allan heim til að byggja upp svæðisbundnar elítur tryggar stefnunni. CFR þjóna eftirfarandi þrjú valdssvið til að geta útvíkkað og stýrt hnattrænum áhrifum sínum: Bilderberg ráðstefnan Samkvæmt Swiss Policy Research, stofnaði Charles D. Jackson, CFR-félagi, Bilderberg ráðstefnuna árið 1954, og hefur hún verið haldin árlega síðan þá. Hún þjónar því hlutverki að leiða saman bandaríska og evrópska elítu. Að samræma hópana er sennilega réttara að segja. Háttsett fólk innan viðskipta, stjórnmála, hers, fjölmiðla, háskóla, aðals og leyniþjónustu hittist hér til að skiptast á hugmyndum um núverandi pólitísk, efnahagsleg og félagsleg málefni. Það sem er grunsamlegt við þennan fund hinna voldugu er að svokölluð Chatham húsregla gildir um samkomuna. Hún þýðir að aðeins má tala um innihald ráðstefnunnar en ekki er rætt um hverjir þátttakendur séu né tengsl þeirra. En það nær yfirleitt ekki svo langt. Hingað til hefur almenningur aldrei komist að því hvað nákvæmlega var ákveðið á ráðstefnunum né hvað þátttakendur þeirra settu í framkvæmd. Almennir fjölmiðlar fylgja einnig reglunni, en fulltrúar þeirra sækja ráðstefnuna á hverju ári,. Venjulega takmarka þeir sig við að segja frá „fundi hinna voldugu“ og kalla gagnrýnendur og efasemdamenn samsæriskenningasmiði. Þar sem jaðar-fjölmiðlar gerðu fólk meðvitaðri um þessar ráðstefnur gerðu Bilderbergerar ákveðnar „játningar“: • Árið 2010 opnaði Bilderberg ráðstefnan vefsíðu á netinu. Þátttakendalistinn var síðan birtur þar, í byrjun aðeins eftir ráðstefnuna. • Þemun sem ræða skyldi var einnig bætt við síðar. • Í millitíðinni er meira að segja tilkynntur fyrir fram þátttakendalisti og viðfangsefni. Með þessum augljósu „játningum“ gæti og væri hægt að leyna raunverulegum ástæðum ráðstefnanna. Hnattræn áhrif ráðstefnunnar sjást ekki aðeins á þátttakendalistanum, heldur einnig af því að hún virðist vera sannkallað stökkbretti fyrir frama evrópskra stjórnmálamanna á alþjóðavettvangi. Angela Merkel (kanslari Þýskalands), Emmanuel Macron (forseti Frakklands) og Ursula von der Leyen (forseti framkvæmdastjórnar Evrópusambandsins) tóku öll til starfa eftir ráðstefnu í Bilderberg svo nokkrir séu nefndir. Ítarlegri listi er sýndur í lok þessarar umfjöllunar. Þríhliða framkvæmdastjórnin (ens: Trilateral Commission) Meðan Bilderberg ráðstefnan sameinuðu frá 1954 evrópskar og bandarískar elítur, var Þríhliða nefndin að auki stofnuð árið 1972. Hún þjónar sama tilgangi, en hugmyndin um að koma svæðisbundnum elítum í takt var þá útvíkkuð til Asíu. Þetta er auðvitað ekki kynnt þannig. Á vefsíðu þeirra segir að „sameiginlegra forystu forms“ sé þörf svo að alþjóðlega kerfið geti sigrast á hinum miklu áskorunum næstu ára farsællega. Árlega hittast um 400 mjög áhrifaríkir meðlimir frá efnahagssvæðum Bandaríkjanna, Evrópu, Asíu og Kyrrahafsins. Hér finnur þú mikilvægt fólk eins og Frakkann Jean-Claude Trichet, fyrrverandi yfirmann Seðlabanka Evrópu, eða Bandaríkjamanninn Henry Kissinger, fyrrverandi utanríkisráðherra Bandaríkjanna og meintan stríðsglæpamann, Larry Fink, forstjóra fjármálarisans BlackRock, og landa hans Marne Levine, fyrrverandi framkvæmdastjóra Instagram. Meghan O'Sullivan, formaður Norður-Amerísku hóps Þríhliðunnar, lýsti árið 2019 nálgun framkvæmdastjórnarinnar með þessum orðum: „Við verðum að halda áfram, óháð því hvort við getum fengið stjórnvöld okkar til að samþykkja uppskriftir okkar og tillögur." David Rockefeller, einn af andlegum feðrum Þríhliða framkvæmdastjórnarinnar og lengi framkvæmdastjóri CFR, lýsti kröfum um vald þessara elítuhringa enn beinskeyttar. Í bók sinni „Memoirs“ (ISL: Minningar) skrifaði hann: „Sumir [hugmyndafræðilegir öfgamenn] trúa meira að segja að við séum hluti af leynisamtökum sem vinna gegn hagsmunum Bandaríkjanna. Þeir saka fjölskyldu mína og mig um að vera „alþjóðamenn“ og vera í samsæri við aðra um allan heim til að byggja upp sameinaða alþjóðlega pólitíska og efnahagslega uppbyggingu - eins heims, ef þú vilt. Sé þetta ásökunin, þá játa ég mig sekan og er stoltur af því.“ Bandaríkjastjórn Hvergi er hægt að skoða valdið og áhrifin betur en á dæmi bandarísku stjórnvaldanna. John J. McCloy, fyrrverandi formaður CFR og ráðgjafi nokkurra Bandaríkjaforseta, orðaði það einu sinni á þessa leið: „Hvenær sem okkur í Washington vantaði mann flettum við bara í gegnum félagaskrá ráðsins og hringdum til New York." Í röðum CFR komu átta Bandaríkjaforsetar og varaforsetar, 17 utanríkisráðherrar, 20 varnarmálaráðherrar, 18 fjármálaráðherrar og 15 forstjórar CIA. Nútímasaga Bandaríkjanna, sem er hlaðin af stríðum og stríðsglæpum, er einnig nátengd Samtökum um alþjóðasamskipti. En þau hafa ekki bara áhrif á Bandaríkjastjórn; Bandarískir fjölmiðlar hafa einnig orðið málpípa þeirra þökk sé CFR aðild margra ritstjóra þeirra og framlínu blaðamanna. Séð frá þessu sjónarhorni virðist skyndilega rökrétt hvers vegna Donald Trump, þáverandi Bandaríkjaforseti, sem hafði lýst yfir stríði við „bákninu“ þegar hann tók við embætti, hafði fengið svona svakalega útreið. Trump er nefnilega ekki CFR meðlimur og gekk með stefnu sinni oft gegn alþjóðlegum hagsmunum ráðsins. Jafn augljóst er líka nú frá kjöri hins nýja forseta hefur færst kyrrð aftur yfir espilaufin: Joe Biden og margir stjórnarþingmenn hans eru aðilar að CFR. Í dag er USA nákvæmlega það sem Isaiah Bowman, einn af stofnfeðrum CFR, sá fyrir sér: heimsveldi sem lítur á sig sem verndara heimsöryggis, heldur völdum yfir veikari svæðum og neitar sér þar með „á hefðbundnari tegundum heimsvaldastefnu“, til dæmis opinskátt vopnaðri kúgun keppinauta. Þótt bara séu þessir þrír valdþættir og starf þeirra skoðað - Bandaríkjastjórnar, Bilderberg -ráðstefnunnar og Þríhliða nefndarinnar – bendir margt til þess að Samtökin um alþjóðasamskipti séu í raun samtök með kröfur um heimsyfirráð. Hins vegar notar CFR einnig önnur tengsla- og upplýsinganet til að koma kröfum sínum og hagsmunum á framfæri. Þær eru svo yfirgripsmikar að rannsóknarnetið Swiss Policy Research talar um „áróðursmatrix“. Atlantshafs-netkerfi Stjórnmálafræðingurinn Hermann Ploppa lýsti eitt sinn Atlantshafsnetverkið Council on Foreign Relations sem „móður allra Atlantshafsneta“. Þetta eru þau tengslanet sem sameina anda ráðsins þá sérstaklega í Þýskalandi. Til dæmis eins og í gegnum Atlantik-Brücke e.V.: Í þessum samtökum sem stofnuð voru af þáverandi forseta CFR John McCloy og CFR félagsmanninu Eric Warburg eru yngri stjórnendur, stjórnmálamenn og fjölmiðlafólk kynnt fyrir hugsunarhætti þessa Atlantshafs netkerfis. Annað dæmi er Deutsche Gesellschaft für Außenpolitik eða á ensku German Council on Foreign Relations. Svipað og móðurfélagið veitir þessi hugveita samtökum ráðgjöf um pólítíska stefnu. Fjölmiðlar Til viðbótar við mikil áhrif CFR á bandaríska fjölmiðla nær tengslanet þeirra langt inn í helstu fréttastofur heims. David Schlesinger, aðalritstjóri Thomson Reuters til margra ára er félagi í CFR sem og Isaac Lee sem er í stjórn stærsta almannatengslafyrirtækis heims eða Associated Press. Á okkar breiddargráðu er allur fréttaflutningur aðlagaður að ramma CFR og það tryggt af Atantshafs- dótturfélögum. Meðlimir Atlantik-Brücke og áhangendur þeirra má finna vítt og breitt í þýsku fjölmiðlalandslagi, allt frá ARD til Frankfurter Allgemeine Zeitung, frá Die Zeit og Süddeutsche Zeitung til ZDF. Fjölmiðlafólk er einnig tíðir gestir á Bilderberger ráðstefnunni, svo sem þáverandi NZZ ritstjóri Markus Spillmann, Tamedia útgefandi Pietro Supino eða framkvæmdastjóri Axel Springer útgáfufélagsins, Mathias Döpfner. Síðast en ekki síst hafa félagar í CFR stundum líka sitt að segja í staðbundnum fjölmiðlafréttum - sem „sérfræðingar“ og auðvitað án tilvísunar í markmið og hugsunarhátt CFR. Vegna þess hve fréttaflutningur er litaður af þessum stofnunum verður það til þess að hinn hefðbundni borgari sér heiminn í gegnum gleraugu valdatelítunnar án þess að gera sér grein fyrir því. Mannréttindahreyfingar Jafnvel mannréttindahreyfingar eru að stórum hluta undir áhrifum CFR. Mannréttindasamtökin Human Rights Watch og Amnesty International voru eða eru stjórnað af CFR félögum. Sama gildir um bandarísku stofnuna National Endowment for Democracy NED, USAID, United States Agency for International Development og önnur svipuð samtök. Þetta hefur mikla þýðingu þar sem slíkar stofnanir krefjast ítrekað eða réttlæta hernaðaraðgerðir Bandaríkjanna og NATO. Eins og í tilfellið var með seinna Persaflóastríðið þar sem hitakassalyginni var beitt, í tilfelli afganska stríðsins rétt eins og í Líbíu. Hernaður Um þetta skrifar Swiss Policy Research: „Í áratugi hefur CFR haft sína eigin þjálfunaráætlun fyrir liðsforingja. Þannig að samkvæmt áætlun hafa um 75% allra háttsettra bandarískra hermanna verið þjálfaðir af CFR - þar með talið nánast allir yfirmenn, æðstu yfirmenn alls herafla NATO og svæðisstjórar alveg frá því í seinni heimsstyrjöldinni. [...] Þannig hefur ráðið byggt upp hugmyndafræðilega þjálfað heimsveldi sem á sér nánast bara sinn líkan í alræðisstjórnum.“ Viðskipti Sá sem heldur að ráðið sé aðeins starfandi í stjórnmálum hefur rangt fyrir sér. Samkvæmt eigin upplýsingum um fyritækjaskrá (Corporate Program) sem hefur verið til síðan 1953 – eru meira en 120 fyrirtæki í fjármála-, heilbrigðis-, næringar- og iðnaðargeiranum. T.d. eins og Toyota Motor Corporation, fjármálaþjónustuveitan American Express, iðnaðarsamstæðunni BASF og drykkjar- og matvælaframleiðandinn PepsiCo eða lyfjarisinn Johnson & Johnson. Jafnvel tæknirisarnir Facebook og Google eru með í klúbbnum. Jafnvel þó að CFR sé „aðeins“ með rúmlega 5.000 meðlimi þá er nánast ómögulegt að upplýsa tengslanetið að fullu. Það skal tekið fram að meðlimi þess er að finna í öðrum samtökum með alþjóðleg áhrif eins og CIA, Seðlabanka Bandaríkjanna eða Alþjóðabankanum. Einnig mikilvægar rannsóknarnefndir eins og Warren-nefndin, sem hefði átt að afhjúpa morðið á John F. Kennedy sem og 11. september-nefndin voru einnig þéttskipuð meðlimum hennar. Niðurstöður þessara rannsókna eru mjög vafasamar en móta samt þá ímynd að bandarísk stjórnvöld hafi hvítþvegið sig varðandi þessa atburði. Í samantekt, rétt eins og „ubique“ lógóið (sem þýðir „alls staðar“) á CFR tímaritinu Foreign Affairs er þetta tengslanet alls staðar. Stórlega er hægt að efast um hvort slík samtök þar sem hugtakið „heimsstjórn“ er mjög nærtækt vinni eða vilji standa vörð fyrir velferð almennings. Eins og sagan sýnir þá snýst hún alltaf um að auka völd og auð, samfara stríðum, afnámi fullveldis þjóðanna og vald til alþjóðlegra fyrirtækja. Það er merkilegt hvernig tiltölulega litlum samtökum hefur tekist að sópa að sér þvílíkum völdum á innan við 100 árum. Án efa hefur þetta eingöngu tekist vegna þess að leynilegir þræðir CFR voru spunnir án þess almenningur fengi nokkuð veður af því. Það er því tími til kominn að afhjúpa þetta tímabil valdsmisbeitingar sem hefur verið okkur hulinn. Hjálpa þú líka til að binda enda á þessa tilburði til heimsyfirráða með því að miðla þessum staðreyndum í umhverfi þínu og upplýsa kjörna fulltrúa á þingi. Hér kemur ófullkominn listi yfir stjórnmálamenn sem stigu fram á alþjóðlegt stjórnmálasvið eftir að hafa setið á Bilderberger ráðstefnu (Ísleningar síðast): Þýskir kanslarar: - Helmut Schmidt: Þátttaka í ráðstefnunni 1973 - Kanslari Þýskalands frá 1974 - Helmut Kohl: Þátttaka í ráðstefnunni 1980 og 1982 - Kanslari Þýskalands frá 1982 - Angela Merkel: Þátttaka í ráðstefnunni 2005 - Kanslari Þýskalands frá 2005 Alþjóðlegir forsætisráðherrar: - Margaret Thatcher: Þátttaka í ráðstefnunni 1977 - forsætisráðherra Bretlands frá 1979 - Tony Blair: Þátttaka árið 1993 - Forsætisráðherra Bretlands frá 1997 - Bill Clinton: Þátttaka í ráðstefnunni 1991 - forseti Bandaríkjanna frá 1993 - Alfred Gusenbauer: Þátttaka í ráðstefnunni 2006 - Kanslari Austurríkis frá 2007 - Emmanuel Macron: Ráðstefnaþátttaka 2014 - Frakklandsforseti frá 2017 -Bjarni Benediktsson: þátttaka 1965, 1967, 1970 – dómsmálaráðherra 1959-63, forsætisráðherra 1963-70 Davíð Oddsson, þátttaka ca. 1991-1999, forsætisráðherra 1991-2004 Aðrir stjórnmálamenn: - Romano Prodi: Þátttaka í ráðstefnunni 1999 - Forseti framkvæmdastjórnar ESB frá september 1999 - Volker Rühe: Þátttaka í ráðstefnunni 1991 og 1992 - varnarmálaráðherra Þýskalands frá 1992 - Wolfgang Schäuble: Ráðstefnaþátttaka 2003 - Innanríkisráðherra Þýskalands frá 2005 - Guido Westerwelle: Þátttaka í ráðstefnunni 2007 - utanríkisráðherra Þýskalands frá 2009 - Christian Lindner: Ráðstefnuþátttaka 2013 - Formaður FDP frá desember 2013 - Jens Spahn: Þátttaka í ráðstefnu 2017 - Heilbrigðisráðherra Þýskalands frá 2018 - Colin Powell: Þátttaka í ráðstefnu 1997 - Utanríkisráðherra Bandaríkjanna frá 2001 - Timothy Geithner: Þátttaka í ráðstefnu 2008 - fjármálaráðherra Bandaríkjanna frá 2009 Auk þess: - George Robertson: Ráðstefnaþátttaka 1998 - Framkvæmdastjóri NATO 1999 - Mario Draghi: Þátttaka í ráðstefnunni 2009 - Forseti evrópska seðlabankans 2011 - Ursula von der Leyen: Þátttaka í ráðstefnu 2019 - Forseti framkvæmdastjórnar Evrópusambandsins síðan 2019 Íslensk þátttaka: - Bjarni Benediktsson, þátttaka 1965, 1967, 1970. Utanríkisráðherra 1947–55, Dóms- og kirkjumálaráðherra 1959–63, Forsætisráðherra 1963–70. - Björn Bjarnason, þátttaka 1974, 1977. Aðstoðarritstjóri Mbl, Menntamálaráðherra 1995–2002, Dóms- og kirkjumálaráðherra 2003, 2009. - Davíð Oddsson, þátttaka ca. 1991–1999. Forsætisráherra 1991–2004, Utanríkisráðherra 2004–2005, Seðlabankastjóri 2005–2009, ritstjóri Mbl frá sept. 2009. - Einar Benediktsson, þátttaka 1970. sendiherra: UK 1982–1986, Evrópusambandsins et al. 1986–1991, NATO 1986–1990, USA 1993–1997, etc. - Geir Haarde. Þátttakandi og formaður utanríkismálanefndar Alþingis 1991–1998, fjármálaráðherra 1998–2005, Utanríkisráðherra 2005–2006, forsætisráðherra 2006–2009. - Geir Hallgrímsson þátttakandi ca. 1974–1977, 1980. Forsætisráðherra 1974–1978, utanríkisráðherra 1983–1986, Seðlabankastjóri 1986–1990. - Jón Sigurðsson þátttakandi 1993. Bankastjórn Alþjóðagjaldeyrissjóðarins 1974–1987, Dóms- og kirkjumálaráðherra 1987–88, iðnaðar- og viðskiptaráðherra 1988–93, Seðlabankastjóri 1993–94, bankastjóri Nordic Investment Bank 1994–2005.

eftir jb.

Heimildir/slóðir: Stofnandi CFR:

 Edward Mandell House:
ExpressZeitung Ausgabe 22/2018, S.15ff

 Walter Lippmann:
 https://de.wikipedia.org/wiki/Walter_Lippmann
https://de.wikipedia.org/wiki/Die_%C3%B6ffentliche_Meinung


Paul Warburg:
 https://de.wikipedia.org/wiki/Paul_Moritz_Warburg
https://dieunbestechlichen.com/2020/05/zitate-zur-neuen-weltordnung-weltregierung-video/

CFR:
https://swprs.org/die-propaganda-matrix/
https://swprs.org/das-american-empire-und-seine-medien/
https://de.wikipedia.org/wiki/Council_on_Foreign_Relations


Bilderberg-ráðstefnur:
 https://de.wikipedia.org/wiki/Bilderberg-Konferenz
https://en.wikipedia.org/wiki/Bilderberg_meetingChatham
House Rule:
www.chathamhouse.org/about-us/chatham-house-rule


Bilderberg-ráðstefna sem stökkbretti til frama:
 http://www.geschichteinchronologie.com/welt/Bilderberger/Estulin/Dt/013c-regierungsmittel-puppen.html

Trilaterale
Kommission: https://en.wikipedia.org/wiki/Trilateral_Commission
https://de.wikipedia.org/wiki/Trilaterale_Kommission
https://trilateral.org/page/3/about-trilateral
https://trilateral.org/download/files/TC%20MEMBERSHIP%20LIST%20
(MASTER%209%20JUNE%202021).pdf
www.journal21.ch/mutmasslicher-kriegsverbrecher-kissinger

Meghan
O’Sullivan um Þríhliða framkvæmdastjórnina, 2019:
www.youtube.com/watch?v=JbEPcMR8xYs


tilvitnanir David Rockefeller: 
https://archive.org/details/DavidRockefellerMemoirs2003RandomHouse/page/n482/mode/2up

Isaiah
Bowman’s leiðbeiningar fyrir stjórnmálamenn innan CFR:
 https://swprs.files.wordpress.com/2017/09/cfr_imperial_brain_trust.pdf
( S.169ff)

 CFR-meðlimir sem eru í ríkisstjórn Joe Biden: DGAP/German Council on Foreign Relations:
https://dgap.org/de

Fréttaveitur:
www.sfcg.org/wp-content/uploads/bios/isaac-lee.html
www.ap.org/about/our-people/leadership-team
https://en.wikipedia.org/wiki/David_Schlesinger

Fjölmiðlar:
https://swprs.org/netzwerk-medien-deutschland/
https://swprs.org/wp-content/uploads/2017/08/cfr-media-network-hdv-spr.png
https://swprs.org/die-konferenz/

CFR-sérfræðingar
í opinberum fjölmiðlum:
www.tagesschau.de/ausland/amerika/un-nahost-waffenstillstand-101.html
www.srf.ch/news/international/kampf-gegen-diktatoren-bidens-aussenpolitische-strategie-verkennt-die-realitaet

CFR-meðlimir
í NGO’s, hernum, viðskiptum og öðrum sviðum:
https://swprs.files.wordpress.com/2017/08/cfr-imperial-council-hdm-spr.png
www.cfr.org/membership/roster
www.cfr.org/membership/corporate-members