Ivo Sasek bij UPF Zwitserland: “De weg naar de interreligieuze wereldvrede”

Tekst uitzending
download

PDF (.pdf)

Word (.docx)

30.12.2018 | www.kla.tv/13596

Terwijl oorlogen, ongerechtigheden en conflicten van allerlei aard nog steeds het gezicht van de aarde verwoesten, is er nog nooit zo’n breed engagement geweest voor de vrede en de bevordering van de menselijke waardigheid. “Vrede en veiligheid hebben vandaag de stemmen nodig van al degenen die zich ten diepste bekommeren om de vrede, in het bijzonder de religieuze leiders!” Onder dit motto nodigde de Universal Peace Federation (UPF) op 21 september 2018 de internationale wereldvrede conferentie uit. Die vond plaats in de gebouwen van de World Council of Churches in Genève. De UPF heeft een algemene adviesstatus in de Economische en Sociale Raad van de Verenigde Naties (VN). Ze riep op tot actief mee vorm geven aan de wereldvrede. Op de 37ste werelddag van de vrede kwamen niet alleen religieuze leiders met totaal verschillende achtergronden aan het woord: Christenen, Joden, Moslims, Sikhs, Hindoes, enz. – maar ook vertegenwoordigers uit de politiek, wetenschap en diverse internationale organisaties. Ook Ivo Sasek, oprichter van de OCG, Kla.TV, AZK en andere vrije media, ging in op de uitnodiging en sprak over het thema: “De weg naar de interreligieuze wereldvrede.” Kla.TV toont nu zijn toespraak als bijdrage aan de interreligieuze vereniging voor vrede en ontwikkeling. Wat kan een mens van om het even welke nationale, economische, politieke en religieuze achtergrond leren van de dierenzwermen? Hoor nu compacte antwoorden uit de mond van een man die put uit een schat van vier decennia aan ervaringen en dit geheim in de praktijk ontplooit met duizenden mensen. Internationale vredesconferentie, rede van Ivo Ivo Sasek zal ons hier nu zijn visie geven van de mogelijkheden, hoe wij een duurzame vrede kunnen bereiken. Ik geef het woord aan mijnheer Sasek. Ivo Sasek: Dank u, dat u nog geduld hebt te luisteren na zo veel bijdragen. Ik wil mijn overtuiging uiten, wat de weg is naar de interreligieuze wereldvrede en in alle opzichten naar de wereldvrede. Ik denk dat het vooral ligt aan het bewustzijn, dat we inzien dat de mensen bestaan uit een organisme. De mensheid is een organisme en niet iets anders. En als ik deze zin zeg, dan weet ik ondertussen uit veertig jaar ervaring, dat de meeste mensen dat nu figuurlijk verstaan. Een organisme, een fantastisch beeld, een geweldige gelijkenis, maar ik wil meteen in het begin uitdrukkelijk stellen, we zijn een organisme. En niet alleen voor de christenen, we lezen het als volgt in de Bijbel in 1 Korinthe 12 : “Want zoals het lichaam, dus het lijf één is (telwoord) en veel leden heeft, alle leden van het lichaam echter, hoewel velen, één lichaam vormen, zo ook de Christus.” 2000 jaar lang hebben we begrepen dat dàt geldt voor ons christenen, maar het is belangrijk in te zien, dat er staat “de Christus”! Niet wij christenen zijn zo, maar de Christus is zo. Dit begrip de Christus, heeft een langere theologische uitleg nodig. Dat betekent gewoon: God onder de mensen, God om de mensen, God in de mensen. Dat is de Christus, de werkzame Geest van God, die de mensheid leeft als een organisme. Dat is ons probleem, waarom we niet verder komen. We begrijpen de meeste dingen figuurlijk, zoals men zegt, als metafoor, als gelijkenis in plaats van als werkelijkheid. Christenen lezen de Bijbel in de conjunctief, dus in de mogelijkheid- of wensvorm in plaats van in de indicatief, in de werkelijkheidsvorm. Hetzelfde is voor iedere andere religie, het is hetzelfde probleem. En daarom komen wij niet verder. De Bijbel, en ik denk ook in de Koran, de Bhagavad Gita overal vind je hetzelfde. Onze religieuze geschriften proberen ons sinds duizenden jaren bij te brengen, dat God woont binnen in ons mensen. We verbannen Hem in de hemel. Wij, christenen wachten op Jezus van de hemel. De Moslims wachten op hun medi of Mahdi, ik weet niet precies, hoe men het uitspreekt. De esoterischen wachten op de buitenaardsen. De politici, de mensen wachten op de Amerikanen. Dat alles functioneert niet op de wereld. God woont binnen in ons en dat is een heel belangrijk fundamenteel inzicht. Dus we kunnen ons weliswaar als de communisten, als kameraden karakteriseren, ons gedragen als belangengemeenschappen; echter naar het karakter, naar de geaardheid zijn we een organisme. Dat is een reuzenverschil. Een organisme wordt geleefd. Wij mensen hier op aarde kennen echter geen vrede, omdat we steeds zelf proberen, uit eigen kracht, uit eigen wijsheid, uit eigen goeddunken, uit eigen noem maar op. Alles eigendunk. Maar het organisme, als de mensheid een organisme is, een lichaam is, wordt geleefd. En dat is een bedreiging voor de mensen. Ze denken, ik wil niet geleefd worden, ik wil vrij zijn. Maar ik zeg, we worden geleefd. We worden geademd. Proberen we eens te stoppen met ademen, dan zullen we merken, we worden geademd. Geen van ons slaat zelf zijn hart, klopt toch, niet waar? Ons hart wordt geslagen. We worden gehongerd en verzadigd, niet waar? We moeten weliswaar eten en drinken. Maar we krijgen dorst. Dat gebeurt alles met ons. En dat is geen bedreiging voor ons. Maar, dat is zo, zo is het leven. We moeten weer begrijpen dat we een organisme zijn, dat de hele mensheid een organisme is. Niet alleen de christenen onder elkaar, maar christenen, moslims, alle religies. Maar daar behoort ook politiek, de wetenschap, allen behoren daartoe, ieder afzonderlijk mens. Dat we dat weer begrijpen, dat we een organisme zijn, waar ieder een andere opgave heeft en die nooit tegenstrijdig is. Biceps, triceps. De een kan alleen steeds trekken, de andere alleen steeds afstoten. Maar het is een aanvulling en niet in tegenspraak. Beide zijn nodig. Dus, we kunnen ons familie noemen, broeders, zusters. Dat is goed zo, we moeten leven als een familie. Maar we zijn van de geaardheid een organisme. Het blijft daarbij. We kunnen niet leven als verenigingen, ook niet als kerkelijke verenigingen. We kunnen clubs stichten zoveel als we willen, de functionaliteit zal echter altijd één van een organisme zijn, waar God in ons de dingen moet doen. Dat het zo is, heeft sedert korte tijd ook de quantumfysica ontdekt. Alles is met elkaar, van elkaar afhankelijk, met elkaar verweven. Geest, ziel en lichaam, zo vormen wij een organisme. Wat binnen in mijn hart is, dringt in jouw hart. Wat binnen in jouw hart is, dringt in mijn hart. Alles heeft een sterke uitwerking. Dus, we moeten worden geleefd. Anders gaan we steeds verder met onze eigen wijsheid. We moeten leren, hoe men aankoppelt aan de wijsheid van God, hoe men aankoppelt aan het willen van God, hoe men aankoppelt aan de gevoelens van God, aan het welgevallen en aan het misnoegen van God. Dat alles moet ons worden gegeven. En zolang we niet leren te leven als organisme, een hoofd boven ons dat ons leeft, zal er hier beneden geen vrede zijn, niet eens thuis. Onmogelijk. Toen Jezus is gekomen, hebben we dit vaak voor ons christenen gereserveerd, gepacht, maar het is geen christelijk privilege. Jezus is gekomen om ons als Mensenzoon te tonen, hoe een mens samen met God een eenheid vormt. Hij is niet alleen gekomen voor Joden, of dan later voor ons Christenen. Hij is gekomen voor de wereld. Daarom staat er in de Bijbel: Christus is ook gestorven voor allen. Om alleen ÉÉN boodschap te brengen. Wat is dat? God in de mens. Johannes 17, Zijn hogepriesterlijk gebed in de Bijbel, bidt Hij, en dat wordt sinds 2000 jaar verkeerd begrepen. “Vader, dat zij, de hele mensheid, dat zij allen 1 zijn, zoals U, Vader, in Mij en Ik in U, …” Dat was Zijn, Jezus’ voortdurende boodschap: God leeft in mensen. Alle werken die Hij heeft gedaan, de tekenen, wonderen, de machtige daden waren uitdrukking, dat de levende God in Zijn wijsheid, in Zijn kracht binnen in het menselijk lichaam woont. En als Jezus hier heeft gebeden dat de mensen of Zijn discipelen vooraf, dat ze 1 zijn, was dat niet een gebed om iets dat er nog niet was en nog eerst moest worden. Het is een gebed om het in bedrijf nemen van dat wat er al is. We werden als schepselen geschapen voor God, voor HEM luidt het in Kolossensen 1, voor HEM, binnen in Hem, voor Zijn doel, dat HIJ als hoofd ons leeft. Jezus is niet gekomen om te bidden, “Ach, maak hen tot één organisme”. Hij is gekomen omdat Hij wist, dat we een organisme ZIJN , Hij heeft gebeden om het in bedrijf te nemen, dat we ook functioneren als organisme. Dus we moeten niet bidden dat we 1 worden, we zijn al 1, fysisch, geestelijk verenigd, als organisme geschapen. Maar we moeten leven naar de wetmatigheden van een organisme, en wel als gemeenschap. En dat was het gebed van Jezus, ook in vers 22, waar Hij bidt om de “heerlijkheid, die U Vader, Mij hebt gegeven, die heb Ik overgegeven aan hen, opdat zij 1 zijn, evenals Wij 1 zijn”. Dus identiek zoals Jezus en de Vader. En deze éénheid geven kan men ook zo vertalen, Hij heeft deze 1heid “tot stand gebracht”. Hij heeft de mensen, de discipelen vooraf bijgebracht dat God binnenin mensen leeft, Hij heeft het gedemonstreerd. Dus inbedrijfstelling, dat was het gebed van Jezus, dat ook wij, omdat we organisme ZIJN, ook leven en functioneren als organisme. Nu de volgende stap, hoe komt het tot dit geleefd worden, in deze goddelijke dimensie. We moeten als mensen weer het inzicht terugkrijgen, hoe wordt een organisme genavigeerd? Hoe wordt het geleefd? Komt er nu een stem van de hemel? Hoe is het mogelijk dat allen samengeleefd worden in harmonie? Ik zeg vooraf: God alleen kan dat! We kunnen duizend van zulke conferenties tot stand brengen, we zullen aan het einde steeds weer ronddraaien in een kring, totdat we hebben begrepen hoe het navigatieprincipe functioneert. Omdat wij van een andere geaardheid zijn, we gaan uit van verkeerde voorwaarden. Dus, hoe functioneert het? Ik moet het kort houden omdat ik maar weinig tijd heb. Ik vergelijk het met de dierenzwermen. We kunnen alle dierzwermen observeren. Sprinkhaanzwermen, ik heb een paar beelden meegebracht, dat zijn er misschien miljarden. Ze kunnen van richting veranderen in 0,6 seconden. Wie regeert hen? Waar is de koning? Waar is de heerser? Zien we, dat zijn de principes, zo leeft God de hele schepping. Volledig normaal voor de dieren. Hetzelfde geldt voor de vogelzwermen, hetzelfde geldt voor de visscholen, hetzelfde geldt voor de micro-organismen. Vanwaar weten miljarden en miljarden micro-organismen welke substanties zij naar de wortels van de bomen moeten brengen? Ze weten het, omdat het de Alwetende is, omdat God in iedere atoom en molecule leeft. Omdat God alles leeft in deze schepping. Alles: de dierenwereld leeft Hij, en ons mensen wil Hij leven. Alleen, in tegenstelling tot de dieren wil Hij onze toestemming. Hij wil dat we met Hem meedansen, zou men kunnen zeggen. Met Hem meegaan. We moeten zijn als de dieren. Daardoor weten de olifantenkuddes wat ze moeten doen, de gnoes weten wanneer ze waar moeten doorwandelen. Alle dieren tonen het ons eigenlijk dat het mogelijk is dat God kan navigeren. Nu kom ik tot het beslissende punt. En dat is misschien het belangrijkste wat ik te zeggen heb naast deze herhaling van de openbaring dat we een organisme zijn. Wat is nu precies die navigatie, hoe kunnen mensen, als we zo verschillend zijn, miljoenen, miljarden mensen, hoe kunnen we begrijpen, wanneer wat aan de orde is? Het is heel eenvoudig, Jezus heeft ons alles voorgeleefd. Toen de discipelen wilden weten hoe men God gehoorzaamt. Hij heeft principieel eens gezegd, Mijn schapen horen Mijn stem, en dat is niet een christelijk privilege, het geldt voor alle mensen: Dus, wij mensen zijn geschapen als schepselen van God die de stem van God kunnen horen; we hebben de aanleg dat we dat kunnen, maar we moeten ook weten hoe het functioneert. Jezus heeft het zo uitgelegd, Hij zegt, dat kan men nalezen in Johannes 14:27, Hij zegt: “Ik geef jullie Mijn vrede.” Ja, wij doen moeite voor onze vrede, onze vredesverdragen, onze vredesconferenties. Ik zal jullie “Mijn vrede geven” zegt Hij; wij hebben de vrede van God nodig. En Hij zegt, deze vrede staat ver boven dat wat menselijk gekend is aan vrede. Het is dieper. Een andere tekst zegt het zo over Jezus. In Johannes 1:4 wordt Jezus zo beschreven “in Hem was Leven en het Leven was het Licht van de mensen.” Dus niet de filosofie was het licht van de mensen, niet de woorden, die Hij heeft gesproken was het licht van de mensen, maar het Leven dat van Hem uitging. Omdat God door Hem heeft gewerkt, heeft dat leven, vrede, goddelijke vrede gewekt in de mensen. Ik zeg het nog met een ander vers. Ik spreek nu gewoon vanuit de Bijbel, maar het zijn principes die gelijk zijn voor alle mensen. 1 Korinthe 4:20: daar staat geschreven: “Want de koningsheerschappij van God”, en dat is de navigatie, “de koningsheerschappij van God gaat uit, of manifesteert zich niet in het woord”, staat daar geschreven, “maar in kracht”, Grieks dynamis. Dat betekent, hoe navigeert God ons mensen, net zoals de dierenwereld? Hij navigeert ons door krachtwerking. Dynamis betekent ook energie, betekent werkzame beïnvloeding. Inderdaad en ik herhaal nog eens, hoe beïnvloedt God ons? Ieder woord dat we spreken, iedere gedachte die we denken, wordt beïnvloed, wordt begeleid door een werkzame kracht. En die moeten we weer leren vinden, leren kennen, weer worden gesensibiliseerd. We hebben onze hoofden gesensibiliseerd voor onze woorden die we spreken, voor onze theologieën, voor onze vergelijkingen. We moeten weer de stem van het hart horen. Iedere gedachte die we denken wordt begeleid door een kracht die in het binnenste naar boven gaat of naar beneden. Denk iets negatiefs en je merkt, het gaat naar beneden. Klopt dat? Doe iets negatiefs en je merkt, de kracht in jou gaat naar beneden. Doe iets wat in jou werd ingeademd in overeenstemming met God en je merkt hoe de kracht omhoog gaat. En het bijzondere is, alles wat God doet, gaat bij ons tegelijk, bij allen gelijktijdig. Het is niet bij de een zus en bij de ander zo. Dat is het verschil als Zijn vrede werkt. Ons navigatieprincipe is dus Zijn werkzame vrede, Zijn werkzaam goddelijk Leven. En dat is onze specialiteit geworden als OCG, sinds decennia. We doen dat met duizenden mensen, … , leren we de goddelijke zwermintelligentie in de zin dat we met elkaar leren surfen, leren meegaan met de werkingen van God, met Zijn Geest. We doen geestelijke metingen. Sinds veel jaren komen duizenden mensen om te leren - dat kan men leren in drie dagen - hoe men met deze navigatiekracht, met deze werkzame werking van God, met deze beïnvloeding van het goddelijk leven en vrede weer kan meegaan. En we leren dat: Iedere afzonderlijke gedachte kunnen we mettertijd meten, zelf of gemeenschappelijk, is de vrede van God erop of niet erop. Het woord dat ik spreek, gaat het omhoog of naar beneden? De werken die ik doe, leiden die omhoog of gaan ze naar beneden? Werkt Zijn kracht? Ik wil al tot de laatste gedachte komen. En die vinden we in Fillippenzen 4:7 bij ons in de Bijbel. Daar staat: “En de vrede van God”, nu spreken we dus over de vrede die hoger is dan de menselijke vrede, daar staat, “de vrede van God, die alle verstand te boven gaat, zal jullie harten en jullie gedachten, jullie waarneming bewaken, of bewaren.” Dat is de aanwijzing hoe Jezus het ons heeft geleerd, voor alle mensen. Dat wil zeggen, de vrede van God is als een lijfwacht, zo kan men dit woord vertalen. Hij bewaakt onze waarnemingen, Hij bewaakt onze gedachten, Hij bewaakt onze daden, onze voornemens en is zo een lijfwacht, hij beschermt ons. Maar dat functioneert alleen als we weer op de kracht georiënteerd leven. Dat is mijn appèl aan ons allen, aan alle religies op dezelfde wijze, er is geen verschil, het is niet een christelijk privilege. Wat ik hier heb gepreekt, dat we weer leren leven georiënteerd op de kracht, dat we de kracht van God weer leren kennen, dat moet beginnen bij ons pausen, nietwaar. Of we nu christelijke, katholieke, Joodse of Moslimpausen zijn, er zijn overal pausen, nietwaar; we hebben overal leiders en die weten eigenlijk meestal niet hoe het vergaat gaat, is het niet? Maar als wij weer leren te leven georiënteerd op de kracht, dan kunnen we ook onze mensen die we hoeden, die we begeleiden, weer dit krachtgeoriënteerde leven aanleren. Dit ervaren wij met honderden verschillende denominaties die we hebben samengebracht, die zwermmatig met elkaar werken. Zo hebben we ongeveer 170 tv-studio’s opgebouwd met elkaar, hebben 9½ duizend uitzendingen gemaakt alleen in de laatste paar jaar, doen alles samen als zwermen. We kunnen grote bijeenkomsten demonteren in een half uur, waar men anders een hele week nodig heeft, omdat we hebben geleerd, zwermmatig te werken. We staan nog aan het begin maar we kunnen zeggen uit de praktijk dat het functioneert met duizenden mensen, dat het functioneert met de hele wereld. Maar we moeten weer worden gesensibiliseerd, en we stellen ons graag ter beschikking voor iedereen die zich interesseert voor dit proces van het leven van de vrede, weer aan te koppelen aan de stem, de leiding. Ik dank voor jullie aandacht. Het is belangrijk te onderscheiden dat de vrede niet een doel is, vrede is een weg, vrede IS de power. Wij mensen hebben uit onszelf niet de ambitie goed te doen. Wij mensen hebben niet de kracht vol te houden, wij mensen hebben niet de kracht te vergeven, wij mensen hebben niet de kracht visies te ontwikkelen die functioneren, omdat de beste van ons is zo goed als een zandkorrel. Het ontbreekt ons toch aan het overzicht van het geheel, het ontbreekt ons aan alles; Maar het inzien dat hier een kracht is die ons leeft, die ons bekwaam maakt, die ons liefheeft, die in ons inziet, dat is de weg. De vrede is de weg, the power. Ik ben nu dus veertig jaar vertrouwd met dit geheimenis. Ik ben als een surfer op de golven. Dus de kracht waarover ik spreek, is een kracht die ons zelfs in de dood de power geeft om te sterven. En dat is het punt: wij kunnen niet sterven, wij kunnen niet loslaten, wij kunnen ons niet verloochenen uit eigen kracht. Maar we zien getuigenissen van mensen die onder deze goddelijke vrede zijn, zoals ik het heb uitgelegd: “mijn vrede geef ik jullie” en Hij zegt: Deze vrede gaat boven het menselijk verstand. Ze gaat boven de menselijke bekwaamheden. We hebben mensen gezien die zelfs op de brandstapel nog hebben gezongen. Waar ze werden verscheurd door de leeuwen, was deze vrede nog sterker. Het is een energiemachine, de vrede van God, en hij is precies zo in de Moslim als in de Christen; in de Jood als in de Hindoe; die is in ieder mens aanwezig, maar het hangt daarvan af: richt ik me daarop uit of niet. Ik moet dit experiment, op kracht georiënteerd leven, toelaten in mij. Het is als een verdrag, als een handdruk, als een huwelijk. En zolang ik niet merk dat deze energiebron er is, zal ik altijd bij de vrede achterblijven, ik zal altijd een strijd hebben. Maar ik beleef in de grootste vervolgingen - persoonlijk beleef ik een christenvervolging sinds meer dan 25 jaar - dat ik er middenin juich. Ik heb mijn aartsvijanden lief. Mijn aartsvijand heeft mij onlangs ontmoet. Hij berokkent mij schade sinds decennia, jaarlijks voor miljoenen, omdat ik grote speelfilms maak. Die volgt mij, die jaagt op iedere film van mij, uit iedere bioscoop, uit ieder festival, uit iedere winkel. En die heeft mij dezer dagen voor de eerste maal ontmoet. Ik kon hem uit de vrede die in mij pulseert, uit deze kracht, stond ik voor de eerste keer tegenover hem, neem ik hem eerst bij de schouders en zeg ik: Zo mijn vriend, nu zouden we elkaar eerst eens moeten omarmen. Ik heb hem omhelsd en wel niet als show. Ik ben arm in arm met hem 20 meter gegaan, heb tegen hem gezegd opdat alles tussen ons duidelijk zou zijn: Ik heb u lief, ja, ik heb u lief. Dan is hij volledig verstard: Dat is allemaal maar retoriek, dat bestaat niet, dat is er niet. Dan heb ik tegen hem gezegd: Uw probleem is dat u de liefde van God niet kent, u kent de liefde niet. U hebt nooit ervaren dat men kan liefhebben, ook in de moeilijkste omstandigheden. Maar de vrede die mij aandrijft, waarmee ik nu sinds decennia meega als een surfer, met deze kracht, die mij gewillig maakt met de gewilligheid van God, kan ik de man omarmen en dan heeft hij mij aangekeken. En zo zou ik nu uren kunnen vertellen. Ik had vijanden, duizenden, die vandaag vrienden zijn. Waarom? Omdat in mij een energie vibreert, omdat ik begonnen ben te leven georiënteerd op de kracht. Ik heb dit geheimenis gevonden en heb het duizenden anderen bijgebracht en vandaag brengen we het duizenden mensen bij en deze energie is de weg, de oorzaak, waarom we vrede hebben. De vrede is ons als weg, begeleidt ons. Het is niet een doel, dat we ooit bereiken. Dat is ons startkapitaal, onze weg, onze energie in alles.

van es

Bronnen/Links: //