บทสรุป: WiFi, Bluetooth, การสื่อสารเคลื่อนที่ ฯลฯ – การทำลายเซลล์ของเราจนหมดสิ้น (สารคดีโดยเจมส์ รัสเซลล์)

25.01.2025 | www.kla.tv/31819

ความสั่นพ้อง สิ่งมีชีวิตแห่งความถี่ ผู้คนจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ ต้องทนทุกข์ทรมานจากอาการป่วยต่างๆ เช่น เวียนศีรษะ ปวดหัว หัวใจเต้นผิดจังหวะ หรือนอนไม่หลับ และความเครียดมักถูกอ้างถึงว่าเป็นสาเหตุ สารคดีต่อไปนี้จากปี 2012 แสดงให้เห็นว่าอาการเหล่านี้มักเกี่ยวข้องกับสาเหตุที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิงและสาเหตุที่ไม่ค่อยมีใครรู้จัก ภาพยนตร์เรื่องนี้พาเราเดินทางจากต้นกำเนิดของเราไปสู่ยุค 90 ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่เทคโนโลยีการสื่อสารไร้สายเพิ่งเริ่มต้นขึ้น นับจากนั้นมา มนุษย์ก็จมอยู่กับคลื่นความถี่ที่มนุษย์สร้างขึ้นมากมาย เมื่อมองด้วยตาเปล่า โลกก็ดูเหมือนเดิม แต่เมื่อมองในระดับเซลล์แล้ว การเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ที่สุดที่สิ่งมีชีวิตบนโลกเคยประสบมา ผลกระทบเหล่านี้ไม่ควรประเมินต่ำไป Klagemauer TV ได้แปลและพากย์เสียงภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นภาษาเยอรมันให้คุณฟัง นักวิทยาศาสตร์ ตัวแทนอุตสาหกรรม แพทย์ และผู้ที่ได้รับผลกระทบต่างแสดงความคิดเห็น เราหวังว่าคุณจะได้รับประโยชน์มากมายจากการรับชมสารคดีต่อไปนี้โดย James Russell ความสั่นพ้อง พวกเรายังไม่เข้าใจอย่างถ่องแท้ว่าเรากำลังทำอะไรอยู่ ในที่สุดเราก็มีประกาศออกมาว่าโทรศัพท์มือถือทำให้เกิดมะเร็งหรือไม่ การสั่นพ้อง การสั่นพ้อง นักวิทยาศาสตร์ที่ไม่มีใครรู้จักกำลังจะค้นพบสิ่งที่ควรจะเปลี่ยนแปลงทุกสิ่งทุกอย่าง ชื่อของเขาคือ วินิเฟรด อ็อตโต ชูมันน์ ในวันดังกล่าว เขาสอนนักเรียนเกี่ยวกับฟิสิกส์ของไฟฟ้า ว่าทรงกลมภายในทรงกลมสามารถสร้างแรงตึงไฟฟ้าได้อย่างไร และต่อมาก็สร้างความถี่ ชั้นเรียนของชูมันน์พยายามทำความเข้าใจเรื่องนี้ ดังนั้นเพื่อให้เข้าใจง่ายขึ้น อาจารย์จึงสั่งให้นักเรียนจินตนาการว่าโลกเป็นทรงกลมหนึ่ง และไอโอโนสเฟียร์เป็นอีกทรงกลมหนึ่ง จากนั้นเขาจึงขอให้นักเรียนคำนวณแรงตึงที่จะเกิดขึ้นระหว่างทรงกลมทั้งสอง ชูมันน์เองก็ไม่รู้เหมือนกัน จึงเริ่มคำนวณเช่นกัน ชีพจรของโลกที่เรียกว่าการสั่นพ้องของชูมันน์ อยู่ที่ 7.83 เฮิรตซ์พอดี การค้นพบนี้ช่างน่าทึ่ง การสั่นพ้องของชูมันน์ไม่ได้คล้ายกับคลื่นอัลฟาของสมองมนุษย์เท่านั้น แต่ยังเหมือนกันทุกประการอีกด้วย ความถี่ของสมองซึ่งควบคุมความคิดสร้างสรรค์ ประสิทธิภาพการทำงาน ความเครียด ความวิตกกังวล และระบบภูมิคุ้มกันของเรา ได้ปรับเข้ากับความถี่ของโลกอย่างใดอย่างหนึ่ง ชีพจรของโลกได้กลายมาเป็นชีพจรของชีวิต เมื่อคุณมองย้อนกลับไปที่ประวัติศาสตร์ของโลก ดูเหมือนจะชัดเจนมาก คลื่นชูมันน์เป็นส่วนหนึ่งของโลกใบนี้มาตั้งแต่แรกเริ่ม ชีวิตวิวัฒนาการขึ้นโดยมีคลื่นชูมันน์รายล้อมอยู่ และปรับเข้ากับมันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ อันที่จริง ความไวต่อความถี่ของเรามีความเชื่อมโยงอย่างลึกซึ้งกับความสามารถของเราในการรับรู้ปรากฏการณ์อื่นๆ ของโลก สนามแม่เหล็ก เรารู้ดีว่าผึ้งมีความไวต่อสนามแม่เหล็ก เรารู้ว่าภายในร่างกายของผึ้งมีอนุภาคของแมกนีไทต์อยู่ และการศึกษาในห้องทดลองได้แสดงให้เห็นว่าผึ้งมีความไวต่อสนามแม่เหล็กจริงๆ คุณสามารถสาธิตในห้องทดลองได้ว่าหากคุณสร้างสนามแม่เหล็กขึ้นมาโดยเทียม คุณจะสามารถควบคุมวิธีที่ผึ้งสร้างรวงได้ และดูเหมือนว่าผึ้งจะใช้สนามแม่เหล็กในการนำทาง ความสมดุลที่ละเอียดอ่อนของชีวิตบนโลกนั้นแสดงให้เห็นได้อย่างสมบูรณ์แบบโดยการพึ่งพาผึ้งและการผสมเกสรพืชของผึ้ง มีสมมติฐานว่าหากไม่มีผึ้ง ชีวิตก็คงไม่มีทางรอดได้ การผสมเกสรโดยแมลงเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้การกินอาหารน่าสนใจ ดังนั้นผลไม้ ถั่ว และสิ่งต่างๆ เช่นนั้นทั้งหมดจึงต้องการการผสมเกสรโดยแมลง และผึ้งเป็นกลุ่มผู้ผสมเกสรที่สำคัญที่สุด พืชผลทางการเกษตรประมาณ 70% ของโลกได้รับการผสมเกสรโดยผึ้ง ในปี 2549 เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น อาณาจักรผึ้งทั่วโลกเริ่มล่มสลาย และไม่มีใครสามารถอธิบายได้ว่าทำไม โรคล่มสลายของอาณาจักรผึ้งส่งผลกระทบต่อรังผึ้งทั่วโลก โดยบางประเทศรายงานว่าสูญเสียผึ้งไปถึง 70% มีการเสนอสาเหตุต่างๆ มากมาย แต่ไม่มีเหตุผลใดที่สามารถอธิบายได้อย่างแน่ชัดว่าเหตุใดจู่ๆ ผึ้งจึงไม่กลับมาที่รังเลย ยกเว้นเพียงเหตุผลเดียว งานวิจัยชิ้นนี้สร้างความฮือฮาโดย Joseph Kuhn และทีมงานของเขา ในการทดลอง แพทย์ได้ทำงานกับรังผึ้งแปดรังและวางโทรศัพท์แบบธรรมดาไว้บนดาดฟ้าบ้านครึ่งหนึ่งของรังเหล่านั้น นักวิทยาศาสตร์จึงติดตามดูว่าการมีโทรศัพท์บนชั้นจะส่งผลต่อวิธีที่ผึ้งกลับรังหรือไม่ ผลลัพธ์ที่ได้นั้นน่าทึ่งมาก ในรังที่ไม่มีโทรศัพท์ DECT ผึ้งกลับรังในอัตราปกติ แต่ในรังที่มีโทรศัพท์ DECT ผึ้งแทบจะไม่กลับมาเลย ในรังหนึ่งที่มีโทรศัพท์ DECT ไม่มีผึ้งกลับรังเลยสักตัวเดียว เพื่อให้เข้าใจถึงความเกี่ยวข้องของการทดลองของดร. คูนอย่างถ่องแท้ เราต้องทำความเข้าใจก่อนว่าโทรศัพท์บนชั้นทำงานอย่างไร เหตุผลที่คุณสามารถเดินไปรอบๆ บ้านและพูดคุยผ่านโทรศัพท์ DECT ได้ก็เพราะสถานีฐานของโทรศัพท์ DECT จะส่งคลื่นความถี่แม่เหล็กไฟฟ้าที่เรียกว่าไมโครเวฟไปยังโทรศัพท์ ซึ่งก็เหมือนกับวิธีการสื่อสารระหว่างเสาโทรศัพท์มือถือกับโทรศัพท์มือถือ โทรศัพท์บนชั้นเป็นเสาโทรศัพท์มือถือรุ่นย่อส่วน หากผึ้งได้รับผลกระทบจากสิ่งที่ออกมาจากโทรศัพท์ DECT ผึ้งก็จะได้รับผลกระทบจากสิ่งที่ออกมาจากเสาโทรศัพท์มือถืออย่างแน่นอน และด้วยเหตุนี้ 4 ผู้ใช้โทรศัพท์มือถือเป็นล้านคนทั่วโลก ทันใดนั้นก็มีเสาโทรศัพท์มือถือจำนวนมาก ความสามารถในการรับรู้แม่เหล็กของผึ้งทำให้มันสามารถนำทางโดยใช้เส้นแม่เหล็กของโลก ซึ่งเป็นความสามารถที่ผึ้งใช้เวลาหลายล้านปีในการปรับแต่งและพัฒนา แล้วมีเหตุผลหรือไม่ที่ความไวที่เฉียบแหลมเช่นนี้จะได้รับผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงเพียงเล็กน้อยในสภาพแวดล้อมแม่เหล็กไฟฟ้า? แล้วการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ที่เกิดขึ้นแทบจะในชั่วข้ามคืนล่ะ? มีสายพันธุ์อื่น ๆ ที่มีความไวต่อสนามแม่เหล็กหรือไม่ ซึ่งความไวดังกล่าวทำให้พวกมันเสี่ยงต่อความถี่ที่มนุษย์สร้างขึ้นในที่สุด? น่าเสียดายที่การค้นพบเซลล์โปรตีนชนิดใหม่ที่เรียกว่าคริปโตโครมบ่งชี้ว่าสิ่งมีชีวิตทุกชนิดมีความรู้สึกเกี่ยวกับแม่เหล็ก คริปโตโครมถูกค้นพบในพืชในช่วงทศวรรษ 1990 โดยมีหน้าที่ในการดูดซับแสงสีน้ำเงินซึ่งใช้ในการควบคุมการเจริญเติบโต ต่อมาพบในแมลง สัตว์ สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม รวมถึงมนุษย์ และในนก คริปโตโครมเป็นโมเลกุลทางชีววิทยาที่เรียกว่าโปรตีน ซึ่งสร้างขึ้นโดยยีนบางส่วนของคุณที่เรียกว่ายีนร้องไห้ และโมเลกุลของคริปโตโครมนั้นควบคุมจังหวะชีวภาพของคุณ รวมถึงการผลิตเมลาโทนินด้วย คริปโตโครมบางตัวดูเหมือนจะมีหน้าที่ในการดูดซับแสงเป็นตัวตรวจจับนาฬิกาชีวภาพ ดังนั้น คริปโตโครมจึงเป็นอินพุตสำหรับวงจรแสงและความมืดที่สิ่งมีชีวิตหลายชนิดดูเหมือนจะมี ทั้งพืชและสัตว์ แต่ในปี 2000 Thorsten Ritz ได้แสดงให้เห็นถึงบทบาทที่น่าทึ่งยิ่งกว่าของคริปโตโครม ในการทดลองกับนกโรบินหลายชุด เขาได้แสดงให้เห็นว่าประสาทสัมผัสในการนำทางของนกนั้นไม่เพียงแต่เป็นแม่เหล็กเท่านั้น แต่ยังมาจากเซลล์คริปโตโครมที่อยู่ด้านหลังดวงตาโดยตรงอีกด้วย วิธีที่เขาทำการทดสอบก็คือการให้นกสัมผัสกับสนามความถี่วิทยุเพื่อดูว่ามันไปรบกวนเข็มทิศแม่เหล็กของนกจริงหรือไม่ และสนามความถี่วิทยุไม่เพียงแต่ไปรบกวนการอพยพของนกโรบินเท่านั้น แต่ยังไปรบกวนที่สนามความถี่ต่ำมากอีกด้วย ซึ่งนั่นเป็นสิ่งที่สำคัญและน่าสนใจมากที่สนามความถี่วิทยุระดับต่ำมากไปรบกวนเข็มทิศของนกโรบิน การทดลองของ Ritz แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าเซลล์คริปโตโครมที่ใช้ในการนำทางได้รับผลกระทบอย่างรุนแรงจากความถี่ที่มนุษย์สร้างขึ้น และความถี่ที่มนุษย์สร้างขึ้นในระดับที่ต่ำกว่าระดับที่คณะกรรมการกำกับดูแล ICNIRP เห็นว่าปลอดภัย มีเหตุผลทางวิทยาศาสตร์ที่มั่นคงอย่างแน่นอนในการสันนิษฐานว่าสนามแม่เหล็ก สนามแม่เหล็กเทียมจะรบกวนที่อยู่อาศัยของสปีชีส์จำนวนหนึ่ง ในช่วง 25 ปีที่ผ่านมา สปีชีส์จำนวนหนึ่งซึ่งอาศัยสนามแม่เหล็กของโลกในการนำทางได้ลดจำนวนลงอย่างลึกลับ นกอพยพในอาร์กติก 109 สปีชีส์มีจำนวนลดลงอย่างมาก ผีเสื้อ 5 สปีชีส์สูญพันธุ์ในอังกฤษ นกชายฝั่งออสเตรเลีย 36 สปีชีส์มีจำนวนลดลง 75% ผีเสื้อ 10% ของโลกกำลังเผชิญกับการสูญพันธุ์ ผีเสื้อทุ่งหญ้าในยุโรปทั้งหมดลดลง 50% ผีเสื้อในอังกฤษที่รู้จักทั้งหมดครึ่งหนึ่งกำลังตกอยู่ในภาวะเสี่ยงต่อการสูญพันธุ์ จำนวนผึ้งลดลงถึง 70% นกที่หากินตามพื้นดินในออสเตรเลีย 80% มีจำนวนลดลง ครึ่งหนึ่งของสายพันธุ์ผึ้งในอังกฤษมีจำนวนลดลงถึง 70% ประชากรนกในฟาร์มลดลงถึง 79% 1 ใน 8 สายพันธุ์นกทั่วโลกตกอยู่ในอันตราย นก 190 สายพันธุ์ต่าง ๆ เสี่ยงต่อการสูญพันธุ์ในทันที สิ่งแวดล้อมของเราเปลี่ยนแปลงไปมากเพียงใดเนื่องมาจากสนามแม่เหล็กไฟฟ้า ในช่วง 25 ปีที่ผ่านมา การเปลี่ยนแปลงนี้เกินกว่าจะรับรู้ได้ นับเป็นการเปลี่ยนแปลงหลายล้านครั้งในแง่ของพลังงานแม่เหล็กไฟฟ้า คณะกรรมการป้องกันรังสีแห่งชาติในอดีตได้ระบุไว้ในเอกสารฉบับหนึ่งว่า พวกเขาคิดว่าสภาพแวดล้อมที่มีรังสีเพิ่มขึ้นหลายล้านเท่าจากเมื่อ 50 ปีก่อน หากคุณชอบเรียกแบบนั้น การเปลี่ยนแปลงดังกล่าวเป็นการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของสิ่งแวดล้อมบนโลก และส่งผลกระทบต่อสัญญาณธรรมชาติทั้งหมด รวมถึงคลื่นชูมันน์ที่เราได้วิวัฒนาการมาด้วย การวัดการสั่นพ้องของชูมันน์ในหรือรอบๆ เมืองนั้นเป็นไปไม่ได้เลย มลพิษทางแม่เหล็กไฟฟ้าจากโทรศัพท์มือถือทำให้เราต้องวัดค่าต่างๆ ในทะเล ดร.วูล์ฟกัง ลุดวิก นักฟิสิกส์ หากมนุษย์มีความสามารถในการรับรู้สนามแม่เหล็กได้เท่ากับผึ้ง นก และผีเสื้อ นั่นก็หมายความว่าเรามีความเสี่ยงต่อคลื่นความถี่ที่มนุษย์สร้างขึ้นเช่นเดียวกับพวกเขาหรือไม่ การเปลี่ยนแปลงในสิ่งแวดล้อมจะส่งผลต่อเราหรือไม่ เนื่องจากมันส่งผลกระทบต่อพวกเขาอย่างชัดเจน จะอธิบายความไวต่อไฟฟ้าอย่างไร ความไวต่อไฟฟ้าเกิดขึ้นเมื่อผู้คนเริ่มมีปฏิกิริยา ร่างกายของพวกเขาจะเริ่มตอบสนองต่อสนามแม่เหล็กไฟฟ้า โดยทั่วไปแล้ว สนามแม่เหล็กไฟฟ้าที่พวกเขาจะตอบสนองนั้นเป็นแบบไร้สาย ดังนั้นจะเป็นการสื่อสารแบบไร้สาย จะเป็นไวไฟ จะเป็นโทรศัพท์ไร้สาย โทรศัพท์ DECT โทรศัพท์มือถือ เสาสัญญาณ ซึ่งทั้งหมดนี้จะส่งสัญญาณที่ร่างกายของเราไม่เคยสัมผัสมาก่อน และเมื่อผู้คนเริ่มได้รับผลกระทบ เมื่อฉันได้รับผลกระทบ วิธีที่มันเริ่มส่งผลต่อคุณโดยทั่วไปก็คือ หัวของคุณมาก่อน และมันจะเริ่มทำให้คุณปวดหัว แต่ฉันเกลียดที่จะใช้คำนี้อาการปวดหัวเพราะเป็นอาการปวดที่ศีรษะซึ่งต่างจากอาการปวดหัวแบบอื่นๆ ที่คุณเคยเจอมา คนส่วนใหญ่มักจะมีอาการผิดปกติ เช่น หัวใจเต้นผิดจังหวะ นอนไม่หลับ ปวดหัว การมองเห็นผิดปกติ เวียนศีรษะ อาการชาหรืออาการทางประสาทที่ทำให้เกิดความรู้สึกผิดปกติในร่างกาย แต่จริงๆ แล้วอาการนี้ยังส่งผลต่อการทำงานของต่อมไร้ท่อ ต่อมไทรอยด์ และยังมีอีกหลายอาการที่ไม่รู้จบ ลักษณะของสิ่งมีชีวิตที่ตรวจจับและตอบสนองต่อสนามแม่เหล็กไฟฟ้าได้ เราอาจกล่าวได้ว่าคำนี้ใช้ในบริบทต่างๆ มากมาย และหากคุณแบ่งมันออกเป็นสองส่วนและแยกย่อยออกเป็นส่วนที่ไวต่อไฟฟ้า เราอาจกล่าวได้ว่านั่นคือการตอบสนองต่อสิ่งมีชีวิต ตัวอย่างเช่น หากเราพิจารณาสิ่งมีชีวิตเพื่อระบุการมีอยู่ของสิ่งมีชีวิต เรากำลังพิจารณาการมีอยู่ของไฟฟ้า ตัวอย่างเช่น การตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจ (ECG) และการตรวจคลื่นไฟฟ้าสมอง (EEG) สิ่งที่เราพิจารณาคือไฟฟ้าจากอวัยวะเป้าหมาย สมองและหัวใจ เมื่อเราเห็นการมีอยู่ของสิ่งนั้น นั่นเป็นสัญญาณว่ามีชีวิต ในทางหนึ่ง เมื่อพิจารณาว่าในระดับเซลล์ สนามแม่เหล็กไฟฟ้าเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต เราอาจกล่าวได้ว่าชีวิตทั้งหมดมีความไวต่อคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า นี่เป็นภาวะที่เกิดขึ้นจริงหรือไม่ ใช่แล้ว แน่นอน ในปัจจุบัน องค์การอนามัยโลกแถลงว่าภาวะดังกล่าวเกิดขึ้นจริง และอาการอาจรุนแรงและทำให้พิการได้ ตัวเลขของภาวะไวต่อคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าอยู่ที่ประมาณ 2 ถึง 3 เปอร์เซ็นต์ ซึ่งเป็นกลุ่มคนที่ได้รับผลกระทบจากภาวะนี้มาก แต่ตามที่ฉันได้กล่าวไปก่อนหน้านี้ ในระดับเซลล์ ผู้คน 100 เปอร์เซ็นต์มีปฏิกิริยา นั่นหมายความว่าผลที่ตามมาด้านการดูแลสุขภาพจากการไม่ใส่ใจและไม่ตระหนักถึงภาวะนี้ อาจสูงมาก และจำนวนคนที่ไวต่อคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าเล็กน้อยหรือปานกลางอาจสูงกว่าที่เราประมาณการไว้มาก ด้วยการถือกำเนิดของโทรศัพท์มือถือในช่วงทศวรรษ 1980 จึงมีความจำเป็นต้องสร้างเครือข่ายเสาอากาศเพื่อรองรับโทรศัพท์มือถือ ตั้งแต่นั้นมา บริษัทโทรคมนาคมก็ได้สร้างหน้ากากโทรศัพท์มือถือมากกว่า 5 ล้านชิ้นทั่วโลก แต่ที่น่าเหลือเชื่อคือ ก่อนที่จะเติมคลื่นไมโครเวฟในอากาศ พวกเขาไม่ได้ทำการวิจัยแม้แต่ชิ้นเดียวเพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่มีผลกระทบต่อสุขภาพในระยะยาวจากการสัมผัสดังกล่าว กริดถูกสร้างขึ้นโดยไม่ได้ตรวจสอบให้แน่ใจก่อนว่ามันปลอดภัย ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณ มันน่าเกลียดมากใช่ไหม? ใช่แล้ว และมันคงที่ด้วย สิ่งหนึ่งที่คุณจะสังเกตเห็นได้คือมันไม่หยุดนิ่ง มันทำงานตลอด 24 ชั่วโมงทุกวัน นี่คือสิ่งที่ออกมาจากเสา ถ้าคุณมองเห็นเสาได้ คุณก็สัมผัสกับมัน – ใช่แล้ว พูดตรงๆ แม้ว่าคุณจะมองไม่เห็น แต่คุณก็สัมผัสกับมันได้ คุณก็สัมผัสกับมันในระยะนี้ เพราะมันผ่านผนังคอนกรีตและสิ่งของต่างๆ หากคุณอยู่ห่างจากเสาขึ้นไปไม่เกินสองร้อยหรือสามร้อยเมตร นี่คือสิ่งที่คุณจะสัมผัสได้ตลอด 24 ชั่วโมงทุกวัน เมื่อคุณได้ยินเสียง มันจะเปลี่ยนแปลงทุกอย่าง – มันทำได้ – ลองนึกภาพว่าคุณสามารถมองเห็นมันได้ มันจะเทียบเท่ากับการเห็นหมอกควันทุกวัน ด้วยหมอกควันที่เกิดจากคลื่นความถี่ที่มนุษย์สร้างขึ้นซึ่งอยู่รอบตัวเราทุกวันและไม่มีการทดสอบความปลอดภัย จึงไม่น่าแปลกใจเลยที่ร่างกายของคนเราจะเริ่มตอบสนอง เมื่อเกือบ 10 ปีที่แล้ว ตอนนั้นฉันอายุ 30 กว่า ไม่มีประวัติเป็นมะเร็งเต้านมในครอบครัว และใช้ชีวิตแบบมีสุขภาพดี ฉันอาศัยอยู่ใกล้เสาโทรศัพท์มาหลายปีแล้ว ตอนนั้นเกินเจ็ดปีแล้ว – ไกลแค่ไหน? ห่างจากบ้านไปร้อยเมตร ใกล้มากทีเดียว ใช่แล้ว และเป็นเวลาหลายปีที่ฉันมีอาการที่ไม่เกี่ยวข้องกับเสาโทรศัพท์ เพราะฉันไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับอาการไวต่อไฟฟ้าในตอนนั้น และฉันมีอาการเวียนศีรษะ นอนไม่หลับ ปวดหัว ปวดแปลบๆ ในหัว และมักจะไปหาหมอเพื่อบอกว่าเป็นความเครียดหรือไวรัส จากนั้นฉันก็ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็งเต้านมในที่สุด และนั่นเป็นความตกใจครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิตของฉัน ตอนแรกฉันคิดว่ามันเป็นโชคร้าย คุณรู้ไหมว่ามันเป็นแค่ความโชคร้ายที่เป็นฉัน และเริ่มเข้ารับการรักษา และตอนนั้นเอง ฉันเริ่มไปเจอเพื่อนบ้านในโรงพยาบาล และฉันอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆ และเริ่มไปเจอสาวๆ ที่เป็นเพื่อนบ้านด้วย – คุณอายุน้อยแค่ไหน – ฉันอายุน้อยที่สุดในวัย 30 ปี แต่คนอื่นๆ อายุ 40 หรือต้นๆ 50 ปี โอเค นั่นยังเด็กมาก และนั่นคือพวกเราทั้งหมด 5 คน ทุกคนได้รับการวินิจฉัยมะเร็งเต้านมพร้อมกันภายในเวลาหกเดือน ด้วยโทรศัพท์และเสาสัญญาณจำนวนมาก และอุตสาหกรรมโทรศัพท์มือถือที่มีมูลค่าหลายล้านล้าน คุณคงหวังว่าตอนนี้จะมีหน่วยงานกำกับดูแลที่เข้มงวด หน่วยงานกำกับดูแลที่เข้มงวด ซึ่งรับรองว่าอุตสาหกรรมโทรคมนาคมอยู่ในด้านความระมัดระวัง หน่วยงานที่จะกำหนดระดับที่เข้มงวดและปกป้องประชาชน หน่วยงานที่จะรับรองว่าสิ่งที่เราสัมผัสได้นั้นปลอดภัยอย่างแน่นอน น่าเสียดายที่เราไม่มีสิ่งเหล่านี้เลย สิ่งที่เรามีคือ ICNIRP ซึ่ง ICNRP ก่อตั้งขึ้นในยุโรปเมื่อประมาณ 20 ปีที่แล้วเพื่อศึกษาวิจัยเกี่ยวกับรังสีที่ไม่ก่อให้เกิดไอออน โดยเป็นมาตรฐาน คณะกรรมการระหว่างประเทศว่าด้วยการป้องกันรังสีที่ไม่แตกตัวและหน้าที่ของพวกเขาคือตรวจสอบเอกสารทั้งหมดที่ออกมาและสรุปข้อมูลดังกล่าวโดยทั่วไป คุณไม่สามารถได้รับเลือกให้เข้าร่วมได้ แต่คุณจะได้รับเชิญให้เข้าร่วมหากคุณเป็นหนึ่งในกลุ่มคนที่ต้องการ – ถูกต้อง – ดังนั้น จึงมักจะผิดพลาดในด้านของอุตสาหกรรมเสมอ เพราะนั่นคือรากฐานที่แท้จริง ดังนั้น สิ่งที่เรามีคือ เรามีมาตรฐานแนวทางที่พวกเขาได้กำหนดขึ้น ซึ่งได้รับการนำไปใช้โดยประเทศส่วนใหญ่ในยุโรป และเป็นสิ่งที่คณะกรรมาธิการยุโรปเองก็แนะนำให้รวมถึงวุฒิสมาชิกผู้เชี่ยวชาญด้วย แต่แนวทางดังกล่าวมีพื้นฐานมาจากหลักฐานที่เราทราบว่ามีสาเหตุและผลของรังสีคลื่นความถี่วิทยุ ดังนั้น การตั้งค่าเดียวที่มีอยู่ในขณะนี้สำหรับพลังงานที่มีความถี่ใกล้เคียงกับเสาโทรศัพท์มือถือ โทรศัพท์มือถือ โทรศัพท์ไร้สาย DECT อุปกรณ์สื่อสารไร้สายที่เราคุ้นเคยกันทุกวัน คือการตั้งค่าที่เรารู้ว่าใช้ได้กับเตาไมโครเวฟ ดังนั้น คุณจึงสามารถสร้างพลังงานได้เพียงพอและจำกัดไว้ในพื้นที่ที่เล็กพอที่จะให้ความร้อนได้ คุณให้ความร้อนกับเนื้อเยื่อ คุณให้ความร้อนกับทุกสิ่งที่ประกอบด้วยน้ำในระดับหนึ่ง กฎเกณฑ์ปัจจุบันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับผลกระทบต่อสุขภาพเรื้อรังหรือมะเร็ง ไม่มีกฎเกณฑ์ใดเลย ไม่แม้แต่ข้อเดียว กฎเกณฑ์ทั้งหมดมีไว้สำหรับผลกระทบจากความร้อนและผลกระทบเฉียบพลัน เช่น ผิวหนังระคายเคืองหรือคิ้วตั้งขึ้นหรืออะไรทำนองนั้น ไม่มีกฎเกณฑ์ใดเลยที่มีผลกระทบต่อสุขภาพในระยะยาว ดังนั้น คุณบอกว่าอุณหภูมิต่ำกว่า 40 หมายความว่าไม่มีความหมาย มันไม่มีความหมาย ไม่ได้มีจุดประสงค์เพื่อปกป้องผลกระทบต่อสุขภาพในระยะยาว ICNIRP ไม่เกี่ยวข้อง ไม่เกี่ยวข้อง ตัวอย่างเช่น หากคุณต้องการให้แน่ใจว่าไม่มีใครขับเกินขีดจำกัดความเร็วเมื่อขับผ่านโรงเรียน ให้กำหนดขีดจำกัดความเร็วไว้ที่ 1,000 ไมล์ต่อชั่วโมง จากนั้นทุกคนจะปฏิบัติตามขีดจำกัดความเร็ว ไม่มีใครจะขับเกินขีดจำกัด คุณรู้ว่าทุกคนสามารถแล่นเรือผ่านโรงเรียนของคุณได้ด้วยความเร็ว 999 ไมล์ต่อชั่วโมง และจะปฏิบัติตามขีดจำกัด หน่วยงานที่ปรึกษาไม่ได้จัดตั้งขึ้นเพื่อดูหลักฐานเกี่ยวกับการปกป้องประชาชนทั่วไปอย่างแท้จริง ในปี 2011 องค์การอนามัยโลกได้เปลี่ยนระดับความอันตรายของโทรศัพท์มือถือ โดยจัดระดับใหม่เป็นสารก่อมะเร็งในมนุษย์ จากความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของการเป็นเนื้องอกในสมองที่เกี่ยวข้องกับการใช้โทรศัพท์มือถือ อะไรเป็นปัจจัยเร่งการเปลี่ยนแปลงสถานะกะทันหันนี้? มีการศึกษามากมายที่ดำเนินการเกี่ยวกับผลกระทบต่อสุขภาพที่อาจเกิดขึ้นจากโทรศัพท์มือถือ ซึ่งบางการศึกษามีผลกระทบ บางการศึกษาไม่มีผลกระทบ แต่ผลสรุปที่ชัดเจนที่สุดมาจาก Lennart Hardell เขาดูแลงานวิจัยชิ้นใหญ่ที่สุดและครอบคลุมที่สุดเท่าที่เคยมีมา โดยผสมผสานงานของเขาเองเข้ากับงานของผู้อื่นจากทั่วโลก ตั้งแต่ต้นทศวรรษ 1990 พวกเขาได้ศึกษาพฤติกรรมการใช้โทรศัพท์ของผู้คนมากกว่า 2,000 คนจากทั่วโลก ผู้ที่มีเนื้องอก เช่น เนื้องอกแอสโตรไซโตมาและเนื้องอกอะคูสติก เนื้องอกในสมองส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับการใช้โทรศัพท์มือถือเนื่องจากอยู่ใกล้กับหู ผลการค้นพบของพวกเขาน่าตกใจ พวกเขาสรุปว่าการใช้โทรศัพท์มือถือเพิ่มความเสี่ยงของเนื้องอกในสมอง และพวกเขายังค้นพบด้วยว่าเหตุใดการวิจัยก่อนหน้านี้จึงไม่มีผลกระทบ ฉันคิดว่ามีหลักฐานมากกว่านี้ที่บ่งชี้ว่าสารดังกล่าวก่อมะเร็งมากกว่าแค่อาจก่อมะเร็งได้ แต่ฉันเข้าใจได้ในระดับหนึ่ง เพราะมะเร็งส่วนใหญ่ที่จะเกิดขึ้นยังไม่ปรากฏให้เห็น ผู้คนไม่ได้ใช้โทรศัพท์มือถือนานพอที่จะเห็นผลกระทบที่แท้จริง เช่นเดียวกับสารก่อมะเร็งอื่นๆ ต้องใช้เวลาอย่างน้อย 10 ปีจึงจะเริ่มเห็นผลกระทบจากการสัมผัสสารดังกล่าว เนื่องจากการระเบิดของโทรศัพท์มือถือไม่ได้เกิดขึ้นจริงจนกระทั่งช่วงปลายทศวรรษ 1990 จึงไม่น่าแปลกใจที่เราเพิ่งเริ่มเห็นผลกระทบในตอนนี้ อุตสาหกรรมโทรคมนาคมทำอะไรเพื่อปกป้องผู้ใช้จากการติดเนื้องอกในสมอง? ​​ตีความไปไกลถึงขอบข่ายของคู่มือความปลอดภัยของพวกเขา แสดงให้เห็นว่าพวกเขาใส่ใจกับการปกป้องตัวเองมากกว่า คู่มือผู้ใช้โทรศัพท์เกือบทุกเครื่องมีคำแนะนำเกี่ยวกับระยะการหลีกเลี่ยงโทรศัพท์จากร่างกาย คำแนะนำเหล่านี้ส่วนใหญ่ใช้ไม่ได้ผลเลย แล้วจะเกิดอะไรขึ้นเมื่ออุตสาหกรรมโทรคมนาคมให้ทุนสนับสนุนการวิจัยเกี่ยวกับอันตรายที่พวกเขากำลังก่อขึ้น? และการวิจัยดังกล่าวได้สรุปว่ามีผล การใช้โทรศัพท์มือถือมีส่วนทำให้เกิดมะเร็งได้ พวกเขาจึงมักเก็บผลการวิจัยนี้ไว้กับตัวเอง แม้ว่าระบาดวิทยาจะแสดงให้เห็นชัดเจนว่าการใช้โทรศัพท์มือถือเพิ่มความเสี่ยงในการเป็นเนื้องอกในสมอง สิ่งที่ผู้คนอย่าง ICNIRP ต้องเห็นคือสาเหตุและผลที่ชัดเจน ว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร กลไกคืออะไร มะเร็งเกิดขึ้นได้อย่างไร อาจดูชัดเจนว่าสิ่งมีชีวิตที่รับรู้ความถี่ของโลกและไวต่อสนามแม่เหล็กของโลกมาก ย่อมมีปฏิกิริยาต่อคลื่นไมโครเวฟที่มนุษย์สร้างขึ้น แต่เป็นเวลาหลายปีแล้วที่อุตสาหกรรมโทรคมนาคมได้ปกป้องการกระทำของตนโดยถามคำถามเดียวกัน โทรศัพท์มือถือทำให้เกิดมะเร็งได้อย่างไร ปรากฏว่าพวกเขาถามคำถามผิด โทรศัพท์มือถือป้องกันไม่ให้ร่างกายมนุษย์รักษามะเร็งได้อย่างไรคำตอบคือเมลาโทนิน เป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปว่าเซลล์อนุมูลอิสระเป็นปัจจัยหลักที่ก่อให้เกิดมะเร็งส่วนใหญ่ กลไกการป้องกันหลักของร่างกายเราต่ออนุมูลอิสระเหล่านี้คือสารต้านอนุมูลอิสระที่มีประสิทธิภาพมากที่สุด นั่นก็คือ เมลาโทนิน เมลาโทนินจะเข้าสู่กระแสเลือดและทำหน้าที่เป็นสารต้านอนุมูลอิสระตามธรรมชาติ ซึ่งเป็นสารต้านมะเร็งตามธรรมชาติ เมลาโทนินเป็นสารต้านมะเร็งที่มีประสิทธิภาพมาก โดยทำหน้าที่เป็นสารที่เรียกว่าสารออนโคสแตติก ซึ่งก็คือสารที่ปกป้องคุณจากมะเร็ง โดยจะควบคุมวงจรการนอนและการตื่นเพื่อให้คุณนอนหลับสบายตลอดคืนเมื่อคุณมีเมลาโทนินในปริมาณที่เหมาะสม กล่าวอีกนัยหนึ่ง เมลาโทนินเป็นโมเลกุลต่อต้านวัย กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ เมื่อกำจัดอนุมูลอิสระออกไปแล้ว ผิวและผิวของคุณก็จะดูอ่อนเยาว์ลง คุณมีเมลาโทนินในปริมาณที่ลดลง และหลังจากนั้น ระบบภูมิคุ้มกันของคุณก็จะทำงานได้น้อยลง ในตอนแรก คุณมักจะนอนไม่หลับ นอนไม่หลับ หรือถ้านอนไม่หลับ คุณก็จะตื่นขึ้นมาแล้วไม่สามารถกลับไปนอนต่อได้ คุณอาจมีภาวะแทรกซ้อนที่หัวใจได้เนื่องจากเมลาโทนินช่วยปกป้องหัวใจของคุณเช่นกัน และคุณมีแนวโน้มที่จะป่วยมากขึ้นเนื่องจากระบบภูมิคุ้มกันของคุณไม่ทำงานได้อย่างเต็มที่ ดังนั้นนี่คือสิ่งบางอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อระดับเมลาโทนินของคุณลดลง และตัวอย่างเช่น ผู้หญิงโดยเฉลี่ยที่เป็นมะเร็งเต้านมมีเมลาโทนินเพียงหนึ่งในสิบของผู้หญิงทั่วไปในวัยเดียวกัน และสำหรับผู้ป่วยมะเร็งต่อมลูกหมาก พวกเขาจะมีเมลาโทนินน้อยกว่าครึ่งหนึ่งของที่ควรจะมี เด็กออทิสติกมีระดับเมลาโทนินน้อยกว่าครึ่งหนึ่งที่พวกเขาควรได้รับ การลดเมลาโทนินในพนักงานกะกลางคืนเนื่องจากพวกเขาทำงานในเวลากลางคืนและได้รับแสง พวกเขาจะไม่ผลิตเมลาโทนินในเวลากลางคืนเป็นที่ทราบกันดีว่าทำให้มีความเสี่ยงต่อมะเร็งเต้านมเพิ่มขึ้น 50% และหน่วยงานระหว่างประเทศเพื่อการวิจัยมะเร็ง (IARC) ได้จัดให้การทำงานกะกลางคืนอยู่ในกลุ่มของสารก่อมะเร็งเนื่องจากการลดลงของเมลาโทนินนี้ ปัจจุบันมีการศึกษาจำนวนมากที่แสดงให้เห็นว่าผู้คนที่ทำงานกะกลางคืนหรือคนตาบอดมีอัตราการเกิดมะเร็งที่แตกต่างจากประชากรทั่วไป และการศึกษาส่วนใหญ่สนับสนุนมุมมองที่ว่าการขาดหรือระดับเมลาโทนินที่ลดลงมีผลเสียต่อสุขภาพ เนื่องจากร่างกายซ่อมแซมตัวเองเฉพาะในเวลากลางคืน เมลาโทนินจึงถูกผลิตขึ้นเมื่อต่อมไพเนียลรับรู้ว่าไม่มีแสงอยู่ สิ่งที่เกิดขึ้นคือต่อมไพเนียลไวต่อแสง มันอยู่ตรงจุดที่สมองของคุณรับสัญญาณจากดวงตาของคุณที่จุดตัดตรงกลาง เรียกว่านิวเคลียสซูเปอร์ไคแอสมาติก และการเชื่อมต่อจากที่นั่นจะตรงไปที่ต่อมไพเนียลเพื่อบอกว่ามีแสงอยู่รอบๆ หรือไม่ หากมีแสงอยู่รอบๆ แสดงว่ามีการรบกวนสัญญาณที่สมองต้องการส่งไปยังเซลล์ของเราเพื่อซ่อมแซมเซลล์ ดังนั้น สมองจึงบอกว่าไม่มีประโยชน์ที่สมองจะส่งสัญญาณเหล่านี้ออกมาเพื่อบอกให้เซลล์ซ่อมแซม เนื่องจากมีสิ่งรบกวนมากมายจนเซลล์ไม่ได้ยิน ดังนั้น สมองจึงรอจนกว่าจะมืด งานวิจัยประเภทไหนที่แสดงให้เห็นว่ามีผลกระทบกับการผลิตเมลาโทนินจากสนามไฟฟ้า สนามแม่เหล็ก คลื่นวิทยุ? ใช่แล้ว สถาบัน Battelle ในอเมริกาได้ทำการวิจัยเกี่ยวกับเรื่องนี้มากมายตั้งแต่ช่วงปลายทศวรรษ 1970 และนักวิทยาศาสตร์ที่นั่น ได้แก่ Barry Wilson, Dick Stevens และคนอื่นๆ ที่เกี่ยวข้อง เริ่มคิดว่าเพราะเรารู้ว่าหากคุณเปิดไฟ สมองจะหยุดผลิตเมลาโทนิน พวกเขาคิดว่าบางทีสมองของเราอาจแยกแยะระหว่างสนามไฟฟ้าที่เราสร้างขึ้นเองกับแสงธรรมชาติไม่ได้ ซึ่งเราทุกคนรู้ดีว่าสิ่งนี้เกิดขึ้นในระหว่างวัน เพราะเราไม่ได้ผลิตเมลาโทนินในระหว่างวัน ด้วยเหตุผลทางชีววิทยาที่ดีมาก พวกเขาจึงคิดว่าบางทีสนามไฟฟ้าเหล่านี้อาจยับยั้งการสังเคราะห์เมลาโทนิน และนั่นนำไปสู่โรคมะเร็ง โดยเฉพาะมะเร็งเต้านมในผู้หญิง เนื่องจากผู้หญิงไม่ได้รับการปกป้องทางภูมิคุ้มกันอย่างที่ควรจะเป็น ดังนั้น สมองจึงตีความคลื่นวิทยุว่าเป็นน้ำหนักเบา? แสงที่มองเห็นได้ก็มีความถี่เช่นกัน สมมติฐานที่ว่าต่อมไพเนียลไม่สามารถแยกแยะระหว่างความถี่แสงและความถี่ที่มนุษย์สร้างขึ้นได้นั้นได้รับการสนับสนุนจากการวิจัยมากมายอย่างแน่นอน ความอัจฉริยะของร่างกายของเราหมายความว่าร่างกายสามารถต่อต้านการผลิตอนุมูลอิสระได้ด้วยการผลิตเมลาโทนิน เราสร้างสมดุลที่แม่นยำ ระบบการป้องกันที่สมบูรณ์แบบในร่างกายของเรา ร่างกายของเราใช้เวลาหลายล้านปีในการปรับปรุงเทคนิคนี้ เทคนิคนี้สร้างขึ้นโดยอิงจากสภาพแวดล้อมที่เราวิวัฒนาการมา แต่ในช่วงไม่กี่ทศวรรษที่ผ่านมา สภาพแวดล้อมของเราได้เปลี่ยนแปลงไป และเปลี่ยนแปลงแบบทวีคูณ เมื่อมองด้วยตาเปล่า โลกก็ดูเหมือนจะเหมือนเดิม แต่ในระดับเซลล์ นี่คือการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ที่สุดในสิ่งแวดล้อมที่สิ่งมีชีวิตเคยพบเจอ มีเหตุผลว่าการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่เช่นนี้จะต้องทำลายสมดุลที่ละเอียดอ่อนนี้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ และผลที่ตามมาจากการที่ร่างกายของเราไม่ผลิตเมลาโทนินในปริมาณที่เหมาะสมอาจเป็นหายนะ นักวิทยาศาสตร์ทั่วโลกเชื่อว่าอนุมูลอิสระอาจเป็นปัจจัยที่ทำให้เกิดโรคทุกชนิดที่ทราบกัน ไม่ใช่แค่โรคมะเร็งเท่านั้น ในช่วงต้นทศวรรษปี 1900 โรคมะเร็งเม็ดเลือดขาวในวัยเด็กถือเป็นโรคที่หาได้ยากในทางการแพทย์ นับจากนั้นเป็นต้นมา เราไม่พบโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาวในวัยเด็กเพิ่มขึ้นเลย โดยเพิ่มขึ้นทุกปีประมาณ 2% และโรคอื่นๆ ก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน เช่น โรคออทิสติก เนื้องอกในสมอง โรคมะเร็ง อัตราการเกิดโรคมะเร็งในช่วงทศวรรษปี 1910 อาจลดลงเหลือเพียงครึ่งหนึ่งของปัจจุบัน และโรคอื่นๆ อีกหลายโรคก็มีความเชื่อมโยงกันด้วยการศึกษา วิทยาศาสตร์ กับการได้รับคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าและรังสี ไม่ใช่แค่สายไฟเท่านั้น แต่ยังรวมถึงคลื่นวิทยุและคลื่นไมโครเวฟด้วย เพราะในช่วง 50 ปีที่ผ่านมา เราจมอยู่กับคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้ามากมาย คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าอยู่รอบตัวเรา มองไม่เห็น แต่เรารู้ว่ามันอยู่ที่นั่น ทุกครั้งที่คุณหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา คุณจะรู้ว่ามันอยู่ที่นั่น เราเป็นสิ่งมีชีวิตที่ชาญฉลาดแต่ก็ซับซ้อน การทำงานของร่างกายของเราไม่ใช่เรื่องบังเอิญ และไม่ใช่เรื่องที่เกิดขึ้นในชั่วข้ามคืน เช่นเดียวกับสิ่งมีชีวิตอื่นๆ บนโลกใบนี้ เราได้ปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมที่เราอาศัยอยู่ สภาพแวดล้อมที่ตั้งแต่เริ่มแรกมีความสมดุลที่ละเอียดอ่อนของสนามและการสั่นพ้อง ปรากฏการณ์เหล่านี้ไม่ได้อยู่รอบตัวเราเท่านั้น แต่ยังทำให้เราเป็นเราด้วย เซลล์ในร่างกายของเราสื่อสารกันโดยใช้ความถี่แสง DNA ของเราใช้ความถี่แม่เหล็กไฟฟ้าเพื่อขยายพันธุ์ตัวเอง โปรตอนและอิเล็กตรอนเป็นองค์ประกอบหลักทั้งบวกและลบ ทำให้สิ่งมีชีวิตทั้งหมดเป็นแม่เหล็ก เราเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีเซลล์คริปโตโครมซึ่งทำให้เรารับรู้สนามเหล่านี้ได้ในรูปแบบที่เราแทบไม่เข้าใจ เราเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีความถี่ ไฟฟ้า แสง และแม่เหล็ก และการจะเป็นเช่นนี้ได้ต้องใช้เวลาหลายล้านปี กระบวนการนี้เริ่มต้นตั้งแต่เซลล์แรก แม้ว่าเราจะยอมรับเทคโนโลยีไร้สายและยอมรับมันในชีวิตประจำวันของเรา แต่ในระดับเซลล์ ร่างกายของเรายังไม่ยอมรับ ความถี่ที่อยู่รอบตัวเราในปัจจุบันเป็นสิ่งแปลกปลอมสำหรับเซลล์ของเรา เช่นเดียวกับที่มันแปลกสำหรับสายตาของเราหากเราสามารถมองเห็นได้เท่านั้น ลูกๆ ของเราเกิดมาในโลกที่ร่างกายของพวกเขาไม่สามารถเข้าใจได้ ทั้งหมดนี้จะนำไปสู่อะไร? ในขณะที่ภาพยนตร์เรื่องนี้กำลังถูกสร้าง เทคโนโลยี 4G กำลังถูกนำไปใช้ทั่วโลก เพื่อรองรับสิ่งนี้ ระดับเพดานจึงถูกปรับให้สูงขึ้น มี Wi-Fi อยู่ในบ้าน โรงเรียน และธุรกิจเกือบทุกแห่งที่อยู่รอบตัวเราตลอดเวลา เทคโนโลยีโทรศัพท์ DECT ถือเป็นบรรทัดฐานในเกือบทุกครัวเรือน ในช่วงเวลาที่อุตสาหกรรมมีความรับผิดชอบ หากเราแสดงความระมัดระวัง พวกเขากำลังแสดงความไม่คำนึงถึงสุขภาพในระยะยาวของเราอย่างไม่ยั้งคิด เงินพูดได้ และพวกเขามีแนวโน้มที่จะพัฒนาจิตสำนึกเช่นเดียวกับอุตสาหกรรมยาสูบ หากจะมีการเปลี่ยนแปลง การเปลี่ยนแปลงนั้นจะไม่มาจากพวกเขา จะต้องมาจากเรา เราเพียงแค่ต้องลืมตาและมองเห็นปัญหา

from D2/3

Sources/Links: Ticket: ist bereits gesichert Original Film: „Resonance – Beings of Frequency“ – James Russell Film – Documentary Film https://www.youtube.com/watch?v=YFR5EtO_zdM