Euthanasieprogramma van Canada - gezondheidszorg?

Tekst uitzending
download

PDF (.pdf)

Word (.docx)

07.08.2023 | www.kla.tv/26741

“Je ben arm, depressief, gehandicapt? Of op een andere manier sociaal onaanvaardbaar? Kies dan toch liever een mooie dood!” Iedereen die zo'n gezegde hoort, moet denken dat hij het verkeerd gehoord heeft! Toch zou dit wel eens de slogan kunnen worden van het euthanasieprogramma van de Canadese overheid - Medical Assistance in Dying [in het Nederlands: medische hulp bij het sterven]. De plannen in de Canadese euthanasiebranche werden uitgebreid, om gerichte hulp bij zelfdoding te ondersteunen. Deze georganiseerde en door de staat toegestane zelfmoord die al enkele jaren bestaat neemt steeds onbegrijpelijkere vormen aan. Het valt niet te ontkennen dat er hier een bepaalde gelijkenis is met de sciencefictionfilm “Soylent Green”, waarin mensen graag sterven voor het maatschappelijk welzijn in plaats van lastige ballast te zijn. Canada heeft besloten om zelfmoord door dodelijke injectie te definiëren als gezondheidszorg. Er is niet alleen een oproep om deze mogelijkheid al beschikbaar te maken voor 12-jarigen. Nu bepleiten twee filosofen van de Universiteit van Toronto zelfs dat euthanasie voor armen maatschappelijk aanvaardbaar zou moeten zijn. Kayla Wiebe, een promovendus in de filosofie, en Amy Mullin, een bio-ethicus en professor in de filosofie, schrijven in het Journal of Medical Ethics: “Het is onaanvaardbaar dat mensen die al lijden onder onrechtvaardige sociale omstandigheden gedwongen worden te wachten tot deze omstandigheden verbeteren (...). De aanbevolen oplossing (...) moet worden erkend als een aanpak die de schade beperkt en moet worden gezien als een minder slecht alternatief tussen twee min of meer ideale opties.” In duidelijke taal zeggen de beide dames dus dat er maar twee opties zijn: een ellendig leven zonder hoop op hulp of verbetering, of een “prachtige zelfmoord”. Wat Wiebe en Mullin een ”worst case” noemen, komt er niettemin strikt op neer, dat zulke achtergestelde mensen het recht zouden hebben om zelf over hun leven te beslissen. Volgens hen zou iedereen het recht moeten hebben om te beslissen of zijn leven levenswaard is, en deze beslissing zou gerespecteerd moeten worden. Hoewel deze oplossing volgens hen tragisch is, is het desondanks de beste “benadering van schadebeperking”. Onvermijdelijk rijst hier de vraag voor wie zulke inhumane oplossingen het meest schadebeperkend zijn. Om hun bewering te staven dat zelfmoord “ethisch aanvaardbaar” is, gebruiken de twee dames angstaanjagende verhalen van Canadese burgers die hun toevlucht moeten nemen tot hulp bij zelfdoding bij gebrek aan sociale bijstand. Gezien de snelle ontwikkeling van de Canadese zelfmoordregeling en de vastberadenheid van de regering Trudeau om dit verder uit te breiden, moeten voorstellen als deze met dodelijke ernst worden behandeld. In plaats dat het politieke leiderschap zich met alle kracht ervoor inzet om hulp te verlenen en het leven van dergelijke lijders leefbaarder te maken koste wat het kost, wordt “zelfmoord” hier niet alleen begunstigd, maar het wordt voorgesteld als de meest aanvaardbare oplossing. Wie de dood dichter bij de burgers brengt dan het leven, begaat een misdaad. En wie niet koste wat het kost vecht om de levens van zijn medemensen te beschermen en helpt om ze leefbaarder te maken, mag zich geen volksvertegenwoordiger noemen of als zodanig handelen.

van tt./avr.

Bronnen/Links: Bronnen: https://uncutnews.ch/soylent-green-ist-nicht-mehr-weit-kanadische-wissenschaftler-plaedieren-in-einem-papier-fuer-sterbehilfe-fuer-arme-menschen/
CANADIAN ACADEMICS WRITE PAPER ARGUING IN FAVOR OF EUTHANASIA FOR POOR PEOPLE