Kinderhandel en seksueel misbruik door wereldleiders

Tekst uitzending
download

PDF (.pdf)

Word (.docx)

30.11.2024 | www.kla.tv/31255

Ik groeide op in België en werd verkocht aan een moorddadig pedofielennetwerk, ongeveer op mijn zesde verjaardag. Ik ben vijf en een half jaar in dit netwerk gebruikt. De volwassen mannen die lid waren van deze exclusieve club waren er om verschillende redenen, maar er was veel alcohol en veel drugs. En de kinderen waren de handelswaar, de hoogste, de meest gewaardeerde handelswaar en werden voornamelijk gebruikt voor seks. Maar er waren ook een paar aristocraten in deze club die ook graag kinderen doodden. En toen was het mijn beurt. Ik zou worden gedood toen ik elf was. Ik werd gemarteld omdat iemand die me een tijdje had beschermd en me daarna heel erg had misbruikt, klaar was met me. Ik zat vastgebonden op een slachtbank. Het was zwart van het bloed van alle kinderen voor me. Ik was er een paar uur. Mijn lichaam zit vol littekens. En elk litteken herinnert me aan dat moment. Ik dacht dat ik gedood zou worden, net als alle kinderen die niet geliefd genoeg waren om te leven. En ik zou ook vergeten worden. En ik was nog niet klaar om te sterven. Iemand binnen dat netwerk hield genoeg van me om me te redden. De marteling duurde een paar uur, maar, ik zat vijf en een half jaar in dit netwerk. In deze periode ben ik vele, vele, vele malen verkracht. Ik heb geen littekens die laten zien hoe vaak ik verkracht ben. Maar ik heb het uitgerekend. Het was meestal in het weekend, een hele nacht lang. En zo berekende ik dat ik ongeveer zes uur per week verkracht werd, echt verkracht. En zo berekende ik dat ik ongeveer zes uur per week verkracht werd, echt verkracht. 1.716 uren met verkrachtingen voordat ik twaalf jaar oud was. Ik groeide op met instructies die ik kreeg van de persoon die mij redde. Dat hield me weg van prostitutie en drugs en haalde me uit het land, uit België, waar dit allemaal gebeurde. Ook al had ik geen littekens, als jongvolwassene was ik zo ontworpen om een seksobject te zijn dat ik mannen aantrok en een deel van mij had dat nodig om te leven. Omdat dat de enige manier was die ik kende om me goed te voelen. En als jonge vrouw werd ik zo respectloos behandeld en zo veel gebruikt. En toch was iedereen snel bereid om mij de schuld te geven. Ik was promiscue (seksueel toegeeflijk). Goedkoop, zoals ze zeggen, een hoer. Al die dingen, al die bijnamen, ze veroordeelden me zo snel. En toen, terwijl ik aan het genezen was, realiseerde ik me: nee, ik moet uit dit patroon komen waarin ik seksuele aandacht nodig heb. Ik moet mezelf ervan bevrijden en mezelf geen object meer laten zijn. Ik wil een bevrijde vrouw worden. En zo heb ik decennium na decennium gewerkt om alle pijn te voelen van wat mij was aangedaan, al het verraad van de verkoop door mijn ouders. Kinderen zijn de meest kwetsbare leden van onze bevolking. Laten we daarom een samenleving creëren waarin kinderen veilig zijn, waarin kinderen een gemeenschap om zich heen hebben. Elk kind verdient veiligheid. Geen enkel kind verdient wat ik heb meegemaakt en wat miljoenen kinderen elke dag meemaken. Helaas maakt dit deel uit van het huidige systeem. Als vrouwen hebben we zoveel potentieel om echt mondig te zijn, om ons in te leven in alles wat we als vrouw moeten doorstaan. Dat geeft ons meer kracht dan wie dan ook. Alle pijn achter alle machteloosheid en vernedering, om echt te voelen wat me is aangedaan, om echt te begrijpen dat ik het niet was. Dat ik me aan het eind van de dag goed voel. Ik was een kind. Ik was het slachtoffer. Het was niet mijn schuld. Kom meer te weten over Anneke Lucas in het volgende interview. Inleiding: Gareth: Onze volgende gast komt uit New York. Anneke Lucas werd door haar moeder als kind slavin verkocht aan een pedofielennetwerk in België. Anneke werd dagelijks verkracht door oudere mannen, velen van hen waren belangrijke Belgische politici, tot haar 11e. Toen ze 11 was, werd ze niet langer nuttig geacht voor het netwerk en werd ze bijna doodgemarteld. Ze werd van de dood gered door een man die onderhandelde met de politici die verantwoordelijk waren voor het netwerk. Interview: Gareth: Anneke, dank je wel dat je met ons wilt praten. Het eerste wat me echt raakte was het feit dat je door je moeder bent verkocht. Als vader had ik moeite om de betekenis ervan te begrijpen. Hoe verwerk je dat? Anneke: Het is een levenslang proces. Want mijn moeder is natuurlijk de persoon die het dichtst bij me stond. Ik denk dat we allemaal in de eerste plaats primaire verzorgers zijn. Ze was ook alleen en ze had mij. En toen, weet je, mijn moeder was niet in orde, je zou kunnen zeggen dat ze geestelijk ziek was, wat nooit gediagnosticeerd is. Ik zou haar omschrijven als een psychopaat, op een manier die soms voorkomt bij vrouwen. Daarom was ze extreem minzaam tegenover alle mannen. Ze gedroeg zich als een vijfjarig, bizar flirterig, geseksualiseerd klein meisje, tegenover alle mannen. Ze gaf zich heel gemakkelijk over. Ik denk dat ik een weerspiegeling van haar was. En het was heel moeilijk om bij haar in de buurt te zijn omdat er nooit een plaats voor mij was. Het was een complete projectie. Ik was of een zwak, weinig indrukwekkend, lelijk klein meisje dat haar klein hulpje was en dan was ik goed, of ik was kwaad. Maar de echte vraag die je jezelf moet stellen is: Hoe kan iemand dit doen? Hoe kunnen de volwassenen in het netwerk, hoe kunnen zij dit kinderen aandoen? Velen van hen waren ouders. En velen van hen, daar ben ik zeker van, waren ook incestueuze ouders. Nou, het was zo dat mijn moeder zich niet meer emotioneel had ontwikkeld sinds haar vijfde of zo. Dat was de tijd dat haar moeder stierf. Het komt van een groot trauma dat, naar ik aanneem, in 1939 in België plaatsvond; in een stad die tijdens de oorlog vaak gebombardeerd werd. Haar vader was krijgsgevangene in een concentratiekamp. Weet je, door de dood van haar moeder en andere sterfgevallen in de familie, denk ik dat het heel moeilijk was geweest omdat, na de oorlog waren er weinig middelen beschikbaar voor mensen om te genezen van een trauma. Dus werd ze doorgegeven in de Belgische provincie, ze werd helemaal doorgegeven. Misschien dachten mensen dat ze een beetje seksueel was, omdat het een erg katholieke gemeenschap was, maar ze werd doorgegeven. En ik was haar belangrijkste slachtoffer. Gareth: Het is zo moeilijk om deze mentaliteit te begrijpen, zoals je zei, de mentaliteit waarbij je je eigen kind verkoopt. Maar ook de mensen die in staat zijn dat te doen. Het is heel moeilijk voor mensen om dit te vatten. Dat mensen in staat zijn om zoiets ergs te doen. Hoe oud was je toen je, toen je de omvang van het kwaad realiseerde? Want dat is iets waar een kind nooit mee te maken zou moeten krijgen, zelfs nooit aan moet beginnen. Anneke: Juist! Nou, het netwerk is heel sinister. En ik zat, zoals je in de inleiding zei, echt in een Belgisch netwerk dat opereerde als een maffia. Maar het werd geleid door de toenmalige minister van Defensie. Dit was een politicus met een razendsnelle carrière. Hij was twee keer premier van België: Paul Vanden Boeynants. Ik heb hem in mijn boek genoemd. Het was echt een netwerk met..., het was een lokaal netwerk, een Belgisch netwerk. Zoals je weet is België een klein land. Het was een klein netwerk. Maar door het satanisme waren ze verbonden met andere, hoger geplaatste satanisten en gebruikten ze kinderen altijd als handelswaar. Ik werd gebruikt vanaf mijn zesde toen ik voor het eerst verhandeld werd. Ik was laat, want kinderen uit satanische families worden meestal al veel eerder misbruikt. Dus werd ik op zesjarige leeftijd in het netwerk geplaatst en werd ik misbruikt in België. Ofwel door bepaalde edelen die extreem gewelddadig en sadistisch waren en er niet voor terugdeinsden om kinderen te doden. Er is dus echt geen zinnigheid af te leiden waarom ik dat zou overleven. En toen ik negen was... werd ik in die eerste jaren vaak misbruikt door mannen die geïndoctrineerd waren in dit systeem. Het was echt een systeem van chantage. Waarbij ze, je weet wel, eerst werden gekoppeld aan een jong meisje van ongeveer 14 of 15 jaar oud. Misschien werd hen verteld dat het ouder was. Dat werd dan opgenomen op band. En dat was het begin van de chantage. En aan het eind kwamen ze dan bij mij. Op de leeftijd van 6 of 7 jaar is het duidelijk dat je een heel jong kind bent. Iedereen die daar is en een klein kind op die manier verkracht, zelfs als ik erom vroeg. Mij is namelijk geleerd om het hen naar de zin te maken. Maar zelfs dan is er geen twijfel over dat er een misdaad is gepleegd. Maar er waren altijd mannen die zeiden: "Ik doe het niet. Ik kan het niet." Maar ik realiseerde me toen niet hoe diep deze mannen al geïndoctrineerd waren en dat, zoals ze zeggen, er een man voor nodig is om alles te doen. Dat is wat ze altijd zeggen. Ik had altijd het gevoel dat de mensen die mij misbruikten zelf als kind misbruikt waren en dat ze het vanuit een machtspositie herhaalden. Op deze manier gingen ze om met hun eigen gevoelens van machteloosheid en hulpeloosheid, als gevolg van hun eigen misbruik. Door deze zeer grove daad waarbij ze zich geweldig voelden in een machtspositie. En natuurlijk worden de meeste overlevenden geen criminelen. Maar de methode is zodanig dat het toch mensen die klaar staan om daders te worden, toestaat of aanspoort om dit enorme, enorme geheim van pedofilie te delen. Als de weg naar binnen, om ze allemaal onder controle te houden. En dat dekt... Gareth: Zie je nog steeds sommige van deze mensen op tv of in de kranten in België die je hebben misbruikt? Anneke: In België .... Kijk. Het bleef niet beperkt tot België. Ik werd verhandeld in de Verenigde Staten, Frankrijk, Zwitserland, Italië. Je zou kunnen zeggen dat ik op 9-jarige leeftijd in handen kwam van een internationale netwerker die me meenam naar de Verenigde Staten. Dit was iemand die zeer bekend is op het wereldtoneel. Gedurende deze tijd werd ik gemanipuleerd in mijn bewustzijn. Ik bracht daar een jaar door, wat ik de "zetel van de macht" noemde: Dit was een groep zeer machtige mensen, Satanisten, waaronder beroemdheden, politici, koninklijke families. En natuurlijk zie je deze mensen, natuurlijk zie ik ze nog steeds, ook al zijn de meeste van mijn daders nu dood, omdat ze zo prominent aanwezig waren. Ze zijn overal. Gareth: Dat moet buitengewoon voor je zijn, om dat te zien. Met jouw kennis over wie deze mensen werkelijk zijn. Hoe voelt het om ze te zien? Het is waarschijnlijk een stomme vraag, maar ik zou me "woede" kunnen voorstellen. Anneke: Ja! Ik krijg zin om ze een naam te geven. En dat is iets wat ik niet kan. Dat is voor mij heel duidelijk: als ik het zou doen, zou ik dood zijn. Mijn familie zou vermoord worden. Dat is de boodschap die ik kreeg. en blijkbaar had de familie van mijn hoofddader, ik kwam erachter dat ze hun eigen geheime dienst hadden. Het lijkt erop dat ik dit al een beetje heb ervaren. Dit zijn alle mensen die in mijn leven zijn verschenen en die op deze manier zijn getraind. Ik ben ook opgeleid als spion. Dus ik kon het herkennen. Maar de boodschap was heel duidelijk, op hun eigen manier lieten ze me weten dat de dreiging altijd was: Als je de naam van deze persoon noemt, ben je dood. En ik denk dat veel overlevenden zoals ik bereid zouden zijn om hun leven te geven voor de zaak als het de moeite waard was. Maar je moet altijd afwegen wat je wel en niet kunt onthullen. Dat maakt me erg boos. Het maakt me ook erg boos hoe de meeste mensen geloven in het verhaal dat dit geweldige mensen zijn die moeten worden verdedigd zodat ze gezien kunnen worden. Gareth: Natuurlijk herinner ik het me, als kind in het Verenigd Koninkrijk. Er was een enorm pedofielennetwerk dat in België werd ontdekt. Het haalde hier in het Verenigd Koninkrijk de voorpagina's. Had dat te maken met het netwerk waarin je zat? Of was dat gewoon een geval van mensen die wat dichter bij de waarheid kwamen? Geven we ze een paar mindere pedofielen om hun dorst een beetje te lessen terwijl we de grote namen beschermen? Anneke: Dat is precies wat er uiteindelijk is gebeurd. Waar jij op doelt is bekend geworden als de "Dutroux-zaak". Ik wil graag mijn boek laten zien . Daarin schrijf ik over de "zaak Dutroux". Het is heel nauw verbonden met mijn levensverhaal. Het is in principe hetzelfde netwerk. We hoorden erover in 1996 toen de lichamen van kinderen werden ontdekt. Twee kinderen werden gered uit een kerker. Een pooier uit dit Belgische netwerk was begonnen met het ontvoeren van kinderen. Dat was heel ongebruikelijk, hij werd betrapt. Kinderen waren gestorven onder zijn hoede, omdat de meeste pooiers in gezinnen infiltreren, de kinderen meenemen en ze mee naar huis nemen. Ik was zelf naar school gegaan, dus het was veel gemakkelijker. Er waren geen ouders die me zochten. Mijn ouders waren betrokken, zoals de meeste ouders van misbruikte kinderen. De "Dutroux-zaak" was bedoeld om de gemoederen bezig te houden. Marc Dutroux was de pooier. En wat er vervolgens gebeurde: het werd een heel groot geschil, wereldwijd. Ze spraken over het netwerk, mensen over de hele wereld spraken erover en wat er gebeurde was buitengewoon. In deze... Het duurde 8 jaar voordat de zaak voor de rechter kwam. Een aantal overlevenden meldden zich als getuigen en legden een verklaring af. Dat werd gecontroleerd, dubbel gecontroleerd, door een aantal echt goede politieagenten, rechercheurs. Ze vonden overeenkomsten, dingen die deze overlevenden niet hadden kunnen weten als ze er niet waren geweest. Ik was toen niet in België. Ik wist nauwelijks iets over de "Dutroux-zaak" voordat de eerste rechter, de eerste verantwoordelijke voor de zaak, al was ontslagen. Vanwege vermeende partijdigheid, die destijds de aanleiding vormde voor de witte marsen. De hele Belgische bevolking was in rep en roer omdat er minderjarige slachtoffers waren. Ze waren allemaal in het wit gekleed om de onschuld van de kinderen te benadrukken. Maar acht jaar later was er een enorme, massale, massale poging om die kennis uit te wissen. Alle getuigenverklaringen werden geannuleerd; verwijderd uit de zaak. 30 mensen die een vorm van bewijs hadden met betrekking tot het bredere netwerk stierven. Veel belangrijke omstandigheden werden uit de zaak gehouden. Er is een nieuw bestand gemaakt voor een andere zaak. Toen het proces in 2004 begon, was er alleen Marc Dutroux. En dan was er nog iemand die er het dichtst bij zat, maar die iets hoger in het netwerk zat. Dat was Michel Nihoul. Ik heb uitgebreid over Michel Nihoul geschreven in mijn memoires. Omdat het begon toen ik er was. Ik was daar van 1969-74. Ik heb veel tijd doorgebracht met Michel Nihoul. Hij was een soort stroman, de tussenpersoon voor alles. Uiteindelijk is hij in deze zaak afgehaakt. En Marc Dutroux werd in principe veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf. Op een gegeven moment ontsnapte hij zelfs uit de gevangenis. Nu proberen ze hem eruit te krijgen en te bevrijden. Het is echt verbazingwekkend. Het is een soort van gebruik onder de satanisten: We kunnen het. We kunnen winnen. En... Gareth: Ja, dat is bijna spottend. Anneke: Absoluut bespotting! Volgens mij is dat een groot ritueel van satanisten als ze de spot drijven met slachtoffers. Iedereen bespotten die... De slachtoffers werden ook, de overlevenden werden ook extreem bespot en belachelijk gemaakt. En natuurlijk gaat het maar door. Gareth: Natuurlijk. Het is een manier voor hen om nog meer macht over je uit te oefenen en je hulpeloos te laten voelen. Eh...Omdat je over je ervaring hebt geschreven, praat eens over je ervaring.... Wordt u vervolgens benaderd door mensen die soortgelijke ervaringen hebben gehad in andere landen, netwerken, of bijvoorbeeld in het Verenigd Koninkrijk of in Duitsland of andere plaatsen? Anneke: Ja, dank je. Dat is wat ik eigenlijk de hele dag doe. Ik werk samen met andere overlevenden. In 2016 verspreidde mijn verhaal zich als een lopend vuurtje op internet. Ik ben sinds 2013 in de publiciteit. En ik ben benaderd door vele, vele andere overlevenden. Ik werk met hen samen. Ik heb meer dan 30 jaar genezing ervaren, die natuurlijk doorgaat tot op de dag van vandaag. Maar door de omstandigheden en de manier waarop ik het voorrecht heb gehad om me echt op genezing te richten, deel ik dat. Hoewel, ik spreek ook mensen over de hele wereld. Feitelijk is het meer de westerse wereld. Ik werk veel met mensen uit Engeland en het Gemenebest, en natuurlijk uit Europa, zo'n beetje heel West-Europa en natuurlijk de Verenigde Staten. Dit netwerk heeft overal overeenkomsten. Er zijn kleine verschillen voor kinderen uit militaire gezinnen. Maar de manipulatie van het bewustzijn is overal hetzelfde. Mind control training is overal hetzelfde. Het beoogde gebruik van elk kind varieert afhankelijk van de rang. Dat hangt af van hun families. Maar er zijn grote overeenkomsten in de manier waarop het netwerk werkt. Ik heb geleerd dat de kleinere netwerken, zoals het Belgische, met elkaar in verbinding staan. Door middel van geheime genootschappen of wat dan ook in hun stad, hebben ze een aantal machtige mensen en die kunnen dan controle houden of het onderzoek belemmeren als dat nodig is. Er is een rechter, er is een advocaat, er is iemand... een politiechef of zoiets. Er zijn artsen. En dan netwerken ze vaak met de nog machtigere mensen in de wereld via hun eigen kinderen. En dus beschermen ze hun posities of hun reputaties of ze komen opzetten naar wat ze maar willen, echt waar! Waar ze ook naar streven, wat hun ambities ook zijn. Je kunt zeker iets bereiken als je deel uitmaakt van dit netwerk over de hele wereld. En dat gaat heel erg ten koste van veel kinderen. Gareth: Ik geloof dat je binnenkort een workshop hebt die “Shifting the Power” heet. Kun je ons daar iets over vertellen? Anneke: Ja, dank je. Dat staat op mijn website. Ik heb 10 jaar in de gevangenissen van New York gewerkt. Ik heb een non-profitorganisatie opgericht om yoga naar gevangenissen te brengen. En ik ben vanaf het allereerste begin begonnen met yogales geven. Dat was in de jaren 2000. Ik heb yoga altijd gebruikt als een genezingsmethode, maar vond het erg moeilijk om het toe te passen vanwege de manier waarop het werd onderwezen. Daarom heb ik altijd gedacht: als je een hulpverlener wilt zijn, een leraar, een therapeut, dan is er een manier van omgaan met mensen die niet behulpzaam is. En ik heb veel van dit onbehulpzame gedrag gezien, of het nu van therapeuten of yogaleraren of iets anders was. Dus werkte ik me in de gevangenis door deze programma's heen. Ik heb gewerkt aan het vinden van een methode waarmee ik echt volledig aanwezig kan zijn; op een horizontaal niveau. Want we worden allemaal uitgenodigd om deel te nemen aan deze machtsstructuur. Dus we worden allemaal gevraagd om af te studeren en dan onze rol op te nemen. En in de mate dat we deze status en positie nodig hebben, kunnen we ons eigen trauma verdoezelen en onszelf boven de mensen plaatsen met wie we werken. En natuurlijk doen veel therapeuten hetzelfde. Mijn ervaring is dat hoe meer je je specialiseert, hoe meer dit gebeurt. Het is dus echt aan elke hulpaanbieder om naar zichzelf te kijken, naar de psychologie van hoe ze onbewust deelnemen aan de machtsstructuur. Aan wie geef jij je macht en op wie kijk jij neer? En als je kunt aannemen dat het echt om een onverwerkt trauma gaat; dat als je tegen iemand opkijkt en je macht opgeeft, je iemand op een voetstuk plaatst, dan kijk je naar een autoriteitsfiguur uit je eigen kindertijd met wie je onverwerkte problemen hebt. En als je op iemand neerkijkt en hem beoordeelt, dan projecteer jezelf negatief. En dat heeft te maken met sommige delen van jou die je nog niet echt hebt geaccepteerd. Dit is dus echt de voorwaarde en het absolute model. Deze workshop is dus een online workshop van 10 weken voor elke klas. En ik denk dat het een... Ik heb het gedaan. Ik heb de wereld rondgereisd om bepaalde therapeuten les te geven die echt afhankelijk zijn van deze informatie. Dat dit diep ingaat op de dynamiek en hoe die samenhangt met trauma als je deze vraag stelt. Conclusie: Gareth: Hartelijk dank. Heel erg bedankt voor je komst! Het was fantastisch om met je te praten, ook al is het onderwerp nog zo vreselijk. Er met jou over praten... Je legt het bloot en helpt andere mensen die in dezelfde situatie zitten. Dat voelt op een bepaalde manier nog steeds opbeurend. Snap je wat ik bedoel? Ik hoop dat de mensen thuis niet denken dat ik onzin uitkraam, maar het voelt toch opbeurend om met je te praten omdat je... Je hebt zulke vreselijke dingen meegemaakt, maar je draait het om. Zoals je zegt over je workshop, je verlegt de macht en dat is, dat is fantastisch! Anneke: Ja, dank je wel.

van jmr.

Bronnen/Links: https://odysee.com/@BNN:6/Human-trafficking-and-child-sex-slavery-at-the-hands-of-world-politicians---Right-now-speaks-to-survivor-Anneke-Lucas:2
https://odysee.com/@mindofheart:6/Opfer-von-rituellem-Missbrauch_-:9