20e AZK – James Corbett Het Nabije Oosten conflict en digitaal centraalbankgeld – een absoluut horrorscenario

Tekst uitzending
download

PDF (.pdf)

Word (.docx)

24.08.2024 | www.kla.tv/30258

Inleiding door Ivo Sasek: Wow, wow wat een dag! Nu gaat het verder. De volgende persoon die we horen, is ook een gigant onder de onderzoeksjournalisten. In de volgende aflevering richten we ons op het conflict in het Midden-Oosten en we hebben de grote eer om onze vragen te stellen aan een gigant van de onderzoeksjournalistiek die in Japan woont. En hij wordt geïnterviewd door onze fantastische Kla.TV-correspondent Dan uit de VS. Japan, VS, wij hier in Zwitserland, dus deze keer hebben we te maken met een tijdsverschil van 15 uur tussen deze twee mannen en een tijdsverschil van zeven en acht uur voor ons in Zwitserland. We willen je bedanken voor je waardevolle diensten en alvast een kijkje nemen in de biografie van wie? James Corbett. James, we hebben je nodig! Biografie: • James Corbett is geboren en getogen in Canada. • Hij studeerde af aan het Trinity College in Dublin, Ierland, met een Master of Philosophy. • Na zijn verhuizing naar Japan richtte James Corbett in 2007 de website "The Corbett Report" op als platform voor onafhankelijke kritische analyses van politiek, maatschappij, geschiedenis en economie. In die tijd beheerde hij de website naast zijn baan als leraar Engels. Ongeveer vier jaar later werd hij fulltime onderzoeksjournalist. Sindsdien heeft hij vele prijzen ontvangen voor zijn journalistieke werk en is hij een veelgevraagd spreker geweest • op verschillende universiteiten, bij TEDxGroningen https://www.youtube.com/watch?v=nCjMbwiqeos (2015) en voor onafhankelijke onderzoekscommissies zoals het National Citizens Inquiry in Canada. • In de loop der jaren heeft James Corbett veel onthullende documentaires uitgebracht, • zoals "9/11: The Suspects", • "A Century of Enslavement: The Story of the Federal Reserve" • en "Who is Bill Gates?". Zijn diepgaande onderzoek is openbaar beschikbaar op zijn website en talloze kanalen in honderden afleveringen van podcasts, interviews en andere formats. • Meer dan 300.000 abonnees volgen hem alleen al op zijn sociale kanalen. • In 2018 lanceerde hij de jaarlijkse negatieve "Fake News Awards", waarmee hij het meest verdraaide nieuws uit de systeemmedia documenteert. James Corbett spreekt vandaag over het onderwerp: Conflict in het Midden-Oosten en digitaal centrale-bankgeld: een absoluut horrorscenario! Interviewer: James Corbett, bedankt voor je komst. James Corbett: Geen probleem. Interviewer: Vandaag gaan we het hebben over de oorlog in het Midden-Oosten en CBDC's. Dus als jij en onze luisteraars er klaar voor zijn, gaan we er meteen mee aan de slag. Luisteraars, zijn jullie er klaar voor? Publiek: Ja! Ja! Klaar. Interviewer: Laten we hiermee beginnen. U hebt 7 oktober Israëls 9-11 genoemd. Hoezo? Hoe komen deze twee dingen overeen? James Corbett: Nou, natuurlijk ben ik niet de enige die dat heeft geroepen, die die zin heeft gebruikt. In feite gebruikten de gevestigde media die zin in de onmiddellijke nasleep van de aanslagen van 7 oktober. En natuurlijk bedoelen ze het in de context van een spectaculaire grootschalige terreuraanslag die precies was zoals ons werd verteld, wat een voortdurende, vermoedelijk nooit eindigende oorlog tegen terreur rechtvaardigt. Ik gebruik het op een heel andere manier omdat, mensen die bekend zijn met mijn werk zullen het weten, ik de 9/11 valse vlag terreuracties vanuit veel verschillende invalshoeken heb gedeconstrueerd, inclusief het kijken naar het geldspoor, het kijken naar de oorlogsspelletjes die op 9/11 werden gespeeld, het kijken naar sommige verdachten en personages rondom 9/11, de agenten en agentschappen van de inlichtingendiensten die actief samenwerkten met, samenwerkten met, het creëren van, in veel opzichten, Al -CIAda, aka Al -Qaeda. Dus vanuit dat perspectief, als ik zeg dat 7 oktober de 9/11 van Israël was, bedoel ik het in die context, als in een in scène gezette of geprovoceerde valse vlag gebeurtenis die is gebruikt als rechtvaardiging voor een militaire/politieke agenda die er van tevoren al was. Interviewer: Als u zegt dat er nooit een einde aan komt, dan zie ik dat Israël zeker motieven heeft in Gaza. Ziet u een manier om deze oorlog in Gaza te beëindigen? Hoe eindigt het? Is het de bedoeling dat er een einde aan komt? Ik bedoel, het nooit eindigende deel is dat als ze vijanden om zich heen kunnen blijven hebben, ze voortdurend de schatkist van de VS zullen aanspreken om de wapentransporten gaande te houden. Maar nu we het toch over Gaza hebben, ziet u hier een einde aan komen? James Corbett: Ik zie helaas wel hoe er een einde aan kan komen. En helaas zijn de meeste alternatieven daarvoor geen prettige. Ze houden de uitroeiing van het Palestijnse volk uit Gaza in. En dat is in feite iets waarop is gezinspeeld door talrijke ministers in het Israëlische parlement die hebben gesproken over het uitroeien van Gaza of over het elimineren van het Palestijnse volk. En helaas worden deze mensen natuurlijk afgedaan als, oh, dat zijn de extreem-rechtse randfiguren. Ze vertegenwoordigen niet de meerderheid van de Israëlische regering. Maar het is interessant om op te merken dat Netanyahu's politieke coalitie op dit moment afhankelijk is van precies dat soort mensen. Het is dus niet zo'n randidee in de Israëlische politiek dat dit eindigt met de etnische zuivering van met name Gaza. En dan is er natuurlijk nog de kwestie van de Westelijke Jordaanoever, die al jaren het openlijke en gezamenlijke beleid is van een groot deel van de Israëlische politieke klasse om de illegale nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever voort te zetten en uit te breiden. En in feite heeft het ICJ, het Internationaal Gerechtshof, onlangs, in de afgelopen week, een uitspraak gedaan, een voorlopige uitspraak gedaan waarin staat dat de Israëlische bezetting van de bezette Palestijnse gebieden illegaal is. Het bevestigt nogmaals dat dit een illegale bezetting is en dat Israël er alles aan moet doen om zo snel mogelijk te stoppen met wat het aan het doen is. Maar hoe ziet dat eruit? En helaas zie ik, zoals ik al zei, vele manieren waarop dit zou kunnen eindigen in Gaza in het bijzonder, bijvoorbeeld met de volledige uitroeiing van het Palestijnse volk, of op zijn minst de verplaatsing van genoeg mensen om het voortbestaan van de Palestijnen in Gaza onhoudbaar te maken, of op zijn minst om nieuwe wegen en nieuw grondgebied te openen voor nederzettingen door Israëli's in de Gazastrook. Maar vanuit iets dat lijkt op een militair perspectief, alsof Hamas echt aan het vechten was in een oorlog tegen de Israëlische regering en dat er echt twee krachten zijn die tegenover elkaar staan en dat het beide kanten op kan gaan, ik denk dat dat een vals verhaal is dat is geïmplanteerd. Wat daar gebeurt is geen oorlog. Het is een slachting, een grootschalige slachting die op dit moment plaatsvindt. Publiek: Ja. Ja, inderdaad, inderdaad. Interviewer: En als we verder gaan dan Gaza en naar de Westelijke Jordaanoever gaan, kunnen we zeggen, weet je, Jeruzalem, Golan Hoogvlakte, elk van deze plaatsen. Dus we kunnen extrapoleren en zeggen dat het doel mogelijk de uitroeiing van de Palestijnen in heel Israël is, nietwaar? James Corbett: Zoals ik al zei, dit is geen extrapolatie of theorie. Dit is iets waar actief en openlijk over gesproken is, tenminste door bepaalde leden van het Israëlische parlement. En wanneer ze dit doen, wanneer die ministers naar buiten komen en deze verklaringen afleggen, zal Netanyahu over het algemeen naar buiten komen en een soort verklaring afleggen, "oh, dat gaat te ver, oh, we steunen dat idee niet". Maar zoals ik al zei, hangt de politieke coalitie die Netanyahu's regering bij elkaar houdt af van de ministers die dit soort verklaringen afleggen. En dat zijn er veel. Ik ben zelfs bezig om dat te documenteren voor een komende podcastaflevering. Ik bekijk deze gegevens nu en ik kan zeggen dat er talrijke gedocumenteerde verklaringen zijn van talrijke Israëlische politici die oproepen tot de uitroeiing van het Palestijnse volk. Dit is dus niet een of ander randidee dat maar door een paar mensen wordt geopperd. Dit is geopperd door mensen in machtsposities. En het is, zoals ik al zei, ten minste één manier waarop we ons kunnen voorstellen dat dit conflict tot een einde komt, maar op de slechtst denkbare manier. Interviewer: Ja. Nou, en Netanyahu zal zijn uitspraken matigen, afhankelijk van wie er luistert. Ik bedoel, hij kan proberen het idee te bagatelliseren, maar op een andere dag kan hij de mensen in Gaza gelijkstellen aan Amalek, die moeten worden geëlimineerd. James Corbett: Ja. En natuurlijk heeft dit te maken met de interne Israëlische politiek en politieke cycli. En er is een gedocumenteerd patroon in Netanyahu's carrière waarin hij de meest provocerende en openhartigste verklaringen aflegt over het meest havikistische beleid ten opzichte van de Palestijnen in tijden van felbevochten politieke verkiezingen. Hij zal in wezen campagne voeren voor die rechtse stem die hem in het zadel houdt. Maar dan lopen we ook het risico dat we Netanyahu de schuld gaan geven. Zeker, hij is een dominante kracht in de Israëlische politiek en dat is hij al tientallen jaren. Maar hij is niet de enige kracht. En we lopen het risico om aan te nemen dat, oh, nou, als we gewoon een meer nuchtere Israëlische premier konden krijgen, zoals Naftali Bennett of Ehud Barak, Jeffrey Epstein medewerker, of iemand anders zoals hij, nou, dan zou alles gewoon goed komen. Maar ik denk dat dat een vals verhaal is dat in dit gesprek is geïmplanteerd. Het is een fundamentele vraag die op dit moment centraal staat in de Israëlische politiek en dat is al zo sinds de oprichting van de Israëlische staat in de terroristische aanslagen die de Israëlische staat vormden zoals we die kennen. Nogmaals, dit zijn geen samenzweringstheorieën. Dit is gedocumenteerde geschiedenis. Bijvoorbeeld, de aanval op het King David Hotel in 1946, die op dat moment de grootste terreuraanslag in de geschiedenis was en iets dat het geweten van de wereld absoluut schokte, waarbij tientallen, honderden mensen omkwamen en veel, veel meer mensen gewond raakten. Het was een absoluut brutale aanval, en het was specifiek een terroristische aanval gepleegd door wat in wezen het Israëlische politieke establishment zou worden, als onderdeel van hun plan om de Britten uit Palestina te krijgen. En helaas was dat een groot succes. Dus vanaf het allereerste begin zijn de fundamenten van de Israëlische staat gebaseerd op terrorisme en geweld tegen Palestijnen. En helaas is er de afgelopen 75 jaar niets veranderd. Interviewer: Als u zegt dat deze terroristische groepering het politieke establishment werd, doelt u dan op de Irgun? James Corbett: Ja. En in feite zal de naam me ontgaan. Maar ik heb dit gedocumenteerd in mijn recente podcastaflevering over "Ontmoet Benjamin Netanyahu, Oorlogsmisdadiger", waarin de Irgun-leider die de leiding had over de operatie in het King David Hotel en verantwoordelijk was voor die terroristische gruweldaad, niet alleen door Netanyahu werd geprezen als een voorbeeld van de oprichting van de Israëlische staat, hij was een van de grondleggers van de Israëlische staat. Maar in 2006, op de 60e verjaardag van die dodelijke terroristische bomaanslag, werd er niet alleen een gedenkplaat onthuld door de Israëlische regering, waarvan zelfs de Britse ambassadeur toen zei dat het absoluut opmerkelijk was dat een vrije, liberale, democratische staat letterlijk een monument oprichtte voor een gruwelijke, dodelijke terroristische aanslag. Maar wie was er aanwezig om de plaquette te onthullen en om, nogmaals, de Irgun te herdenken en te prijzen voor hun aandeel in de oprichting van Israël tijdens deze dodelijke gebeurtenis? Niemand minder dan Benjamin Netanyahu. Interviewer: Is de regering Netanyahu op de een of andere manier verbonden met Hamas? James Corbett: Ja, dat zijn ze. En nogmaals, ik heb dit gedocumenteerd in mijn werk. Ik heb een paar maanden geleden een artikel geschreven met de titel "De geheime geschiedenis van Hamas" dat ingaat op de oprichting van Hamas, wat het is, waar het vandaan komt en de uitgebreide banden tussen de Israëlische regering en Hamas. En ik denk dat het te simplistisch zou zijn om te zeggen dat Hamas gewoon een compleet verzinsel is, een totale marionet van de Israëlische regering. Maar het is aantoonbaar dat Hamas wordt gesteund, geholpen, gefinancierd en bijgestaan door de Israëlische regering. En Benjamin Netanyahu heeft in 2019 tijdens een vergadering van de Likudpartij expliciet gezegd dat het zijn strategie was om Hamas te steunen om de Palestijnen in de Gazastrook politiek en ideologisch gescheiden te houden van de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever, om ervoor te zorgen dat ze zich nooit zouden kunnen verenigen en nooit een echte dreiging zouden kunnen vormen om daadwerkelijk te slagen in het creëren van een tweestatenoplossing voor het Palestijns-Israëlische conflict. Dus, dit is, nogmaals, openlijk, we hoeven hier niet over te speculeren. Interviewer: James, over de noodzaak om oorlogen in het algemeen gaande te houden gesproken. Ik heb je meest recente video bekeken en je noemde een artikel in Covert Action magazine. En ik ging naar Covert Action magazine. Ik weet niet of ik het juiste artikel heb gelezen, maar het was van een man die zei dat dat vanaf het allereerste begin de memo van de Verenigde Staten is geweest, om de oorlogen gaande te houden. Zou u zeggen dat dit over het algemeen het geval is in het Midden-Oosten, en dat dit vandaag het geval is in Oekraïne, en dat dit het geval is voor de Verenigde Staten? James Corbett: Ik zou zeggen, als een algemene modus operandi, dat is de manier waarop het militair-industriële complex dat werd geïdentificeerd door Eisenhower op zijn weg uit het Amerikaanse presidentiële ambt in 1960, en dat is zelfs nog meer van kracht dan het was in die tijd. Dat is de modus operandi van dat militair-industrieel complex sinds, nou ja, sinds zijn ontstaan. Oorlog is de gezondheid van de staat, maar oorlog is ook de gezondheid van elke industrie en hulporganisatie en inlichtingendienst en al die andere organen van de grotere diepe staat die feitelijk de politiek bestuurt. En daarom hebben ze niet alleen een gevestigd belang, niet alleen een verborgen belang, hun belang is gelijk aan het belang van oorlogvoering en het voortdurend genereren van redenen voor militaire actie. Dus ja, dit maakt absoluut deel uit van de strategie. Ik denk dat het meer geldt in bepaalde tijden en bepaalde plaatsen om specifieke strategische redenen - en we kunnen daar historisch naar kijken, bijvoorbeeld in de jaren tachtig, de expliciete reden voor de financiering - in feite, de grootste (tenminste toegegeven) CIA-operatie in de geschiedenis was het financieren van de Taliban in Afghanistan in de jaren '80 als onderdeel van hun oorlogsjihad tegen de Sovjets. Dit was specifiek en precies omdat de diepe staat van de Carter-regering eind jaren '70 besloot dat de beste manier om het bloed van de Sovjets te laten vloeien was om ze in een vleesmolen te stoppen, om ze hun eigen Vietnam te geven. Dus dat was specifiek en expliciet wat ze deden. En ze probeerden die oorlog zo lang mogelijk te laten duren. Dat was de strategie erachter. Op dezelfde manier kun je bijvoorbeeld het conflict in Oekraïne zien als een exacte parallel, want in dit geval is het doelwit volgens mij duidelijk Rusland en de Verenigde Staten vechten graag tegen Rusland tot de laatste Oekraïner en zullen geld, hulp en wapens blijven sturen om dat conflict zo lang mogelijk te laten duren om de Russen uit te putten. Publiek: Ja. Wauw. Applaus... Interviewer: Nou, ik denk dat Trump onlangs heeft gezegd dat hij van plan is om deze oorlog te stoppen. Als hij de oorlog zou stoppen, dan zou de vleesmolen ook stoppen. Maar ik denk dat hij andere redenen heeft om de oorlog te stoppen. We willen graag een beetje horen wat jouw gedachten zijn over de huidige staat van de NAVO proxy oorlog in Oekraïne en laten we eens nadenken over de belangrijkste drijfveren om de oorlog tegen Rusland te beginnen en voort te zetten. Wat willen mensen als Victoria Nuland en Anthony Blinken, onze minister van Buitenlandse Zaken? Wat is hun doel daar? James Corbett: Weet je, dit is een goede vraag. En ik denk dat het een kwestie is van hoe ver je terug wilt gaan in de geopolitieke geschiedenis, want ik denk zeker dat deze strategie van het imperium, het Britse Rijk aan het einde van de 19e eeuw, het Amerikaanse Rijk zoals het werd in de 20e eeuw, er al heel lang in bestaat om de Russen en de Duitsers gescheiden te houden en ze in oorlog met elkaar te houden, in wezen. Want als ze zich zouden verenigen, zelfs niet politiek of economisch, maar gewoon om goede relaties met elkaar te hebben, zou dat natuurlijk een ernstige bedreiging zijn voor het vermogen van bijvoorbeeld de Britten of de Amerikanen om het Europese continent te controleren. En zoals al sinds de tijd van Mackinder en de vorming van de geopolitiek zoals we die vandaag de dag kennen, meer dan een eeuw geleden, wordt opgemerkt, is dat gebied van het wereldwijde schaakbord, zoals het wordt genoemd, het kerngebied waarover welke heersende macht dan ook de controle heeft, in wezen de hele planeet zal beheersen. En dat wordt al meer dan een eeuw begrepen, wat precies de reden is waarom er altijd de behoefte is geweest om een wig te drijven tussen Russen en Duitsers of Europeanen in het algemeen. En ik denk dat dat vandaag de dag nog steeds zo is. Dat is nog steeds een onderdeel van de strategie. Interviewer: Ja, ik was bezig met een interview met, wie is de anti oorlogs man? Hij doet de, geweldig. Anti oorlog podcast. Horton, Scott Horton. Horton? Ja, Scott Horton. En hij zei, hij zei, het laatste wat het Westen wil is Duits-Russische eenheid. En hij zegt dat het ergst mogelijke is dat Duitsland en Rusland ooit weer oorlog tegen elkaar gaan voeren. En we hebben gezien wat er gebeurt als dat gebeurt. James Corbett: Ja. Ja, dat hebben we gezien. Interviewer: Terug naar Trump die zegt dat hij deze oorlog gaat stoppen. Wat weet je over zijn goede vriend Larry Fink, de CEO van BlackRock, die toevallig een adviserende rol heeft bij de wederopbouw in Oekraïne en de leiding heeft over het Ontwikkelingsfonds voor Oekraïne? James Corbett: Ja. Dus zoals je daar precies hebt geschetst, BlackRock, en specifiek Larry Fink, de CEO van BlackRock, dat overigens de grootste investeringsmaatschappij ter wereld is, die een, zo niet een meerderheid, dan toch een groot deel van de aandelen heeft in in principe elk Fortune 500-bedrijf, is ook zwaar geïnvesteerd in de Oekraïense wederopbouw, die natuurlijk in de context van een digitale transformatie is geplaatst. Dit proces was in feite al aan de gang voordat het huidige conflict begon, maar het is zeker opgevoerd. En Larry Fink heeft openlijk gesproken over hoe dit een perfecte gelegenheid biedt voor de complete digitale transformatie van een overheid en economie. Dus dat is precies wat ze proberen te doen. En natuurlijk is dit zowel een zegen als een boondoggle in termen van miljarden euro's, miljarden dollars voor wie zijn neus in deze specifieke taart kan steken en er het meeste uit kan drinken. En Larry Fink is zeker gepositioneerd om op dit moment die bloedzuigende vampier op het gezicht van de mensheid te zijn. Interviewer: Ik was op zoek naar de achtergrond van Larry Fink en zijn betrokkenheid bij Oekraïne en zijn bemoeienissen daar, en ik ontdekte een conferentie die een paar jaar geleden plaatsvond in New York City. Heb je ooit gehoord van de door de New York Times gesponsorde Dealbook Summit? James Corbett: Ik heb ervan gehoord, ja, maar ik heb het verloop ervan niet gevolgd. Interviewer: Juist. Nou, ik heb de kleine lettertjes gelezen. Er stond dat de voorgedragen premier Benjamin Netanyahu, de Oekraïense president Vladimir Zelensky, META CEO Mark Zuckerberg, de Amerikaanse minister van Financiën Janet Yellen en BlackRock CEO Larry Fink de top ook zullen toespreken. Al die mensen samen op een top in New York. Enige gedachten daarover? James Corbett: Alleen dat het me helemaal niet verbaast. Ik zou zeggen dat dit precies de mensen zijn die we zouden verwachten om hierover te praten en om, nogmaals, op alle mogelijke manieren hiervan te profiteren, zowel monetair als geopolitiek. Evenals militair. En natuurlijk heeft elke speler aan die tafel zijn eigen reden om aan die tafel te zitten, maar ze kunnen zich zeker verenigen op de agenda om het levenssap van Oekraïne te gebruiken om tegen de Russen te vechten is iets wat veel verschillende mensen aan die tafel op dit moment graag doen. Interviewer: Oké. Nou, James, je leek niet erg optimistisch over de mogelijke uitkomsten van de huidige crisis in Israël. Wat is een redelijk best-case scenario voor het einde van de oorlog in Oekraïne zonder dat BlackRock het land overneemt? James Corbett: Ja. Nou, nogmaals, dat is nu uitzonderlijk moeilijk. En ik denk dat iedereen zijn hand zo ver heeft overspeeld dat het moeilijk is om je voor te stellen dat er nu een manier zou zijn om van die rand terug te komen. Want natuurlijk denk ik dat de Russen zich op dit moment niet kunnen terugtrekken zonder op zijn minst een soort gezichtsreddende maatregel te hebben genomen met betrekking tot de Donbass en hun veronderstelde geopolitieke doelen daar. Maar tegelijkertijd is Oekraïne nu vastberaden op weg naar Westerse integratie, inclusief NAVO-lidmaatschap, waarvan op de meest recente NAVO-conferentie werd verzekerd dat de weg van Oekraïne naar NAVO-lidmaatschap onomkeerbaar is. Het zal niet morgen gebeuren, maar het gaat gebeuren, wat natuurlijk de rode lijn was die de Russen al heel, heel lang hebben uitgezet. Zelfs vóór Poetin. Het idee van de NAVO in Oekraïne was die rode lijn. Dus het is, nogmaals, moeilijk om je een gezichtsreddende maatregel voor te stellen die op dit moment mogelijk is en die niet, op zijn minst, zoals je zegt, zelfs als alles zou eindigen, zelfs als het conflict morgen zou eindigen, hebben we op dit moment duidelijk een regering in Kiev die zich inzet voor deze digitale transformatie, de overname van BlackRock, Palantir en andere bedrijven zoals dat die zich nu in dit spel storten, het is moeilijk voor te stellen hoe ze uit een denkbare regering zouden worden geschopt die op dit moment in Kiev plaatsvindt. Interviewer: Oké. Nou, James, we gaan verder met ons tweede onderwerp hier, CBDC's. En ik wil dit openen met wat nieuws van dit weekend, denk ik, beginnend op donderdag. Weet je, ik heb mijn hoofd naar beneden gehouden, gewoon een dag gewerkt en niet nagedacht over dingen en niet echt onderzoek gedaan of veel naar mijn Twitter feed gekeken. Dus ik wist niet veel over deze hele CrowdStrike affaire. Sterker nog, ik wist niet eens wat CrowdStrike was totdat ik vandaag iemand vroeg dat het een softwarebeveiligingsbedrijf is. Maar er gebeurde iets op vrijdag, denk ik, en dat was dat ik om de een of andere reden geen toegang kon krijgen tot digitale gegevens van mijn bank. Ik heb een app op mijn telefoon waarmee ik mijn bankrekening en transacties kan zien. En ze zeiden, "down voor het weekend". En toen zei mijn vriend, ja, dat zou heel goed kunnen komen door dat CrowdStrike gedoe. Hij had het over honderden geannuleerde vluchten. Hij zei dat YouTube vanochtend drie uur plat lag, dat banken dichtgingen, enzovoort. En mijn gedachte was, nu we het over CBDC's hebben, dat dit een zwart gat zou moeten zijn voor het idee om alles digitaal te maken. Denk je niet dat mensen zich zorgen maken over het feit dat ze toegang hebben tot contant geld en geld kunnen uitgeven en niet 100% afhankelijk zijn van dit digitale geld dat ze proberen uit te rollen? James Corbett: Weet je, ik ben blij dat je deze discussie in die context plaatst, want op dit moment zijn er tienduizenden, misschien wel meer, die hun reis hebben moeten onderbreken, hun bankrekening hebben moeten onderbreken, enzovoort, vanwege deze, Wow, "dit is eenmalig, dit is een verschrikkelijke storing die zojuist heeft toegeslagen". Maar mensen zouden zich op dit moment op zijn minst moeten afvragen of het een goed idee is om ons hele leven, ons economische bestaan op het spel te zetten voor deze digitale technologie die op zijn minst gevoelig is voor willekeurige glitches en valse updates, laat staan voor echte aanvallen, of die nu echt zijn door echte boeven van buitenaf of een valse vlag aanval die op de een of andere manier is gegenereerd, of misschien gewoon een daad van God. Dat weten we: De EMV, de zonnestraling, de Carrington gebeurtenis. We kennen het soort dingen dat ons elektronische leven, zoals we dat kennen, in een oogwenk kan vernietigen en verstoren. Dus, in zekere zin, wat ik onlangs zag gebeuren met dat CrowdStrike probleem was het bijna verharden om papieren instapkaarten uitgeschreven te zien worden voor passagiers omdat ze de elektronische instapkaarten niet konden uitprinten. Ze konden de QR-codes niet gebruiken. Ze moesten ze letterlijk met de hand schrijven. En het zet je op zijn minst aan het denken hoe ver we zijn doorgedrongen in deze digitale matrix dat het zien van een handgeschreven instapkaart enigszins schokkend is in deze tijd. Maar ja, vroeger hielden mensen alles bij met pen en papier. Waarom zijn we daarvan afgestapt? Welke dringende, urgente problemen hebben we opgelost door ons hele leven in deze digitale matrix te stoppen? Publiek: Ja, Applaus. Interviewer: Ik denk dat je voor zoveel dingen zou kunnen zeggen dat ze met een nieuwe oplossing voor iets komen. En de eerste vraag die we ons zouden moeten stellen is: "Wat is er mis met wat we hier hebben? Ik heb bijvoorbeeld een vrij goede ontvangst, tenminste toen ik nog in Japan was, op het oude 3G-netwerk. Waarom 4G, waarom 5G? Ze blijven het opvoeren en vertellen ons dat dit absoluut noodzakelijk is voor ons voortbestaan. Maar ik hoef geen film te downloaden in 19 seconden in plaats van 53 seconden. James Corbett: Sta me toe om hier te verwijzen naar Neil Postman, de auteur van boeken als "Amusing Ourselves to Death". Hij was een zeer interessante en vooruitziende auteur die productief en actief was in de jaren 1980 en 1990. Hij schreef over het internet toen dat opkwam. En hij hield een reeks toespraken over vragen over technologie. En ik kan me de naam van die toespraak niet herinneren. Maar als je "Neil Postman questions about technology" opzoekt, zul je het vinden. En hij kwam, geloof ik, met vier vragen die we zouden moeten stellen over elke nieuwe technologie die wordt voorgesteld. Eén daarvan is: "wat is het probleem waarvoor deze voorgestelde technologie zogenaamd de oplossing is?". En "is het echt een probleem?" En "is het echt een oplossing?" En hij beschrijft dat op een uitstekende manier die volgens mij nu nog relevanter is dan toen hij die toespraak drie decennia geleden hield. Interviewer: Dat klinkt interessant. James, ik weet dat we dit tijdens ons laatste interview hebben besproken, maar we hebben veel meer nieuwe kijkers die dit bekijken tijdens de AZK-conferentie. En ik denk dat sommige mensen nog steeds willen weten wat het verschil is tussen CBDC's en bijvoorbeeld Apple Pay of andere digitale betaalsystemen? En waarom is 93% van alle centrale banken ineens actief betrokken bij de ontwikkeling van deze CBDC's? James Corbett: De digitale betalingsinfrastructuur zoals die nu bestaat en waar je op dit moment gebruik van maakt, is gebaseerd op de vorm van geld waaraan we gewend zijn geraakt. Dat wil zeggen het retailgeld in het retailbankcircuit. Nu, wat we moeten begrijpen, er is veel te begrijpen met betrekking tot monetair gekonkel en onzin die de woul-be tovenaars van Wall Street hebben uitgehaald, de wol die ze over de ogen van het grote publiek hebben getrokken voor vele, vele eeuwen nu. Maar het idee is dat er tegenwoordig in de meeste landen een monetair systeem is met twee sporen. Het ene is het grootschalige monetaire systeem, dat wil zeggen dat de banken zelf, de commerciële banken, reserverekeningen hebben bij de centrale bank, of dat nu de ECB is, de Bank of Japan of de Federal Reserve in de Verenigde Staten. Die commerciële banken slaan reserves op en doen transacties met elkaar binnen dat grootschalige bankcircuit. Wij, jij en ik en iedereen die hiernaar luistert, hebben ons geld bij die commerciële banken en dat is het monetaire retailcircuit. Het geld dat de banken gebruiken in het groothandelscircuit is technisch iets anders dan het geld dat wij gebruiken in het dagelijkse retailbankingcircuit. Dus als we betalen met Apple Pay of iets dergelijks, gebruiken we retailbankinggeld. Dat is geld dat wordt gecreëerd door de retailbank, het commerciële banksysteem. Over het algemeen wordt geld gecreëerd uit schulden die teruggaan naar de commerciële banken. Door de magie van hun bankstatuten hebben zij het recht om dat geld te creëren wanneer ze het aan jou uitlenen. Ze gaan niet de bankkluis in en halen er een stapel geld uit elke keer dat ze je geld uitlenen, ze creëren dat geld dat jij dan met rente aan hen terug moet betalen. Een geweldig idee als je bankier bent. Hoe dan ook, wat CBDC is, is het idee dat we voor het eerst direct toegang hebben tot door centrale banken uitgegeven geld. Natuurlijk is er geld uitgegeven door de centrale bank. Als je één van de biljetten pakt, in welk land je ook woont, als je één van de papieren biljetten pakt die je nog in je portemonnee hebt, omdat de meeste mensen geen contant geld meer hebben, dan staat er iets op zoals hier in Japan Bank of Japan, in de Verenigde Staten Federal Reserve note, omdat dat een uitdrukking is van centrale bank aansprakelijkheid. Dat biljet wordt eigenlijk uitgegeven door de centrale bank zelf en dat is dus de enige manier die de centrale bank op dit moment heeft om geld direct in de economie te stoppen en het is maar een fractie van de economie op dit moment. Maar in het CBDC-universum zullen ze hun uitingen van centralebank aansprakelijkheid direct in je digitale portemonnee kunnen stoppen, omdat je nu een rekening zult hebben, nou ja, afhankelijk van hoe ze het opzetten, maar op de een of andere manier zul je een rekening hebben bij de centrale bank zelf. En zij zullen niet alleen in staat zijn om je transacties te verifiëren en te bekijken, maar natuurlijk ook om je transacties te bekijken en potentieel, zoals is opgemerkt door velen, waaronder politici in het Verenigd Koninkrijk en elders die erg enthousiast zijn over deze mogelijkheid: ze kunnen programmeren wat er wel en niet kan gebeuren met dat geld. Dus als ze bijvoorbeeld een beperking opleggen: "je mag deze maand maar een bepaalde hoeveelheid vlees kopen omdat we weten dat vlees eten slecht is, het maakt de weergoden boos". Als ze er een beperking op zetten, zullen ze in staat zijn om die beperking af te dwingen door je te stoppen met het kopen van meer vlees dan je toegewezen hebt gekregen met de digitale valuta van hun centrale bank. En dat zal automatisch gebeuren en je kunt het niet omzeilen als ze ervoor kiezen om het op die manier te implementeren, of een willekeurig aantal andere beperkingen die je je kunt voorstellen kunnen in realtime worden ingevoerd door een digitale schakelaar om te zetten, wat een absoluut nachtmerrieachtige hoeveelheid controle over de economie oplevert, rechtstreeks door centrale bankiers. Interviewer: Ja, ik bedoel, je hebt net mijn volgende vraag beantwoord, die was: Wat zou volgens jou het meest aantrekkelijke zijn voor de staat en ik zou zeggen dat het de mogelijkheid is om onze rijkdom en uitgaven nauwkeurig te controleren en indien nodig te controleren hoe we uitgeven. James Corbett: Absoluut en ik zou het onderscheid moeten maken, want zoals ik heb uitgelegd, zijn de commerciële banken, zoals het banksysteem nu bestaat, onze bemiddelaar tussen de centrale bank en onszelf. De commerciële banken zijn daar dus een belangrijk onderdeel van geweest en ze hebben op dit moment duidelijk ongelooflijk veel controle over de economie. Ze zullen die controle niet snel opgeven. We kunnen ons dus vele manieren voorstellen waarop het CBDC systeem zal worden opgezet, waarvan er één zou kunnen zijn dat de centrale bank haar vermogen om rekeningen te hosten en te verifiëren delegeert aan commerciële banken of in ieder geval aan geverifieerde financiële instellingen. Dus zij zullen weer als tussenpersoon fungeren. En dat plaatst de centrale banken op een afstand van het proces. Oh, we controleren dit niet allemaal. Dit wordt gedaan door de commerciële banken. Maar, nogmaals, gezien de politieke en economische realiteit van de manier waarop het banksysteem is gestructureerd, natuurlijk, wie reguleert die commerciële banken en vertelt hen wat ze wel en niet kunnen doen? Dat zijn de toezichthouders van de centrale banken en de overheid. En we hebben gezien hoe die macht in het verleden is misbruikt. Onder de regering-Obama bijvoorbeeld, heeft het ministerie van Justitie de commerciële banken in de Verenigde Staten onder druk gezet om mensen te debiteren die zich bezighielden met volkomen legale, zij het onbetamelijke diensten, pornosterren, munitiehandelaren, kredietverstrekkers, andere mensen in de delen van de economie waar de regering niet zo blij mee was. Ze oefenden druk uit op die banken om die klanten te debiteren. De banken voldeden daar zelf aan. Zij ontsloten die klanten, maar ze deden het omdat de FDIC in de Verenigde Staten, een van de toezichthouders op het banksysteem, zei: "We verzekeren jullie deposito's niet. We kunnen jullie van de lijst halen als jullie niet voldoen aan onze eisen om van deze mensen af te komen". We kunnen dus zien hoe een dergelijk systeem kan worden opgezet. Dat zal, nogmaals, niet precies lijken op het meest nachtmerrie-achtige scenario van centrale bankiers die direct controle hebben over je portemonnee, maar het zal ongeveer op hetzelfde neerkomen. Interviewer: Ja, ik kan zien hoe ze gaan proberen om het smakelijk te maken. En dit is een van die, je weet wel, "eerst kwamen ze voor de communisten" dingen. Eerst kwamen ze voor de geldschieters in de achterbuurt. Nou, die mensen mogen we niet. We houden niet van pornosterren. Ze gaan het aantrekkelijk maken. Dus hoe dicht zijn we bij een CBDC systeem? En betekent dit het einde van contant geld? James Corbett: Ze kunnen zeker naast elkaar bestaan en zullen dat vermoedelijk ook een tijdje doen. Het betekent niet noodzakelijk dat er geen contant geld meer zal bestaan. We hebben echter al gezien hoe snel de cashloze maatschappij zich ontwikkelt. Tot het punt waarop Japan nog steeds een grotendeels op contant geld gebaseerde economie heeft, hoewel dat aan het veranderen is. Maar ik herinner me dat ik vorig jaar in Engeland was om een conferentie bij te wonen en het was echt schokkend, hoewel ik dit bewust weet en dit heb onderzocht en erover heb gesproken, maar het was echt schokkend om talloze cafés en restaurants en winkels binnen te lopen die letterlijk geen contant geld accepteerden. Het was letterlijk cashloos. En nogmaals, dat was een schok voor mijn systeem, maar het gebeurt al. Dus je zou je kunnen voorstellen dat wanneer CBDC's worden geïntroduceerd, er inderdaad een periode van co-existentie zal zijn, maar je zou je ook heel goed kunnen voorstellen dat als er een of andere valse monetaire gebeurtenis plaatsvindt als veronderstelde noodsituatie, je contant geld kunt afschaffen en de meeste mensen in deze tijd waarschijnlijk geen oog dicht zouden doen. Interviewer: Juist. Nou, als je naar de plaatselijke supermarkt gaat, hoeveel mensen zie je dan betalen met hun iPhone, met een kaart, met een Easy Pay kaart in plaats van contant geld? Ik bedoel, is het vrij gebruikelijk? James Corbett: Helaas wel. En ik zeg helaas, want nogmaals, ik heb me zeer verheugd over het feit dat Japan een grotendeels op contant geld gebaseerde economie was, nog steeds is, tot het punt waar je naar binnen kon gaan en een auto kon kopen met contant geld en het niet eens een verrassende gebeurtenis zou zijn. Maar dat is echt aan het veranderen en het verandert hier heel snel nu de cashloze betaalsystemen niet alleen worden uitgerold, maar ook steeds meer actief worden gepromoot. En helaas is het nu een veel, veel gewoner verschijnsel aan het worden om mensen te zien betalen met hun telefoon, betalen met hun kaart dan in het verleden. Dus zelfs hier in Japan, een van de weinige landen in de ontwikkelde wereld met een economie gebaseerd op contant geld, is dat aan het veranderen. En ik kan me voorstellen dat we binnen een paar jaar waarschijnlijk het omslagpunt zullen zien waarbij cashloze betalingen gebruikelijker worden dan contante betalingen. Interviewer: Wat kunnen we doen behalve ervoor zorgen dat we waar mogelijk met contant geld betalen? Wat kunnen we nog meer doen? James Corbett: Nou, ik zou zeggen dat dat een zeer, zeer goede plek is om te beginnen. En ik denk dat dit een van die problemen is die duidelijk een maatschappelijk probleem is dat niemand voor zichzelf kan oplossen, maar waar we allemaal een rol in moeten spelen. En ons deel bestaat uit boycots en koopcots. Niet alleen om winkels te vermijden die cashloos worden, maar natuurlijk ook om die winkels of bedrijven of winkeliers of mensen die je kent te steunen die bereid zijn om diensten te verlenen niet alleen voor contant geld, edelmetaal, crypto, LETS-systeem of andere versies van gemeenschapsmunten, wat het ook is, ik ben hier niet om te oordelen over welk systeem mensen zouden moeten gebruiken. Ik denk: gebruik alles anders dan de CBDC's. En het is een van die dingen waarbij zolang we onze spierballen gebruiken en een gemeenschap blijven opbouwen die op zijn minst zal worden ondersteund in het geval van deze omschakeling, zodat wanneer als de cashloze uitrol gebeurt en als meer en meer mensen die weg op gaan, als er dan nog steeds mensen zijn die bereid zijn om zelfs maar uit te gaan van hun manier, zichzelf ongemakkelijk te maken, indien nodig, om te betalen met contant geld of edelmetaal of iets anders, nou, dan kan die economie op zijn minst doorgaan. En zeker de meeste mensen zullen waarschijnlijk meegaan om mee te gaan, maar de weg voor mensen om die gemeenschap te steunen zal er zijn. Maar als we die spier niet gebruiken, als we gewoon zeggen: "oh, nou, het is nogal lastig, ik wil gewoon naar de buurtwinkel om dat ding te kopen. Ik denk dat ik deze keer maar cashloos moet gaan", hoe meer we dat doen, hoe meer we ons letterlijk inkopen in die cashloze wereld. Het komt dus neer op een systeem van gewoontes en we moeten eraan wennen om zo nodig ongemakken te ondervinden om de wereld die we willen te ondersteunen en de wereld die we niet willen te vermijden. Interviewer: Amen, James. Publiek: Applaus Interviewer: We naderen het einde van onze tijd en ik gooi er graag, wanneer ik kan, iets in dat buiten het script valt en iets persoonlijks dat ik zelf heb bedacht. Ik wil je een hypothetische situatie beschrijven James en kijken hoe je zou reageren in deze situatie. Ik weet dat er zoveel over wordt gepraat en dat er ongebreidelde speculatie is en op een bepaalde manier stoort het je als we van het pad afraken en konijnenholen ingaan, maar ik moet je iets vragen over de vermeende moordaanslag op 13 juli. Is dat goed? James Corbett: Natuurlijk ja. Interviewer: Dus laten we zeggen dat u een conferentie leidt en de kwestie van de vermeende moordaanslag van 13 juli komt ter sprake, mensen raken opgewonden, er zijn allerlei speculaties over wat er echt gebeurd is en u raakt een beetje van het padje af. Je pakt je voorzittershamer en slaat hem neer. Wat doe je om mensen gefocust en op het juiste spoor te houden in zo'n situatie? Wat zou u zeggen? James Corbett: Ja, ik denk dat op het moment dat de mensen hun interesse daarin hebben laten blijken, het waarschijnlijk al te laat is om gewoon de voorzittershamer neer te slaan. Ik zou nooit de pretentie hebben om mensen te vertellen waar ze aan moeten denken of waar ze hun tijd of aandacht aan moeten besteden, of in ieder geval hen te vertellen dat ze hun tijd of aandacht niet aan dit of dat ding kunnen besteden. En zelfs als ik dat zou doen, wie zou er dan naar mij luisteren en waarom? Maar ik zou zeker kunnen suggereren dat wat de betekenis is van een gebeurtenis als deze voor mij als iemand die niet gelooft in het politieke systeem en proces dat we hebben gekregen, het slaafse ideeënbusje die elke vier jaar langskomt, dat niets betekent met betrekking tot de overkoepelende problemen van digitale valuta van centrale banken en het conflict in Israël en Oekraïne en andere dingen waar we het vandaag over hebben gehad. De echte betekenis hiervan gaat niet over deze of gene politieke kandidaat, het gaat over wat de mensen die dit systeem controleren ons willen laten geloven over wat er heeft plaatsgevonden en waarom ze willen dat we dat geloven. Dus als ik in zo'n denkbeeldige situatie de hamer op de ene of de andere manier zou kunnen hanteren, zou ik simpelweg zeggen: het is misschien nuttiger om te kijken naar wat dit betekent, waarom worden we gepropageerd om op een bepaalde manier over deze gebeurtenis te denken en te praten? In wiens belang is dit? Als we dit verhaal accepteren zoals het ons door de strot wordt geduwd, waar leidt dat dan toe en met welk doel? En als er geen andere reden is, dan misschien alleen om ons terug te trekken in de politieke discussie en om het weer te laten gaan over welke kant van deze gecontroleerde links-rechts roofvogel je politiek wilt steunen. Al was het maar om mensen terug te lokken in dat sideshowcircus. Dat is misschien wel de werkelijke betekenis van een evenement als dit. Dus dat zou ik op zijn minst ter discussie willen stellen. Interviewer: Heel goed, heel goed. Oké, laatste vraag James. Laatste vraag: was je verrast toen Julian Assange werd vrijgelaten? James Corbett: Ik denk het wel, al was het maar omdat ik denk dat het lange termijn verhaal - zoals in een Oekraïne-conflict of een Afghanistan-conflict of wat dan ook, het lijkt alsof het gewoon in dat proces houden in die staat bijna het punt leek te worden op een gegeven moment. Het zou zeker, ik wil dit niet zeggen, interessant zijn om te zien hoe dat juridisch zou uitpakken. Maar ik weet niet zeker of ik wel zou willen zien hoe dat juridisch zou uitpakken. Het heeft me in ieder geval verrast, dat had ik niet verwacht. Ik zie het niet als een prachtige overwinning voor de vrijheid van meningsuiting, al was het maar omdat, nogmaals, het enige dat echt beslist werd was: "ja, schuldig, ik ben schuldig, laat me nu vrij". En dat helpt niet echt bij de fundamentele problemen van het scheppen van dit precedent dat normale journalistieke praktijken illegaal zijn. En dat is in wezen wat hier is bepaald. Gelukkig had het erger gekund, want ze hadden een gerechtelijke uitspraak kunnen krijgen dat wat hij deed illegaal was, wat een slechter precedent zou hebben geschapen. Maar het had zeker beter kunnen zijn, omdat het veel beter zou zijn geweest om iemand die alleen maar journalistiek werk deed onschuldig te bevinden. Interviewer: Absoluut, absoluut. We zouden kunnen zeggen dat we misschien, ik bedoel, deze drie moeten vieren, maar onze vieringen moeten enigszins worden getemperd, gezien het feit dat het tot stand kwam door een pleidooi deal. James Corbett: We moeten, zoals altijd, blijven wijzen op de feiten en de kwesties rond deze zaak, in plaats van stil te staan bij de persoonlijkheden van de mensen die erbij betrokken zijn. Interviewer: Mee eens, mee eens. Nou, AZK conferentiegangers, wat dacht je van een mooi applaus voor James Corbett? Publiek: Applaus Interviewer: Oké, James, ik wil je nogmaals bedanken voor je komst. En we wensen je het allerbeste voor de toekomst. James Corbett: Uitstekend. Dank u.

van hg/ug/avr

Bronnen/Links: Website James Corbett: https://corbettreport.com/