65 lat NASA: Same kłamstwa!

05.11.2023 | www.kla.tv/27373

W październiku 1958 roku, 65 lat temu, amerykańska agencja kosmiczna NASA rozpoczęła swoją działalność. To, co dla jednych jest wizytówką amerykańskich badań naukowych, dla innych jest miejscem produkcji bardzo misternie wykonanego, ale nie bezbłędnego oszustwa, czyli podróbki. To właśnie te błędy przyciągają uwagę mediów i są odpowiednio komentowane. Tak też jest w poniższym 20-minutowym filmie dokumentalnym, który ma zachęcić widzów do wyrobienia sobie własnej opinii. Zasadniczo chodzi o nic innego, jak cały nasz światopogląd. Copyright: https://chnopfloch.ch/datenschutz/ Mam poważne pytanie: czy obrazy, które NASA i spółka prezentują nam jako filmy z kosmosu, są naprawdę prawdziwe? Czy są to prawdziwe obrazy, czy może tylko podróbki nakręcone w studiu filmowym? Czy istnieją jakiekolwiek dowody na sztuczki filmowe lub nawet generowaną komputerowo wirtualną rzeczywistość? Przejdźmy do sedna pytań: Jako dostawca usług medialnych z doświadczeniem zawodowym od 2004 roku twierdzę: Wszystko, co NASA, ESA i wszystkie inne organizacje kosmiczne nam pokazują, to materiał studyjny, green screen i CGI, czyli materiał generowany komputerowo - nowoniemieckie: Fake! "Twierdzenie, które prawdopodobnie spotka się z dużym oporem. Ale myślę, że od samego początku zgadzamy się co do jednego. Jeśli materiał NASA jest rzeczywiście prawdziwy, moglibyśmy zobaczyć tylko nieskazitelny materiał. Bez błędów, bez hollywoodzkich sztuczek, bez wątpliwych scen, które każą nam wątpić w prawa fizyki. Nawet jedna scena, która ujawniłaby takie rzeczy, zdemaskowałaby NASA i spółkę jako kłamców. Ale wystarczy obejrzeć samemu i wyrobić sobie własną opinię. W tym odcinku zajmiemy się tematem usterek, CGI i zielonego ekranu. Ogólnie rzecz biorąc, będę unikał terminów technicznych tak bardzo, jak to możliwe i wyjaśnię to, co widziałem, tak prosto, jak to możliwe, aby laicy mogli również zrozumieć, co się dzieje. Mimo to należy wspomnieć o kilku rzeczach." Myślę, że większość ludzi może zrobić coś z green screenem. Jest to zielone tło, które ludzie lubią wykorzystywać do filmowania. Krótko wyjaśniając, filmujesz sztukę przed zielonym ekranem, usuwasz zieleń podczas edycji wideo i zastępujesz kolor pożądanym tłem. Jesteś więc bardzo elastyczny i nie jesteś związany z lokalnymi warunkami w zakresie reprezentacji sceny. W razie potrzeby używane są również bluescreeny. Nie są one zielone, ale - jak sama nazwa wskazuje - niebieskie. Nawiasem mówiąc, green screen sprawdza się także w transmisjach na żywo. Tam jednak czasami ma swoje małe pułapki. CGI to skrót od Computer Generated Imagery. Obiekty, które pochodzą na przykład z oprogramowania 3D i zostały w ten sposób sztucznie stworzone. "Usterki być może wymagają bardziej szczegółowego wyjaśnienia: Są to usterki lub błędy obliczeniowe programu komputerowego, w naszym przypadku błędy graficzne. Na przykład, oprogramowanie ma obliczyć wirtualną scenę, która zawiera aktora, kilka prawdziwych obiektów, sztucznie wygenerowane obiekty 3D i sztuczne tło. W pewnym momencie - z jakiegokolwiek powodu - pojawia się błąd obliczeniowy, być może procesor jest przeciążony. Dotknięty obszar nie jest wyświetlany czysto i pojawiają się dziwne artefakty, przeskoki obrazu, zniekształcenia itp. Glitche są więc dość wyraźnym dowodem manipulacji komputerowej. Powstaje teraz pytanie, czy takie rzeczy istnieją w obrazach NASA? Odpowiedź brzmi: TAK! Absolutnie!" Zacznijmy od tej perełki z 9 września 22 r.: To była transmisja na żywo Kamali Harris, która rzekomo rozmawiała przez telefon bezpośrednio z ISS. Przyjrzyj się uważnie! I co? Zauważyłeś coś? To jeszcze raz. Nadal nic nie widać? Przejdźmy do szczegółów, powiększmy i spowolnijmy nagranie: Kabel mikrofonu zaczyna się dziko poruszać. Astronauta próbuje go strącić i tworzy piękną usterkę. Najwyraźniej oprogramowanie 3D nie może już zdecydować, czy kabel powinien być wyświetlany nad, czy pod ręką podczas szybkiego ruchu ręki, więc praktycznie łączy się z ręką lub przechodzi przez nią. Widzimy więc, że kabel jest wygenerowanym obiektem trójwymiarowym, ponieważ nie ma innego sposobu na wyjaśnienie tej sceny. Oprogramowanie do obliczania obrazu nie radzi sobie z tak zwanym wykrywaniem kolizji. Innymi słowy, nie może dokładnie śledzić, który element obrazu powinien zderzyć się z którym, a tym samym spowodować odpychanie. Ręka staje się więc przechodzącym, niekolidującym obiektem. Mam nadzieję, że było to choć w połowie zrozumiałe. Miło jest też zobaczyć fantomowy mikrofon nieco dalej w filmie. Teraz jest! A teraz zniknął! Znowu jest! Znowu zniknął! I znowu jest! Tak, obliczenia obrazu poszły naprawdę źle. Mikro wyraźnie pochodzi z oprogramowania 3D i zostało całkowicie błędnie obliczone dla sceny. To nie mogą być błędy kamery, ponieważ kamery po prostu robią płaski obraz wszystkiego, co znajdzie się przed ich obiektywem. Nie można też winić transmisji, ponieważ nie mogłaby ona pominąć tylko głowicy mikrofonu lub kabla, ale wpłynęłaby na cały obraz lub jego dużą część" Tło dla generowanych komputerowo obiektów 3D, takich jak ten mikrofon. Takie obiekty tworzy się w kilku - powiedzmy - warstwach. Najpierw podstawowy kształt lub model szkieletowy, następnie dodawane są warstwy kolorów i tekstur, a na końcu efekty świetlne nadają ostateczny szlif, aby wyjaśnić to bardzo prosto i bez wielu technicznych terminów. Ostateczne tworzenie tych obiektów nazywa się renderowaniem. Jest to moment, w którym wszystkie warstwy są łączone w celu utworzenia gotowego klipu. Renderowanie na żywo może oczywiście prowadzić do problemów, np. ponieważ komputer nie jest w stanie uzyskać pożądanego rezultatu wystarczająco szybko lub procesor jest przeciążony. Jest to szczególnie problematyczne, gdy trójwymiarowe obiekty mają wchodzić w interakcje na żywo z aktorami. I właśnie o tym tutaj mówimy" Na poniższych przykładach widać, że tak naprawdę mówimy o grafice komputerowej nakładanej na żywo: 1. Ten mikrofon. Najpierw się zacina, a potem znikają odbicia światła, które były tam wcześniej, i to natychmiast z jednego obrazu na drugi. 2. Astronauta Don Pattit demonstruje, jak pić kawę w kosmosie. Jak dotąd wygląda całkiem nieźle, poza jakością obrazu. Koniec klipu jest kluczowy, ponieważ - ups - tutaj kawa nagle oddziela się od pojemnika i wyskakuje z niego bez utraty kształtu. Najwyraźniej płaszczyzna koloru oddziela się od płaszczyzny kształtu, co jest możliwe tylko wtedy, gdy obiekt pochodzi z oprogramowania 3D, a renderowanie na żywo poszło nie tak. Bezbłędny błąd w obliczeniach, a tym samym kolejny dowód na to, że NASA tworzy swoje obrazy w wirtualnej rzeczywistości. 3. Tak jest również w trzecim przykładzie: pluszowa figurka pojawia się znikąd i można nawet wejść z nią w interakcję na żywo. Początkowo myślałem, że obiekt mógł być ukryty za tak zwaną maską, ale przez kilka klatek widać prześwitującą rękę aktorki. Obiekt został więc prześwietlony, a nie uwidoczniony przez maskowanie, co wyklucza inną możliwość. Nawiasem mówiąc, interakcja z wirtualnymi obiektami jest wyjaśniona przez tak zwany silnik ragdoll, który jest powszechny na przykład w grach wideo. Zachęcam do poszukania informacji na ten temat, ale nie będę się w to dalej zagłębiał. Sterowanie ruchem byłoby również interesującym terminem do uzupełnienia tematu.A skoro już jesteśmy przy temacie wirtualnej rzeczywistości, spójrz na to. Obserwuj faceta po lewej stronie na zdjęciu, co zamierza zrobić. Zaczynamy. Tak, teraz idzie tam i z powrotem, ale to naprawdę pokazuje, co się dzieje. Zwróć uwagę na ręce. Bierze wyimaginowany przedmiot do lewej ręki, podaje go do prawej i chwyta na bok. To głupie, że nie widać przedmiotu, którego chce się pozbyć. Wyjaśnienie techniczne: Kanał, na którym miał być pokazywany obiekt 3D na żywo, nie był aktywny podczas transmisji. Najwyraźniej jednak był aktywny w podglądzie, ponieważ spójrz na jego oczy. Nie patrzy na obiekt, ale patrzy przed siebie, jakby sprawdzał na monitorze, czy jego akcja wygląda dobrze i prawidłowo. "Mam cię", powiedziałbym. Być może aktorzy używają również soczewek kontaktowych do bezpośredniej projekcji podglądu na siatkówkę. Tak, coś takiego naprawdę istnieje! Spójrzcie sami. Widzimy, że całe sceny są sztucznie przycinane, jak w przypadku aktora astronauty po prawej stronie obrazu. Krótka usterka obrazu ujawnia, że został on wycięty i obrócony w scenie. Widzimy bardzo prosto wycięty błąd graficzny z równoległymi liniami pasującymi do kąta nachylenia mężczyzny. Wycięty w bloku, że tak powiem, obrócony o 190 stopni i wstawiony w prawym górnym rogu. Oświetlenie twarzy mężczyzny również nie pasuje do oświetlenia twarzy kobiety i przemawia za osobnym ujęciem. Światło jest ostrzejsze, bardziej bezpośrednie i zapewnia większy kontrast. Jako były fotograf widzę dwa różne ustawienia światła, a zatem dwa różne ujęcia połączone razem". Ten również jest pomysłowy. Brak usterki, ale ładny błąd cięcia. Widzimy też - ponownie przy 15-procentowej prędkości - jak duch rozpływa się w powietrzu, w tym błąd środowiskowy po lewej stronie, gdzie kilka obiektów przesuwa się w górę. Tutaj wbudowano tak zwaną miękką przysłonę, która sprawia, że przejście między dwiema scenami przebiega aksamitnie. To po prostu głupie, gdy takie zaniki pojawiają się w rzekomo nieedytowanych filmach, gdzie po prostu nie powinny istnieć. Kolejny fajny i, cóż, żenujący przykład wstawki. Widzimy "magików" na pokładzie ISS, którzy pojawiają się znikąd z sekwencją wstawek. David Copperfield zzieleniałby z zazdrości. Oto błąd ebnit. W tle widać cień na tym białym prostokącie. Teraz przyjrzyj się uważnie, co dzieje się z głową aktora za nim. Komputer oblicza część wspomnianego cienia, jedną płaszczyznę przed astro-aktorem, dlatego jego głowa jest początkowo częściowo zasłonięta przez niego, jakby przez nadproże drzwi. Ale potem jego głowa przesuwa się przez płaszczyznę cienia, co stawia oprogramowanie przed problemem logicznym. Łysa głowa najpierw łączy się z cieniem, a następnie przez niego przenika. Wyraźny błąd w obliczeniach CGI. W następnym ujęciu tak zwany trekking, czyli śledzenie obiektu, idzie źle. Palce prawej ręki znajdują się na mikrofonie. Teraz ta ręka zostaje odciągnięta i bez ruchu korekcyjnego, ale z paskudnymi usterkami graficznymi, palce lewej ręki są teraz na mikrofonie. Ale robi się naprawdę zabawnie, gdy ręka wraca. Palce dosłownie wsuwają się pod lewą rękę bez żadnego oporu, co fizycznie po prostu nie działa. Wyraźnie widać wysiłek komputera włożony w stworzenie czystego obrazu. Wyraźnie widać przecięte krawędzie wokół palców jako ciemne kontury, a nawet odgryzione opuszki palców. Nie, drodzy fani NASA, to nie są błędy transmisji. Kolejny przykład, którego chyba nie muszę komentować, mówi sam za siebie. Kolejny renderowany obiekt 3D, który żyje własnym życiem. A jeśli pozwolisz scenie trwać dalej, zacina się w trasie. Nie mam pojęcia, co się dzieje, ale wygląda na to, że procesor graficzny był nieco zbyt gorący do obliczania obrazu na żywo. "Ale przejdźmy do innego ważnego punktu, który ujawnia fałszerstwo nagrań NASA, zielonego ekranu. Na samym początku, moje ulubione ujęcie. Wideo pochodzi oficjalnie z kanału NASA. Tytuł i linki są wstawione, więc zapraszam do sprawdzenia. Po raz kolejny interesująca jest końcówka nagrania. Wszyscy trzej aktorzy-astronauci rozmywają się jednocześnie w jedno graficzne błoto, podczas gdy tło pozostaje nienaruszone. Jeszcze raz. I tym razem skup się na obiektach na pierwszym planie, ponieważ one również są dotknięte graficznym błotem. Ale najbardziej interesujące są te zielone obszary. Usterka w warstwie pierwszego planu daje nam bezpośredni wgląd w prawdziwe tło za aktorami, których nazywają astronautami. I to jest właśnie zielony ekran. Z jakiegoś powodu maskowanie zielonego obszaru pozostało, podczas gdy materiał filmowy zniszczył się bez dotykania nałożonego tła". Uzasadnienie "błąd filmu" lub "problem z transmisją" jest technicznie niemożliwe. Po pierwsze, cały obraz byłby wtedy dotknięty, a nie tylko ten niezwykle wybiórczy fragment. Po drugie, kamery nie wytwarzają dowolnych kolorów. Nie mogą produkować zieleni tam, gdzie jej nie ma. Ponadto błędy transferu niszczą tylko istniejący materiał obrazu i nie tworzą kolorów z niczego" Tak to działa w filmie. Ten klip w imponujący sposób pokazuje, jak można tworzyć kompletne fikcyjne światy, po prostu używając zielonego ekranu. W filmie uważamy to za coś oczywistego. Ale gdy tylko oskarżysz NASA o fałszowanie obrazów za pomocą tej techniki, większość ludzi uzna to za absurd. Dlaczego tak jest? Dlaczego nie chcemy uznać tego, co oczywiste, gdy tylko jest to sprzeczne z naszym światopoglądem? Czy iluzje są dla nas ważniejsze, tak że po prostu nie chcemy niczego widzieć? W każdym razie. Zielony ekran to obecnie standardowa praktyka w branży wideo. Kilka obiektów jest prawdziwych, reszta jest wyblakła, jak tutaj na planie filmu "Hobbit" lub w wielu innych filmach. Lub nawet w samej NASA, co wyraźnie i prawdopodobnie niezamierzenie widać tutaj w raporcie. Zadaj sobie pytanie, dlaczego za ISS potrzebny jest zielony ekran, skoro wszystkie ujęcia kosmiczne mają być prawdziwe? W międzyczasie technologia staje się coraz lepsza i coraz częściej rezygnuje się z zielonego ekranu". Nowoczesne sesje zdjęciowe wykorzystują ściany LED, które reagują na żywo na ruch kamery za pomocą silników gier wideo, dzięki czemu wyglądają znacznie bardziej realistycznie i pozwalają na optymalne oświetlenie. Kolejna zaleta: sami aktorzy widzą tło podczas kręcenia - a wszystko to działa na żywo i w czasie rzeczywistym. Skoro już o tym mowa, w międzyczasie prawie wszystko może być generowane w czasie rzeczywistym. Gra wideo "Hellblade" jest tutaj niesamowitym przykładem. Akcja jest renderowana w czasie rzeczywistym i odtwarzana w ciągu milisekund. W tym procesie ujęcia mogą być płynnie łączone ze sobą, dzięki czemu aktor może prowadzić dialog z samym sobą. Zmierzamy więc do czasów, w których nie będzie już wyraźnych dowodów na fałszerstwo poprzez zaniedbanie lub niezamierzone błędy zielonego ekranu. Dlatego tym ważniejsze jest uświadomienie sobie teraz, że jesteśmy okłamywani przez NASA & Co. Mam jeszcze jedną uwagę na ten temat. Oto George Bush Senior odwiedził NASA - i co widzimy w tle? Tak zwanego astronautę Tima Peake'a, który powinien być w tym samym czasie na orbicie okołoziemskiej i który właśnie obsługuje zieloną kulę na niebieskim tle rastrowym. Na krawędzi scena jest obramowana urządzeniami, które zawsze można zobaczyć w świetnych transmisjach na żywo z ISS. Nawiasem mówiąc, zielone obiekty są również używane w filmie, aby zapewnić punkty orientacyjne dla aktorów, gdy inne obiekty 3D mają zostać włączone później. A co z tłem, można sobie zadać pytanie. Później próbowano znaleźć usprawiedliwienie dla tła i sprzedać je jako narzędzie do eksperymentów naukowych. Ale spójrzmy na to trzeźwo: Co to za eksperymenty? Jakiemu praktycznemu zastosowaniu ma to służyć? Kilka ostatnich przykładów: Pomijając fakt, że procesor obrazu znów nie chce się nagrzewać i glitchuje, dopóki nie spadnie, widzimy również charakterystyczne prześwitywanie zielonego ekranu tutaj - właśnie teraz. A także w następnym ujęciu oprogramowanie wideo na chwilę przegapiło prawidłowe przycięcie zielonego tła. Ponadto, świetny przykład na to, że unoszące się obiekty i prawdopodobnie również ubrania astro-aktorów są generowane w 3D. Przyjrzyj się uważnie kablowi: Jeśli to nie jest wyraźny błąd obliczeniowy, to co nim jest? Jeśli chodzi o aktorów, przypuszczam, że użyto tak zwanych kombinezonów motion-capture, a pasujące ubrania zostały wstawione cyfrowo. Niestety nie mogę tego udowodnić, ale wyjaśniałoby to, dlaczego w ogóle występują błędy obliczeniowe. Jak już wspomniałem, nie byłoby czegoś takiego w normalnym filmowaniu: tło pozostaje nienaruszone, obliczone obiekty stają się pikselowym błotem. To są obrazy generowane komputerowo, nic więcej. Ten jest również dość zabawny i trochę przerażający: połowa twarzy aktora stała się przezroczysta. Dzieje się tak, gdy ustawisz zbyt wysoką tolerancję zieleni w programie wideo. Wygaszane są wtedy obszary, które nie są zielone, ale na przykład podążają w kierunku zieleni z powodu niekorzystnych cieni. Ale cóż, zostawmy to na razie. Istnieje wiele innych dowodów na fałszowanie obrazów NASA. Ale te są, moim zdaniem, jednymi z najwyraźniejszych. Wiem już, jak silny wewnętrzny opór szaleje w wielu fanach NASA i niemal automatycznie szuka wyjaśnienia, że się mylę, a NASA nigdy by nie kłamała. Tym ludziom mogę tylko powiedzieć: nie ma sensu zamykać oczu na to, co oczywiste. Nikt nie jest tak ślepy jak ten, kto nie chce widzieć! Więc spójrzcie. Jesteśmy oszukiwani i okłamywani! Oni wciąż popełniają te błędy, a my nie możemy tego wykryć. Jak wyjaśniono na początku: W prawdziwych przekazach nigdy nie powinno być takich błędów, ani jednego! Dowodzą one, że ma miejsce fałszowanie. A jeśli teraz pojawia się pytanie: dlaczego w ogóle ma znaczenie, czy agencje kosmiczne kłamią, mogę tylko powiedzieć: zastanów się, co wszystko wisi na NASA & Co - cały nasz światopogląd.

von Horst / hm

Quellen/Links: NASA - Alles Lüge (Teil 1) - Glitches, CGI, Green Screen - Fakten & Positionen https://www.youtube.com/watch?v=apfMH5NshqA