De Russische agressie?

19.02.2022 | www.kla.tv/21675

De Russische agressie? Hoe agressief is Rusland? De volgende documentaire geeft u in 35 minuten een compact overzicht van 100 jaar militair-politieke ontwikkeling van Rusland - in vergelijking met de VS en de NAVO. Herken daaruit de “agressiegrootte” van de ons omringende grootmachten. Men kan de wereldgeschiedenis in haar verleden, heden en toekomstige ontwikkeling slechts begrijpen als men begrepen heeft dat er naast onze zichtbare sociale systemen zoals politiek, economie, wetenschap, leger, godsdienst, enz. ook geheime groeperingen en hun systemen bestaan die vanuit een hinderlaag opereren. Zij hebben machtige invloed, bepalen de koers op alle niveaus, en heersen en regeren dus zonder dat de hardwerkende wereldbevolking hen waarneemt, laat staan van hen weet. Het zijn groeperingen die, met grote behendigheid, de geldstromen in de wereld al lang onder hun controle hebben gebracht en op die manier invloed uitoefenen op elk land in de wereld: zij manipuleren elke politiek, elk leger, elk economisch systeem, elke wetenschap, elke cultuur, godsdienst, ideologie en wat er verder nog is. Ze opereren onzichtbaar voor het menselijk oog. Eeuwenlang werkten deze groeperingen in het geheim strategieën en plannen uit om de hele wereld te overheersen. In hun bewustzijn rekenen zij zichzelf niet tot één volk of ras in deze wereld. De wereld zelf is hun focus. Zij willen niet heersen over een dorp, een stad of een land. Zelfs niet over één of twee continenten - zij streven integendeel naar de ultimatieve wereldheerschappij. En om dit onvoorstelbare doel te bereiken, hebben zij vanaf het begin plannen gemaakt hoe hun geheime organisatie meester kan worden van alle landen op aarde. Voor deze globale spelers zijn de afzonderlijke landen en continenten niet meer dan zielloze speelvelden op hun monopolyspeelbord. De hardwerkende volken zijn voor hen slechts interessant en nuttig, maar vanuit ethisch en moreel opzicht volstrekt betekenisloos. Hun denken komt dus niet overeen met dat van het grote volk. In de regel denken gewone stervelingen nauwelijks verder dan vlak voor het puntje van hun neus. Deze manipulators, georganiseerd in geheime genootschappen, denken in decennia en eeuwen. Om zelfs maar één grootmacht te kunnen controleren, offeren zij - zonder met de ogen te knipperen - hele landen en culturen op. Maar om alle landen en grootmachten van deze wereld te kunnen controleren, deinzen zij er niet voor terug om ze vooraf allemaal te destabiliseren. Zij organiseren chaos, fictieve bedreigingen, oorlogen en terreur van allerlei aard. En ze doen dit gemakkelijk omdat ze biljoenen budgets tot hun beschikking hebben. Het zijn gewetenloze financiële oligarchen die al zolang er geld is, bijna de hele geldstroom op aarde in hun particuliere handen hebben gemanipuleerd. Hun stichters waren als het ware de uitvinders van het geld. Zij hebben het geld uitgevonden zonder andere bedoeling, om via de geldstroom van rente en samengestelde rente alles te kunnen overheersen. Sinds ook staatslieden geld van hen leenden, manipuleert dit geld- en economisch geheim genootschap onze politici en zichtbare leiders naar believen. Hun organisaties hebben al honderden jaren invloed op alle landen van de wereld. We vatten tot hier samen: Het volgende overzicht van de politiek-militaire ontwikkelingen in deze wereld over een periode van 100 jaar kan alleen worden begrepen als men heeft begrepen dat er oligarchieën zijn, georganiseerd in geheime genootschappen, die strategisch denken in eeuwen. Om de volkeren van de aarde te kunnen overheersen, plannen zij de strategische vernietiging van alle grote en kleine mogendheden in processen van decennia tot eeuwen. Soms plannen zij het lot van naties, zoals drie wereldoorlogen, zoals die al in 1871 duidelijk werden geschetst door Albert Pike*, een 33° vrijmetselaar. Allereerst moest een 1ste Wereldoorlog dienen om Tsaristisch Rusland omver te werpen. Een 2de wereldoorlog zou moeten bijdragen tot de stichting van de staat Israël en de versterking van het communisme. Een 3de wereldoorlog zou moeten beginnen met controverses tussen moslimleiders en het politieke zionisme. De rest van de wereld moet echter in dit conflict worden meegesleurd tot het punt van volledige uitputting op alle niveaus. Dit was het satanische plan van de 33° vrijmetselaar en satanist Albert Pike in 1871. Zo infiltreren zij, via hun betaalde vazallen, allerlei regeringen en systemen waarvan zij de landen strategisch en systematisch willen onderwerpen. Met hun terreurbeleid beginnen zij hele landen van binnenuit te destabiliseren door allerlei wantoestanden, chaos en uitzichtloosheid te organiseren. Omdat de werkende volken een bijna kinderlijk en dus nietsvermoedend vertrouwen hadden in hun regeringen en systemen, konden deze globale strategen het zich veroorloven grote volksscenario's te realiseren, als gigantische draaiboeken, om de naties angst aan te jagen. Dit omvat zelfs grote volksopstanden, revoluties, oorlogsvoorbereidingen, militaire allianties, sancties en nog veel meer. Wanneer bijvoorbeeld een militair bondgenootschap, een militair pact, wordt opgebouwd rond een land, betekent dit nog lang niet dat de dreiging die zich voor ogen afspeelt ook werkelijk het gevaar is wat zij beschrijft. Hier is een voorbeeld: Als deze mensen Europa in het vizier hebben, d.w.z. als zij heel Europa onder hun heerschappij willen brengen, dan gaan zij niet zo onhandig te werk om als het ware met grimmige gezichten en knuppels tegen ons Europeanen op te trekken zoals in de oude tijden. In plaats daarvan geven zij er strategisch de voorkeur aan ons eerst als partners voor zich te winnen, ons als vrienden te strikken. Om dit te doen, beginnen ze eerst in heel Rusland te infiltreren. Want ook Rusland staat hun aanspraak op wereldheerschappij als rivaliserende wereldmacht in de weg. Hier zou het nog onmogelijker zijn om onhandig te verschijnen met een knots in de hand. Daarom moet Rusland voorlopig in het geheim van binnenuit worden gedestabiliseerd en verzwakt. Daarom wordt Rusland eerst geïnfiltreerd met goedbedoelende ambassadeurs, veelbelovende bedrijfsmodellen, en nog veel meer. Alles gebeurt in het geheim van binnenuit. Rusland wordt opzettelijk verdeeld, gedestabiliseerd door wanbeleid, ideologieën, revoluties van allerlei aard, totdat de hele wereld paniek heeft voor Rusland. Dit was de strategisch geplande voorspel om de macht van Europa te breken. Nu is een voorwaarde geschapen om alle omringende landen te kunnen mobiliseren met een militaire alliantie tegen Rusland. Zodra dit bondgenootschap - in ons geval de zojuist beschreven NAVO - tot stand is gekomen, lokt men als paniekerige tegenreactie een militair bondgenootschap van het Oostblok uit, het zogenaamde Warschaupact (*militair bijstandspact onder Sovjet-leiding - 1955-1991). Er zij op gewezen dat zowel de ene als de andere militaire alliantie door één en dezelfde inlichtingendienst werd teweeggebracht, mogelijk zelfs georganiseerd. Deze ononderbroken wederzijdse bedreigingen, tot aan het hoogtepunt van een nucleaire dreiging, zoals die plaatsvond in 1947-1989, zijn de geschiedenis ingegaan als de Koude Oorlog (*Politiek permanent conflict tussen de grootmachten VS/USSR incl. wapenwedloop). Dat was ook de bedoeling, want geen enkele aardbewoner wil deze wereld opgeslokt zien door een nucleaire vuurbal. Dat was precies het plan - die koude rilling over de ruggengraat, die doodsangst in ieders nek - deze Koude Oorlog. Nu, strategisch gezien wordt, natuurlijk uit de kring van genoemde geheime genootschappen, een Russische vredesapostel gezonden, die het voor een bevende wereld voor elkaar krijgt, om de bedreigende militaire Oostblokalliantie te ontbinden. Een nieuw wereldwonder is geschied - bijna van de ene op de andere dag stort de gehele Sovjet-Unie in elkaar- etappedoel bereikt: Rusland is voorlopig gedestabiliseerd en dus kan men nu geleidelijk aan het strategisch tweede, maar nog steeds prioritaire doel aanpakken - namelijk de vanaf het begin geplande verovering van Europa. De succesvolle infiltranten van Rusland rukken nu op naar Brussel en zijn strategisch op weg om de boze vijand Rusland definitief samen met heel Europa te onderwerpen. Daarbij leggen zij de mensen in Brussel natuurlijk niet uit dat in feite niet Rusland, maar zijzelf de rode dreiging waren. Dezelfde geheime genootschappen die eerder Rusland van binnenuit verzwakten en destabiliseerden, proberen nu Rusland als grote mogendheid van buitenaf definitief te vernietigen. Nu hebben de globale spelers Europa en Rusland tegelijk in handen - een klassieke WIN-WIN situatie, maar alleen voor de globale strategen zelf en onder elkaar. Van nu af aan zullen deze dakloze kerels eerst de twee grootmachten Rusland en Europa tegen elkaar uitspelen. De NAVO, bestaande uit de meeste Europese landen rond Rusland, die uiteindelijk ook verzwakt en onderworpen moeten worden, zij moeten nu ook de Derde Wereldoorlog voeren, die al sinds de tijd van Mazzini (*1848: Italiaanse revolutionair - maartrevolutie) op de lijst van onafgemaakte zaken staat van de genoemde geheime genootschappen. Het is dus niet zomaar iets dat is voortgekomen uit de bedoelingen die de wereldpers ons al tientallen jaren voorspiegelen. Want de wereldpers is ook in handen van zogenaamde geheime genootschappen. Bij elke politiek-militaire ontwikkeling die door de mainstream wordt gemeld, kan precies het tegenovergestelde het geval zijn. Om landen leeg te laten bloeden, is voor genoemde wereldstrategen geen offer te groot, geen volk en geen cultuur te kostbaar. Na deze onontbeerlijke voorafgaande beschouwingen bekijken we nu de geschiedenis van de NAVO-toetredingen, d.w.z. de uitbreiding naar het oosten, vanuit de zojuist genoemde gezichtspunten: Wij bevinden ons op dat strategische moment waarop het eerste voorbereide werk is gedaan, d.w.z. dat Rusland van binnenuit wordt verzwakt en van buitenaf als een vijand van de wereld wordt zwartgemaakt. De infiltranten beginnen hun verhuizing naar Brussel. Hier in het Westen worden zij natuurlijk niet gezien als deel van de geheime organisatie die 100 jaar eerder de Russische tsaar ten val bracht en het verenigde en vredelievende Rusland opzettelijk in het verderf stortte. Voor ons, Europeanen, verschijnen zij in de schijnwerpers van de publieke verslaggeving als apostelen van de vrede. Wij vieren hen als redders op de laatste minuut, die als heilanden het Europese denken en het parlement binnentreden onder de klank van de volken verbindende fanfare. Toetredingen tot de NAVO/Oost-Europese uitbreiding In 1990 maakte Rusland, onder leiding van de 33° vrijmetselaar Michael Gorbatsjov, de hereniging mogelijk van de voormalige Duitse Democratische Republiek, kortweg DDR met de Bondsrepubliek Duitsland, kortweg BRD. Op die manier maakte Rusland het mogelijk dat het nieuwe gehele Duitsland lid werd van de NAVO. Rusland trok zijn troepen terug uit de Duitse Democratische Republiek. Het enige wat Gorbatsjov in ruil eiste was dat de NAVO niet verder zou uitbreiden naar het oosten. Dit werd beloofd door de Amerikaanse regering en door Duitsland in een geest van broederschap. Kort na de terugtrekking van de Russische troepen begon de NAVO, onder Amerikaanse overmacht, echter met haar uitbreiding naar het oosten - dat betekent haar politiek om de Russische Federatie te omsingelen. Dit zag er zo uit: Al in 1997, minder dan zeven jaar na deze belofte, begon de NAVO de eerste toetredingsonderhandelingen met Polen, de Tsjechische Republiek en Hongarije. En vanaf 1999 begonnen de eerste verdragsschendende NAVO-toetredingen, de zogenaamde uitbreiding naar het oosten: De neutrale waarnemer zou zich op dit moment in de positie van Rusland moeten verplaatsen en zich moeten afvragen of hij de nieuwe partner de VS meer als een vriend of als een agressor ziet, terwijl de laatste zijn verdragsschendende NAVO-uitbreiding vlak voor de deur van Rusland installeert. Zo zijn op 12 maart 1999 Polen, Tsjechië en Hongarije als eersten toegetreden tot de NAVO. En het eerder uitgeholde Rusland keek weer zonder agressie toe, zoals in de oude dagen voor zijn infiltratie. Dit heeft de Amerikaanse regering er duidelijk toe aangezet de onderhandelingen over de toetreding tot de NAVO voor de deur van Rusland voort te zetten. Bedenk op dit punt nogmaals dat de Russische infiltranten systematisch bezig zijn Rusland te verlaten, omdat Rusland nu moet worden vrijgegeven voor afsluiting, of [?] afschieten. Nu de echte agressor zich in het binnenste van Rusland heeft teruggetrokken, is Rusland er m.a.w. weer in zijn traditionele mentaliteit. Slechts vijf jaar later, op 29 maart 2004, traden meteen zeven verdere Oostbloklanden toe tot de NAVO: Bulgarije, Estland, Letland, Litouwen, Roemenië, Slowakije en Slovenië. En Rusland keek nog steeds toe, of keek al weer toe, zonder agressie. Pas toen de NAVO in 2008 ook Oekraïne naar de EU en dus naar het NAVO-lidmaatschap wilde leiden, begon Rusland zich zichtbaar te bewegen. En dat pas nadat de Oekraïense president Janoekovitsj elke toetreding tot de EU en de NAVO had geweigerd - omdat de EU en de NAVO slechts verwisselbare termen zijn voor één en hetzelfde. De EU heeft helemaal niet het geringste te maken met de volken van Europa. De EU is uitsluitend een operationeel platform van de NAVO en haar transatlantische financiële oligarchen, d.w.z. economische dictators. Daarom werd Janoekovitsj, toen hij elke toetreding tot de EU/NAVO weigerde, in 2014 zonder dralen afgezet in een Amerikaanse valse-vlagoperatie, en werd Porosjenko, een EU/NAVO-vriendelijke kandidaat, in zijn plaats gezet. Maar nogmaals, Rusland reageerde niet met agressie of oorlogsmaterieel. Alleen door extreme bekwaamheid, politiek zeer tactische maatregelen, is Vladimir Poetin erin geslaagd de Krim, Ruslands militair meest strategische standplaats aan het westelijk front, via vrije verkiezingen aan Rusland terug te brengen. Deze uiterst beheerste en uitsluitend politieke verdedigingsdaad werd niettemin door de gehele wereldpers onmiddellijk als gevaarlijke agressie van Russische zijde gebrandmerkt. De wereldpers daarentegen beschouwde de verdere opmars van de Amerikaanse regering en de NAVO in het geheel niet als agressie. Ondanks een nieuwe verdragsschending tegen Gorbatsjov slaagden zij erin Albanië en Kroatië op 1 april 2009 op te nemen in de NAVO. En Rusland bleef opnieuw zonder agressie zwijgen. Te langen leste heeft de door de VS gedomineerde NAVO op 5 juni 2017 ook de Balkanstaat Montenegro in beslag genomen. Hier nog eens een overzicht van de verdragsschendende NAVO-toetredingen, de zogenaamde uitbreiding naar het oosten. 12-03-1999 Polen, Tsjechië, Hongarije. 29.-03-2004 Bulgarije, Estland, Letland, Litouwen, Roemenië, Slowakije, Slovenië. 01-04-2009 Albanië, Kroatië 05-06-2017 (Balkanstaat) Montenegro. Terwijl Rusland in de wereldpers en de gebruikelijke media volkomen uniform wordt veroordeeld als agressor en oorlogsophitser - maar Rusland heeft zich, zoals zojuist gezegd, volkomen zonder agressie gedragen - heeft de regering van de VS in de 231 jaar van haar bestaan, sinds 1776, meer dan 220 keer aanvalsoorlogen gevoerd, militair ingegrepen of is betrokken geweest bij oorlogszuchtige acties, bijvoorbeeld via betrokkenheid van inlichtingendiensten bij terroristische aanslagen, staatsgrepen en couppogingen op het grondgebied van een andere staat. De VS zelf is daarbij niet één keer aangevallen. Ter herinnering, hier is een uittreksel van de oorlogen die de VS sinds 1979 hebben gevoerd: 1979 Afghanistan [CIA] -1992 1980 El Salvador [CIA] -1994 1986 Haïti (CIA) -1994 1987 Libanon 1990 2e Golfoorlog (Irak) 1991 1e Irak-oorlog 1992 Somalië -1991/1995 1995 Bosnië 1999 Kosovo 2001 Afghanistan 2003 2e Irak-oorlog 2011 Libië 2013 Syrië 2014 Oekraïne En toch stelt de wereldpers niet de VS, met zijn meer dan 220 oorlogen sinds zijn ontstaan, aan de kaak als de agressor, maar Rusland. Hier is het strategische plan achter alles onmiskenbaar. Bovendien indoctrineert de mainstream de wereld met de overtuiging dat het militaire bondgenootschap van de NAVO tot stand is gekomen als reactie op eerdere Russische agressies. Maar zelfs dit komt niet overeen met de ware stand van zaken. Iedereen die bekend is met de strategieën van de hierboven beschreven geheime allianties en deze vergelijkt met de mainstream-informatie aan het wereldpubliek, kan zien dat precies het tegenovergestelde het geval was. Lang voordat het geïnfiltreerde Rusland militaire bondgenootschapsmaatregelen nam, d.w.z. regelrecht in het Warschaupact (*militair pact voor wederzijdse bijstand onder leiding van de Sovjet-Unie - 1955-1991) werd gedreven, streefden de VS met hun agressieve NAVO heel onverhuld naar wereldheerschappij - hun zogenaamde nieuwe wereldorde, met andere woorden: Het Warschaupact was niets anders dan een strategische, verraderlijk afgedwongen tegen-alliantie; met andere woorden, het in wezen nog steeds bestaande Rusland moest zich verdedigen tegen de onbeschaamdheden van de NAVO - dat was precies hoe het was gepland. Maar de beschuldigingen van agressie waren altijd alleen tegen Rusland gericht. Het Warschaupact was dus een militair zelfverdedigingspact van de Oostblokstaten om het bestaan van de Russische Federatie te handhaven. Het bestond van 14 mei 1955 tot 1 juli 1991. Het Warschaupact was een soort gedwongen bijstandspact van het “Oostblok” tegen het Noord-Atlantisch Verdrag (*Verdrag van Naties, waarbij de NAVO werd opgericht) van het Westen, d.w.z. de NAVO, die in 1949 onder leiding van de VS werd opgericht. Inhoudelijk waren de zogeheten Verdragen van Parijs van 5 mei 1955 doorslaggevend voor de oprichting van het Warschaupact. Rusland voelde zich bedreigd door de Verdragen van Parijs om de volgende redenen: De Verdragen van Parijs zijn een internationaal verdrag waarin het uiterst belangrijke zogenaamde Duitslandverdrag is opgenomen. Hiermee kwam een einde aan het bezettingsregime in West-Duitsland, het hief het bezettingsstatuut op en werd de Bondsrepubliek Duitsland haar gedeeltelijke soevereiniteit teruggegeven. Maar wie heeft deze Verdragen van Parijs opgesteld, die een bedreiging voor Rusland vormden? Het waren de zes EDC-staten (*EU-defensiepact), samen met Groot-Brittannië, de VS en Canada, die een conferentie van negen mogendheden hielden. Daar verklaarden het Amerikaanse kabinet Eisenhower en het Britse kabinet Churchill zich bereid strijdkrachten op het Europese continent te stationeren. Uiteraard protesteerde de Sovjet-Unie tot het uiterste tegen deze verklaring, omdat de Bondsrepubliek door dit besluit op 9 mei 1955 tot de NAVO kon toetreden en ook weer een eigen leger kon oprichten. Deze akkoorden van Parijs werden echter gesloten en uitgevoerd ondanks alle politieke protesten van Rusland. Met andere woorden, het was de voorafgaande agressie van de door Anglo-Amerikanen geleide Negen-mogendheden-conferentie en haar nieuwe militarisering van Duitsland die Rusland bedreigde. Het Warschaupact was dus in feite een militair verdedigingsverbond van de Oostbloklanden en geen agressief offensief pact van de Sovjet-Unie, zoals het stelselmatig door de media werd afgeschilderd. De leden van het Warschaupact waren de landen die, na bekwame destabilisatie en infiltratie, nu in de NAVO te vinden zijn: Albanië, Bulgarije, ex-DDR, Polen, Roemenië, Tsjecho-Slowakije en Hongarije. De mainstream pers hekelde echter het Warschaupact (*militair bijstandspact onder leiding van de Sovjet-Unie) omdat het Russische commando het gebruikte om satellietstaten (*staten die afhankelijk zijn van Rusland) te vormen, en legde de lidstaten ervan een strikt verbod op om westerse hulp te aanvaarden toen het Marshallplan (*plan van de VS voor herstelbetalingen in verband met de oorlog) werd ingevoerd. Maar iedereen die bekend is met de eerder genoemde samenhangen, kan hier natuurlijk niet verbaasd over zijn. Men kan de dubbele moraal van de wereldpers zien: Telkens wanneer de regering van de VS en de NAVO hetzelfde hebben gedaan of doen, bleef ieder geroep van de wereldpers daartegen systematisch uit. Aan het einde van deze 100-jarige terugblik moeten we nog eens terugdenken aan deel 1 van deze documentaire. Wie waren de echte agressors uit de Sovjet-Unie? De meer dan 100 miljoen doden als gevolg van de marxistische ideologie en allerlei wreedheden geven het antwoord: Rusland werd in 1917 geïnfiltreerd en gedestabiliseerd volgens één en hetzelfde patroon zoals dat zich in 2014 in Oekraïne herhaalde, of in de zogenaamde Arabische Lente en in alle kleurenrevoluties enz. Wie al deze destabilisaties en oorlogen uiterst nauwgezet, d.w.z. uiterst zorgvuldig, bestudeert, komt tot de volgende uiterst explosieve conclusie: - De infiltratie in Rusland kwam namelijk van één en dezelfde organisatie die nu in Oekraïne weer haar misstanden uitoefent. Maar Oekraïne zou een volledig afzonderlijke studie zijn, die de hier gestelde kaders te buiten zou gaan. Zoveel kan echter met zekerheid gezegd worden: De meesterbreinen van zowel de Russische infiltratie in 1917 als in Oekraïne in 2014 komen allemaal uit één en hetzelfde politiek-religieuze geheime genootschap. De leiding van dit geheime genootschap is in handen van financiële oligarchen, mediamagnaten, oorlogsophitsers en dergelijke. Aan de top van deze piramidale machtsstructuur kan echter een Luciferiaanse, een uiterst mensvijandige en dus satanische sekte worden geïdentificeerd. Dezelfde meesterbreinen hebben hun tronen al naar Sjanghai verplaatst, waar zij ongecontroleerd kunnen blijven heersen via de Sjanghai Cooperation, de Euraziatische alliantie voor politiek, economie en veiligheid. Met hun tactische destabilisatieschaakzetten zijn ze, zoals gebruikelijk voor deze club, onze perceptie enkele decennia vooruit. En dus, natuurlijk, ook onze geschiedschrijving. Maar hier nog een laatste blik op het oorspronkelijke Rusland: vóór de ondermijning van Rusland in 1917 was Rusland een uiterst eenvormige en gemeenschapsvaardige federatie, en dit komt vandaag nog tot uiting in een accentloos eenvormige Russische taal van Minsk tot Magadan. Rusland was vroeger een levend organisme van volkeren met een onvergelijkbare eenheid ondanks een buitengewone verscheidenheid van volkeren. Maar toen kwam de geschiedenis van de Sovjet-Unie, die duurde van 1917-1991. Het begon in 1917 met de Oktoberrevolutie door de Bolsjewieken, geleid door de marxist Vladimir Iljitsj Lenin, alias Vladimir Iljitsj Uljanov, en eindigde met de Verklaring van Alma-Ata van 21 december 1991 - het was die verdragsverklaring die de Sovjet-Unie weer ontbond. Maar de topleiders van de bolsjewieken waren die leden van radicale geheime verbonden die zich tot broodheren maakten van de nietsvermoedende Russische proletariërs. Eveneens maakte hun Sociaal-Democratische Arbeiderspartij zich ook tot hun vazallen, straatvechters en revolutionairen. Leon Trotski, alias Lev Davidovitsj Bronstein (geb. 1879, †1940), was de leider van het gewapende bolsjewistische Rode Leger die de bloedige Oktoberrevolutie leidde van 25 oktober tot 7 november 1917, tot de bolsjewieken onder leiding van Vladimir Iljitsj Lenin met geweld de macht grepen in Rusland. De bolsjewieken waren al lange tijd vastbesloten uit op de val van tsaar Nicolaas II, en slaagden daarin in de nacht van 16 op 17 juli 1918. Ze vermoordden de tsaar en zijn wondermooie familie op de wreedste manier in Jekaterinburg. Het echte leven en werk van de tsaar vertegenwoordigden echter precies het tegenovergestelde van wat de wereldpers op ketterse wijze over hem had verspreid. Hij was een buitengewone weldoener, zoals ook Muammar al-Gaddafi. Toch leidden de wreedste lasterpraatjes deze twee leiders in de martelaarsdood. Hun goede werken kwamen pas na hun dood aan het licht. Ook de bloedman Stalin, alias Iosseb Bessarionis dse Dzhughashvili, was lang voor de Oktoberrevolutie de algemene secretaris van deze bolsjewistische sekte die het tsaristische rijk destabiliseerde en infiltreerde. Met Stalin namen de repressieve maatregelen tegen zijn eigen land, tegen de gehele Sovjetbevolking, opnieuw drastisch toe. Hieruit blijkt dat deze geheime sekte zich op geen haar na bij dit volk rekende, maar dit volk slechts strategisch destabiliseerde en vernederde, zoals ze sinds 2014 weer doen met de Oekraïeners. Ook in die tijd voerde deze Luciferiaanse sekte een geheime politie in (de Tsjeka, of GPU) en onderdrukte daarmee iedere oppositie, arresteerden veel critici en executeerde alle potentiële vijanden genadeloos. In deze mentaliteit hebben zij lange tijd het hele land gedomineerd via de “Communistische Partij”. Meer dan 100 miljoen vermoorde mensen volgden. In 1952 werd de term bolsjewiek uit de in het begin beschreven samenhangen, natuurlijk uit de partijnaam van de CPSU verwijderd en eveneens ook afgeschaft uit de officiële taal van de Sovjet-Unie. Pas tijdens de ambtstermijn van Michail Gorbatsjov, een 33° vrijmetselaar, kwam het keerpunt. Gorbatsjovs werk Gorbatsjov was van maart 1985 tot augustus 1991 secretaris-generaal van het Centraal Comité van de Communistische Partij van de Sovjet-Unie en van maart 1990 tot december 1991 president van de Sovjet-Unie. Als een held uit de vergetelheid herrezen, bracht hij glasnost, het Russische woord voor “openheid/transparantie”. Als een uit de hemel neerdalende heiland begon Gorbatsjov ook de bolsjewisten te verdrijven en voerde hij vanaf 1985 hervormingen door om de vrijheid van meningsuiting en de persvrijheid te versterken. Van deze als uit een hoed getoverde redder kwam perestrojka, de Russische term voor “herstructurering”; het kwam tot een verregaande hervorming, tot de omvorming van het gehele politieke, sociale en economische systeem in de Sovjet-Unie. De ademloze wereld had hier alleen maar op gewacht: Als een getemde leeuw maakte Gorbatsjov bijna van de ene dag op de andere het volk weer tot middelpunt van de belangstelling, voerde vrije verkiezingen in en versoepelde de planeconomie. De gevolgen van glasnost en perestrojka waren onmiskenbaar: Alleen al door vreedzame revoluties viel de Sovjet-Unie uiteindelijk uiteen in de Oostbloklanden. En alle christenen en andere verblinde tijdgenoten riepen: “Halleluja!” Dit doen ze, helaas, zelfs bij casino-eigenaren als Donald Trump. Daarna kwam - zoals decennia eerder strategisch gepland - een hele reeks onafhankelijkheidsverklaringen, zoals van: Litouwen, Georgië, Estland, Letland, Wit-Rusland, Oekraïne, Oezbekistan, Armenië en Kazachstan. Glasnost en perestrojka leidden tot een bijna goddelijke politiek van ontspanning tussen de Sovjet-Unie en de VS en bovendien tot de door de hele wereld verlangde verdere nucleaire ontwapening. En ondanks dit pure ontwaken van heilsopwekking, dat rechtstreeks uit Rusland kwam, is de haat tegen Rusland verbazingwekkend genoeg niet alleen blijven bestaan - maar verbreide zich sindsdien voortdurend. Hier eindigt dus onze militair-politieke terugblik van de afgelopen eeuw. Wie ogen in zijn hoofd heeft, moet zich losmaken van de voortdurende anti-Russische propaganda van de massamedia. Rusland moet dringend weer worden gezien als het Rusland dat het was vóór de wrede infiltratie, want de destabiliserende infiltranten hebben het speelveld alleen maar veranderd, maar de haat die zij eerder eigenhandig tegen Rusland aanwakkerden en alle vooroordelen die daarmee gepaard gaan, zijn verder hoog opgelopen. Dit soort denigrerende uitlatingen is bedoeld om een oorlog tussen Europa en Rusland aan te wakkeren, zoals nu in 2019 weer gebeurt in Oost-Oekraïne. Zolang Rusland tegen alle begrijpelijke feiten in wordt gedemoniseerd, blijft heel Europa in de gevarenzone van een 3de wereldbrand. Opnieuw wakkeren de Amerikaanse regering en haar NAVO-vazallen het oorlogsgevaar aan door Oekraïne in de EU, d.w.z. de NAVO, te willen integreren. Helemaal om het even wat de nieuwe president van Oekraïne het Oekraïense volk nu ook mag beloven: zolang dit brutale en dus nog steeds bestaande bolsjewistische systeem niet wordt doorzien en afgeschaft, zal er geen enkele president voortkomen uit het eigen en onafhankelijke volk. In feite worden in alle door de VS en de NAVO gedestabiliseerde landen, na de val van presidenten, in werkelijkheid alleen insiders naar voren geschoven voor “vrije verkiezingen”. Deze zogenaamd vrije en democratische verkiezingen, die door de massamedia worden verheerlijkt, zijn dan ook het grootste politieke bedrog van dit moment. Conclusie: Agressors van onuitsprekelijke boosaardigheid hebben de hedendaagse mensheid in hun ijzeren greep en streven meedogenloos naar hun eigen wereldheerschappij. Maar het uur breekt aan, en het is er al, waarop de volkeren dit sinistere spel zullen leren doorzien en voor de verandering deze zelfgekozen machthebbers, deze privé functionarissen die alle rechten van het volk met voeten treden, omver zullen werpen. Wie de ogen voor de waarheid worden geopend, zal deze terroristen in hun schijndemocratische gedaante niet langer dienen. Michail Gorbatsjov ontving de Nobelprijs voor de Vrede in 1990 voor zijn hervormingsbeleid - in de toekomst mag deze prijs alleen nog worden toegekend aan hen die, zonder strategische huichelarij, de wereldgemeenschap weer echte vrede, echte levensvreugde en levenskracht geven.

van is

Bronnen/Links: //