De gevaarlijke effecten van elektromagnetische velden - Interview met professor Dr. Olle Johansson

12.04.2023 | www.kla.tv/25718

De gevaarlijke effecten van elektromagnetische velden - Interview met professor Dr. Olle Johansson Al deze elektromagnetische velden betekenen een hoge mate aan blootstelling. De kleinste of laagste toename, in vergelijking tot de natuurlijke achtergrondstraling, is feitelijk afkomstig van elektromagnetische velden waaraan je blootgesteld bent bij bekabeling, zowel binnen als buiten. En in vergelijking tot de natuurlijke achtergrondstraling, kunnen elektromagnetische velden wel 100 miljoen keer sterker zijn. Mobieltjes of andere draadloze apparaatjes, die je heel dichtbij of op je lichaam houdt, geven automatisch aanleiding tot veel hogere mate aan blootstelling dan apparaatjes die ver genoeg weg zijn. Je hoort niets over de toename van nieuwe gevallen van hersentumoren. Maar we zien een dramatische vernietiging en afname van spermacellen. Vorig jaar werd vanuit de Verenigde Staten gemeld dat meer dan 90% van de hommels verdwenen zijn. En dit jaar meldt men vanuit Canada, dat meer dan 90% van hun honingbijen verdwenen zijn. In het nu volgende interview met Prof. Dr. Johansson komt u te weten wat hij te zeggen heeft als autoriteit op het gebied van elektromagnetische velden. Dr. Johansson was bijzonder hoogleraar en hoofd van de afdeling experimentele dermatologie, afdeling neurowetenschappen, aan het prestigieuze Karolinska Instituut in Stockholm, een referentie-instituut van de WHO. Hij is een van 's werelds hoogste autoriteiten op het gebied van wat bekend is over de effecten van stroom- en radiofrequente elektromagnetische velden en hun schadelijke effecten op de gezondheid van mens, dier en milieu. Hij begon meer dan 30 jaar geleden met onderzoek naar dit onderwerp en heeft sindsdien honderden wetenschappelijke artikelen gepubliceerd. De WHO heeft deze elektromagnetische velden en de blootstelling eraan officieel als kankerverwekkend geclassificeerd. Dan: Vandaag hebben we de eer om met professor Olle Johansson uit Zweden te spreken. Dr. Johansson, hartelijk dank dat u bij ons bent voor dit interview. Olle Johansson: U ook heel erg bedankt. Het is een grote eer om vanavond deel te nemen en te praten over enkele van de onderwerpen waarvan ik weet dat ze u interesseren. Dan: Laten we beginnen, kunt u ons iets vertellen over uzelf en uw onderzoek naar schadelijke straling. Olle Johansson: Oké, ik ging in 1972 naar de medische school verbonden aan het Karolinska Instituut in Stockholm, Zweden. En in 1973 kwam ik bij een onderzoeksgroep onder leiding van assistent-professor Tomas Hökfelt en we begonnen het centrale en perifere zenuwstelsel en de inhoud van verschillende zender- of boodschappermoleculen te bestuderen. In de loop der jaren presenteerde ik mijn proefschrift over zogenaamde peptide bevattende zenuwcellen in het centrale en perifere zenuwstelsel. Het centrale zenuwstelsel zijn natuurlijk de hersenen en het ruggenmerg en het perifere zenuwstelsel zijn alle zenuwen in je lichaam. En daarna is het aan elke universiteit gebruikelijk om jezelf te profileren, wat betekent dat je een heel ander onderwerp kiest, om niet te blijven concurreren met je supervisor en je vorige onderzoeksgroep. En ik dacht dat ik van verschillende proefdieren naar proefpersonen zou overstappen, maar zoals u weet, zijn die veel moeilijker te vinden. We zijn toen begonnen onder andere menselijke huid, menselijk mondslijmvlies en ook vaginaal-slijmvlies te bestuderen. En dat betekende dat we zeer beperkt waren wat betreft het te bestuderen materiaal. Maar we gingen verder en bestudeerden normale gezonde huid en het bleek dat we, een vrij groot aantal artikelen konden uitbrengen. Mensen waren zeer geïnteresseerd, en al snel kwamen ook klinische dermatologen naar ons toe en zeiden: Hé, kunnen jullie niet bijvoorbeeld psoriasis of kwaadaardige melanomen van de huid onderzoeken. En ja, natuurlijk waren wij daar zeer in geïnteresseerd en dit vormde de basis van wat ons in een unieke poolpositie bracht, zou ik zeggen, want aan het eind van de jaren zeventig kwamen er berichten, eerst uit Noorwegen en de Verenigde Staten, over mensen die de pas geïntroduceerde personal computers met hun computerschermen begonnen te gebruiken en huidirritaties kregen, huiduitslag, prikpijn, roodheid, warmtesensaties en wat al niet meer. En we introduceerden een term, genaamd "scherm-dermatitis", waarmee we aangaven dat het scherm op de een of andere manier in wisselwerking stond met de menselijke huid en deze reacties veroorzaakte. Net alsof ze in de zon hadden gezeten, maar het was midden in de winter en zoals u weet is er hier in Zweden helemaal niet zoveel zon in december, bijvoorbeeld. En toch kregen ze dit soort zonne-uitslag, lichte irritatie van de huid. Onze werkhypothese was dus dat de straling, de elektromagnetische velden op de een of andere manier, mogelijk in combinatie met chemische stoffen, die ook door deze apparaten worden uitgezonden, een wisselwerking met de menselijke huid aangingen en deze op een zodanige wijze de huid irriteerden, net zoals de huid bijvoorbeeld zou reageren als op de zon. Mijn collega’s echter keken er vreemd genoeg helemaal niet op die manier naar. Zij zeiden in plaats daarvan dat personen die meenden huidreacties te hebben als gevolg van de straling van het computerscherm, gewoon postmenopauzale vrouwen waren, bijvoorbeeld. Dat was de eerste verklaring die werd gegeven door klinische artsen. Toen kwamen al snel ook mannen op het toneel, dus toen begon men al snel te zeggen: nee nee nee, het ging niet om het verschijnsel na de menopauze. Het is natuurlijk omdat deze mensen nogal laag opgeleid zijn. Als ze kennismaken met nieuwe apparaten raken ze gestrest, ze zijn bang, en daarom krijgen ze dit soort psychosomatische reacties. Dan: Pure hypochondrie Olle Johansson: Ja, precies! En dan had je al snel hier in Zweden en elders professoren, advocaten, politici die de wereld vertelden dat, nee wij hebben ook deze reacties ondanks het feit dat wij een zeer hoog opleidingsniveau hebben. En toen zeiden deze ‘klinische deskundigen’, en ik noem de deskundigen tussen aanhalingstekens, heel snel: nee, nee, nee, nee, we bedoelden eigenlijk het tegenovergestelde: het zijn natuurlijk de mensen met een hoge opleiding, en die verwachten te veel van hun computer en hun printer, en als die vastloopt en niet werkt, worden ze boos en gestrest, en daarom krijgen ze die huidreacties en zo. Dan: Waarom zijn ze zo snel om de mogelijkheid van chemische of stralingsschade te verwerpen en naar het mentale te gaan? Olle Johansson: Ja, dat werd echt een centrale vraag voor mij omdat ik me realiseerde dat dit geen verklaringen waren maar processen om deze mensen gewoon onder het tapijt te schuiven en zich van hen te ontdoen. En ik kon niet begrijpen wie eigenlijk had gezegd dat we het zo moesten doen. Ik was dit niet gewend als wetenschapper en natuurlijk waren deze artsen niet op dezelfde manier wetenschappelijk opgeleid als ik, maar ik vond het toch fascinerend om te zien. En ze hadden het bijvoorbeeld ook over verbeelding. Ze hadden het over Pavloviaanse conditionering en dat het misschien gewoon kwam door het psychosociale klimaat op je werkplek en uiteindelijk, waar deze artsen op uitkwamen, was iets wat ook ik had kunnen zeggen: Ja, dat is aannemelijk - namelijk dat het eigenlijk je eigen schuld is. Mensen zoals verslaggevers, journalisten, mensen die video's maken, podcasts en wat nog meer. Ze zouden mensen aanzetten tot gedachten als: “nou, misschien heb ik ook deze symptomen”. Dan: Juist, ik durf te wedden dat u waarschijnlijk beschuldigd bent van het verhogen van de psychosomatische symptomen met uw strijdvaardigheid. Olle Johansson: Ja, vooral de massamedia, en in de wetenschap heet dat een ‘massamedia gedreven psychose’. En als wetenschapper in de neurowetenschappen zei ik, ja, dat is mogelijk, maar het is heel gemakkelijk te bestuderen, om te zien of dat het geval is. Dus namen we ratten en stelden ze bloot aan dezelfde soort elektromagnetische velden. Om een lang verhaal kort te maken, we zagen precies dezelfde cellulaire en moleculaire reactiepatronen, ondanks het feit dat ratten niet naar jou en mij luisteren. Ze lezen geen kranten, luisteren niet naar de radio, kijken niet naar de televisie - en toch kregen ze dezelfde symptomen. En toen begreep ik dat: nee, al die verklaringen zijn niets waard. Het is een stralingsschade, en die moeten we als werkhypothese hebben. En natuurlijk, en misschien loop ik nu iets op de dingen vooruit, maar dat opende ook de deur naar een veel groter gebied, namelijk het gebied van nadelige gezondheids- en biologische symptomen en effecten op kunstmatige elektromagnetische velden. Juist, van je mobiele telefoon, je WIFI-router, je draadloze babyfoon, je draadloze slimme meter, enz. Ja, en ik bedoel praktisch alles wat je in je omgeving hebt, bestraalt je met kunstmatige elektromagnetische velden en heel belangrijk om te onthouden: deze velden waarin je nu bijvoorbeeld zit, en dat doe ik ook, en dat kan zijn van de lichten in je kamer, van de kabels van de computer, van wat je ook hebt, van de mobiele telefoon. Al deze elektromagnetische velden betekenen een hoge mate aan blootstelling. De kleinste of laagste toename, in vergelijking tot de natuurlijke achtergrondstraling, is feitelijk afkomstig van elektromagnetische velden waaraan je blootgesteld bent bij bijvoorbeeld bekabeling, zowel binnen als buiten. En in vergelijking tot de natuurlijke achtergrondstraling, kunnen elektromagnetische velden wel 100 miljoen keer sterker zijn. Dan: Het is interessant dat u dat zegt, want ik heb hierover gediscussieerd met sommige mensen en zij zeggen dat de natuurlijke straling die je krijgt van de zon, van andere dingen in de omgeving, net zo sterk is. Dus u zegt: absoluut niet, we krijgen veel meer van deze kunstmatige dingen. Olle Johansson: Oh ja, en ook, weet u, het is natuurlijk belangrijk dat je rekening houdt met de zon, bijvoorbeeld, zoals je weet is de zon voor levende materie op deze planeet echt heel gevaarlijk. Dus de meeste soorten vermijden de zon absoluut als een plaag. En de rest van ons die naar buiten moet, heeft een huid, of als je een boom bent, een cortex. En daarin heb je pigment dat een deel van de zonnestralen tegenhoudt. Maar als ik over een paar maanden hier naar buiten ga in de lentezon, dan zal ik verbranden. Ik krijg een zonnebrand en een ontstekingsreactie. Door de natuurlijke zon, die er altijd is geweest, en het leven op de planeet heeft 3,8 miljard jaar de tijd gehad om zich eraan aan te passen en heeft dat nog steeds niet gedaan. En dus vermijd je het als een plaag. Dus dat is een argument, en ook belangrijk om te begrijpen is dat kunstmatige velden en signalen kunstmatig zijn. Ze zijn heel anders als het gaat om pulsatie, modulatie, frequentie-inhoud, polarisatie, enz. enz. Ze zijn dus zeer verschillend. Dan: En welke apparaten zou u bovenaan de lijst van gevaarlijke, of potentieel gevaarlijke apparaten zetten? Ik denk bijvoorbeeld aan magnetrons, computers, slimme meters, eenvoudige mobiele telefoons, smartphones, WIFI-netwerken, bluetooth, draadloze koptelefoons, elektriciteitsleidingen, telefoonleidingen, radiogolven, röntgenstralen, CT-scanners, MRI's (MRI (magnetic resonance imaging oftewel beeldvorming met magnetische resonantie), wonen in de buurt van een kerncentrale. Voor welke van de hierboven genoemden moeten we echt oppassen? Olle Johansson: Ja, het is erg moeilijk om echt over verschillende apparaten te discussiëren en ze te vergelijken. Natuurlijk, een kerncentrale is zeer veilig totdat die het niet meer is en ontploft. Ja, dus dat is belangrijk. Maar ik zou het zo zeggen: Apparaten die je heel dichtbij of op je lichaam houdt geven automatisch een veel hogere blootstelling dan apparaten die ver genoeg weg zijn. En veel van de apparaten waar we hieraan denken hebben mensen nooit nodig, hopelijk hoeven jij en ik nooit een CT-scan te ondergaan bijvoorbeeld. Dus we zullen er nooit aan worden blootgesteld. En zelfs voor een patiënt zullen dat enkele gevallen van korte blootstelling zijn en de winst is natuurlijk groter dan eventuele risico's bij dit soort onderzoek. Maar natuurlijk komt het neer op dingen zoals mobieltjes. U had het ook over magnetrons. Nogmaals, de meeste mensen gebruiken het zeer zelden en voor korte tijd. Maar ik denk bijvoorbeeld aan jonge mensen die in hamburgertenten werken. Ze hebben vaak industriële magnetrons, die een hamburger binnen enkele seconden opwarmen, met een zeer hoog vermogen en ze hebben ze vaak vlak voor hun voorhoofd. Het is interessant om te lezen dat er sinds een paar jaar - of misschien wel 10 tot 20 jaar, nieuwe soorten voorhoofdsbeschadigingen aan de hersenen bij jonge mensen zijn ontdekt. En ik probeerde artsen te vragen: heb je ze gevraagd wat voor medisch beroep ze hadden – ‘oh, sorry, ik bedoel’: welk beroep ze uitoefenden. Hebben ze bijvoorbeeld in een hamburgerrestaurant gewerkt? Maar die vraag hadden ze nog nooit gesteld, dus ze wisten het niet. Dan: Wat is het grootste gevaar van zo dicht bij deze apparaten in de buurt te zijn? Een mobiele telefoon in je zak hebben, zo dicht bij je kruis. Wat is het risico daarvan? Om het de hele dag bij je te dragen, waarschijnlijk kanker? Olle Johansson: Weet u, het punt is, kunt u zich herinneren, dat ik mijn hele leven heb gewerkt aan het Karolinska Instituut dat beroemd is om het uitreiken van de Nobelprijs voor fysiologie of geneeskunde. Dus omdat we daar gewerkt hebben, hebben we geleerd te werken volgens een model dat ‘consensusmodel’ heet en verschillende vragen altijd dienovereenkomstig aan te pakken. En je wijst op een zeer interessante zaak hier, als je kijkt naar de realiteit, ik zei al eerder, zie je geen toename van nieuwe gevallen van hersentumoren. We worden massaal afgeleid en zien een dramatische afname van spermacellen. En dan is het niet zo vergezocht om te gaan denken: hm, waarom gebeurt dit? En zijn er experimenten gedaan waarbij zaadcellen zijn blootgesteld aan mobiele telefoons? Ja, dat hebben we. En wat gebeurde er toen? Ze vonden het niet leuk. Ze werden beschadigd en hun sterfte nam toe!!! En hun morfologie (de bouw en vorm van een organisme) werd beschadigd. En ga zo maar door, begrijpt u. En ik ben de eerste om te zeggen: Nou, deze studies zijn niet compleet. De studies moeten herhaald worden. En jarenlang heb ik bij het Karolinska Instituut, dat eigenlijk een referentie-orgaan is voor de WHO als het gaat om vruchtbaarheidsproblemen bij mannen, geprobeerd om spermacellen te mogen blootstellen aan straling van mobiele telefoons en te kijken wat er zou gebeuren. En ik kreeg altijd "nee, dank u" te horen. Dat moeten we niet doen. En dat was natuurlijk stressvol. En ik denk nog steeds dat we die studies moeten herhalen en kijken, zou dat een van de boosdoeners kunnen zijn achter deze dramatische vermindering en de daaropvolgende afname van vruchtbaarheid. En ik las net een week geleden dat een Amerikaanse wetenschapper erop wees dat paren misschien al in 2050 alleen nog maar zwanger kunnen worden door kunstmatige inseminatie waarbij de goede zaadcellen worden geselecteerd en samengevoegd met een goede, gezonde eicel. En dat is niet zoals het een paar jaar geleden ging. Dus daar heb je een groot probleem en met alle respect voor kankerpatiënten, maar het probleem is zoveel groter. Het heeft zo veel meer gevolgen en vergeet niet: wij zijn niet de enige soort met testikels en ik kreeg dit jaar berichten uit Engeland over een vermindering van de kwaliteit van de zaadcellen, ook bij honden die voor de fok worden gebruikt. En, ziet u, dan is het logisch om te gaan denken: zou er een omgevingsfactor kunnen zijn die hetzelfde is voor de honden en voor u en ik? En, sorry dat ik een beetje bot ben, maar we hebben bijvoorbeeld hondenvoer uitgesloten, want ik denk niet dat u en ik hondenvoer eten. We kunnen misschien een heleboel andere dingen uitsluiten die we niet gemeen hebben met een hond. Maar dan hebben we een lijst met dingen die we natuurlijk wel gemeen hebben met een hond. Bijvoorbeeld, blootstelling aan door de mens geproduceerde elektromagnetische velden. Dan: Vertelt u ons over uw experimenten met de vrouw in de trein. Ik hoorde het in een ander interview. Dat was een geweldig verhaal. Het is een korte. Als u het ons zou willen vertellen. En dan aan het eind zou ik graag willen weten waarom u haar waarschuwde. Olle Johansson: Vorig jaar maart stapte ik op in een forensentrein hier in Stockholm. En omdat niemand weet wie ik ben, grijp ik altijd de mogelijkheid aan om mensen op te voeden en te informeren. Toen ik bijvoorbeeld in 2019 in de Verenigde Staten van Amerika was, hield ik een lange lezing voor een taxichauffeur. Hij was zeer geïnteresseerd. Dan: In welke stad was u? Olle Johansson: Ik was toen in Philadelphia. We hadden een lange reis voor de boeg en op het einde weigerde hij enige betaling te aanvaarden omdat hij de lezing zo interessant vond, zo belangrijk. Maar dan terugkomend op de forensentrein: Ik stapte in en ging zitten naast een zeer chique dame van in de 60. En ik leunde naar voren en zei tegen haar: Ik zie dat u een van deze smartphones in uw hand heeft. Weet u dat de WHO in Genève in Zwitserland de straling die van uw telefoon komt en ernaar toe gaat eigenlijk heeft geclassificeerd als kankerverwekkend. En ze werd, zoals men hier zegt, "helemaal gek". Ze was echt heel erg boos op me, schreeuwde tegen me en zei dat ik praktisch naar een ‘hete plek’ kon gaan. En dat ik me met mijn eigen zaken moest bemoeien en dat ik niets wist. Dus ik moest gewoon mijn mond houden. En toen zei ik: nou, wacht even, u heeft deze smartphone. Kunt u niet alstublieft de google-functie gebruiken en even ‘googlen’ op WHO, hersentumor en mobiele telefoon. En ze deed het en zweeg gedurende een minuut of twee. En toen keek ze me langzaamaan en zei: Nou, het staat er allemaal in. U heeft helemaal gelijk, zei ze. Het staat er allemaal, ik zie het, ik lees het. En nu word ik weer boos, zei ze. Niet op u, maar ik word boos op mijn eigen parlement, regering en gezondheidsautoriteiten. Waarom hebben ze me hierover niet ingelicht? Ziet u, ik ben niet alleen moeder maar ook grootmoeder. En vorige week, zei ze, gaf ik mijn 12-jarige kleindochter een nieuw mobieltje en nu heb ik er spijt van. Maar toen moest ik de trein uit. Dus ik weet niet hoe haar verhaal daarna verliep. Maar ik heb het gevoel dat ik wat mentaal zaad in de hersenen van mensen moet stoppen en ze misschien weg moet halen van waar ze anders mee bezig zijn, surfen op internet en zo, zodat ze gaan nadenken. Dus dat is waar het over gaat. Dan: Ja, een soort van straatevangelisatie, toch? Olle Johansson: Ja, precies. Dan: Weet u, dat is de eerste keer dat ik dat verhaal hoorde. Ik dacht aan die keer, ik geloof dat u in Stockholm in het openbaar vervoer zat en er was een vrouw met haar man en ze zocht naar wiegjes. Herinnert u zich dat? Olle Johansson: Nee... Dan: Het is misschien een paar jaar geleden. Op zoek naar een wieg en ze vertelde haar man dat, maak je geen zorgen, we zijn in Zweden, we zullen geen problemen krijgen... Olle Johansson: Oh, juist. Ja, ja precies, en ze waren aan het praten over zo'n babyalarm en ik denk dat haar man wat vragen had. En ze snauwde hem af en zei: nou, we zijn in Zweden. Ze zouden nooit iets gevaarlijks toestaan. En toen leunde ik weer naar voren en begon hen te informeren over de elektromagnetische velden en signalen en wat die mogelijk betekenden voor de kleine baby. En mijn aanbeveling was, natuurlijk, om de baby bij zich te houden in plaats van hem in de gaten te houden via zo'n draadloze babyfoon. En dus, nogmaals... en je weet dat ik altijd vond dat je in een democratie als de Verenigde Staten of in Zweden, Canada of waar dan ook, als consument, als kiezer jezelf niet alles hoeft te leren. Als ik in een winkel een blik groene erwten koop, moeten ze veilig zijn voor mij. Ik zou niet alle achtergrondinformatie en alle additieven en kleurstoffen en chemicaliën enzovoort hoeven te lezen. Ik zou gewoon heel erg veilig moeten zijn in die situatie. En daarom denk ik dat het, hoe zeg je dat, oneervol is om mensen niet te informeren dat, oké, je gaat een babyfoon kopen - maar denk hier eens over na. En natuurlijk wordt dat apparaat verkocht als zijnde veilig. Ik bedoel, het wordt niet eens besproken in een winkel of het veilig is of niet. Zelfs de mensen die daar werken geloven in hun product. En ze hebben geen bedenkingen over: kan dit invloed hebben op spermacellen, baby's, ‘bestuivers’, bacteriën, plantencellen? Nee, ze denken er niet over na. Dan: Is de afname van de insectenpopulatie te wijten aan de toegenomen straling in de samenleving? Olle Johansson: Dat is een van mijn speerpunten in de wetenschap. We proberen onderzoek te doen, als u kunt, ik heb zelfs een inzamelings-link die mensen kunnen gebruiken als ze ons willen steunen. En ik kan u zeggen dat we de steun hard nodig hebben, want het is erg moeilijk om financiering te krijgen, vooral als je gepensioneerd bent, zoals ik. En we proberen precies dit te onderzoeken. En nogmaals, we doen herhaalstudies omdat er al wetenschappers zijn die hebben aangetoond dat ‘bestuivers’, zoals honingbijen, niet houden van gsm-straling en mobieltjes. En om dat aan te vullen weet u waarschijnlijk dat vorig jaar vanuit de Verenigde Staten werd gemeld dat meer dan 90% van de hommels verdwenen zijn. En dit jaar wordt vanuit Canada gemeld dat meer dan 90% van hun honingbijen verdwenen zijn. En in Europa hebben we een veel - tussen aanhalingstekens - "lager" aantal dan dit. We hebben slechts 80% van alle ‘bestuivers’ verloren. Dus dit is een grote zaak. Veel groter dan welke presidentsverkiezingen of voetbalwereldcup dan ook. Want zonder de ‘bestuivers’ zijn de voedselvoorraden behoorlijk leeg. En er is een zeer beroemde foto online. Je kan het vinden op het internet, van een Amerikaanse supermarkt. Je ziet die fantastische schappen met fruit, noten, groenten. En dan halen ze alles weg wat afhankelijk is van ‘bestuivers’, zoals honingbijen en hommels en dan is de winkel praktisch leeg. En als dat mensen niet bang maakt, dan weet ik het ook niet meer. Dan: Ja, goed, ik zal onze kijkers nu aanmoedigen om in de hieronder weergegeven beschrijving te kijken en we zullen die link opnemen naar uw organisatie die het onderzoek doet. Olle Johansson: Dank u! Dan: Dr. Johansson, het was echt geweldig om met u te praten. Ik heb genoten van dit interview en ik kan niet wachten om het op Kla.TV te zien. Heel erg bedankt!

van ug./avr.

Bronnen/Links: Link naar Olle Johansson's research project: https://research.radiation.dk/
https://www.scinexx.de/news/technik/who-handystrahlung-moeglicherweise-krebserregend/
https://noxtak.com/dr-olle-johansson-one-of-the-biggest-researchers-of-emf-effects-in-health-2/