Niebezpieczne skutki działania pól elektromagnetycznych - wywiad z prof. dr Olle Johanssonem

03.04.2023 | www.kla.tv/25640

Wszystkie te pola elektromagnetyczne mają wysoką ekspozycję na promieniowanie, a najmniejszy wzrost, w porównaniu do tła naturalnego, mają częste pola magnetyczne, które dostają od twoich kabli w pomieszczeniach lub na zewnątrz. W porównaniu z tłem naturalnym, to po prostu te pola są 100 milionów razy większe. Urządzenia noszone bardzo blisko lub na ciele automatycznie prowadzą do znacznie, większego narażenia niż urządzenia znajdujące się daleko. Jeśli spojrzysz na rzeczywistość, jak już powiedziałem, nie widzisz wzrostu częstotliwości guzów mózgu. Widać natomiast dramatyczną redukcję spermy. Pewnie wiecie, że w zeszłym roku w Stanach Zjednoczonych poinformowano, że zniknęło ponad 90% trzmieli. A w tym roku w Kanadzie poinformowano, że zniknęło ponad 90% pszczół miodnych. W poniższym wywiadzie z prof. dr Johanssonem dowiesz się, co ma on do powiedzenia jako autorytet w dziedzinie pól elektromagnetycznych. Dr Johansson był profesorem nadzwyczajnym i kierownikiem Zakładu Dermatologii Doświadczalnej, Oddziału Neurobiologii, w renomowanym Instytucie Karolinska w Sztokholmie, będącym organem referencyjnym WHO. Jest jednym z największych światowych autorytetów w dziedzinie tego, co wiadomo o działaniu elektromagnetycznych pól o częstotliwości sieciowej i radiowej oraz ich szkodliwym wpływie na zdrowie ludzi, zwierząt i środowiska. Badania nad tym tematem rozpoczął ponad 30 lat temu i od tego czasu opublikował setki prac naukowych. Światowa Organizacja Zdrowia oficjalnie sklasyfikowała te pola elektromagnetyczne i narażenie na ich promieniowanie jako rakotwórcze. Dan: Dziś mamy zaszczyt rozmawiać z profesorem Olle Johanssonem ze Szwecji. Profesorze Johansson, bardzo dziękuję za udzielenie tego wywiadu. Olle Johansson: Cóż, bardzo dziękuję. To wielki zaszczyt być tu dziś wieczorem, aby porozmawiać o niektórych kwestiach, którymi wiem, że jesteście zainteresowani. Dan: Przede wszystkim proszę opowiedzieć nam trochę o sobie i swoich badaniach nad szkodliwym promieniowaniem. Olle Johansson: Ok, rozpocząłem studia medyczne w 1972 roku w Instytucie Karolinska w Sztokholmie, w Szwecji. W 1973 roku dołączyłem do grupy badawczej prowadzonej przez docenta Tomasa Hökfelta i zaczęliśmy badać centralny i obwodowy układ nerwowy oraz zawartość w nim różnych cząsteczek przekaźników lub komunikatorów. I lata mijały, złożyłem pracę doktorską, która dotyczyła tzw. neuronów zawierających peptydy w centralnym i obwodowym układzie nerwowym. A ośrodkowy układ nerwowy to oczywiście mózg i rdzeń kręgowy, a obwodowy układ nerwowy to nerwy w organizmie poza mózgiem i rdzeniem kręgowym. Potem na każdej uczelni powszechne jest wyróżnianie się, czyli wybiera się zupełnie inny temat, żeby nie konkurować dalej ze swoim promotorem i poprzednią grupą badawczą. I pomyślałem, że przejdę od różnych zwierząt laboratoryjnych do ludzi, co, jak wiadomo, jest raczej rzadkością jako zwierzę laboratoryjne. I wtedy skończyliśmy na badaniu na przykład ludzkiej skóry, ludzkiej błony śluzowej jamy ustnej, a także błony śluzowej pochwy. Oznaczało to, że byliśmy bardzo ograniczeni w wyborze materiału do badań. Ale poszliśmy dalej i badaliśmy normalną, zdrową skórę i okazało się, że możemy jeszcze włożyć sporo pracy. Ludzie byli bardzo zainteresowani, a wkrótce przyszli do nas dermatolodzy kliniczni i powiedzieli: Hej, czy nie moglibyście badać na przykład łuszczycy lub czerniaka złośliwego skóry? I tak, oczywiście byliśmy bardzo zainteresowani. W późnych latach 70. pojawiły się pierwsze doniesienia z Norwegii i Stanów Zjednoczonych o ludziach, którzy zaczęli używać nowo wprowadzonych komputerów osobistych z ich ekranami i zaczęli odczuwać podrażnienia skóry, wysypki, kłujące bóle, zaczerwienienia, uczucie gorąca i tym podobne. Wówczas ukuliśmy lub wprowadziliśmy termin "zapalenie skóry na ekranie", co oznacza, że ekran w jakiś sposób oddziałuje na ludzką skórę i wywołuje te reakcje. Wyglądało to tak, jakby byli na słońcu, ale był środek zimy, a jak wiecie, na przykład w Szwecji w grudniu nie ma zbyt wiele słońca. A jednak dostali tego rodzaju wysypki słonecznej, lekkiego podrażnienia skóry. Tak więc nasza hipoteza robocza była taka, że promieniowanie, pola elektromagnetyczne w jakiś sposób, być może w połączeniu z substancjami chemicznymi uwalnianymi przez te urządzenia, oddziałują na ludzką skórę i pobudzają ją do reakcji w taki sposób, w jaki zareagowalibyśmy na przykład na promienie słoneczne. Moi koledzy uważali to za bardzo dziwne, ponieważ w ogóle nie widzieli tego w ten sposób. Powiedzieli natomiast, że osoby, które uważały, że mają reakcje skórne z powodu promieniowania ekranu komputera, to tylko kobiety po menopauzie. To było pierwsze wyjaśnienie podane przez lekarzy klinicznych. Potem na scenie szybko pojawili się mężczyźni, więc ludzie szybko zaczęli mówić: Nie, nie, nie, nie chodziło o zjawisko menopauzy. To dlatego, że ci ludzie mają dość niski poziom wykształcenia. Kiedy poznają nowe urządzenia, są zestresowani, boją się i dlatego pojawiają się te reakcje psychosomatyczne. Dan: Czysta hipochondria. Olle Johansson: Tak, dokładnie! I wtedy tu, w Szwecji, i gdzie indziej, wkrótce pojawili się profesorowie, prawnicy i politycy, którzy powiedzieli światu: Nie, my też mamy takie reakcje, mimo że mamy bardzo wysoki poziom edukacji. I wtedy ci eksperci kliniczni, których nazwałbym ekspertami w cudzysłowie, bardzo szybko mówili, że nie, nie, nie, w rzeczywistości chodziło nam o coś zupełnie przeciwnego: to oczywiście ludzie z wysokim poziomem wykształcenia, którzy oczekują zbyt wiele od swojego komputera i swojej drukarki, a kiedy się zacina i nie działa, są wściekli, zdenerwowani i zestresowani, i to właśnie dlatego pojawiają się u nich reakcje skórne i wszystko inne. Dan: Dlaczego tak szybko wykluczają w pierwszej kolejności możliwość uszkodzenia chemicznego lub radiacyjnego i skupiają się na stronie psychologicznej? Olle Johansson: Tak, to stało się dla mnie głównym pytaniem, ponieważ zdałem sobie sprawę, że to nie były wyjaśnienia, ale po prostu próba zamiecenia faktów pod dywan i zignorowania ich przez tych ludzi. I nie mogłem zrozumieć, kto właściwie powiedział, że powinniśmy to zrobić w ten sposób. Nie byłem zatrudniony jako naukowiec i oczywiście ci lekarze nie byli tak naukowo wykształceni jak ja, ale i tak byłem zafascynowany ich punktem widzenia. I mówili też na przykład o wyobraźni. Mówili o warunkowaniu pawłowowskim i że to może być po prostu klimat psychospołeczny w pracy. I to, co ci lekarze w końcu odkryli, to było coś, co nawet ja mogłem powiedzieć: Ludzie tacy jak reporterzy, dziennikarze, ludzie, którzy robią filmiki, podcasty i cokolwiek robią - skłoniliby ludzi do myślenia, że może oni też mieliby takie reakcje. Dan: Racja, mógłbym się założyć, że najprawdopodobniej zostałeś oskarżony o zwiększenie reakcji psychosomatycznych poprzez swój aktywizm. Olle Johansson: Tak, zwłaszcza mass media. A w nauce nazywa się to psychozą kontrolowaną przez mass media. I jako naukowiec z dziedziny neuronauki powiedziałem, że tak, to możliwe, ale bardzo łatwo jest zbadać, czy tak jest. Wzięliśmy więc szczury i wystawiliśmy je na działanie tego samego rodzaju pól elektromagnetycznych. Aby uczynić długą historię krótką, widzieliśmy dokładnie te same komórkowe i molekularne wzorce odpowiedzi, mimo że szczury nie słuchają ciebie i mnie. Nie czytają gazet, nie słuchają radia, nie oglądają telewizji, a jednak mieli taką samą reakcję. I wtedy zrozumiałem: Nie, wszystkie te wyjaśnienia były nic nie warte. To właśnie uszkodzenia popromienne powinniśmy mieć jako hipotezę roboczą. I oczywiście, i być może teraz trochę się zapędzam, ale to również otworzyło dużo, dużo większą dziedzinę, a mianowicie dziedzinę zdrowia i biologicznych reakcji i efektów na sztuczne pola elektromagnetyczne. Bezpośrednio z pana telefonu komórkowego, pana routera WIFI, pana bezprzewodowych alarmów dla dzieci, pana bezprzewodowych inteligentnych liczników, i tak dalej. Tak, i mam tu na myśli praktycznie wszystko, co mają w swoim otoczeniu, napromieniuje Cię sztucznymi polami elektromagnetycznymi. I to jest bardzo ważne, żeby pamiętać: te pola, w których teraz siedzisz, na przykład, a ja jestem, to mogą być od lamp w twoim pokoju, od kabli komputera, od czegokolwiek, co masz, i od telefonu komórkowego. Wszystkie te pola elektromagnetyczne mają wysoką ekspozycję na promieniowanie, a najmniejszy wzrost, w porównaniu do tła naturalnego, mają częste pola magnetyczne, które dostają od twoich kabli w pomieszczeniach lub na zewnątrz. A w porównaniu z tłem naturalnym, to po prostu te pola są 100 milionów razy większe. Dan: To ciekawe, żePan tak mówi. Ponieważ rozmawiałem o tym z pewnymi ludźmi i powiedzieli, że naturalne źródła promieniowania pochodzą z różnych części naszego naturalnego środowiska, ze słońca, z kosmosu, z ziemi, z otaczającego powietrza, i są tak samo silne. Więc oni mówią: to jest absolutnie nieprawda, dostajemy o wiele więcej od tych sztucznych rzeczy. Olle Johansson: Tak, i ważne jest również, aby wziąć pod uwagę na przykład słońce. Ponieważ jest ono naprawdę bardzo niebezpieczne dla żywych istot na tej planecie. Dlatego większość gatunków unika słońca jak zarazy. A reszta, my, którzy musimy wychodzić na zewnątrz, mamy skórę, albo drzewo ma korę. Są w nim pigmenty, które blokują część promieni słonecznych. Ale jeśli za kilka miesięcy wyjdę na przykład na wiosenne słońce, to doznam poparzenia słonecznego i reakcji zapalnej. To z powodu naturalnego słońca, które zawsze tam było, a życie na naszej planecie miało 3,8 mld lat na dostosowanie się do niego i wciąż tego nie zrobiło. Dlatego ludzie unikają go jak zarazy. Więc to jest argument, i ważne jest również, aby zrozumieć, że sztuczne pola promieniowania i sygnały są całkowicie sztuczne. Są zupełnie inne pod względem pulsacji, modulacji, zawartości częstotliwości, polaryzacji itd. itp. Dan: A jakie urządzenia umieścił by Pan, na szczycie listy najbardziej niebezpiecznych lub potencjalnie niebezpiecznych urządzeń? Myślę o kuchenkach mikrofalowych, komputerach, inteligentnych licznikach, podstawowych telefonach komórkowych, smartfonach, sieciach wi-fi, Bluetooth, słuchawkach bezprzewodowych, liniach energetycznych, liniach telefonicznych, falach radiowych, promieniach X, tomografach komputerowych, rezonansach magnetycznych, mieszkaniu w pobliżu elektrowni atomowej. Na które z tych czynników, Pana zdaniem, powinniśmy zwrócić szczególną uwagę? Olle Johansson: Tak, bardzo trudno jest dyskutować i porównywać różne urządzenia. Oczywiście, elektrownia jądrowa jest bezpieczna tylko do momentu, gdy nie wybuchnie. Tak, więc to jest ważne. Ale ja bym to ujął w ten sposób: Urządzenia, które nosisz bardzo blisko lub na swoim ciele, automatycznie prowadzą do znacznie, znacznie większej ekspozycji niż urządzenia, które są daleko. I wiele z tych urządzeń, o których tu myślimy, ludzie nigdy nie będą potrzebować, miejmy nadzieję, że Pan i ja nigdy nie będziemy musieli mieć na przykład tomografii komputerowej. Więc nigdy nie będziemy na nie narażeni. A nawet dla pacjenta, w indywidualnych przypadkach, będą to krótkie ekspozycje, a korzyści oczywiście przewyższają ewentualne ryzyko przy tego rodzaju badaniach. Ale wtedy oczywiście chodziło o takie rzeczy jak telefony komórkowe. Wspomniał pan również o kuchenkach mikrofalowych. I znowu, większość ludzi używa ich bardzo rzadko i przez krótkie okresy czasu. Ale myślę o młodych ludziach, którzy pracują np. w hamburgerowniach. Oni często mają przemysłowe kuchenki mikrofalowe, które podgrzewają hamburgera w ciągu kilku sekund z bardzo dużą mocą, i często mają je tuż przed czołem. I ciekawe jest to, że od kilku lat - a może dłużej, 10 czy 20 lat temu - czytałem o nowych rodzajach uszkodzeń mózgu w czole u młodych ludzi. I próbowałem zapytać lekarzy: czy pytaliście ludzi, jaki mają zawód? Czy pracowali na przykład w restauracji z hamburgerami? Ale oni nigdy nie robili tego badania, więc nie wiedzieli. Dan: Jakie jest największe ryzyko bycia tak blisko tych urządzeń? Posiadanie telefonu komórkowego w kieszeni, tak blisko jąder, jakie jest ryzyko posiadania go przy sobie przez cały dzień? Może nawet raka. Olle Johansson: Chodzi o to, że jak już mówiłem, całe życie pracowałem w Instytucie Karolinska, który jest znany z przyznawania Nagrody Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny. Kiedy tam pracowałem, nauczyliśmy się pracować zgodnie z modelem zwanym modelem konsensusu i zawsze odpowiednio podchodzić do różnych pytań. Zwraca pan uwagę na coś bardzo interesującego: Jeśli spojrzeć na rzeczywistość, jak już mówiłem, nie widać wzrostu częstotliwości występowania guzów mózgu. Widać natomiast dramatyczną redukcję spermy. I wtedy nie jest tak daleko idące pytanie: z czym to ma związek? Czy przeprowadzono eksperymenty, w których plemniki miały kontakt z telefonami komórkowymi? Tak, przeprowadzono. I co się wtedy stało? Plemnikom się to nie spodobało. Zostały uszkodzone, ich ruchliwość spadła, a ich morfologia [kształt/struktura] została uszkodzona. I tak dalej, i tak dalej, wie Pan. A ja jestem pierwszym, który powie: Cóż, te badania nie są kompletne. Trzeba je zreplikować. Przez wiele lat próbowałem dowiedzieć się w Instytucie Karolinska, który jest organem referencyjnym dla Światowej Organizacji Zdrowia, jeśli chodzi o męską płodność, czy dopuszczalne jest wystawienie plemników na promieniowanie z telefonów komórkowych, aby sprawdzić, co się stanie. I zawsze spotykałem się z odpowiedzią "Nie, dziękuję". Nie powinniśmy robić czegoś takiego. I oczywiście to było wyczerpujące. I nadal uważam, że trzeba powtórzyć te badania i sprawdzić, czy to może być jedna z przyczyn tego dramatycznego spadku i późniejszego zmniejszenia płodności. I właśnie przeczytałem tydzień temu, że pewien amerykański naukowiec zwrócił uwagę na to, że być może już w 2050 roku pary będą mogły począć się tylko poprzez sztuczne zapłodnienie, gdzie wybiera się dobre plemniki i łączy je z dobrą, zdrową komórką jajową. I to nie jest tak, jak było jeszcze kilka lat temu. Mamy tu więc do czynienia z dużym problemem i, z całym szacunkiem dla chorych na raka, jest to problem znacznie większy. I nie zapominajmy: nie jesteśmy jedynym gatunkiem posiadającym jądra. Miałem w tym roku doniesienia z Anglii o obniżeniu jakości spermy, nawet u psów używanych do hodowli. Pan widzi więc, i jest to całkiem naturalne pytanie: czy może istnieć czynnik środowiskowy, który jest taki sam dla psów i dla Pana i dla mnie? Przepraszam, jeśli jestem tu trochę dosadny, ale wykluczyliśmy na przykład karmę dla psów, bo nie sądzę, że Pan i ja jemy karmę dla psów. Moglibyśmy wykluczyć wiele innych rzeczy, które nie mają wspólnego z psem. Ale wtedy mielibyśmy listę rzeczy, które oczywiście mamy wspólne z psem, na przykład narażenie na promieniowanie z pól elektromagnetycznych wytworzonych przez człowieka. Dan: Niech pan opowie nam o swoich eksperymentach z kobietą w pociągu. Słyszałem to w innym wywiadzie. To była świetna historia. To krótka historia, jeśli może nam ją pan opowiedzieć. A na koniec chciałbym wiedzieć, dlaczego ją pan ostrzegł. Olle Johansson: W zeszłym roku w marcu wsiadłem do pociągu podmiejskiego tutaj w Sztokholmie. A ponieważ nikt nie wie, kim jestem, zawsze korzystam z okazji, aby edukować i informować ludzi. Na przykład, kiedy byłem w Stanach Zjednoczonych w 2019 roku, wygłosiłem długi wykład dla taksówkarza. Był bardzo zainteresowany. Dan: W którym mieście był Pan? Olle Johansson: Byłem wtedy w Filadelfii. Przejechaliśmy bardzo długi dystans. A na koniec odmówił przyjęcia zapłaty, ponieważ uważał, że wykład był tak interesujący i ważny. Ale teraz wróćmy do pociągu podmiejskiego: wsiadłem i usiadłem obok bardzo dystyngowanej pani w wieku 60 lat. Pochyliłem się nad nią i powiedziałem: "Widzę, że ma pani w ręku jeden z tych smartfonów. Czy wie pani, że Światowa Organizacja Zdrowia w Genewie, w Szwajcarii, sklasyfikowała promieniowanie wchodzące i wychodzące z pani telefonu komórkowego jako rakotwórcze? I ona, można by powiedzieć, wściekła się. Była na mnie naprawdę bardzo zła, krzyczała na mnie i mówiła, że praktycznie powinienem iść do piekła i powinienem pilnować swoich spraw, ponieważ nic nie wiem. Więc miałem trzymać gębę na kłódkę. Wtedy powiedziałem: "Chwila, ma pani ten smartfon. Czy nie mogłaby Pani skorzystać z funkcji Google i po prostu wygooglować WHO, Guz mózgu i telefon komórkowy?". I zrobiła to i milczała przez minutę czy dwie. A potem powoli spojrzała na mnie i powiedziała: "Cóż, to wszystko jest tam. Ma Pan całkowitą rację" - powiedziała - "To wszystko jest tutaj, widzę to, czytam to. I teraz znowu się złoszczę" - powiedziała - "Nie na pana, ale złoszczę się na mój własny parlament, mój rząd i moje władze zdrowotne. Dlaczego nie poinformowali mnie o tym? Widzicie, jestem nie tylko matką, jestem również babcią. A w zeszłym tygodniu - powiedziała - dałam mojej 12-letniej wnuczce nowy telefon komórkowy i teraz tego żałuję". A ja już wtedy musiałem opuścić pociąg. Nie wiem więc, jak dalej potoczyła się ich historia. Ale czuję, że muszę zasiać jakieś duchowe ziarna na dnie ludzkich mózgów i może odciągnąć ich od tego, co zwykle robią, surfując po internecie i tak dalej, i zmusić do myślenia. To było na tyle. Dan: Tak, trochę taka uliczna ewangelizacja, prawda? Olle Johansson: Tak, tak, dokładnie. Dan: Wie Pan, pierwszy raz słyszę tę historię. Myślałem o czasie, kiedy chyba był Pan w Sztokholmie w transporcie publicznym, i była tam kobieta z mężem i szukała łóżeczek. Czy pamięta Pan tę historię? Olle Johansson: Nie ... Dan: To mogło być kilka lat temu. Szukała łóżeczka i powiedziała do męża: "Nie martw się, jesteśmy w Szwecji, nie będziemy mieli żadnych problemów ...". Olle Johansson: Och, tak, tak, dokładnie. Rozmawiali o kupnie jednego z tych monitorów dla dzieci i myślę, że jej mąż miał kilka pytań. A ona go olała i powiedziała: "Jesteśmy w Szwecji. Oni nigdy nie pozwoliliby na coś niebezpiecznego. Wtedy ja się pochyliłem i poinformowałem ją o polach i sygnałach elektromagnetycznych i co mogą one oznaczać dla małego dziecka. Moim zaleceniem było oczywiście trzymanie dziecka przy sobie, zamiast monitorowania go za pomocą jednego z tych bezprzewodowych monitorów dla niemowląt. Zawsze uważałem, że w demokracji, takiej jak Stany Zjednoczone czy Szwecja, Kanada czy inne kraje, jako konsument, jako wyborca, nie musisz się wszystkiego sam uczyć. Jeśli idę do sklepu i kupuję puszkę zielonego groszku, to powinien on być dla mnie bezpieczny. Nie powinienem czytać wszystkich informacji o dodatkach, barwnikach, chemikaliach i tak dalej. Powinienem po prostu być w tej sytuacji bardzo, bardzo bezpieczny. I dlatego uważam, że nieuczciwe jest nieinformowanie o tym ludzi przy zakupie np. monitora dla dzieci: "Ale niech się pan zastanowi...". A mi chodzi o to, że w sklepie nawet o tym nie dyskutują. Oczywiście to urządzenie jest sprzedawane jako bezpieczne, niezależnie od tego czy jest bezpieczne czy nie. Nawet ludzie, którzy tam pracują, wierzą w swój produkt. I nie martwią się o to, czy może to wpłynąć na spermę, dzieci, zapylacze, bakterie czy komórki roślinne, nie, nie martwią się o to. Dan: Czy spadek populacji owadów wynika z rosnącego promieniowania w społeczeństwie? Olle Johansson: To jeden z moich głównych obszarów zainteresowania w nauce. Mam nawet link do apelu o zbiórkę pieniędzy, który ludzie mogą wykorzystać, jeśli chcą nas wesprzeć. I mogę powiedzieć, że potrzebujemy wsparcia, ponieważ bardzo trudno jest uzyskać fundusze, zwłaszcza jeśli jest się na emeryturze, jak ja. Próbujemy przyjrzeć się dokładnie temu zagadnieniu. I tu znowu robimy powtórki, bo są już naukowcy, którzy wykazali, że zapylacze takie jak pszczoły miodne nie lubią promieniowania telefonów komórkowych i urządzeń mobilnych. Pewnie wiecie, że w zeszłym roku w Stanach Zjednoczonych odnotowano, że zniknęło ponad 90% trzmieli. A w tym roku w Kanadzie doniesiono, że zniknęło ponad 90% pszczół pasiecznych. A w Europie liczba ta jest znacznie - w cudzysłowie - "niższa". Straciliśmy "tylko" około 80% wszystkich zapylaczy. Jest to więc wielka sprawa, dużo, dużo większa niż jakiekolwiek wybory prezydenckie czy mistrzostwa świata w piłce nożnej. Bo bez zapylaczy sklepy spożywcze będą całkiem puste. A w internecie jest bardzo znane zdjęcie amerykańskiego sklepu spożywczego. Widzisz te fantastyczne półki z owocami, orzechami, warzywami. A potem wyjmują wszystkie rzeczy, które zależą od zapylaczy, jak pszczoły pasieczne i trzmiele, i wtedy sklep jest praktycznie pusty. I jeśli to nie wywołuje w ludziach strachu, to nie wiem, co jeszcze mogłoby pomóc. Dan: Tak, tak, cóż, zachęcę naszych widzów do zajrzenia w opis programu poniżej i zamieścimy tam link do Pana organizacji, która prowadzi te badania. Olle Johansson: Dziękuję bardzo! Dan: Tak, cóż, dr Johansson, to było naprawdę wspaniałe rozmawiać z panem. Naprawdę podobał mi się ten wywiad i nie mogę się doczekać, aż zobaczę go w Kla.TV. Dziękuję bardzo! Olle Johansson: To samo dotyczy Pana, bardzo dziękuję! Dan: Również bardzo dziękuję!

von ug/avr

Quellen/Links: Link zu Olle Johanssons Forschungsprojekt: https://research.radiation.dk/
WHO: Handystrahlung „möglicherweise krebserregend“ https://www.scinexx.de/news/technik/who-
handystrahlung-moeglicherweise-krebserregend/ Dr. Olle Johansson: einer der größten Forscher der Auswirkungen von elektromagnetischen Feldern auf die Gesundheit https://noxtak.com/dr-olle-johansson-one-of-the-
biggest-researchers-of-emf-effects-in-health-2/