Ernst Wolff wymienia konia i jeźdźca: Struktura cyfrowo-finansowego panowania na całym świecie (Wywiad z Ernstem Wolffem)

31.07.2022 | www.kla.tv/23223

Interviewer: Dziś w Kla.tv ponownie jest z nami Ernst Wolff i cieszymy się, że możemy zadać mu kilka pytań. Także trochę o pogłębieniu ostatniego wywiadu, Panie Wolff, w jednym z ostatnich wywiadów dla Kla.TV przedstawił Pan swoją ocenę tła wojny na Ukrainie i kryzysu Covid-19. Pana zdaniem kryzysy te zostały celowo wywołane, aby wygenerować gigantyczne zyski dla kilku superbogatych ludzi, ale kosztem wspólnoty światowej. Ale nie tylko to - kryzysy, które, zgodnie z Pana wyjaśnieniem, służyły zburzeniu naszego zbudowanego porządku, w celu ustanowienia centralnego panowania. Obecnie stało się to już widoczne - na przykład dzięki temu samemu raportowaniu lub wspólnym działaniom pandemicznym wszystkich rządów na całym świecie, o czym, jak myślę, wspomniał Pan w ostatnim wywiadzie. Jaką pozycję w procesie renowacji odgrywają Pana zdaniem wielcy inwestorzy, tacy jak Black Rock i Vanguard? Ernst Wolff: Tak, odgrywają oni bardzo istotną rolę. Aby to zrozumieć, należy krótko przyjrzeć się historii naszego systemu finansowego. Nasz system finansowy ma około trzech czwartych wieku i został stworzony przez USA w 1944 roku, ponieważ Stany Zjednoczone były pierwszym supermocarstwem, które wyszło z drugiej wojny światowej. Mieli tylko jeden problem - ich własna gospodarka produkowała więcej towarów, niż był w stanie wchłonąć rynek krajowy. Stany Zjednoczone potrzebowały więc nowych rynków. Aby podbić te nowe rynki, zrobili coś, co nigdy wcześniej nie miało miejsca w historii. Uczynili swoją walutę światową walutą orientacyjną. Od 1944 r. dolar jest walutą uprzywilejowaną, a mianowicie walutą orientacyjną całego świata. I w pierwszych latach działało to stosunkowo dobrze na korzyść USA. Przeżyliśmy powojenny boom, który trwał mniej więcej do połowy lat 70. Stany Zjednoczone zalewały dolarami cały świat i stawały się coraz potężniejsze - ale ten powojenny boom powoli się kończył. W okresie powojennego boomu wielkimi spekulantami były wielkie banki. Z jednej strony są to więc wielkie banki z Wall Street, ale także kilka banków spoza USA. Na przykład w londyńskim City, w Hongkongu czy także we Frankfurcie. Następnie banki te naciskały na polityków, by ci otworzyli przed nimi nowe możliwości zarabiania pieniędzy. Ponieważ w okresie powojennego boomu banki zarabiały ogromne pieniądze głównie na udzielaniu kredytów. Ale to pożyczanie powoli się kończyło, a przynajmniej nie działało już tak dobrze jak wcześniej. Banki wezwały polityków do stworzenia nowych możliwości zarabiania pieniędzy, a politycy to uczynili. Polityka zaczęła się deregulować. Dzięki tej deregulacji system finansowy stawał się coraz większy i silniejszy, więc w latach dziewięćdziesiątych dosłownie eksplodował. A dziś system finansowy jest nieskończenie większy od gospodarki realnej. W fazie deregulacji były mniej więcej trzy fazy. W pierwszym etapie banki inwestycyjne stawały się coraz potężniejsze. Potem fundusze hedgingowe stawały się coraz potężniejsze. Fundusze hedgingowe są więc instytucjami finansowymi, które mogą funkcjonować jak banki, ale nie podlegają ich regulacjom. Dlatego też wszystkie banki same zakładały fundusze hedgingowe i za ich pośrednictwem prowadziły działalność, której nie wolno im było prowadzić jako bankom. Ale potem nastąpiła trzecia faza wzrostu, od początku tysiąclecia, kiedy to duże firmy zarządzające kapitałem stały się coraz silniejsze. Te firmy zarządzające kapitałem, na czele z BlackRock, Vanguard, Fidelity i State Street, są obecnie najpotężniejszymi graczami w systemie finansowym. Tak więc dziesięć największych firm zarządzających kapitałem, zarządza obecnie ponad 42 bilionami dolarów. To więcej niż wynosi produkt krajowy brutto, czyli suma wszystkich wyprodukowanych towarów i świadczonych usług, zarówno w USA, jak i w Chinach. Widać więc, że organizacje te stały się niezwykle potężne. W ramach tych organizacji występuje również duża koncentracja. Tak więc BlackRock i Vanguard znajdują się na szczycie, a spośród kolejnych ośmiu są największymi udziałowcami w sześciu. Oznacza to, że BlackRock, jako największa na świecie firma zarządzająca aktywami, ma dziś znacznie większą władzę niż jakikolwiek rząd na świecie. BlackRock, wraz z Vanguard, jest w stanie pchnąć każdy rynek na świecie w dowolnym kierunku. Co ciekawe, od 2007 roku BlackRock jest również najważniejszym doradcą zarówno amerykańskiego Banku Centralnego Reserwy Federalnej, jak i Europejskiego Banku Centralnego (EBC). W czasie światowego kryzysu finansowego w latach 2007-2008 musieli więc skorzystać z usług BlackRock, ponieważ BlackRock dysponuje systemem analizy danych finansowych o nazwie Aladdin. Jest to największy system analizy danych finansowych, jaki kiedykolwiek istniał. Tak więc BlackRock ma większy wgląd we wszystkie przepływy finansowe na świecie niż jakakolwiek inna organizacja na świecie i dlatego duże banki centralne muszą na nim polegać. BlackRock może również decydować, dokąd trafią nowo wydrukowane lub nowo stworzone pieniądze. Oto, jak potężny jest ten kompleks. Interviewer: To niewyobrażalne, że takie systemy, które są quasi - jak można to sobie wyobrazić? Czy jest to system analizy, który w jakiś sposób funkcjonuje-? Ernst Wolff: Istnieje kilkaset połączonych ze sobą komputerów, tzn. komputerów o dużej mocy obliczeniowej, które od 1988 r. śledzą każdą transakcję danych i jednocześnie uruchamiają gry symulacyjne, takie jak ta. Obliczają na przykład, co się stanie, jeśli wystąpi ten scenariusz, co się stanie, jeśli wystąpi inny scenariusz. A wielcy inwestorzy na świecie, na przykład bardzo, bardzo wielcy inwestorzy z Wall Street, wszyscy oni są abonentami Aladdina. To od niego czerpią wszystkie informacje. Nie ma chyba dużej firmy obracającej miliardami, która nie byłaby powiązana z Aladdinem. Płacą też za to dużo pieniędzy. Co ciekawe, BlackRock nie ujawnił kwot wydanych na Aladdina od 2017 roku. Ponieważ w 2017 r. produkt krajowy brutto USA został już przekroczony. Widać więc, że w tle powstała siła, która jest znacznie silniejsza niż jakikolwiek pojedynczy rząd. Trzeba też wiedzieć, że istnieje drugi kompleks, który stał się tak duży w ciągu ostatnich pięćdziesięciu lat, a są nim duże grupy informatyczne. Interesujące jest to, że wszystkie te firmy informatyczne mają mniej niż pięćdziesiąt lat. Firmy Microsoft i Apple zostały założone w latach siedemdziesiątych. Myślę, że Facebook powstał dopiero w tym tysiącleciu, a Google w latach dziewięćdziesiątych. Tak więc wielka piątka to Apple, Amazon, Microsoft, Google (Alphabet jest spółką macierzystą Google) i Meta (dawniej Facebook). Wartość giełdowa tylko tych pięciu firm wynosi dziś około dziesięciu bilionów dolarów. Zapoczątkowały one także nowy etap rozwoju ludzkości, ponieważ jeszcze około 20/25 lat temu obowiązywało powiedzenie "pieniądz rządzi światem". Dziś trzeba powiedzieć, że "pieniądze i dane rządzą światem". Dane stały się więc tak samo ważne jak pieniądze. Oczywiście duże firmy zarządzające kapitałem zauważyły to wszystko, dlatego BlackRock i Vanguard są nadal największymi udziałowcami firm Amazon, Alphabet, Apple, Meta i Facebook. Powstał więc kartel korporacyjny, który jest tak potężny - nigdy w całej historii gospodarki nie było takiej potęgi. Interviewer: Oznacza to, że koło znów się zamyka, a decyzje podejmowane na podstawie oprogramowania stają się w końcu istotne z ekonomicznego punktu widzenia. Ernst Wolff: Dokładnie tak. Interviewer: W swoim wywiadzie wspomina Pan również, że WEF jest centrum kontroli cyfrowego kompleksu finansowego. Jakie są inne centra kontroli i jaką dokładnie pełnią funkcję? Ernst Wolff: Tak, ciekawe jest to, że ten kompleks nie tylko sam działa, ale podporządkował sobie całą armię, całą armadę organizacji, a nawet sam niektóre z nich założył. Tak więc pierwszą, najważniejszą organizacją, której podporządkował się kompleks cyfrowo-finansowy, są duże banki centralne. Obecnie żaden bank centralny na świecie nie może działać niezależnie od tego cyfrowo-finansowego kompleksu. Wspomniałem już, że największym doradcą Rezerwy Federalnej i EBC jest BlackRock. BlackRock ma więc bezpośredni głos przy dyskusjach. Jeśli jednak Rezerwa Federalna i EBC wpadną na pomysł podejmowania decyzji, które nie spodobają się cyfrowemu kompleksowi finansowemu, to po prostu je obalą. To właśnie widzieliśmy (w) 2018 r. W 2018 r. banki centralne próbowały ponownie popchnąć cały globalny system finansowy w starym kierunku, tj. bardzo powoli podnosić odsetki. Kompleksowi cyfrowo-finansowemu to się nie spodobało - pod koniec 2018 r. byliśmy świadkami największego od 80 lat załamania na giełdzie. W rezultacie główne banki centralne natychmiast zmieniły kurs. Tak więc rzeczywistym decyzjom podejmowanym w bankach centralnych przygląda się zawsze kompleks cyfrowo-centralny, który dba o to, by decyzje te albo się sprawdzały, albo nie. W każdym razie kompleks cyfrowo-finansowy jest obecnie znacznie potężniejszy niż jakikolwiek bank centralny, nawet te największe na świecie. Jednak ten kompleks podporządkował sobie także inne obszary gospodarki. Na przykład media. Media na całym świecie są dziś praktycznie ujednolicone. Wystarczy spojrzeć na to, kto jest właścicielem mediów. Kim są główni udziałowcy mediów. A jeśli przyjrzymy się największym grupom medialnym w USA, najważniejszym grupom medialnym, to wszystkie one są własnością głównych udziałowców - BlackRock i Vanguard. Często są tam również Fidelity i State Street. Dotyczy to także innych krajów. Dlatego nawet jeśli są inni inwestorzy, trzeba sprawdzić, skąd inwestorzy biorą pieniądze, a wtedy w drugim lub trzecim rzędzie znajdują się zwykle dokładnie te same nazwy - BlackRock, Vanguard i inne. Ponadto podporządkowali sobie główne uniwersytety. W związku z kryzysem Corony bardzo interesujący jest fakt, że wszystkie dane dotyczące kryzysu Corony zostały dostarczone przez jeden uniwersytet, a mianowicie Uniwersytet Johnsa Hopkinsa w Waszyngtonie. Ciekawostką jest, że szkoła medyczna tego uniwersytetu nie nazywa się Johns Hopkins School of Medicine, lecz Bloomberg School of Medicine. Stoi za tym Michael Bloomberg, były burmistrz Nowego Jorku, miliarder z branży IT, który w ciągu ostatnich 25 lat przekazał na rzecz Johns Hopkins oszałamiającą sumę 3 miliardów dolarów. Mamy więc do czynienia z kompleksem cyfrowo-finansowym, a więc jedną z jego czołowych postaci. Michael Bloomberg jest jednym z 20 najbogatszych ludzi na świecie i czołową postacią w sektorze cyfrowym. Praktycznie podporządkował sobie ten uniwersyt i oczywiście można dojść do wniosku, że te dane nie są całkowicie czyste, ale że wszystkie one przynoszą korzyści kompleksowi cyfrowo-finansowemu. Ponadto kompleks podporządkował się dużym międzynarodowym organizacjom finansowym. Są to, z jednej strony, Międzynarodowy Fundusz Walutowy, a z drugiej - Bank Światowy. Następnie, oczywiście, podporządkowała się organizacji, o której pan właśnie wspomniał, czyli Światowemu Forum Ekonomicznemu (WEF), które ma siedzibę w Szwajcarii nad Jeziorem Genewskim. Interesujące jest to, że Światowe Forum Ekonomiczne odgrywa obecnie bardzo szczególną rolę, bardzo znaczącą rolę, ponieważ przez lata i dziesięciolecia tworzyło ono elitę polityczną i kooperacyjną świata. WEF zostało założone w 1971 roku przez niemieckiego profesora Klausa Schwaba jako Europejskie Forum Zarządzania. W latach 80. XX wieku zmieniono nazwę na Światowe Forum Ekonomiczne. A od lat 90. zaczęto szkolić światowe elity kooperatywne i polityczne. Zaczęło się to w 1992 r., kiedy to powstała tzw. klasa 93, i warto zobaczyć, kto do niej należał. Są tu więc takie znakomitości, jak Bill Gates, Angela Merkel, Nicola Sarkozy, Gordon Brown, Juan Manuel Barroso, Tony Blair - innymi słowy, wszystkie polityczne sławy, które widzieliśmy w ciągu ostatnich dwudziestu lat, były tam szkolone. I to było kontynuowane, ten program później zmienił nazwę. Na początku program nosił nazwę Globalni Liderzy Jutra. Od początku XXI wieku nosi nazwę Young Global Leaders, a należą do niej wszyscy nowi liderzy polityczni i wszyscy liderzy współpracy. Co ciekawe, szczególnie twarde stanowisko zajęli w czasie kryzysu związanego z chorobą Corona. Tak więc w Niemczech był to minister zdrowia Jens Spahn, w Austrii - były kanclerz Kurz, we Francji - pan Macron, w Kanadzie - Justin Trudeau, a w Nowej Zelandii - Jacinda Ardern. Wszyscy oni podali ekstremalny chód i wszyscy są Młodymi Globalnymi Liderami WEF. W międzyczasie WEF poszedł o krok dalej i uruchomił nowy program, który jest realizowany od około 10 lat. Są to Młodzi Globalni Ksztautujący. Obecnie jest ich 10 000 na całym świecie, młodych przedsiębiorców rozpoczynających działalność, którzy mogą mieć tylko od 20 do 30 lat. Cóż, tak samo było w przeszłości w przypadku Liderów Globalnych. Zawsze wybierali stosunkowo młodych ludzi, ponieważ zawsze pracowali z myślą o przyszłości. Dzięki temu Światowe Forum Ekonomiczne stało się jednym z najważniejszych ośrodków kontroli. Należy również wiedzieć, że WEF jest w dużej mierze finansowany przez swoich partnerów strategicznych, a do tych partnerów strategicznych należy 1000 korporacji na całym świecie, z których wszystkie generują obroty przekraczające 5 miliardów dolarów rocznie. Płacą one od 70 000 do 700 000 miesięcznie, aby znaleźć się na liście partnerów strategicznych WEF i w ten sposób uzyskać dostęp do wszelkiego rodzaju informacji. W ten sposób na świecie powstała elita, która również spotykała się co roku. Wiemy, że spotykają się w Davos od prawie 50 lat. Co ciekawe, od jutra spotykają się oni ponownie w Davos. A więc tym razem w lecie; w innych przypadkach spotkania odbywały się zawsze w styczniu. Tym razem jest inaczej, ale znowu będzie tam około 2700/2800 osób. Są to najbogatsi ludzie na świecie, najpotężniejsi ludzie na świecie i wszyscy liderzy korporacyjni na świecie, którzy mają coś decydującego do powiedzenia. Będą między sobą uzgadniać, jak potoczy się dalej na świecie. Interviewer: Tak, widzimy ten cyfrowy kompleks finansowy jako głowę gigantycznej ośmiornicy, która swoimi mackami obejmuje i decyduje całym światem, to jak, według Pana ustaleń, wygląda struktura głowy tej ośmiornicy? Jaką rolę odgrywają organizacje non-profit, takie jak fundacje Sorosa, Gatesa czy Clintona? Jak działa interakcja między wielkimi inwestorami, takimi jak BlackRock i Vanguard, a rodzinami superbogatych, takimi jak Rothschildowie i Rockefellerowie? Kto jest na szczycie? Kto tu rządzi, a kto jest bardziej wykonawcą? W skrócie, jak przebiega rozwój i realizacja tych strategii? Ernst Wolf: Jest to bardzo interesująca rzecz, ponieważ wiele osób zakłada, że gdzieś na zapleczu musi być mała grupa osób, która podejmuje decyzje. Niektórzy zakładają, że chodzi o poszczególne rodziny. Zawsze krążą pogłoski, że za wszystkim stoi rodzina Rothschildów. Muszę przyznać, że cała sprawa jest nieco bardziej skomplikowana. Mamy do czynienia z mieszanką starych i nowych pieniędzy. Stare pieniądze to takie, które zostały zgromadzone na przestrzeni wieków. To, co najbogatsze rodziny zgromadziły przez kilkaset lat. Oczywiście rodziny te zadbały o to, aby pieniądze te były ukryte przed wzrokiem opinii publicznej. Co ciekawe, większość tych starych pieniędzy jest obecnie w posiadaniu Vanguard, drugiej co do wielkości firmy zarządzającej kapitałem na świecie. Jeśli spojrzymy na firmę BlackRock - jej struktura akcjonariuszy jest stosunkowo otwarta - szybko zobaczymy, kto przekazał jej swoje pieniądze i skąd one pochodzą. To prawie same nowe pieniądze. Dużo pieniędzy pochodzi z sektora cyfrowego, dużo z sektora finansowego. Jeśli spróbujemy tego samego z Vanguardem, a Vanguard jest niewiele mniejszy od BlackRock, będziemy mieli duże trudności. Tam prawie w ogóle nie ma nazwisk. A wśród osób wtajemniczonych powszechnie wiadomo, że jest tam ukrytych wiele starych pieniędzy. Z rodzin szlacheckich, z rodzin królewskich itp. Wiemy na przykład, że angielska rodzina królewska jest jedną z najbogatszych rodzin na świecie. Ale ich majątek jest praktycznie nie do odnalezienia, poza tym, że wiemy, iż posiadają ogromne posiadłości. Jak już powiedziałem, te stare pieniądze próbowały się ukryć przez wieki i oczywiście robiły to w bardzo sprytny sposób. Ale kim są ludzie, którzy łączą ze sobą poszczególne osoby. Bardzo ważna jest oczywiście rola Światowego Forum Ekonomicznego. Ale oczywiście w ramach swoich możliwości potrafili też z czasem zakładać wciąż nowe organizacje, które następnie służyły ich interesom. Bardzo ważne są też na przykład te wielkie fundacje świata. Największą fundacją na świecie jest Fundacja Billa i Melindy Gatesów. Powinniśmy przyjrzeć się jej bliżej. Jest to naprawdę bardzo interesujące. Bill Gates jest założycielem i byłym szefem firmy Mikrosoft. Firma Mikrosoft została założona w połowie lat siedemdziesiątych i od tego czasu jej rozwój zapiera dech w piersiach. W połowie lat dziewięćdziesiątych - w ciągu mniej więcej 15 lat - udało im się stać jedną z najpotężniejszych firm na świecie. Dopiero na początku lat 90. pojawiły się ogromne problemy, ponieważ nagle okazało się, że Bill Gates nie jest tym szalonym facetem od danych, który zmajstrował pierwsze komputery w garażu swojego ojca. Zamiast tego jest on po prostu bardzo sprytnym biznesmenem, który okradł wielu innych ludzi i częściowo przywłaszczył sobie ich licencje, a następnie zapłacił im za mało za nie. W tym czasie, na początku lat 90. ubiegłego wieku, ruszyła cała lawina prozesów przeciwko Billowi Gatesowi. Podejrzewam, że jego prawnicy poinformowali go o tym w tamtym czasie: Musisz koniecznie popracować nad swoim wizerunkiem publicznym. Z tego powodu Bill Gates przejął w 1994 r. fundację swojego ojca. Była to Fundacja Gatesa z epoki Williamsa. Niestety, nie do końca się to udało. Jego wizerunek publiczny nie uległ poprawie, ale cztery lata później wykonał bardzo sprytny ruch figurą szachową. Następnie zmienił nazwę tej fundacji na Bill & Melinda Gates Foundation (Melinda to jego żona). Od tej pory na wszystkie interview wysyłał najpierw swoją żonę. Następnie stanęła przed kamerą i zawsze przedstawiała go jako kochającego męża, dobrego ojca i filantropa, który chciałby dać coś światu z tego, co sam zarobił. To rzeczywiście zadziałało. Tak więc od 2000 r. zawarto ugodę pozasądową, wycofano wszystkie zarzuty przeciwko niemu i wtedy naprawdę zaczął się rozwijać. Nie zaangażował się jednak w działalność firmy Mikrosoft, ale zaangażował się w Fundacji Billa i Melindy Gatesów. I zrobił ją w stylu funduszu hedgingowego. Następnie zastosował w tej fundacji wszystkie bardzo podejrzane metody biznesowe. Na początku współpracował bardzo sprytnie, ponieważ powiedział: chcę zrobić coś dla dobra ludzkości i postawił sobie za cel zaszczepienie dzieci w krajach trzeciego świata. Nikt jednak nie wiedział, że w tym samym czasie stał się jednym z największych udziałowców firm produkujących szczepionki i w ten sposób zarobił mnóstwo pieniędzy. Fundacja Billa i Melindy Gatesów z biegiem lat stawała się coraz potężniejsza. Ich majątek wynosi obecnie około 50 miliardów dolarów amerykańskich. Stały się one coraz potężniejsze i zakładały inne organizacje. Teraz robi się naprawdę ciekawie: na przykład w 2000 r. założyli oni GAVI, Globalny Sojusz na rzecz Szczepień i Immunizacji (Global Alliance for Vaccination and Immunisation). Tego nie zrobili bez ukrytych motywów. Mają teraz oficjalną organizację, którą powołali do życia - wraz z WEF - organizacja ta została założona w Davos. Jednak organizacja ta zawsze była przedstawiana opinii publicznej jako samodzielna organizacja, choć w tle największymi darczyńcami była zawsze Fundacja Billa i Melindy Gatesów. Jeszcze ciekawsze jest to, że w 2017 roku GAVI, wraz z Microsoftem i kilkoma innymi firmami, założyli ID2020, czyli Digital Identity Alliance. I to jest właśnie marzenie wszystkich korporacji cyfrowych - dać każdemu człowiekowi na świecie jego własną cyfrową tożsamość. Za nimi stoją także GAVI i Microsoft, a więc Bill Gates oraz Fundacja Billa i Melindy Gatesów. Interesujące jest to, że jeśli spojrzeć na GAVI, która jest organizacją medyczną, można by pomyśleć, że szef GAVI jest prawdopodobnie lekarzem. Wręcz przeciwnie - szefem GAVI jest nie kto inny jak Juan Manuel Barroso, były szef Komisji Europejskiej, ale także kolega Billa Gatesa i Angeli Merkel z kadry WEF. A tak na marginesie, ten człowiek od 2016 roku jest również doradcą Goldmana Sachsa. Głównym udziałowcem Goldmana Sachsa jest nie kto inny jak BlackRock - tak więc koło znów się zamyka. Ludzie ci założyli wiele własnych mniejszych organizacji i są bardzo potężni finansowo i oczywiście mają też dostęp do niektórych istniejących organizacji, które sobie podporządkowali. Należy do nich na przykład Bank Rozrachunków Międzynarodowych, który ma siedzibę w Bazylei w Szwajcarii. Jest on uważany za bank centralny banków centralnych. Wszyscy szefowie banków centralnych spotykają się tam co dwa miesiące - wiemy już, że są oni uzależnieni od BlackRock. Nie wiem, czy BlackRock siedzi przy stole, ale nie podejmuje się żadnych decyzji, które byłyby sprzeczne z interesem BlackRock. Oczywiście, są też inne organizacje. Jest jeszcze Fundacja Clintonów. Trzeba po prostu pamiętać o podstawach: dlaczego w ogóle stworzono prawo fundacyjne? Jeśli przyjrzymy się bliżej Stanom Zjednoczonym - bo to tam znajdują się wszystkie duże fundacje - prawo dotyczące fundacji zostało wprowadzone w USA na początku XX wieku w trakcie wprowadzenia podatku dochodowego. Podatek dochodowy był nakładany na obywateli, a bogaci mogli go uniknąć, zakładając fundacje. Fundacje nie mają więc nic wspólnego z filantropią. Filantropia jest płaszczykiem, za którym kryje się ten model unikania podatków. Trzeba sobie o tym stale przypominać. Fundacje nie są organizacjami humanitarnymi, które chcą zrobić coś dobrego dla ludzkości; są to organizacje, które mają za zadanie zaoszczędzić swoim właścicielom jak najwięcej podatków. Interviewer: Z jednej strony są to więc oszczędności podatkowe. Ale, jak Pan to wyjaśnił, Bill Gates, poprzez swoją Fundację Billa i Melindy Gatesów, potrafił także bardzo skutecznie zadbać o to, by w tym samym czasie holdingi, w których ma udziały, na przykład w przemyśle farmaceutycznym, także otrzymywały sporo pieniędzy. Ernst Wolff: Tak, to dość niewiarygodne, bo Bill Gates wciąż przedstawia się jako wielki filantrop i chętnie pokazuje się na zdjęciach z na wpół zagłodzonymi afrykańskimi dziećmi. Jeśli jednak spojrzymy na to, gdzie inwestuje Fundacja Billa i Melindy Gatesów, to szczęka naprawdę opada. Inwestują w wielkie koncerny zbrojeniowe - są jednymi z głównych udziałowców Northrop czy Lockheed Martin i nie mają z tym żadnych problemów. Jednocześnie inwestują w wielkie koncerny spożywcze w USA, czy to Pepsi Cola, czy Coca-Cola - najwyraźniej zdrowie ludzi jest im całkowicie obojętne. Po prostu starają się wyciągnąć z rynków finansowych to, co mogą. A jeśli przyjrzeć się, kogo finansują, to ta bajka o zaangażowaniu humanitarnym pęka w ciągu kilku sekund. Interviewer: Panie Wolff, bardzo dziękuję za dobry kontekst, który nam pan pokazał, i dziękuję serdecznie za naszą dzisiejszą rozmowę. Ernst Wolff: Bardzo dziękuję za zaproszenie. Interviewer: Życzę miłego dnia. Ernst Wolff: Także.

von hm.

Quellen/Links: -