Draagmoederschap – als kinderen handelswaar worden

23.05.2022 | www.kla.tv/22594

Draagmoederschap – als kinderen handelswaar worden Waar een oorlog woedt, komen vaak de afgronden van andere onethische “transacties” van het betreffende land aan het licht. Eén daarvan wordt beschreven door de freelancejournaliste en schrijfster Birgit Kelle in haar artikel van 24/3/ 2022 in paz.de. over draagmoederschap “Besteld en niet opgehaald”: “Honderden pasgeborenen wachten momenteel in de schuilkelders van voortplantingsklinieken in Oekraïne, zoals bij marktleider BioTexCom, om te worden opgehaald door hun besteller-'ouders',” aldus Kelle. Ze geeft een levendig verslag van waartoe het leidt als je kinderen begint te verhandelen als objecten. De klinieken, die deze lucratieve handel runnen met de wereldwijd onvervulde kinderwens en vaak van homoseksuele paren, doen een beroep op buitenlandse ambassades en politici om oplossingen te vinden voor de uitvoer van de kinderen uit het oorlogsgebied. Aangezien elke baby tussen de 50.000 en 70.000 euro kost, willen de contracten nagekomen worden, meldt ze. Van de ruim 70.000 euro die de bestellers in Oekraïne aan de klinieken betalen, krijgt de draagmoeder zelf ongeveer 10.000 euro. Met normaal werk zou ze gemiddeld slechts zo'n 300 euro per maand verdienen. Ze verdient dus bijna drie jaar salarissen met één geboorte, wat voor veel kraamvrouwen een fortuin is. Zij betalen mogelijks niet alleen met de uitbuiting van hun lichaam, maar misschien ook met hun leven, waarschuwt Kelle. Draagmoeders die nog niet bevallen zijn, mogen het land niet verlaten, maar hebben vaak hun eigen gezin en kinderen. De klinieken geven bewust vrouwen met bevallingservaring een contract. Zij zijn contractueel verplicht zich tijdens de zwangerschap aan een gezonde voeding te houden en drugs en alcohol te vermijden. In de regel moeten draagmoeders bevallen via een keizersnede en mogen zij het kind geen borstvoeding geven, zodat er geen band met het kind wordt opgebouwd, legt Kelle uit. Het meest voor de hand liggende in deze noodsituatie, dat de kraamvrouwen zelf voor hun kinderen zorgen, is dus niet toegestaan. In plaats daarvan worden de baby's door vreemden met melkflessen opgevoed en slapen zij nu in plastic bedjes in bomschuilkelders. Zelfs in sommige krantenredacties wordt nu dramatisch geroepen: “Help de ouders om hun kinderen te halen!”. Maar deze ouders helpen zou juridisch gezien betekenen dat je hen helpt bij het plegen van een misdrijf. Hier werpt Kelle de vraag op of men werkelijk diegenen moet helpen die zich opzettelijk niets aantrekken van het rechtssysteem en van de ethische grenzen van hun land en in het buitenland doen wat in hun eigen land verboden is. Per slot van rekening doen 15.000 paren in Duitsland dit elk jaar. Ongeveer 6.000 daarvan in Oekraïne, dat intussen is gemuteerd tot een bloeiende goudmijn voor draagmoederschap in Europa. Het bedrijf BioTexCom alleen al spreekt van ongeveer 600 zwangere vrouwen. Elke dag worden er alleen al in dit bedrijf ongeveer drie kinderen geboren, zegt Kelle. “Zo toont de oorlog niet alleen de lelijke kant van de menselijke natuur, maar ook het lelijke gezicht van wat in onze breedtegraden onder de term 'draagmoederschap' wordt samengevat. Een bagatelliserend begrip, want hier wordt geen moeder geleend, maar wordt een vrouw letterlijk gedegradeerd tot louter een couveuse. Ze is uitdrukkelijk niet gewenst als moeder,” zegt Kelle bezorgd. “Draagmoederschap is mensenhandel”, waarschuwt zij. “Alles wat daarna komt, is bijkomende schade die ontstaat zodra je kinderen als objecten op de wereldmarkt gaat verhandelen. Het wordt beschouwd als een verworvenheid van de beschaving en als een wereldwijde afspraak dat orgaanhandel ethisch verwerpelijk en verboden is – ook om de zelfuitbuiting van arme mensen te voorkomen. Dus het kopen van een nier op de wereldmarkt is collectief veroordeeld. Het kopen van een heel kind daarentegen wordt door heteroseksuele en homoseksuele paren van beroemdheden, zelfs in de roddelpers, sterk opgeklopt als een moderne vorm van het stichten van een gezin”. Eén ding is zeker: de kinderen moeten geholpen worden. De “ouders” en klinieken daarentegen, die profiteren van de armoedecrisis van individuele vrouwen en gezinnen, moeten worden aangegeven en gestraft. Maar dat is niet genoeg! Kelle voorspelt ook niets goeds voor Duitsland, als de verkeerslichtregering haar gestelde doelen van “altruïstisch” of “niet-commercieel” draagmoederschap kan legaliseren en doorzetten. In Duitsland is draagmoederschap nog verboden. De embryo beschermingswet verhindert zowel eiceldonatie als embryodonatie en draagmoederschap. Maar de nadruk ligt, zoals Kelle zegt, op het “nog”. De bloemrijke theorie van het gestelde doel van de huidige regering is, dat er geen geld vloeit tussen de opdrachtgever en de draagmoeder, en dat het allemaal een daad van naastenliefde zou zijn voor wanhopige mensen die kinderen willen, en dus een goede daad. Het emotionele voorbeeld van de zus die het kind draagt voor haar zus of de moeder die het kind draagt voor haar zoon of dochter wordt vaak gebruikt, beschrijft Kelle. Dus het blijft in de familie, bij wijze van spreken. Maar de realiteit ziet er anders uit. De ervaring van andere landen toont aan: “De altruïstische variant is slechts de instapvariant en deuropener voor de commerciële markt.” Bovendien is de altruïstische variant niet echt niet-commercieel. De vruchtbaarheidsklinieken laten zich namelijk hier vorstelijk voor betalen. Volgens Kelle is de enige die hier het volledige gezondheidsrisico en het kind draagt, maar er absoluut niets voor terugkrijgt, de draagmoeder zelf. Maar dit heet modern en, volgens neo-feministische interpretatie, “zelfbepaald vrouwelijk voortplantingswerk”, wat een aanfluiting is voor elke vrouw! Moet voor dit voornemen van de verkeerslichtencoalitie niet snel en resoluut een stokje worden gestoken? Zal het ook tot de uitbuiting van de armen in ons land komen? Zich verrijken aan hun nood of de uitbuiting van het vrouwenlichaam idealiseren onder het mom van altruïsme; beide zijn gewoonweg onethisch en onmenselijk. Een strenge ethische commissie van de EU die geen einde maakt aan deze ontsporing van de kinderhandel, legitimeert haar.

van abu./avr.

Bronnen/Links: https://paz.de/artikel/bestellt-und-nicht-abgeholt-a6536.html
Dit kann u ook interesseren: Alena Buyx – Gezielt eingesetzte Marionette im Ethikrat? (Alena Buyx – doelgericht ingezette marionetten in de ethiekraad?) www.kla.tv/21517
(D) Soll Leihmutterschaft legalisiert werden? (Moet draagmoederschap worden gelegaliseerd?) www.kla.tv/11524
(D) Nach „Ehe für alle“ nun „Kinder für alle“? (mit aktueller Dokumentation zum Thema Leihmutterschaft) (Na „huwelijk voor iedereen“ nu ook „kinderen voor iedereen“?) (Met actuele documentatie over het thema draagmoederschap) www.kla.tv/14293
(D)