Veðskaði Covidpólitíkurinnar: „Embættislæknirinn“

30.03.2022 | www.kla.tv/22080

Eftirfarandi birtist efni frá OVALmedia. OVALmedia birtir margháttað rannsóknarefni í formi faglegra heimildamynda. Hér tjá sig innan heimildamyndaraðarinnar „Veðið“ þolendur „veðskaða“ (e.Collateral damage) af völdum kórónupólitíkurinnar. Hér sjáið þið þáttinn „Embættislæknirinn“ Til áminningar um stríð stjórnmálanna gegn veiru: Svo enginn geti sagt: „Þetta vissum við ekki!“ Dr. med, Friedrich Purner: „Ég er embættismaður. Og ég er það í raun heilshugar og af sannfæringu. Og ég er lýðræðissinni. Og ég tek fólkið alvarlega sem mér er trúað fyrir. Ég tel það mikilvægt. Og ég er ekki bara embættismaður, ég er líka læknir. Og sem læknir hef ég ákveðinn skilning á siðfræði og siðferði. Og ég vil aldrei þurfa að horfa á sjálfan mig í spegli og skammast mín fyrir að hafa þagað á ákveðnum tímapunkti. Ég vil það ekki. Þannig var ég heldur aldrei. Allt mitt líf hef ég alltaf reynt að nefna hluti sem fara úrskeiðis. Og ég sagði þetta einu sinni í viðtali og ég held að það hafi gert útslagið sem gerði það að verkum að ég var rekinn. Innihaldlega hljómaði þetta svona: „Ég mun alltaf segja það sem mér finnst, jafnvel þó það kosti mig ferilinn.“ Í sumar voru oft birt svona lítil viðtöl í svæðisblöðunum. Og þar sagði ég líka að ég væri ekki sammála því hvernig staðið væri t.d. að gagnasöfnun. Um sjúka, um þá látnu. Það hefur aldrei verið gert. Það hefur ekki verið neinn áhugi á því. Að safnað sé gildum og skipulögðum gögnum til að sjá nákvæmlega hverjir veikjast. Öll þessi umræða um: Það eru svo og svo margir Covid-sjúklingar á sjúkrahúsunum. Já - þessi fullyrðing er... ég held að hún sé ekki fölsuð, þetta er örugglega rétt - hún er bara ekki aðgreind. Því það skiptir mjög miklu máli hvort einhver þarf að fara á spítala vegna Covid sjúkdóms, jafnvel á gjörgæslu eða hvort hann þarf núna að fara á spítala vegna fótbrots og greinist jákvæður þar inni. En öllu er kastað saman í einn pott. Og í millitíðinni bjó ég til Twitter reikning og skrifaði athugasemdir við ýmislegt. Ég á enn þennan Twitter aðgang, með mínu rétta nafni, með innslagi sem sérfræðingur í læknisfræði og sem sóttvarnalæknir. En ég skrifaði líka: „Yfirmaður heilbrigðissvæðis“. Og einhver kom auga á það. Mér var síðan bent á þetta - helst hefðu þeir viljað að héldi ekki úti þessum Twitter reikningi. „Það geri ég ekki“ sagði ég því ég hef persónulegt frelsi til að gera þetta.“ En svo varð ég að fjarlægja „yfirmaður heilbrigðissvæðis“. Ég gerði það en ég hélt samt áfram að tjá mig og dreifa faglegu áliti mínu á Twitter. En ég hef aldrei miðlað atvinnutengdum leyniupplýsingum eða neinu slíku. Og svo eftir sumarfríið leitaði ríkisútvarpið í Bayern til mín og bað um viðtal. Ég velti því vel fyrir mér og sagðist að lokum vera til í það. Og það sem hafði verið svæðisbundið var komið út í fjölmiðlalandslagið. Og eftir þetta fyrsta stóra viðtal – nokkrar yfirlýsingar frá mér voru síðan fluttar í útvarpinu – voru þegar komin nokkur samtöl, ég ætti að halda mér aðeins til baka, ég ætti ekki að gera almenning óöruggan. Og mér hefur alltaf verið gefið smá vísbending um: „Jæja, vinsamlegast hugsaðu um ferilinn þinn." Svo kom dagblaðið Münchener Merkur aftur með beiðni um viðtal – og aftur varð ég við þeirri beiðni og tók næsta viðtal. Og í hvert skipti eftir stórt viðtal – ég veit ekki alveg hvernig ég á að orða þetta núna – reyndi einhver að ofan að grípa inn í, til yfirmanns míns, til bæjarstjórnarinnar, svo ég drægi mig aðeins til baka. En ég tók það samt alltaf fram að allt sem ég segði væri eingöngu faglegs eðlis. Ég var ekki að dæma stjórnmálin. Ég gerði ekki lítið úr neinni manneskju, ég mat það faglega, frá mínu faglega sjónarhorni. Og það var það sem ég vildi og það læt ég heldur ekki í dag taka frá mér. Þetta er mitt fag, þetta er mín sérgrein. Og ég vil fá að geta tjáð mig um þetta – líka í einkalífi. Og hverfisblöðin báðu mig svo aftur um viðtal og þannig hélt þetta áfram og á einhverjum tímapunkti kom til samtals sem var eingöngu faglegs eðlis þannig var því líka komið á framfæri útávið. Mér var boðið til viðkomandi stjórnvalda á þeim tíma. Ég má ekki segja neitt um innihald samtalsins en það var eingöngu faglegs eðlis. Og strax, eða stuttu seinna, eftir þetta samtal, fékk ég fyrst símtal og svo tiltölulega fljótt skriflega ábendingu um að ég yrði að yfirgefa heilbrigðisdeildina innan nokkurra daga. Ég yrði sendur til Heilbrigðisskrifstofu og matvælaeftirlits Bayern. Og þetta kostaði mig ferilinn. Maður þarf ekkert að fara í kringum heitan graut með það. Það er vissulega neikvætt og skilur mark sitt eftir. Maður verður að ímynda sér, maður hefur öðlast ákveðið orðspor með tímanum – ég er vel menntaður, virkilega vel menntaður. Ég hafði góða vinnu, ég var með frábært teymi, ég var með stöðu nálægt heimili, allt miklir kostir. Ég var yfirmaður, yfirmaður heilbrigðisdeildar. Og ég missti allt. Sem stendur get ég ekki séð neitt gott við þetta. Tiltölulega snemma var reynt að koma mér í hægri öfgahornið. Þetta var eitthvað þessháttar. Í upphafi var AfD einn af fyrstu flokkunum sem gáfu mér áheyrn. Og svo voru ansi margir sem reyndu að hafa samband við mig og leita eftir samtali og svo framvegis. Ég hafnaði þessu öllu því ég sagði alltaf: „Ég mun ekki láta misnota mig. Ekki af neinum flokki né heldur af einhverjum samtökum.“ Það var reynt að gera það. En samt var ég settur í þetta horn. Því að öllum líkindum kom hrósið frá röngu fólki. Og þetta er svona leið til að kasta rýrð á mann eins og við þekkjum frá öðrum tímum og frá öðrum löndum. Og yfir því var ég verulega skelkaður. Að þetta sé yfirhöfuð möglegt. Bara af því að maður segir eitthvað sem maður er faglega sannfærður um og ef nú einhver annar tekur þetta upp eða einhver flokkur tekur á móti því og endurtekur það og segir: „Hann hefur rétt fyrir sér!“, þá verður til svokölluð tengslasekt. Og það er hræðilegt. Og þetta er það sem hefur þaggað niður í mjög mörgu efasemdafólki. En engu að síður ber ég líka skyldur sem yfirmaður heilbrigðissviðs (eða hafði skyldur) og sem læknir. Og svo hef ég líka einkalíf. Og þar eru þrjú börn. Og ég hef alltaf reynt að kenna börnunum mínum að standa með sannfæringu sinni. Og að þau eigi aldrei að koma sér hjá hlutunum heldur standa upp og heima segi ég þeim það þegar þetta snýst um prívathluti. Þau eigi að standa upp og segja ef þau haldi að eitthvað sé að fara úrskeiðis. Svo ég gegni líka ákveðnu hlutverki sem fyrirmynd. Þannig að þetta eru nokkrir þættir. Það er upplýsing, það er lýðræði, það er skylda mín sem embættismaður að vera fordæmi e, líka í einkalífinu. Þannig að ég fékk mjög mikinn stuðning og ég var mjög hissa. Annars vegar skrifuðu margir læknar opið bréf til ráðuneytisins í Bayern og heilbrigðisráðuneytisins og sögðu: „Það getur ekki verið að lækni sé vikið frá störfum bara vegna þess að hann segir sína faglegu skoðun.“ Síðan voru nokkrar aðgerðir sem komu frá fólkinu sjálfu sem vildu núna styðja mig sem gladdi mig náttúrulega mjög mikið. Ég er með alls fimm þykkar Leitz möppur og fljótt ágiskað eru þar yfir þúsund tölvupóstar og bréf sem ég hef fengið frá almenningi en einnig frá sérfræðingum, læknum og þekktum vísindamönnum. Ég vil alls ekki nefna nöfnin núna en þetta er fólk sem er þekkt úr sjónvarpi og útvarpi og frá fjölmiðlum sem hafa staðfest mig í því að ég hafi ekki sagt neitt rangt faglega séð heldur sé í raun hægt að ræða þessa hluti sem ég nefni og um það snýst málið. Einfaldlega um skoðanafrelsi, um faglegt skoðanafrelsi. Það þarf að ræða gver hafi raunverulega rétt fyrir sér á endanum. En það ætti ekki að ganga svo langt jafnvel þótt þótt þú sért kannski einn með þína skoðun, þó að opinberlega sé það skoðun einnar manneskju þá getur verið að það sé ekki endilega skoðun einnar manneskju. En það lítur bara út fyrir að vera einstök skoðun. Því aðrir þora ekki. Því þegar á þessum tímapunkti var ljóst að hægt væri að reikna með ráðstöfunum hefðir þú slíka skoðun. Annað eins og höftin, þá sé ég enn í dag ekki að t.d. lokanir hafi í raun gert eitthvað gagn. Núna erum við komin í 2G (Þýska reglan um bata eða bólusetningu), sumsé að heilbrigt fólk er útilokað ef það er óbólusett eða hafi ekki fengið veiruna. Fyrir mig eru þetta óbærileg framganga og núna eru við farin að ræða hvort bólusetning eigi að vera skylda. Og það er farið með svo harkalegum hætti í þessa umræðu, þetta samtal, að það leiðir ekki bara til klofnings heldur er ég í raun og veru hræddur og áhyggjufullur um samfélagslegan frið í Þýskalandi. Ég óskaði mér þess að fólk yrði ekki lengur jaðarsett, já, að við mætum hvort öðru sem manneskjur. Fyrir Covid skipti það engu máli hvort einhver væri bólusettur eða ekki. Það gilti einu hvort einhver fór í próf eða ekki. Við fórum oft í gegnum hluti í heilbrigðisráðuneytinu, þannig að í vinnutæknilega séð hvort sem það var smitsjúkdómur eða ekki var alltaf unnið úr því. En man ekki til þess að heilbrigðir hafi í raun verið útilokaðir eða þá líka veiku fólki og ég óskaði mér ef ég gæti og fyrir það fórnaði ég í raun öllu aftur. Allt þýðir ef ég gæti snúið skrúfunni til baka þá myndi gjarnan vilja snúa til stöðunnar eins og hún var október/nóvember 2019.“ Eftir uppsögn sína gerir embættislæknirinn það sem hann hefur alltaf langað til. Hann er að skrifa bók um veika heilbrigðiskerfið. „Greining s-óttafaraldur“.

eftir ac

Heimildir/slóðir: OVALmedia: KOLLATERAL #5 - "Der Amtsarzt" https://www.youtube.com/watch?v=Qc5Kkzqz80U
www.oval.media
https://t.me/OVALmedia