Conflict in Oekraïne: “Het is een extreem gevaarlijke situatie” (Interview met Prof. Dr. Rainer Rothfuss)

Tekst uitzending
download

PDF (.pdf)

Word (.docx)

06.05.2017 | www.kla.tv/10460

Er stond op 17 februari 2017 in de krantenkoppen van de Duitse toonaangevende media: “Trump en Oekraïne in de focus van de veiligheidsconferentie van München”. Op de veiligheidsconferentie van München van 17-19 februari 2017 ontmoetten ongeveer 30 staats- en regeringshoofden elkaar, evenals 80 ministers van buitenlandse zaken en defensie. Er wordt nog maar sporadisch bericht over de burgeroorlog in het oosten van Oekraïne en toch was het één van de grote vragen op de veiligheidsconferentie dit jaar in München: Hoe zal het conflict in Oekraïne verder gaan? Zoals ontnuchterend werd becommentarieerd in de gevestigde media zijn er op de topconferentie geen bruikbare aanzetten voor een oplossing gegeven. Eén van de grote onbekenden is de Amerikaanse president Donald J. Trump. Terwijl de Oekraïense president Petro Porosjenko bevreesd is voor een toenadering van Amerika met Rusland onder Trump, eiste Trump van Rusland, voorafgaand aan de conferentie, het schiereiland Krim terug te geven aan Oekraïne – echter zonder resultaat. Hoe is het gedrag van Trump nu te beoordelen: zoekt hij toenadering tot Rusland of niet, en zal zijn politiek leiden tot een stabilisering in het conflict in Oekraïne? Iemand die zich al geruime tijd bezighoudt met de situatie in Oekraïne en licht kan brengen in de verwarde situatie, is de Duitse professor Dr. Rainer Rothfuss. Hij doceerde politieke geografie aan de universiteit van Heidelberg. Een zwaartepunt daarbij was het geografische conflictonderzoek. Dr. Rothfuss is ook mede initiatiefnemer van de “vredestocht Berlijn-Moskou”, waarover kla.tv in meerdere uitzendingen berichtte [www.kla.tv/8742; www.kla.tv/8791; www.kla.tv/8864 (Duits)]. In aansluiting op een voordracht die Dr. Rothfuss hield op 6 maart 2017 in Bautzen over het thema “Vrede met Rusland”, gaf hij bij kla.tv een verhelderend interview. Dr. Rainer Rothfuss tekent een contour bij de actuele situatie in Oekraïne en waarom het in januari van dit jaar weer tot meerdere onrusten en conflicten kwam aldaar. Hij verklaart het conflict in Oekraïne in zijn geopolitieke samenhangen: het ligt bij dat conflict voor de hand dat het gaat om een geopolitiek schaakbord, waarop twee grote spelers, namelijk Rusland en Amerika respectievelijk de NAVO – tegenover elkaar staan. Bovendien sprak Dr. Rothfuss er uitvoerig over, van welke factoren een escalatie tot oorlog afhangt: niet alleen van berekenbare factoren, zoals: welke statements leggen officiële regeringen af? Gemeentelijke diensten kunnen namelijk ook actief worden, door “valse vlag”- aanvallen te starten, dus gecamoufleerde aanvallen die telkens de tegenpartij in de schoenen worden geschoven. Deze kunnen dan ook nog overdreven worden door de media. Niemand heeft het in de hand, het is een extreem gevaarlijke situatie die men onvoldoende kan controleren, aldus Rothfuss. Hij spreekt er ook over hoe de “toenadering” tot Rusland (door president Trump) en zijn eis over het teruggeven van de Krim, kan worden beoordeeld. Ten slotte geeft hij antwoord op de vraag, in hoeverre vredesmarsen of vredesinspanningen in Oekraïne of in Donbass uitwerking hebben op politieke machten zoals Amerika en de NAVO. Als wij, als burgers, niets doen, dan gebeurt er ook niets, aldus Dr. Rainer Rothfuss. U kunt nu het interview met Kla.tv bekijken. Verspreidt U het ook! Hartelijk dank! Tekst interview: (Kla.tv:) Na deze informatieve voordracht over het thema:Vrede met Rusland, wilden wij u nu nog een paar vragen stellen over de actuele situatie in Oekraïne. Kunt u ons kort een schets geven waarom het in januari van dit jaar weer tot onrusten en conflicten kwam in Oekraïne? In december van het afgelopen jaar was er immers een wapenstilstandverdrag. Hoe komen dan weer deze onrusten? (Prof. Dr. Rothfuss:) Ja, ik denk dat de situatie in Oekraïne heel, heel gespannen is. We hebben nu juist de wintermaanden, en die zijn voor de bevolking bijzonder moeilijk. De totale situatie in Oekraïne is dat de kracht van hun economie verder is teruggegaan sinds de door het westen krachtig ondersteunde regerings-wissel. Het was immers een staatsgreep die daar heeft plaatsgevonden. En Porosjenko heeft het niet gered om met de hulp van de EU de economische kracht van Oekraïne te vergroten, de bevolking tevreden te stellen en de reële lonen te verhogen. Zij zijn achteruit gegaan, dat wil zeggen: de ontevredenheid van de bevolking is groot. Daarom moet de regering haar politieke maatregelen verantwoorden voor een steeds meer ontevreden bevolking. En daar is de vijand van buitenaf, zeker in de geschiedenis, al een beproefd middel geweest om de bevolking in het diepste wezen samen te houden. Ik denk dat de tijd dringt, want het experiment van de Oekraïne-politiek van de afgelopen jaren, wordt binnenkort beslist. En dat is een heel gevaarlijke situatie, omdat nu de agressie heel sterk kan toenemen. Het kan daarom ook echt tot een openlijk conflict komen. Wat mij heel bedenkelijk stemt, is dat John McCain en Graham Lindsay nu in Oekraïne waren en daar een heel agressieve toon hebben aangeslagen. Ze hebben gezegd: in 2017 willen wij de Russen een schop onder hun achterste geven en wij zullen ons ervoor inzetten dat onze regering dodelijke wapens levert aan het Oekraïense leger. De tonen worden dus scherper. Niet van de kant van de officiële regering van Trump, maar men ziet dat momenteel de druk om te handelen groter schijnt te worden. Omdat men het voornemen niet tot een goed einde kan brengen omdat de algemene omstandigheden steeds moeilijker worden. Wij zien ook dat, in de gebieden van de separatisten, de noodtoestand voor de bevolking steeds groter wordt door de bombardementen, door het afsnijden van de financiële stroom, van pensioen-uitbetalingen en ook van andere voorzieningen.. De druk op de bevolking wordt groter alsook de nood. En dat is een deel van de berekening, van het conflict, en ik hoop dat het heel snel tot een oplossing komt opdat het lijden van de bevolking, onder dit geopolitiek plaatsvervangend conflict, zo snel mogelijk kan worden beëindigd. (kla.tv:) Dus u schat dat, ondanks een algemeen gevaar tot escalatie, tot oorlog kan men zeggen, zeer hoog .... zodat het snel tot een conflict kan komen? (Prof. Dr. Rothfuss) De escalatie van een oorlog hangt niet alleen af van berekenbare factoren, dus van de statements die officiële regeringen afleggen. Gedeeltelijk zijn het geheime diensten die actief worden en die ook op ieder moment “valse vlag aanvallen” kunnen beginnen. Zij kunnen dus beginnen aanvallen en dat schuiven ze de andere kant in de schoenen. Dat kan de media passend opblazen, zodat de spelers onder dwang komen om te reageren. Dat wat gebeurt, hebben zij nooit helemaal in greep. Het neerstorten van de MH-17 was bijvoorbeeld iets waarvan men moest vrezen dat het tot een groot openlijk conflict zou komen. Als zoiets gebeurt, dan weet men nooit hoe de volgende dag er zal uitzien...juist in een situatie waar de druk zich toespitst en waar de nederlaag van bepaalde spelers bijna voor de hand lijkt te liggen. De druk langs de kant van de EU groeit ook, omdat men ziet dat Oekraïne een reuzeprobleem met corruptie heeft. Het akkoord van Minsk, die eisen worden door Oekraïne ook niet nagekomen. Weliswaar wordt officieel alleen Rusland beschuldigd, maar de ruggensteun achter de Oekraïense regering vermindert en de druk stijgt. Dat is dus een extreem gevaarlijke situatie die niemand kan controleren. (kla.tv:) Blijven wij eens bij de vraag wie daar achter zit, dus wie de oorlogsophitsers zijn en welke rol hebben de media, vooral in Duitsland. Actueel zeggen steeds mensen dat juist de media er als oorlogsophitsers achterstaan. Wat is uw mening? (Prof. Dr. Rothfuss:) Het ligt bij het conflict in Oekraïne voor de hand, dat het een geostrategisch slagveld is, waarop gewoon twee grote spelers tegenover elkaar staan. Het is het invloedgebeid van Rusland en van Amerika en de NAVO. En Oekraïne zou eigenlijk het ideale brugland zijn tussen Oost en West. Maar natuurlijk is het ook een geschilpunt waarom beiden staten in de clinch liggen. Het is dus heel duidelijk een geopolitiek plaatsvervangend conflict. Daarachter is het plan om het naar elkaar toegroeien te verhinderen van de Eurazische partner Rusland aan de ene kant, met China als partner van Rusland en aan de andere kant West - Europa. Dit is sinds meer dan 100 jaar een geostrategische aangelegenheid van Amerika. Dat werd bekend door de geostrategen met naam zoals George Friedman. Die heeft gezegd: "Het grootste belang van de Amerikaanse politiek is te verhinderen dat Duitsland en Rusland naar elkaar toe kunnen groeien. " En dit grensgebied Oekraïne speelt daar een heel belangrijke rol, evenals de Baltische landen. En Polen is tenslotte het Intermarium, wat Pilsudski als geostrateeg van Polen al heeft gedefinieerd. Dit gebied tussen de Oostzee en de Zwarte Zee moet worden gedestabiliseerd; het moet in ieder geval uit het invloedgebied van Rusland worden gelicht, zodat het naar elkaar toegroeien van mogelijke, eigenlijke partners in het Westen en het Oosten, dus Europese buren, zal worden verhinderd. Zo is het conflict in Oekraïne in het algemeen te verklaren. Voor details moet men dit nog verder uitdiepen. (kla.tv:) En gaan wij nog eens naar de actualiteit, met Trump als nieuwe Amerikaanse president. Er waren vóór zijn benoeming eigenlijk aanwijzingen van ontspanning tussen Washington en Moskou te zien. Maar de laatste weken spreekt men eerder over confrontatiepolitiek van Amerika, want Trump heeft immers gezegd, dat Rusland de Krim moet teruggeven, of dat de NAVO-landen de militaire uitgaven massaal moeten verhogen. Hoe past dat bij elkaar? (Prof. Dr. Rothfuss:) Dat zijn twee verschillende punten, die zich in ieder geval ook laten verklaren door de reële politiek. Als aan de ene kant de NAVO-landen in Europa hun militair budget verhogen - en daartoe worden ze ook opgeroepen - en ze aan de andere kant hun wapensystemen verminderen - zoals Amerika dat al deed, dan betekent dat, onuitgesproken, dat de wapenindustrie moet fusioneren. Bij zo'n 100 miljard Euro aan grotere militaire uitgaven worden dan de bestaande grote aanbieders bevoorrecht. Dat bedrag zou de meeruitgave zijn als iedere Europese staat met betrekking tot de uitgaven voor hun militaire budget zouden komen op 2% van het Bruto Inlands Product. Dat betekent dat dat een programma is om de economie te bevorderen. En van Trump kan men zeker zijn dat hij juist de bevordering van de economie van hun militaire industrie op het oog heeft. Hij wil arbeidsplaatsen scheppen en de militaire industrie is in Amerika extreem belangrijk. Sommigen zeggen dat 40% van de economische prestatie in Amerika direct of indirect afhangt van het militair industriële complex. Dat betekent, als er in Duitsland wordt gezegd dat 10% van de arbeidsplaatsen van de autosector afhangen en wij kunnen helaas geen wetten uitvaardigen die tegen de autosector zijn, hoeveel minder kan Trump dat in Amerika...., zolang hij tenminste geen alternatieve speelruimte heeft uitgewerkt door arbeidsplaatsen, die eventueel in Amerika kunnen worden teruggehaald uit Mexico, uit China. Amerika heeft een gigantisch tekort op de handelsbalans, zij staan met de rug tegen de muur, ook wat de schuldenlast aangaat. Dat wil zeggen dat de vergrote militaire uitgaven die Amerika heeft gepland voor het komende jaar - 54 miljard dollar extra - 10% meer, is te verklaren doordat de Amerikaanse economie met de rug tegen de muur staat, dat is zeker. Dat Trump naar Rusland op een verzoenende manier heeft gesproken, houd ik voor geloofwaardig; anders zou hij niet zo massaal worden aangevallen door de neo-haviken, een fractie die dwars boven de partijen staat, die tenslotte conflict met Rusland zoeken. Er is daar een breed gesloten, maar sterk front dat Trump en zijn team massaal aanvalt als zij zich uiten over de ontspanning van de betrekkingen met Rusland. Dat komt door de staf van adviseurs of door de ministerambten. Dat betekent dat er blijkbaar zo’n massaal belang achterzit, zo’n grote angst voor deze toenadering, dat Trump massaal wordt aanvallen. Hij moet daarop reageren; een president is geen alleenheerser, maar hij is pet slot van rekening de mediator in een heel complex krachtenveld. En als hij teveel krachten tegen zich samenbrengt, dan kost het hem zijn ambt of misschien zelfs zijn leven, zoals we ook kunnen opmaken uit de vroegere Amerikaanse geschiedenis met John F. Kennedy. En daarom is Trump ook te begrijpen als realistisch ingestelde politicus die zegt: " OK, nu moet ik tegen Rusland wat hardere tonen aanslaan." Wat hij daarvan uiteindelijk politiek zal omzetten met zijn eis dat de Krim terug aan Oekraïne moet worden gegeven, dat blijft af te wachten. Als hij daaraan zou vasthouden, dan zie ik weinig kans dat het werkelijk tot ontspanning met Rusland zou kunnen komen. Rusland, dat is mijn inschatting, zal de Krim definitief niet teruggeven. De belangen daar zijn te vitaal. Ook de bevolking van de Krim is ertegen en de cultureel historische wortels zijn ertegen. Ik geloof niet, dat dàt zal gebeuren. (kla.tv.:) De vraag is: "Wat kan men doen?" Vanuit de regeringen schijnen er geen ernstige pogingen tot vrede te zijn. Aanzet tot verandering gebeurt immers vooral vanuit het volk. U was bijvoorbeeld mede initiatiefnemer van de vredestocht van Berlijn naar Moskou, die afgelopen jaar heeft plaatsgevonden en ook dit jaar weer zal plaatshebben. Hebben vredestochten, vredesmarsen of vredesbijeenkomsten een uitwerking op de politieke machten, zoals bijvoorbeeld Amerika, de NAVO, Rusland, Oekraïne of Donbass? (Prof. Dr. Rothfuss:) Ja, zij hebben uitwerkingen. Belangrijk is echter, dat zich a) veel mensen aansluiten en b) natuurlijk ook andere machten zoals het mediabereik, Kla.tv, andere alternatieve zenders KernFm, Nuoviso, eingeschenkt-TV, die ons hebben begeleid op de vredestocht door er krachtig over te berichten. In Rusland hadden wij de positieve situatie dat ook de grote staatstelevisie en de privé zenders, die heel Rusland bestrijken, krachtige berichten hebben gegeven. Daardoor verkrijgt men een heel grote dynamiek. Men kan in ieder geval zeggen dat ook burgerinitiatieven, als zij een sterk netwerk vormen van krachten en een impact teweeg kunnen brengen op de macht van het ministerie van buitenlandse zaken zodat zij werkelijk invloed uitoefenen op hun ruimten om te handelen. Dus, we mogen echt de macht van de burgers, die een netwerk vormen en zich verenigen, niet onderschatten. We mogen natuurlijk ook niet naïef zijn en geloven dat daar dan snel de grote mainstream media aan boord komen en welwillend ons verlangen begeleiden en ondersteunen. Want het is een machtsstrijd waarin wij ons als burgers mee inschakelen. Het is wel zo dat als wij niets doen, er dan werkelijk ook niets gebeurt. Want onze regeringen zullen niets ondernemen; het maakt niet uit hoe positief de enquêtes uitvallen in de richting van“wij wensen als Duitsers ook een goede verstandhouding met de Russische bevolking”. Dat zullen zij niet opnemen omdat daar massale belangen tegenover staan. Dat wil zeggen: hier faalt systematisch de representatieve democratie en wij als burgers zijn gevraagd, onze eigen wegen en middelen te gebruiken om onze verlangens democratisch een directe stem te geven. (kla.tv.:) Ja, hartelijk dank. Wij wensen u nog het beste! (Prof. Dr. Rothfuss:) Hartelijk dank, dat wens ik u ook. Begeleidt u ons weer op de vredestocht van 23 juli tot 13 augustus 2017?

van dd

Bronnen/Links: www.srf.ch/news/international/trump-und-ukraine-im-fokus-der-muenchner-sicherheitskonferenz
www.srf.ch/news/international/vom-gipfeltreffen-bleibt-ratlosigkeit
www.youtube.com/watch?v=emvzaJw_k34
www.bautzenerbote.de/und-wieder-wird-vor-dem-russen-gewarnt/
https://webdrive.elaion.ch/ws-filmproduktion/02_KLAGEMAUER.TV/03_PRODUKTION/D0+1/20170306_RainerRBautzen_Interview/ROHEND