"Ondergang van geloofwaardige journalisme is choquerend"

Tekst uitzending
download

PDF (.pdf)

Word (.docx)

12.02.2017 | www.kla.tv/9949

Op 22 dec. 2016 verklaarde het Syrische leger dat voor de eerste keer na mei 2012, de grote Noord-Syrische stad Aleppo weer volledig onder controle stond van de regering. Dat wil zeggen dat het leger daarmee de veiligheid in Aleppo weer heeft hersteld. De strategisch belangrijke stad Aleppo behoorde tot de hevigst omstreden gebieden in de bijna zes jaar durende oorlog in Syrië. De westerse politici en toonaangevende media kozen vanaf het begin partij voor de kant van de zogenaamde opstandelingen of rebellen die nauwelijks te onderscheiden zijn van terroristische groeperingen. Hoe meer de bevrijding van Aleppo door het Syrische leger zich begon af te tekenen, des te meer werd het samen met haar bondgenoot Rusland, beschuldigd van oorlogsmisdaden tegen de burgerbevolking, en zelfs van bloedbaden. De westerse toonaangevende media beriepen zich daarbij steeds weer op twijfelachtige, niet controleerbare bronnen die dicht bij de rebellen aanleunen en niet op met name genoemde ooggetuigen ter plaatse. Kla.TV berichtte in meerdere uitzendingen hoe ooggetuigen die ter plaatse waren en spraken met mensen die erbij betrokken waren, tot een volledig andere voorstelling kwamen dan de massamedia: “Wat de toonaangevende media over Aleppo schrijven, is het volledige tegendeel van de werkelijkheid”. Er komen vandaag nog twee ooggetuigen bij die midden december 2016 – tijdens de bevrijding van de stad – in Aleppo verbleven. Andrew Ashdown is priester van de Anglicaanse kerk en bestudeert de betrekkingen tussen christenen en moslims in Syrië. Kijkt u eerst naar een video gepubliceerd op 21 dec. 2016, waarin hij na zijn terugkeer met de televisiezender RT sprak over zijn ervaringen. Vervolgens ziet u uittreksels uit het gedetailleerde verslag dat Andrew Ashdown publiceerde op zijn Facebook- pagina. Ashdown bericht daarin hoe hij op 14 december 2016 het registratiecentrum voor binnenlandse vluchtelingen (IDP) bezocht en met de vluchtelingen uit Oost-Aleppo sprak. Hij zei dat hij het bezoek met een taxi maakte, zonder begeleiding van de regering of het leger en zonder aankondiging vooraf. In de uitzending daarop ziet u uittreksels uit een interview dat de Britse journaliste Vanessa Beeley na haar terugkeer uit Aleppo op 15 december gaf aan de vroegere Amerikaanse afgevaardigde in het Huis van Afgevaardigden Ron Paul. Een Brits priester was zo gefrustreerd over de Westerse Aleppo berichtgeving dat hij persoonlijk naar Syrië is gereisd. Later sprak hij met RT over zijn ervaringen. Hier in Engeland en in Europa is de boodschap ten zeerste eenzijdig. We worden bijna enkel door bronnen van zogenaamde rebellen uit Oost-Aleppo ingelicht. Ik had de mogelijkheid onafhankelijk en op eigen kosten te zien of ik mensen vond die verhalen van de brutaliteit van de rebellen vertelden. West-Aleppo werd vanuit posities van de terroristen bijna dagelijks met raketten en bommen beschoten. Ik had het grote geluk dat ik gebieden in Oost-Aleppo kon bezoeken die pas de voorbije dagen waren bevrijd. En ook dat ik de opnamecentra voor de pas aangekomen vluchtelingen kon bezoeken. Ze vertelden vreselijke verhalen van wat ze beleefd hadden. Verhalen die datgene wat we hier horen tegenspreken. Veel verhalen van moord door de terroristen. Verkrachtingen, gevangennemingen en executies van mensen die op welke wijze dan ook steun aan de Syrische regering toonden. De Britse geestelijke Andrew Ashdown schreef op zijn Facebook pagina over zijn bezoek van 14 december 2016 aan het registratiecentrum voor binnenlandse vluchtelingen uit Oost-Aleppo: “Het centrum is goed georganiseerd. De Syrische Rode Halvemaan heeft tenten opgesteld waar informatie wordt aangeboden over alle voorzieningen van de sociale dienst en er is gratis medische verzorging. Voor noodgevallen zijn er ziekenauto’s ter beschikking om de patiënten naar een ziekenhuis te brengen. Er wordt kosteloos eten verdeeld door de Syrische Rode Halvemaan en het Syrische leger. We zagen een konvooi Russische vrachtauto’s dat hulpgoederen bracht. Er is op het terrein ook een Russisch veldhospitaal waarin onmiddellijke medische hulp wordt aangeboden. Er is onder de duizenden vluchtelingen een gevoel van opluchting waar te nemen. Iedereen wilde praten en we hebben enkelen geïnterviewd die pas gisteren of vandaag aankwamen. Ze vertelden allemaal hetzelfde. Ze zeiden dat ze in angst hadden geleefd. Ze berichtten dat de strijders iedereen vertelden dat het Syrische leger iedereen doodt die naar het westen vluchtte. Zijzelf hebben echter velen gedood die naar het westen probeerden te vluchten – mannen, vrouwen en kinderen. Een vrouw brak in tranen uit toen zij ons vertelde dat één van haar zonen een paar dagen geleden werd gedood door de rebellen en een ander werd gedeporteerd. Zij doodden ook iedereen die te kennen gaf dat hij de regering steunde. De vluchtelingen zeiden dat de “rebellen” hen hadden gezegd, dat alleen degenen die hen ondersteunen “echte Moslims” zijn en dat ieder ander een “ongelovige” is en de dood verdient. Er werd ons verteld dat zij heel weinig voedsel kregen: iedere hulp die hen bereikte, werd hen meestal geweigerd of tegen sterk opgedreven prijzen verkocht. De meeste vluchtelingen zeiden dat er één van hun familieleden was gedood door de rebellen. Zij spraken voortdurend over wijdverbreide moorden, folteringen, verkrachtingen en ontvoeringen door de rebellen. Als iemand zijn woning verliet, dan werd het eigendom en het bezit verbeurd verklaard of gestolen. Een oude man in een rolstoel die nu in het Russische veldhospitaal gratis behandeling kreeg, zei dat hij drie jaar lang géén behandeling kreeg hoewel hij erom vroeg. Hij zei: “God zij dank zijn wij vrij. Nu hebben we te eten. Nu kunnen wij ons leven leiden. God bescherme het Syrische leger.” Iedereen zei dat hij blij was ontkomen en vrij te zijn. Alle vluchtelingen waren zonder uitzondering van harte opgelucht en gelukkig vrij te zijn. Een vrouw zei: “In vergelijking met dat wat wij doormaakten, is dit hier de hemel.” Wij vroegen of het Syrische leger iemand slecht had behandeld. Niemand zei ja. Een vrouw zei: “Ze hielpen ons ontkomen en zij geven ons eten en hulp.” Daarom heb ik twee belangrijke vragen: 1. Op dit moment zijn het alleen de Syrische Rode Halvemaan, het Syrische leger en de Russen die humanitaire hulp verlenen aan de tienduizenden vluchtelingen uit Oost-Aleppo. Waarom biedt geen van de internationale organisaties hen nu hulp aan? 2. Hoe komt het dat terwijl wereldwijd vette koppen worden verspreid over de bloedbaden door het Syrische leger en er in Aleppo meerdere internationale media aanwezig zijn, geen enkele van hen het registratiecentrum bezoekt en zelf eens met de vluchtelingen spreekt? Wij waren daar de enigen. Hier zijn mensen die het hebben beleefd en er graag over zouden spreken, maar de media nemen niet bewijsbare beweringen van heel dubieuze bronnen aan als waarheid. De ineenstorting van elke vorm van geloofwaardige onderzoeksjournalistiek in deze globaal belangrijke samenhang is uiterst schokkend.”

van dd

Bronnen/Links: http://www.tagesschau.de/ausland/aleppo-705.html
https://propagandaschau.wordpress.com/2016/12/23/aleppo-die-wahrheit-die-sich-der-westen-weigert-zu-berichten/
https://deutsch.rt.com/der-nahe-osten/44549-andrew-ashdown-uber-aleppo-sie/
https://www.youtube.com/watch?v=sYFi15q_TmM