นักการเมืองต้องรับผิดชอบ – สัมภาษณ์สเตฟานี โซมาคาเอวา

24.04.2025 | www.kla.tv/37405

[Kla.TV:] วันนี้เราพูดคุยกับนักเคลื่อนไหวทางการเมืองที่ประสบความสำเร็จอย่างมากในเยอรมนี อาจกล่าวได้ว่าเธอสร้างแรงบันดาลใจให้กับผู้คน นั่นคือการออกมาเดินขบวนบนท้องถนน นอกจากนี้ เธอยังเป็นนักประพันธ์และนักธุรกิจอีกด้วย เธอเกิดที่เมืองแฟรงก์เฟิร์ตอัมไมน์ [https://stephanie-tsomakaeva.de/] และเคยอาศัยอยู่ในรัสเซียเป็นเวลา 22 ปี แต่กลับมาเยอรมนีจากที่นั่นในปี 2014 ด้วยเหตุผลทางการเมือง เธอเป็นผู้จัดงานร่วมในการชุมนุมทั่วประเทศของกลุ่มพันธมิตร "Germany Stands Up" หนึ่งในข้อเรียกร้องซ้ำแล้วซ้ำเล่าของเธอที่นั่นก็คือความรับผิดชอบของนักการเมือง ซึ่งเราจะมาพูดถึงเรื่องนี้กันในวันนี้ ยินดีต้อนรับ สเตฟานี ซอมาคาเอวา [สเตฟานี ซอมาคาเอวา:] สวัสดี ดีใจที่ได้มาที่นี่ ขอบคุณ [Kla.TV:] ใช่ เรายินดีมาก ก่อนอื่นเลย ในแง่ทั่วไป ในชีวิตประจำวันการทำงาน พนักงานมักจะต้องรับผิดชอบต่อความเสียหายที่ตนก่อขึ้น นักการเมืองได้รับเอกสิทธิ์ทางการเมือง นั่นหมายความว่านักการเมืองไม่ต้องรับผิดต่อความผิดและความเสียหายใดๆ เลยใช่หรือไม่? [Stephanie Tsomakaeva:] ใช่แล้ว ปัญหาคือโดยทั่วไปแล้วไม่มีกฎหมายใดที่ควบคุมสิ่งที่เราอยากให้พวกเขาต้องรับผิด นั่นคือการตัดสินใจทางการเมือง เอกสิทธิ์จะปกป้องไม่ให้การตัดสินใจนั้นถูกเพิกถอนไปโดยไม่จำเป็นเท่านั้น นี่คือเรื่องเล่าทางประวัติศาสตร์ที่พัฒนาขึ้นในช่วงกลางศตวรรษที่ 19 เพื่อปกป้องฝ่ายนิติบัญญัติจากฝ่ายบริหาร กล่าวโดยย่อก็คือ เพื่อที่กษัตริย์จะไม่สามารถนำสมาชิกรัฐสภาไป จำคุกพวกเขาชั่วครู่ แล้วปล่อยตัวพวกเขาอีกครั้งเมื่อการลงคะแนนเสียงสิ้นสุดลง และเรื่องนี้ยังคงใช้ได้ในปัจจุบัน นอกจากนี้ยังสมเหตุสมผลอย่างยิ่งที่ตำรวจไม่สามารถนำสมาชิกรัฐสภาจากพรรค AfD เพียงไม่กี่คนไปสอบปากคำชั่วครู่ แล้วการลงคะแนนเสียงก็สิ้นสุดลง และนั่นคือจุดจบ ดังนั้น แน่นอนว่าเราไม่ต้องการแบบนั้นในปัจจุบันเช่นกัน ในแง่นั้น เอกสิทธิ์เป็นเรื่องเล่าที่สมเหตุสมผลมาก ปัญหาเดียวคือ อย่างที่ฉันได้กล่าวไปแล้วว่า หน่วยงานบังคับใช้กฎหมายที่เราต้องการไม่มีกฎหมายใดๆ ที่จะควบคุมกฎหมายเหล่านี้ในปัจจุบัน และเราต้องนำกฎหมายเหล่านี้มาใช้ [Kla.TV:] ใช่ นั่นหมายความว่ากฎหมายเหล่านี้ยังคงมีผลบังคับใช้ในช่วงเปลี่ยนผ่านจากระบอบราชาธิปไตยไปสู่ระบอบประชาธิปไตย หรือที่เรียกกันว่า กฎหมายเหล่านี้มีไว้เพื่อปกป้องนักการเมืองจากการถูกจับกุม [Stephanie Tsomakaeva:] ถูกต้อง [Kla.TV:] อีกคำหนึ่ง คุณเขียนหนังสือเกี่ยวกับความรับผิดของนักการเมือง ตั้งแต่นั้นมา เรื่องนี้ก็ได้รับการประชาสัมพันธ์มากขึ้นเรื่อยๆ คุณยังเขียนเกี่ยวกับการชดใช้ค่าเสียหายทางการเมืองด้วย นั่นเป็นคำที่หลายคนไม่คุ้นเคย คุณอธิบายได้ไหม [Stephanie Tsomakaeva:] ใช่แล้ว นั่นเป็นข้อที่สอง นั่นคือเสรีภาพในการแสดงความคิดเห็นของสมาชิกรัฐสภา สมาชิกรัฐสภาสามารถพูดอะไรก็ได้ตามต้องการและไม่ถูกดำเนินคดี เราคุ้นเคยกับเรื่องนี้ดี ฝ่ายค้านหลายคนเตรียมเสื้อคลุมอาบน้ำไว้แล้วในกรณีที่พวกเขาดูหมิ่นรัฐมนตรีคนใดคนหนึ่งหรืออะไรทำนองนั้น เนื่องจากพวกเขาแสดงความคิดเห็นแล้ว พวกเขาจึงต้องคาดหวังว่าจะถูกดำเนินคดี สมาชิกรัฐสภาสามารถทำเช่นนั้นในรัฐสภาได้ พวกเขาได้รับอนุญาตให้ดูหมิ่นกันเองเมื่อมีข้อสงสัย พวกเขาได้รับอนุญาตให้ตำหนิกันเอง มีเพียงกฎระเบียบขั้นตอนของรัฐสภาเท่านั้นที่ควบคุมว่าการกระทำดังกล่าวถือเป็นการตำหนิหรือไม่ ตัวอย่างที่รู้จักกันดีคือ ลาร์ส ฮุนนิช ซึ่งในรัฐสภาแห่งรัฐบรันเดินบวร์กหลังจากคณะกรรมการสอบสวนโคโรนา เรียกผู้กระทำความผิดคนอื่นๆ ว่าเป็นผู้กระทำความผิด หากเราทำอย่างนั้นในฐานะพลเมือง เราอาจถูกแจ้งความในเรื่องนี้ ด้วยสิทธิในการชดเชย [= สิทธิคุ้มกันจากความรับผิดชอบ หมายถึงการยกเว้นจากการดำเนินคดีอาญาหรือวินัย] ในฐานะสมาชิกรัฐสภา เขาได้รับการคุ้มครองไม่ให้ถูกแจ้งความในข้อหาหมิ่นประมาท ดังนั้น จริงๆ แล้ว เรื่องนี้เกิดขึ้นในช่วงเวลาเดียวกัน เป็นเรื่องที่สมเหตุสมผลมาก ปัญหาเดียวคือ เหนือสิ่งอื่นใด เอกสิทธิ์คุ้มครองสามารถถูกยกเลิกได้เสมอสำหรับการดำเนินคดีอาญา แน่นอนว่าเพื่อให้สิ่งนั้นเกิดขึ้น ต้องมีย่อหน้าใดย่อหน้าหนึ่งในกฎหมายที่ระบุว่าบางสิ่งมีโทษ เช่น การสิ้นเปลืองภาษีเป็นสิ่งที่มีโทษ แต่เราไม่มีสิ่งนั้น มันไม่มีอยู่จริง [Kla.TV:] ดังนั้น การหลีกเลี่ยงภาษีเป็นสิ่งที่มีโทษ แต่การสิ้นเปลืองภาษีไม่ใช่ [Stephanie Tsomakaeva:] ถูกต้อง และนั่นคือเหตุผลว่าทำไมแม้ว่าเอกสิทธิ์คุ้มครองจะถูกยกเลิก แต่ก็ไม่มีอะไรที่พวกเขาสามารถถูกลงโทษได้ [Kla.TV:] ในความคิดของคุณ จำเป็นต้องมีรายการอาชญากรรมที่ห้ามนักการเมืองกระทำหรือไม่ [Stephanie Tsomakaeva:] ใช่แล้ว ฉันคิดว่าจะสมเหตุสมผลที่สุดหากเราแนะนำสามย่อหน้า และนั่นคือย่อหน้าแรกที่เราเพิ่งพูดถึง – การสิ้นเปลืองภาษี นั่นคือสิ่งที่เรียกว่าการยักยอกงบประมาณ ผมจะขยายวรรค 266 ซึ่งเป็นวรรคเกี่ยวกับการยักยอกทรัพย์แบบคลาสสิก ให้รวมถึงการละเมิดงบประมาณด้วย และ Andreas Scheuer เป็นตัวอย่างที่ดีในเรื่องนี้ เขาอนุมัติงบประมาณสองพันล้านเหรียญสหรัฐ เข้าใจถูกต้อง – ลงนามสัญญาสามพันล้านเหรียญสหรัฐ นั่นจะเป็นเรื่องราวการยักยอกทรัพย์แบบคลาสสิก ประเด็นที่สอง ซึ่งสำคัญมากเช่นกัน คือการบังคับใช้กฎหมาย หนึ่งในภารกิจหลักของรัฐคือการทำให้แน่ใจว่าฝ่ายบริหารจะบังคับใช้สิ่งที่สมาชิกรัฐสภาตัดสินใจในภายหลัง ซึ่งหมายความว่าความล้มเหลวในการดำเนินคดีอาญาก็ควรได้รับโทษเช่นกัน ดังนั้น หากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกระทรวงมหาดไทยไม่รับรองว่ากฎหมายได้รับการปฏิบัติตาม ดังนั้นเขาจึงควรต้องรับผิดชอบต่อผลที่ตามมา และควรเป็นความผิดทางอาญา ฉันขอเสนอให้ใช้มาตรา 138 ของประมวลกฎหมายอาญาเพื่อให้การไม่ดำเนินคดีอาญามีโทษ [Kla.TV:] และประเด็นที่สาม? [Stephanie Tsomakaeva:] ประเด็นที่สามคือการจำกัดสิทธิพื้นฐาน เพราะ "การจำกัดสิทธิพื้นฐาน" ก็คือ "การจำกัดเสรีภาพส่วนบุคคล" นั่นเอง และนั่นก็ควรได้รับโทษเช่นกัน [Kla.TV:] แล้วความสามารถในการบังคับใช้ล่ะ? ฉันหมายถึง คุณสามารถออกกฎหมายเกี่ยวกับอะไรก็ได้ หากคุณไม่เรียกร้องและติดตามในภายหลัง มันก็ไร้ค่าอีกแล้ว [Stephanie Tsomakaeva:] ใช่แล้ว นั่นคือปัญหาที่แท้จริง การไม่ดำเนินคดีอาญา และแน่นอนว่าสำหรับนักการเมืองแล้ว เรามีสถานการณ์พิเศษ เพราะในปัจจุบันอัยการต้องอยู่ภายใต้คำสั่งของรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย รัฐมนตรีว่าการกระทรวงยุติธรรม (ขออภัย) รัฐมนตรีว่าการกระทรวงยุติธรรมมีหน้าที่แบบผสมผสาน เขาเป็นสมาชิกรัฐสภา บริหาร และตุลาการ ดังนั้นในเยอรมนีจึงไม่มีการแบ่งแยกอำนาจ และนั่นคือจุดที่เราควรเริ่มต้นจริงๆ เราจำเป็นต้องมีเขตอำนาจศาลของเราเอง ฉันอยากจะสนับสนุนให้ศาลของเรารับผิดชอบนักการเมือง ในการปกครองตนเอง ซึ่งเราเลือกผู้พิพากษาเอง ไม่จำเป็นต้องมีหลายคน เพราะไม่มีเลย เรากำลังพูดถึงอะไรอยู่? อาจมีคนได้รับผลกระทบมากที่สุดประมาณ 200,000 คน ดังนั้น หัวหน้าหน่วยงานทั้งหมด รัฐบาลทุกแห่ง และบางทีอาจรวมถึงนายกเทศมนตรีด้วย ในระดับเทศบาล พวกเขาต้องรับผิดชอบในระดับค่อนข้างมาก ซึ่งแตกต่างกันเล็กน้อย แต่ตัวแทนทั้งหมดเหล่านี้ไม่ใช่คนจำนวนมาก นั่นหมายความว่าหากมีศาลเล็กๆ ที่เราในฐานะพลเมืองได้รับเลือกโดยตรง ซึ่งปกครองตัวเอง เราก็มีโอกาสที่จะบังคับใช้กับอัยการของเราเองซึ่งไม่ต้องอยู่ภายใต้คำสั่ง [Kla.TV:] ขอเจาะจงหน่อย: คุณจะเสนอศาลดังกล่าวได้อย่างไร [Stephanie Tsomakaeva:] ใช่แล้ว ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย แต่ก็สามารถทำได้ผ่านการลงประชามติ โดยแก้ไขรัฐธรรมนูญของรัฐ ดังนั้น เราจึงไม่สามารถเสนอศาลดังกล่าวในระดับรัฐบาลกลางได้ทันที แต่เราสามารถเสนอในระดับรัฐได้ จะต้องดำเนินการ 16 ครั้งใน 16 รัฐ แต่ก็ได้ผล [Kla.TV:] ใช่แล้ว มาทำต่ออีกขั้นหนึ่ง ในการชุมนุม มักมีเรื่องตลกเกี่ยวกับนักการเมืองแพร่สะพัด เช่น "ใครก็ตามที่เชื่อว่าตัวแทนที่ได้รับเลือกเป็นตัวแทนของประชาชน ย่อมเชื่อว่าผีเสื้อมะนาวพับมะนาว" นั่นหมายความว่าคนทั่วไปรู้สึกว่าถูกนักการเมืองหลอก เราเห็นมันอีกครั้งในการเลือกตั้งครั้งล่าสุด คำมั่นสัญญาในการหาเสียงก่อนการเลือกตั้ง แต่การนำไปปฏิบัติจริงกลับขัดแย้งกันอย่างสิ้นเชิง การบริหารจัดการที่ผิดพลาดในทางการเมืองซึ่งตอนนี้เกือบจะกลายเป็นการทำลายล้างเกิดขึ้นได้อย่างไร? [Stephanie Tsomakaeva:] ก็เพราะว่าผู้คนยังคงเชื่อในความเชื่อโบราณที่ว่า "พวกนั้นอยู่ข้างบน พวกเราอยู่ข้างล่าง" พวกเขาหวังว่าหากมีคนอื่นขึ้นครองบัลลังก์ บางอย่างจะเปลี่ยนไปในทางใดทางหนึ่ง ปัญหาคือเราเชื่อในบัลลังก์ ดังนั้นบัลลังก์จึงเป็นปัญหา ฉันเชื่อว่าการเปลี่ยนแปลงที่กำลังเกิดขึ้นในขณะนี้จะไม่เพียงแต่เคลื่อนไปสู่การรวมอำนาจและรัฐที่รวมอำนาจมากขึ้นเท่านั้น แต่ยังเป็นการเคลื่อนไหวในทิศทางตรงกันข้ามด้วย นั่นคือสิ่งที่เรากำลังทำกับองค์กรที่กระจายอำนาจและการสร้างอำนาจให้ตนเอง ผู้มีอำนาจสามารถทำได้ในสิ่งที่พวกเขาต้องการเพราะเราปล่อยให้พวกเขาทำ เพราะเราไม่รับผิดชอบต่อพวกเขา เพราะเราไม่ได้ทำเอง เพราะเรานั่งบ่นอยู่บนโซฟา และทันทีที่เราละทิ้งความเชื่อโชคลางและควบคุมพวกเขาและทำให้พวกเขาต้องรับผิดชอบ และยังทำด้วยตัวเองเมื่อมีข้อสงสัย คิดเอง มีสิทธิ์พูด สิ่งนั้นจะเปลี่ยนไป [Kla.TV:] แต่ระหว่างที่เรียกว่าการระบาดของไวรัสโคโรนา ผู้คนจำนวนมากประสบกับสิ่งนี้ พวกเขาต้องการทำสิ่งต่าง ๆ แตกต่างออกไป แต่ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาก็ถูกตำรวจลากตัวไป บ้านของพวกเขาถูกค้น และถูกเพื่อนบ้านแจ้งความ มันไม่เป็นผล พวกเขาจึงคิดว่าพวกเขาควบคุมตัวเองได้และรู้สึกถึงความยากลำบาก [Stephanie Tsomakaeva:] ใช่ คนที่นำทางมักต้องเจอกับความยากลำบากที่สุด นั่นเป็นเรื่องจริง เราทุกคนเคยประสบกับสิ่งนี้มาแล้ว อย่างไรก็ตาม เป็นเรื่องจริงที่การเดินไกลในท้ายที่สุดก็กลายเป็นสิ่งที่ใช่ การฉีดวัคซีนบังคับ ซึ่งจะต้องมีผลบังคับใช้อย่างแน่นอนหากไม่ใช่เพราะการเดินเล่น ถูกยกเลิก ดังนั้นผู้คนบนท้องถนนจึงเป็นผู้พูดว่า ไม่ กับเรา เราจะไปที่อื่น เราจะไปเดินเล่นในตอนเย็น และเรากำลังแสดงให้คุณเห็นว่าในท้ายที่สุด คุณไม่มีตำรวจเพียงพอที่จะควบคุมพวกเราทุกคนได้ นั่นคือสิ่งที่นำไปสู่การที่ผู้แทนพูดในบางจุดว่า: ไม่ ตอนนี้ เราต้องตัดสินใจด้วยวิธีใดวิธีหนึ่งตามที่ประชาชนต้องการ หลักฐานที่ดีว่าในท้ายที่สุด เราแค่ต้องทำ เราต้องลุกจากโซฟา [Kla.TV:] ใช่ คุณคิดว่าจะหันหลังให้กับวงล้อแห่งประวัติศาสตร์เกี่ยวกับเอกสิทธิ์ทางการเมืองได้อย่างไร เพื่อนำความรับผิดชอบนี้มาสู่นักการเมืองจริงๆ หรือไม่ [Stephanie Tsomakaeva:]ใช่ ฉันไม่คิดว่าการหันหลังกลับจะช่วยเราได้อีกต่อไป แน่นอนว่าเราสามารถนำกฎหมายการยักยอกทรัพย์มาใช้ในวรรค 266 อีกครั้งสำหรับทุกคน ฉันเชื่อว่ากฎหมายนี้ได้รับการเปลี่ยนแปลงในปี 1997 ด้วยคำตัดสิน Bow Wave [= เป็นผลจากคำตัดสินของศาลยุติธรรมกลาง วรรคการละเมิดความไว้วางใจจึงถูกนำมาใช้น้อยลงในกรณีที่ละเมิดงบประมาณ] ตั้งแต่นั้นมา สถานการณ์ทางการเมืองก็แย่ลงอย่างมาก เราเคยมีความประทับใจว่าผู้คนลาออกเป็นครั้งคราว หรืออย่างน้อยก็ต้องรับผิดชอบในบางเรื่อง นั่นเป็นเพราะว่าหากคุณบริจาคเงินมากกว่า 50,000 มาร์ก คุณจะต้องติดคุกสามปี และนั่นก็ใช้ได้กับทุกคน นั่นคือเหตุการณ์กระเป๋าเดินทางกับโคลด้วย [= เรื่องอื้อฉาวการบริจาคของ CDU หรือเรื่องอื้อฉาวเกี่ยวกับเงินสีดำ หมายถึงการบริจาคที่ผิดกฎหมายของ CDU ในช่วงทศวรรษ 1980 และ 1990 ภายใต้การนำของเฮลมุต โคล นายกรัฐมนตรีในขณะนั้น ซึ่งถูกเปิดเผยในปี 1999] นั่นคือเหตุผลที่เรื่องนี้ถูกยกเลิก ไม่ว่าในกรณีใด ฉันคิดว่าคงจะสมเหตุสมผลมากกว่าหากเราปรับปรุงสิ่งต่างๆ ในอนาคตและแนะนำย่อหน้าที่เฉพาะเจาะจงอย่างแท้จริงสำหรับนักการเมือง เมื่อปีที่แล้ว เราได้นั่งคุยกับทนายความอีกสองคนเพื่อคิดว่าสิ่งนี้จะได้ผลจริงอย่างไร นั่นคือการร่างกฎหมาย เราสังเกตว่านักการเมืองใช้เสรีภาพมากมายเกือบทุกที่ในหลากหลายวิธี ดังนั้น เราจึงสรุปได้ว่าการใช้สิทธิยับยั้งของประชาชน [การยับยั้ง = สิทธิในการยื่นคำคัดค้าน ซึ่งสามารถเลื่อนหรือปิดกั้นการตัดสินใจทั้งหมดได้] น่าจะเป็นการดีกว่า นั่นคือการให้โอกาสประชาชนในการตัดสินใจว่าควรจะเสนอกฎหมายหรือไม่ผ่านการลงประชามติ และหากนักการเมืองเสนอกฎหมายนี้ขึ้นมาอยู่ดี ก็ให้ยอมรับผิดแล้วกำหนดกฎหมายตามที่เราต้องการ เพราะอย่างที่ฉันได้กล่าวไปแล้ว การเปลี่ยนแปลง การกลับทิศ ฉันคิดว่าเราอยู่ในจุดที่กฎหมายมีมากมายอยู่แล้วจนเราไม่สามารถหาทางออกได้ทุกที่อีกต่อไป บางทีในบางจุด AI อัจฉริยะอาจช่วยเราได้ แต่ในขณะนี้ มันเป็นเรื่องใหญ่โตมากจริงๆ ที่พวกเขาใช้เสรีภาพในรูปแบบต่างๆ อย่างชัดเจน เราต้องเปลี่ยนแปลงมากจนกลายเป็นกฎหมายฉบับสมบูรณ์อีกครั้ง [Kla.TV:] แล้วสุดท้ายแล้ว กฎหมายก็จะยิ่งเพิ่มมากขึ้นอีกหรือ [Stephanie Tsomakaeva:] ไม่เลย วิธีแก้ปัญหาทั้งหมดนี้คือการนำเสนอการคัดค้านจากประชาชน ซึ่งเราสามารถทำได้ผ่านการลงประชามติในระดับรัฐ โดยให้กฎหมายทั้งหมดที่ผ่านในรัฐสภามีระยะเวลาผ่อนผันสามเดือน และในช่วงสามเดือนนั้น ประชาชนสามารถมารวมตัวกันเพื่อลงคะแนนเสียงเกี่ยวกับกฎหมายนั้นได้ด้วยตนเอง และนั่นจะเป็นการคัดค้านจากประชาชน จากนั้นประชาชนจะตัดสินใจว่าจะใช่หรือไม่ จากนั้นพวกเขาจะมีอำนาจตัดสินใจขั้นสุดท้าย ซึ่งจะช่วยได้มาก และตลอดสามเดือนนั้น เราสามารถแนะนำความรับผิดชอบของนักการเมืองและกำหนดมันในแบบที่เราต้องการ และนักการเมืองคนใดก็ตามที่ตกลงที่จะพูดว่า "ไม่ เราจำเป็นต้องเปลี่ยนแปลงบางอย่างที่นี่อย่างเร่งด่วน เราไม่สามารถรอสามเดือนจนกว่าประชาชนจะตัดสินใจได้ เรากำลังดำเนินการอยู่ในขณะนี้" จากนั้นก็สามารถใช้มาตรา 138a และ 266a ซึ่งเป็นย่อหน้าที่เราต้องการได้ [Kla.TV:] ใครๆ ก็สามารถเริ่มการลงประชามติเกี่ยวกับการคัดค้านจากประชาชนได้หรือไม่ [Stephanie Tsomakaeva:] ใช่แล้ว แม้แต่บุคคลธรรมดาก็สามารถเริ่มได้ องค์กรต่างๆ ไม่สามารถทำเช่นนั้นได้ และนั่นหมายความว่าสำหรับการคัดค้านจากประชาชนที่เราต้องการบังคับใช้ทั่วทั้งประเทศ เราจะต้องมีคน 16 คนใน 16 รัฐของรัฐบาลกลาง ในอุดมคติ เรายังคงต้องการผู้แทนอยู่ เพื่อที่เราจะมีสองคนที่สามารถช่วยเหลือซึ่งกันและกันในฐานะตัวสำรอง ดังนั้น แน่นอนว่า ด้วยกลุ่มผู้สนับสนุนทั้งหมดใน 16 รัฐของรัฐบาลกลาง การลงประชามติ 16 ครั้ง และด้วยวิธีนี้ รัฐธรรมนูญจะเปลี่ยนแปลงไป เพื่อที่ในที่สุด เราจะได้อำนาจจากประชาชนในการตัดสินใจขั้นสุดท้าย คุณควรเรียนรู้คำๆ นี้ มันสำคัญจริงๆ ในที่สุด เมื่อเราดำเนินการแล้ว เราก็สามารถตัดสินใจในทุกประเด็น ในกฎหมายทั้งหมดที่นักการเมืองตัดสินใจในรัฐสภา ในกรณีที่มีข้อสงสัย ในการลงประชามติ นั่นอาจทำให้ทุกคนมารวมกันได้จริงๆ รวมถึงพรรคกรีนที่กลัวพรรค AfD หากเป็นเรื่องของอำนาจ และจากนั้นก็ออกกฎหมายที่พวกเขากลัว หรือสมาชิกพรรค AfD ที่กลัวว่าพรรคกรีนจะขึ้นสู่อำนาจและผ่านกฎหมายที่พวกเขาไม่ต้องการ จากนั้น พวกเขาสามารถรวบรวมประชาชนและจุดชนวนการคัดค้านจากประชาชน ดังนั้น พวกเขาจึงสามารถตัดสินใจว่าจะเห็นด้วยกับกฎหมายทุกฉบับอีกครั้ง และเราค่อนข้างมั่นใจว่าเราจะได้ร่วมงานกับคนจำนวนมากในลักษณะนี้ เพราะอย่างที่ฉันได้กล่าวไปแล้ว พรรคกรีนควรสนใจเรื่องนี้เช่นเดียวกับสมาชิกพรรค AfD หรือพรรคการเมืองอื่นๆ เรื่องนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับพรรคกรีนและพรรค AfD เลย เพียงแต่ว่า ในทุกกลุ่มการเมือง เป็นเรื่องที่น่าสนใจที่ในที่สุดแล้ว เราสามารถตัดสินใจเองได้ว่าเราต้องการสิ่งที่นักการเมืองตัดสินใจหรือไม่ และไม่ต้องตกอยู่ภายใต้การควบคุมของสิ่งที่เราประสบพบเจอในวิกฤตโควิด-19 เช่นกัน นั่นคือเรื่องราวทั้งหมด [Kla.TV:] แต่หากนักการเมืองได้แสดงเจตนารมณ์ที่จะพ้นผิดแล้ว พวกเขาจะยอมตกลงตามกฎหมายดังกล่าวหรือไม่ [Stefanie Tsomakaeva:] ไม่ เราบังคับใช้ได้ด้วยการลงประชามติเท่านั้น [Kla.TV:] และเป็นไปได้หรือไม่ในสถานการณ์ทางการเมืองปัจจุบันของเยอรมนี? [Stephanie Tsomakaeva:] ใช่ ในระดับรัฐ และหากนำไปใช้กับกฎหมายของรัฐ 16 ฉบับ โดยเฉพาะกฎหมาย Corona หากเราจำได้ มันไม่ใช่กฎหมายของรัฐบาลกลาง แต่เป็นกฎหมายของรัฐเสมอมา และเราสามารถป้องกันได้ [Kla.TV:] อีกปัจจัยหนึ่งที่เรายังไม่ได้พูดถึงคือกลุ่มล็อบบี้ที่มีอำนาจค่อนข้างมากจากอุตสาหกรรมและธุรกิจ ซึ่งมีอิทธิพลต่อการเมืองอย่างมาก ใช่ อาจกล่าวได้ว่าในที่สุดแล้ว พวกเขาก็มีเสียงในยุโรปและอเมริกาเช่นกัน อิทธิพลนี้จะถูกจำกัดได้อย่างไร? [Stephanie Tsomakaeva:] ใช่ อิทธิพลนี้คงไม่สามารถจำกัดได้เลย อีกฝ่ายไม่ได้หลับไหล และพวกเขาก็มีเงินและอำนาจมากมาย ในแง่นั้น คำถามคือ เราจะจัดการจัดระเบียบตัวเองควบคู่กันไปในรูปแบบทางเลือกอื่นๆ ได้อย่างไร เราจะช่วยให้โมเดลที่ดีกว่าเกิดขึ้นจริงได้อย่างไร เราจะมั่นใจได้อย่างไรว่าผู้คนสนใจ กระตือรือร้น และสนุกสนานกับการใช้ชีวิตที่แตกต่างไปจากเดิม ในการทำการเมืองที่แตกต่างไปจากเดิม และในการตัดสินใจที่แตกต่างไปจากเดิมมากขึ้น และเราก็อยู่ในกลุ่มคนส่วนใหญ่ ดังนั้น กลุ่มล็อบบี้ไม่กี่กลุ่ม กลุ่มที่มีอำนาจไม่กี่กลุ่ม กลุ่มที่มีเงินมากมาย พวกเขาต้องการเราไม่เพียงแต่เพื่อหาเงิน แต่ยังสนับสนุนการตัดสินใจของพวกเขาด้วย และแน่นอนว่าพวกเขามีเงินมากมาย แต่สุดท้ายแล้ว เราก็ต้องกำหนดทางเลือกอื่น เราต้องบอกว่าเราจะทำสิ่งต่างๆ ให้ดีขึ้นได้อย่างไร และต้องเป็นตัวอย่างด้วย และผู้ที่เป็นผู้นำ ใช่แล้ว มันมักจะยากสำหรับพวกเขา แต่โชคดีที่มีคนกล้าหาญที่ทำเช่นนั้น [Kla.tv:] ใช่แล้ว มันยอดเยี่ยมมากที่คุณทำสิ่งนี้กับองค์กรของคุณ แล้วผู้คนจะสนับสนุนจุดยืนของคุณได้อย่างไร และบุคคลที่สนใจสามารถติดต่อได้ที่ไหน [Stephanie Tsomakaeva:] ใช่แล้ว หนังสือเล่มนี้มีอยู่จริง ฉันจะดีใจมากหากมีคนซื้อและอ่านมัน หรือแม้แต่มอบให้กับนักการเมือง บางทีอาจซื้อแล้วส่งไปให้ผู้สมัครรับเลือกตั้งโดยตรงที่เพิ่งได้รับเลือกใหม่เพื่อให้พวกเขาได้อ่าน อาจเป็นไปได้ว่าในท้ายที่สุด ผู้แทนบางคนอาจพูดว่า นี่ดีมาก เราจะนำไปปฏิบัติ และตัดสาขาของตนเองออกไป พูดอีกอย่างก็คือ ยังมีคนที่รู้สึกว่าต้องรับผิดชอบด้วย ใช่ หรือเรามีโครงการหลายโครงการในขณะนี้ โครงการหลักโครงการหนึ่งคือ wabeo.de ซึ่งเป็นบริการติดตามการเลือกตั้งของเรา และนั่นทำให้เรามีอำนาจในการตรวจสอบสิ่งที่ฝ่ายบริหารกำลังทำอยู่ และที่จริงแล้ว ทุกอย่างในเรื่องนี้ ที่คุณจัดการกับการเมืองและตรวจสอบสิ่งที่ผู้แทนของเราทำนั้นสนับสนุนสิ่งที่เราทำ [Kla.TV:] ขอบคุณสำหรับการสัมภาษณ์ครั้งนี้ ขอบคุณมาก และขอให้โชคดีกับงานของคุณ [Stephanie Tsomakaeva:] เช่นเดียวกัน ขอบคุณมาก

from Stephan sl.

Sources/Links: -