12 Αβύσσους συλλογικής ευθύνης – Επείγουσα έκκληση για βοήθεια προς όλους! (από τον Ivo Sasek)

05.02.2025 | www.kla.tv/36503

συλλογική ευθύνη Όταν μιλάω για συλλογική ευθύνη σήμερα, το πρώτο πράγμα που μας προκαλεί ρίγη. Τα ανεξέλεγκτα αντανακλαστικά μας σηματοδοτούν αμέσως ότι δεν μπορεί πλέον να υπάρχει κάτι όπως συλλογική ευθύνη σήμερα. Ως φωτισμένη κοινωνία, έχουμε ξεπεράσει τις τραγωδίες του Μεσαίωνα! Οι πιο σύγχρονες σκέψεις θυμίζουν τότε τις τραγικές σκηνές συλλογικής ευθύνης υπό τον Εθνικοσοσιαλισμό στις δεκαετίες του 1930 και του 1940. Ή τη συλλογική ευθύνη που εφάρμοσε η ισραηλινή κυβέρνηση με τις συλλογικές της ποινές τη δεκαετία του 1980. Ή τις εκκαθαρίσεις πνευματικών στη Βόρεια Κορέα τη δεκαετία του 1950 υπό τον Κιμ Ιλ-Σουνγκ. Γιατί λοιπόν να φορτώνουμε το μυαλό μας με τη συλλογική ευθύνη; Ίσως είναι αλήθεια ότι με όλα τα μέτρα ασφαλείας κατά του νεοφασισμού, η "περίπτωση του Philipp Scheidemann" δεν θα μπορούσε να επαναληφθεί. Είναι αδιανόητο ότι η Γκεστάπο θα μπορούσε ποτέ ξανά να κινηθεί, όπως έκανε στις 13 Ιουλίου 1933, για να σύρει ή να εξαναγκάσει συγγενείς ενός κατηγορούμενου σε συλλογική ευθύνη. Αλλά, ρωτώ: Είσαι πραγματικά απολύτως βέβαιος ότι η «μοντέρνα κοινωνία» μας δεν έχει πλέον καμία σχέση με τη συλλογική ευθύνη; Ας οξύνουμε τώρα την άποψή σας ότι όλη η προηγούμενη συλλογική ευθύνη στην ανθρώπινη ιστορία δεν ήταν τίποτα σε σύγκριση με τη συλλογική ευθύνη που πρέπει να υπομείνουμε σήμερα σε καθημερινή βάση σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Και, περιέργως, χωρίς η πλειοψηφία των ανθρώπων να αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει. Αλλά πρώτα πρέπει να διευρύνω λίγο περισσότερο τη συνήθη άποψή σας, το οπτικό σας πεδίο, ώστε να μην συσχετίζετε μόνο αντανακλαστικά τον όρο συλλογική ευθύνη με σενάρια όπως ο Νοέμβριος του 1939. Η συλλογική ευθύνη δεν υπάρχει μόνο όταν η Γκεστάπο συλλαμβάνει ολόκληρη την οικογένεια του ομολογημένου δολοφόνου Έλσερ μετά από μια αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας, όπως αυτή του Αδόλφου Χίτλερ. Ή όπως την άνοιξη του 1945, όταν δώδεκα μέλη της οικογένειας του Στάουφενμπεργκ και μια ομάδα περίπου 100 κρατουμένων συγκεντρώθηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μπούχενβαλντ. Σήμερα απομακρυνόμαστε επίσης από κάθε συνειρμό με τον Ιούλιο του 2002, όταν το Ανώτατο Δικαστήριο του Ισραήλ έδωσε το πράσινο φως για την απαγωγή μελών οικογενειών υπόπτων για τρομοκρατία, προκειμένου να απελαθούν από τη Δυτική Όχθη στη Λωρίδα της Γάζας ως ανθρώπινες ασπίδες. Όχι, οι μεταμοντέρνες εκδοχές της συλλογικής ευθύνης για τις οποίες μιλάμε τώρα αφορούν την οικονομική μας ευθύνη για τα πάντα, από τα διαστρεβλωμένα και εγκληματικά συστήματα υγείας και οικονομίας μέχρι τα κακοποιημένα πληροφοριακά μας συστήματα. Αγκαλιάζουν την οικονομική μας ευθύνη για κάθε επιστημονική τρέλα, κάθε μυστική φύση και περιβαλλοντική τρομοκρατία. Και φυσικά περιλαμβάνουν επίσης κάθε άχρηστη γραφειοκρατία, κάθε πολιτιστική, ιδεολογική και γενικότερη εκπαιδευτική τρέλα. Ναι, είμαστε υπεύθυνοι και για αμέτρητες πολιτικά μεταμφιεσμένες δραστηριότητες μυστικών εταιρειών και μυστικών υπηρεσιών με τρισεκατομμύρια υποχρεωτικές εισφορές. Ταυτόχρονα, εξακολουθούμε να τροφοδοτούμε πιστά ολόκληρο το δικαστικό σύστημα το οποίο έχουν υπονομεύσει, παρά το γεγονός ότι έχει προ πολλού χρεοκοπήσει. Και να πώς μοιάζει η τρέχουσα συλλογική μας ευθύνη με λεπτομέρειες και κατά προσέγγιση αριθμούς - μόνο για να αναφέρουμε δώδεκα τομείς οικονομικών ευθυνών: 1. Παρόλο που τα κυρίαρχα ΜΜΕ - μου αρέσει να τα αποκαλώ πολεμοκάπηλα ΜΜΕ - μας λένε ψέματα και μας εξαπατούν μέρα με τη μέρα όσο δεν πάει άλλο, αναγκαζόμαστε να πληρώνουμε κάθε μήνα τα τέλη συλλογικής ευθύνης στις εταιρίες είσπραξης τηλεοπτικών τελών Γερμανίας (GEZ) και Ελβετίας (SERAFE). Σωστά; Στην Ελβετία, το ποσό αυτό ανέρχεται σε 1,37 δισ. ελβετικά φράγκα ετησίως σε τέλη συλλογικής ευθύνης προς το SERAFE. Στη Γερμανία, 8,5 δισεκατομμύρια ευρώ σε καταναγκαστικά τέλη GEZ κάθε χρόνο. 2 Έχοντας ήδη ρίξει φως σε άλλα προγράμματα στους πιο εγκληματικούς τρόπους με τους οποίους προέκυψε το εθνικό μας χρέος, έχουμε τώρα να πούμε τα εξής για το ποσό συλλογικής ευθύνης που μας βαραίνει σήμερα. Στην Ελβετία, το ποσό αυτό ανέρχεται σε 141,687 δισ. ελβετικά φράγκα το 2023. Στη Γερμανία το 2024 2.635,1 δισεκατομμύρια ευρώ. Δηλαδή 2,63 τρισεκατομμύρια ευρώ. Μόνο για αυτές τις δύο χώρες, αυτό οδηγεί στο ταπεινό ποσό συλλογικής ευθύνης περίπου 2,78 τρισεκατομμυρίων. Απλά σκεφτείτε τι είναι αυτό το νούμερο: είναι 2.780 × 1 δισεκατομμύριο ευρώ. Και όπως πιθανώς θυμάστε από το σχολείο, το 1 δισεκατομμύριο ευρώ αποτελείται από 1.000 εκατομμύρια ευρώ. Κανείς μας δεν μπορεί ούτε να κατανοήσει νοητικά ούτε να διευθετήσει αυτό το ποσό συλλογικής ευθύνης. Επομένως, μπορεί να υπάρχει μόνο μια κοινή διέξοδος, αγαπητοί μου: Αυτό είναι να κηρύξουμε μια παγκόσμια ολική διαγραφή του χρέους. Μπορούμε εύκολα να το αποφασίσουμε αυτό σε ένα παγκόσμιο δημοκρατικό δημοψήφισμα. Αυτό είναι στη δύναμη του λαού, καθώς αυτός είναι ο νόμιμος κυρίαρχος. Παρεμπιπτόντως, στη Βίβλο ο Θεός έχει αποφασίσει σταθερά μια ασυμβίβαστη διαγραφή των χρεών για κάθε 50ό έτος, το λεγόμενο έτος της άφεσης. Ας το διαβάσουμε μαζί: [Έξοδος 25:10:] "Και θα αγιάζετε κάθε πεντηκοστό έτος, και θα κηρύσσετε την απελευθέρωση στη γη για όλους τους κατοίκους της. Θα είναι χαρά για σας, και έτσι θα επιστρέψετε ο καθένας στην ιδιοκτησία του και ο καθένας στη φυλή του". Αυτό κι αν είναι λόγος για να ζητωκραυγάσουμε! 3) 3. Ας ρίξουμε μια ματιά στο πόσο φόρο είμαστε "αναγκασμένοι" να πληρώνουμε κατά κεφαλήν ετησίως: Το 2023, αυτό ανέρχεται σε 74,784 δισεκατομμύρια ελβετικά φράγκα στην Ελβετία. Στη Γερμανία 915,8 δισεκατομμύρια ευρώ - μόνο φόροι. Σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος, πρόκειται για αύξηση 20.000 x 1 εκατ. ευρώ στη Γερμανία. 4. Πόσες πληρωμές συλλογικής ευθύνης πραγματοποιήσαμε στην ΕΕ; Στην Ελβετία, πληρώσαμε 1,7 δισ. ελβετικά φράγκα το 2024 μόνο για διμερείς συμφωνίες. Στη Γερμανία, αυτή η τόσο τρυφερά λεγόμενη εισφορά προϋπολογισμού προς την ΕΕ ανήλθε το ίδιο έτος σε 29,874 δισεκατομμύρια ευρώ. 5. Μετά, είμαστε όλοι στη συλλογική ευθύνη για τη φορολόγηση του αλκοόλ και του καπνού. Σε αυτό το σημείο, βέβαια, κάποιοι θα αντιτείνουν και θα πουν: «Για μισό λεπτό - δεν καπνίζω ούτε πίνω - αυτός ο φόρος μετακυλήθηκε δίκαια στους υπαίτιους». Ωστόσο, παραβλέπουμε το γεγονός ότι τα πιο αξιοσέβαστα τμήματα της οικονομίας μας υφίστανται αισθητές απώλειες ως αποτέλεσμα. Για παράδειγμα, επειδή πολλοί καπνιστές και πότες απλά δεν έχουν αρκετά χρήματα για υγιεινή διατροφή, πόσο μάλλον για αθλητικές ή τουριστικές δραστηριότητες. Πολλοί άνθρωποι φορούν πάντα τα ίδια ρούχα, με αποτέλεσμα να υποφέρει και η οικονομία. Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε και να συνεχίσουμε εδώ, ξέρετε; Και κάθε υγιής άνθρωπος που θέλει να απολαύσει μια φορά ένα καλό ποτήρι κρασί πληρώνει σήμερα 9-12 ελβετικά φράγκα ανά δεκατόλιτρο σε ένα εστιατόριο στη Ζυρίχη, για παράδειγμα, και αυτό είναι μέτριο έως κακό κρασί - είτε είναι κόκκινο είτε λευκό. Ακολουθεί επίσης μια σύντομη ματιά στους σημερινούς φόρους καπνού: Στην Ελβετία, ανήλθαν σε 2,025 δισ. ελβετικά φράγκα το 2023. Στη Γερμανία, ανήλθαν σε 14,6 δισ. ευρώ το 2020. Αναφέρω αυτή την ανάρτηση επειδή μας παρουσιάστηκαν στοιχεία για το πώς οι κυβερνήτες μας έπαιζαν κρυφά στο χρηματιστήριο ακόμη και με τις καταβληθείσες καταθέσεις των συντάξεών μας, παίζοντας στην πραγματικότητα δεκάδες δισεκατομμύρια από αυτά. Δεν ξέρεις τίποτα γι' αυτό; Ρίξτε μια ματιά στο πρόγραμμα στο πίσω μέρος. Τι θα έκαναν με τους φόρους στο αλκοόλ και τον καπνό; Αυτό που χρειαζόμαστε, αγαπητοί μου, είναι η απρόσκοπτη παρακολούθηση όλων των χρηματικών ροών! Και αυτή η παρακολούθηση πρέπει να πραγματοποιείται από τους ουδέτερους ανθρώπους από το Α έως το Ω. Σε όλους τους τομείς. Όλα πρέπει να εξετάζονται λεπτομερώς από πραγματικά αμερόληπτες αρχές. Διαφορετικά θα αιμορραγούμε μέχρι θανάτου από όλες τις ύπουλες καταχρήσεις της εξουσίας. 6. Έρχομαι στις εισφορές συλλογικής ευθύνης στον τομέα του περιβάλλοντος: Πόσο θα μας επηρεάσουν εκεί οι υποχρεωτικές εισφορές; Ξέρετε, στην πραγματικότητα είναι όλα πολύ υψηλότερα. Αυτά εδώ είναι μόνο τα επίσημα. Στην Ελβετία, το ποσό αυτό ανήλθε σε 16,2 δισ. ελβετικά φράγκα το 2023. Στη Γερμανία, οι περιβαλλοντικοί φόροι ανήλθαν σε 966,698 δισ. ευρώ το 2022. 7. Και τώρα σε μια από τις μεγαλύτερες κατασκευές συλλογικής ευθύνης, την οποία θα συζητήσω λεπτομερέστερα και οριστικά αργότερα: το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης – οι υποχρεωτικές εισφορές ασφάλισης υγείας. Στην Ελβετία, πληρώσαμε 91,482 δισ. ελβ. φράγκα για υγειονομική περίθαλψη το 2022 – δηλαδή 10.428 CHF ανά πολίτη! Πριν από μερικές δεκαετίες, το ποσό αυτό ήταν μερικές εκατοντάδες CHF. Με άλλα λόγια, αυτό ήταν το 11,7 % του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος. Το 1960, το ποσοστό αυτό ήταν ακόμα 4,5 %. Την ίδια περίοδο η Γερμανία εξαργύρωσε 497,7 δισ. ευρώ ή 5.939 ευρώ ανά κάτοικο. Σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος, πρόκειται για μια ακόμη αύξηση των υποχρεωτικών πληρωμών κατά 4,8 %! Βλέπετε, πληρώνουμε όλο και περισσότερα και γινόμαστε όλο και πιο άρρωστοι. Αυτό είναι το θέμα. Δεν θέλω να ζήσω άλλο σε αυτή τη συλλογική ευθύνη. Τι γίνεται με τη συλλογική ευθύνη όσον αφορά τη συχνά τόσο παράλογη επιστημονική έρευνα σε αριθμούς; Για παράδειγμα, οι υποχρεωτικές πληρωμές μας για τα διαστημικά ταξίδια, το CERN Ελβετίας και άλλα ιδρύματα; 8. Οι εισφορές για το CERN το 2024: - στην Ελβετία 45,8 εκατ. ελβετικά φράγκα - στη Γερμανία 258,2 εκατ. ευρώ 9. Για τις πρόσφατες συνεισφορές στον ESA, τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος, η Ελβετία έδωσε και πάλι φόρο αίματος 600 εκατομμύρια CHF, η Γερμανία επιπλέον 951,6 εκατομμύρια ευρώ. 10. Στην Ελβετία, περίπου το 3% του ΑΕΠ (ακαθάριστο εγχώριο προϊόν), δηλαδή πάνω από 20 δισεκατομμύρια ελβετικά φράγκα, δαπανώνται κάθε χρόνο για γενική έρευνα, και αυτό μόνο για βασική έρευνα και ανάπτυξη. Αλλά ποια είναι τα συγκεκριμένα αποτελέσματα αυτού, μεταξύ άλλων, φαίνεται στις ολοένα και πιο εξελιγμένες τεχνολογίες παρακολούθησης. Καταλαβαίνετε; Πήραν 121,4 δισεκατομμύρια ευρώ από εσάς τους Γερμανούς για το ίδιο πράγμα μόνο το 2022. 11. Η κουλτούρα, που γίνεται όλο και πιο αμφισβητήσιμη, μας αρμέγει και συλλογικά. Στην Ελβετία, μόνο το 2021 μας κόστισε 343 ελβετικά φράγκα ανά κάτοικο. Η υποχρεωτική συνεισφορά της Γερμανίας ανήλθε σε περίπου 14,5 δισεκατομμύρια ευρώ. 12. Αλλά οι στρατιωτικοί μας μηχανισμοί καταναγκασμού πρέπει επίσης να θεωρούνται συλλογική ευθύνη. Παρά τον αυξανόμενο αριθμό εκατομμυρίων ειρηνόφιλων ανθρώπων που διαδηλώνουν ανοιχτά υπέρ της ειρήνης, 5,7 δισεκατομμύρια ελβετικά φράγκα αφαιρέθηκαν και πάλι από εμάς τους ουδέτερους Ελβετούς το 2023. Και από τους Γερμανούς, οι οποίοι δεν είναι πρόθυμοι να πάνε σε πόλεμο, άλλα 72 δισεκατομμύρια ευρώ το 2024. Όσον αφορά αυτούς τους 12 τομείς συλλογικής τιμωρίας, η συνολική επιβάρυνση στην Ελβετία είναι περίπου 24.000 CHF ετησίως για κάθε κεφάλι – συμπεριλαμβανομένου του κεφαλιού κάθε μωρού, δηλαδή. Στη Γερμανία, κάθε κεφάλι επιβαρύνεται με 32.000 ευρώ ετησίως. Και εκτός από αυτές τις ετήσιες υποχρεωτικές εισφορές, όπως ήδη αναφέρθηκε, επιβαρυνόμαστε και με το εγκληματικά δημιουργημένο εθνικό χρέος. Στην Ελβετία, αυτό σημαίνει ότι επιπλέον 16.000 CHF θα πέσει σε κάθε άτομο, συμπεριλαμβανομένου κάθε νεογέννητου. Στη Γερμανία είναι περίπου 32.000 ευρώ περισσότερα ανά άτομο. Αν τα προσθέσουμε όλα αυτά τώρα και κοιτάξουμε πίσω μόνο μέχρι το 2024, κάθε Ελβετός και κάθε Γερμανός έχει σήμερα κατά μέσο όρο 60.000 ελβετικά φράγκα ή ευρώ σε συλλογικό χρέος. Και σε αυτόν τον υπολογισμό, έχουμε σίγουρα παραβλέψει κάποιες άλλες εύστοχες κατασκευές συλλογικής ευθύνης και, ως εκ τούτου, δεν τις έχουμε λάβει υπόψη μας. Ωστόσο, τίθεται το λογικό ερώτημα: Τι μπορεί να κάνει το εξαπατημένο ανθρώπινο γένος για όλες αυτές τις άθλιες εξελίξεις; Εξάλλου, έχει την ίδια μοίρα με τη σύζυγο του Οδυσσέα, η οποία έπρεπε να παρακολουθεί ανυπεράσπιστη κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης εξαφάνισης του συζύγου της, καθώς μια άπληστη ομάδα αδίστακτων μνηστήρων καταβρόχθιζε τα υπάρχοντα του συζύγου της - για να παραφράσουμε την ελληνική μυθολογία του Ομήρου. Με αυτή την ομιλία, ωστόσο, υποδεικνύω πιο μετριοπαθείς δυνατότητες και τρόπους εξόδου από τη συλλογική φυλάκιση απ' ό,τι πήρε ο Οδυσσέας. Μετά την επιστροφή του, είναι γνωστό ότι απλά σκότωσε όλους τους μνηστήρες που είχαν εκμεταλλευτεί την Πηνελόπη του και έτσι ανέκτησε τον έλεγχο της Ιθάκης. Χρησιμοποιώντας το παράδειγμα της συλλογικής μας ευθύνης στο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης, επιτρέψτε μου τώρα να προτείνω ένα πολύ πιο δίκαιο και, με την αληθινή έννοια της λέξης, πιο σωτήριο μοντέλο χρηματοδότησης. Απλώς παίζουμε με ιδέες αυτή τη στιγμή, χωρίς καμία δέσμευση στην αρχή. Ακούστε με. Είναι ακριβώς από τα συστήματα υγείας μας που η πιο παράλογη αδικία συλλογικής ευθύνης φωνάζει ως τον ουρανό! Οι πιο ευσεβείς πιετιστές και τα πιο αγνά μυαλά δεν είναι πλέον αναγκασμένοι να συγχρηματοδοτούν μόνο τις αμβλώσεις, αλλά πλέον και κάθε είδους επεμβάσεις για τους σεξουαλικά δυσαρεστημένους. Ναι, μόλις δεν έχουν πλέον όρεξη να έχουν ένα πουλί και αντ' αυτού τοποθετούν ένα τεχνητό μουνί με πλήρη στήθη, μας ζητούν να πληρώσουμε - και φυσικά το όλο θέμα μπορεί να γίνει προς οποιαδήποτε άλλη κατεύθυνση (επανεπεμβάσεις). Ωστόσο, το σύστημα υγειονομικής περίθαλψής μας είναι εξίσου άδικο από κάθε άποψη εδώ και δεκαετίες: Οι πιο εγκρατείς και προσεκτικοί άνθρωποι πρέπει να πληρώσουν όλο και υψηλότερες τιμές για τη ζημιά που προκαλείται από τους υπερβολικά λαίμαργους και τους μέθυσους. Είναι αδάμαστοι άνθρωποι, πρέπει να τονιστεί. Αμέτρητοι άνθρωποι που περνούν τη ζωή τους σεμνά και σχεδόν παρθενικά πρέπει να πληρώσουν τις επακόλουθες ζημιές των σεξουαλικά διεστραμμένων με όλες τις επιδημίες, τους μύκητες και τις αφροδίσια νοσήματα. Οι άνθρωποι που είναι προσεγμένοι και υγιεινοί σε όλα πρέπει να πληρώσουν για τις συνέπειες εκείνων των σύγχρονων που ζουν σαν τα γουρούνια και είναι αδιόρθωτοι. Συνήθως είναι συνεχώς άρρωστοι μόνο και μόνο επειδή είναι απλά πολύ τεμπέληδες για να σκουπίσουν τη βρωμιά από το σώμα και τα σπίτια τους. Τα πιο ευγενικά μυαλά πρέπει να πληρώνουν για τις άμετρες υπερβολές τοξικομανών, αλκοολικών, εθισμένων στα δισκία και άλλων αντικοινωνικών. Όλοι είναι άκαμπτοι άνθρωποι που δεν θέλουν να μάθουν τίποτα. Εκτός από αυτό το μηνιαίο μαρτύριο, αυτή η αιώνια διαμάχη μεταξύ δεξιών και αριστερών κομμάτων, μεταξύ φιλελεύθερων και συντηρητικών, μεταξύ θρησκευτικών και μη θρησκευτικών ομάδων κ.λπ. μαίνεται εδώ και αιώνες. Και είναι ακριβώς μέσα σε αυτή τη συνεχή αμοιβαία διαμάχη για τα πάντα που διαισθάνομαι τις δυνατότητες για ένα εντελώς νέο και επομένως απολύτως δίκαιο σύστημα υγείας, αγαπητοί μου: Σύμφωνα με τη ρήση "όμοιος ομοίω αεί πελάζει" ή τον αποδεδειγμένο νόμο ότι τα όμοια έλκουν τα όμοια, θα ήταν μόνο δίκαιο αν οργανώναμε τη χρηματοδότηση του συστήματος υγειονομικής περίθαλψης σύμφωνα με αυτά ακριβώς τα κριτήρια. Νομίζω ότι μια δοκιμαστική διαδρομή δεν θα έβλαπτε. Θα ήθελα να ζητήσω ένα δημοκρατικό δημοψήφισμα στο οποίο θα ψηφίσουμε υπέρ ενός πιλοτικού σχεδίου από αυτή την άποψη. Όλοι οι εθελοντές συμμετέχοντες θα πρέπει απλώς να απαλλαγούν από όλες τις προηγούμενες υποχρεώσεις σε οποιαδήποτε ασφάλιση υγείας ή οποιουσδήποτε υφιστάμενους υγειονομικούς κανονισμούς για τη διάρκεια αυτού του επίσημα συμφωνημένου πιλοτικού προγράμματος. Σε απλή γλώσσα αυτό θα σήμαινε, για παράδειγμα, ότι οι αριστεροί θα διαχειρίζονταν το δικό τους σύστημα υγείας, όπως και οι δεξιοί. Αυτό θα σήμαινε ότι δεν θα επιτρεπόταν σε κανέναν αριστερό να ενταχθεί στην αλυσίδα εφοδιασμού της δεξιάς και σε κανέναν δεξιό να κρεμαστεί από το δοχείο έγχυσης της αριστεράς. Παρομοίως, όσοι είναι φιλελεύθεροι θα πρέπει να έχουν το δικό τους σύστημα περίθαλψης και χρηματοδότησης, όπως και όσοι είναι θρησκευτικά ή με άλλους τρόπους ομοϊδεάτες. Ο καθένας πρέπει να είναι ελεύθερος να συναναστρέφεται με οποιαδήποτε ομάδα της επιλογής του, αλλά σίγουρα με ανθρώπους σαν τον εαυτό του. Με αυτόν τον τρόπο, θα γινόταν αρκετά σαφές και προφανές ποιος από τους αμοιβαία ταπεινωτικούς ξερόλες καλλιεργεί τώρα στην πραγματικότητα και τον πιο υγιεινό τρόπο ζωής. Σε αυτό το σημείο, πρέπει για άλλη μια φορά να υπενθυμίσουμε ξεκάθαρα ότι η συντριπτική πλειονότητα των ασθενειών έχουν απλώς σχέση με έναν αφύσικο τρόπο ζωής, με αφύσικούς τρόπους ζωής, καταλαβαίνετε. Η γενική ζημιά στον πληθυσμό που προκαλείται από την ακτινοβολία των κινητών τηλεφώνων, τις μολυσμένες παροχές πόσιμου νερού, την αιθαλομίχλη και ούτω καθεξής θα συνεχίσει να κατανέμεται ομοιόμορφα σε όλες τις ομάδες στο πλαίσιο του νέου συστήματος χρηματοδότησης. Εξάλλου, όλοι επηρεάζονται εξίσου, είτε το γνωρίζουν είτε όχι. Η ολοένα και πιο δαπανηρή ιατρική θεραπεία των τελευταίων αιώνων επικεντρώθηκε δυστυχώς όλο και περισσότερο στη θεραπεία των συμπτωμάτων και όχι στις αιτίες των ασθενειών. Αυτή η εγκληματική άγνοια των θεμελιωδών συσχετισμών και των νόμων της φύσης απέφερε φυσικά τόσο στους γιατρούς όσο και στη Μεγάλη Φαρμακευτική αστρονομικά κέρδη από την κρίση. Μετά από αρκετές δεκαετίες κοινωνικής εργασίας μεταξύ τοξικομανών, αλκοολικών και άλλων ψυχικά πασχόντων, μπορώ να σας πω με βεβαιότητα ότι είναι ακριβώς τα κόμματα με τα μεγαλύτερα στόματα που κάνουν τη μεγαλύτερη ζημιά στα κοινωνικά μας συστήματα και στα συστήματα υγείας. Στην πράξη, όμως, καταφέρνουν πάντα να αναλαμβάνουν τον πιο κυρίαρχο ρόλο στην πολιτική και να μας υπαγορεύουν τα πάντα. Οι ίδιοι άνθρωποι που μας επιβάλλουν ακόμη πιο παράλογους νόμους. Ωστόσο, αυτά τα είδη δύσκολα θα ήταν διατεθειμένα να αλλάξουν τον τρόπο ζωής τους, να υποταχθούν στους φυσικούς νόμους ή ακόμη και στις ηθικές υποχρεώσεις. Και βλέπετε, δεν αναφέρω συγκεκριμένους κύκλους ή ονόματα εδώ. Τώρα είναι μόνο θέμα αρχών. Είναι απλώς θέμα σκέψης για ένα νέο σύστημα χρηματοδότησης όπου όλοι πρέπει να μείνουν μαζί με τους ομοίους τους. Για μια δοκιμαστική λειτουργία, θα πρέπει να επιτρέψουμε στα σημερινά μας συστήματα ασφάλισης υγείας να υπάρχουν, τουλάχιστον προσωρινά, μόνο για όσους πραγματικά το επιθυμούν. Ωστόσο, σε όλους τους άλλους πρέπει να δοθεί η ελευθερία να εγκαταλείψουν προσωρινά το σύστημα ασφάλισης υγείας. Υποστηρίζω ότι μέσα σε ένα έως τρία χρόνια θα δούμε πολύ καθαρά ποιες ομάδες θα πρέπει να αλλάξουν ριζικά τον τρόπο ζωής τους, ώστε να μην ασφυκτιούν οικονομικά από τις επακόλουθες ζημιές τους. Σκέφτομαι λίγο παραπέρα: Η νέα προϋπόθεση, ωστόσο, θα είναι ότι κάθε άτομο θα πρέπει να ενωθεί με τουλάχιστον 1000 έως 2000 ομοϊδεάτες της επιλογής του για να σχηματίσει ένα σύστημα υγειονομικής περίθαλψης. Οι περιφέρειες αυτές θα μπορούσαν τότε ιδανικά να καθορίσουν τις δικές τους διοικητικές μονάδες ή φορείς χωρίς να χρειάζεται να αποκτήσουν ειδικά κτίρια με όλα τα παρελκόμενα. Από το σπίτι, οι περιπτώσεις ασθενειών θα μπορούσαν να καταγράφονται και στη συνέχεια να επεξεργάζονται σε διαχειρίσιμες ομάδες μέσω τηλεφωνικών διασκέψεων ή οτιδήποτε άλλο. Το μόνο που θα χρειαζόταν είναι ειλικρινείς και ανοιχτοί συμμετέχοντες, όπως συνηθιζόταν στα λαϊκά δικαστήρια του παρελθόντος, δηλαδή στα δικαστήρια ενόρκων ή στα λαϊκά δικαστήρια. Όπως μια οικογένεια, βάζαμε εν συντομία τα κεφάλια μας μαζί, εξετάζαμε τις περιπτώσεις ασθένειας και στη συνέχεια αποφασίζαμε ποια πορεία θεραπείας θα ακολουθούσαμε. Αυτό από μόνο του θα εξαλείψει δισεκατομμύρια σε γραφειοκρατία και κόστος υποδομής σε συνεχή βάση. Ενώ οι ίδιες τιμές ασφάλισης υγείας θα μπορούσαν να χρεώνονται στη φάση εκκίνησης όπως και πριν, τα διοικητικά τέλη θα πρέπει αρχικά να διατηρηθούν όσο το δυνατόν χαμηλότερα. Μόνο όταν δημιουργηθεί ένα γενικά καθησυχαστικό πλεόνασμα από τα επιδόματα ασθενείας θα πρέπει να αυξηθούν οι μισθοί των διοικητικών υπαλλήλων. Κάποια πράγματα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά, αλλά καταλαβαίνετε, πρέπει να το σκεφτείτε καλά. Και στη συνέχεια, οι μισθοί των διοικητικών υπαλλήλων αυξάνονται μόνο σε ανάλογα ποσοστά με τα πλεονάσματα που αποκτώνται, σαν ένα σύστημα μπόνους. Θα ήταν επίσης εξαιρετικά ευεργετικό αν - όπως στην αρχαία Κίνα - οι γιατροί στο νέο σύστημα υγείας έπρεπε να πληρώνονται μόνο αφού είχαν επιτύχει πραγματική ορατή επιτυχία με την τέχνη τους, διαφορετικά ο καθένας θα μπορούσε να γίνει γιατρός. Η εθελοντική διαχείριση θα ήταν φυσικά το κερασάκι στην τούρτα. Απλά σκέφτομαι δυνατά. Μια τέτοια λύση θα είχε το μεγάλο πλεονέκτημα ότι όλα θα αντιμετωπίζονταν πολύ πιο γρήγορα από την αρχή. Και κάθε άσκοπη σπατάλη χρημάτων και κάθε κερδοσκοπική κρίση με λόμπι θα τελείωνε εν μία νυκτί, πιστέψτε το. Όσο μεγαλύτερα είναι τα πλεονάσματα, τόσο φθηνότερη θα μπορούσε να γίνει η ασφάλιση υγείας για όλους. Αυτό θα δημιουργούσε κίνητρο για όλους να επιλέξουν και να βρουν τον καλύτερο δρόμο για τη θεραπεία. Η εθελοντική διοικητική ομάδα θα μπορούσε να αλλάζει από καιρό σε καιρό, έτσι ώστε όσο το δυνατόν περισσότεροι συμμετέχοντες να αναπτύξουν μια βαθύτερη αίσθηση του συστήματος υγειονομικής περίθαλψης. Και γνωρίζω, φυσικά, ότι αυτή η νέα μορφή διαχείρισης θα είναι επίσης μια νέα μορφή συλλογικής ευθύνης - αλλά νομίζω ότι θα είναι πολύ πιο δίκαιη από ό,τι πριν. Επειδή τώρα όλοι οι ομοφυλόφιλοι, οι λεσβίες, όλοι οι QUEER και οι κατά τα άλλα LGBTTIQ-ενθουσιασμένοι άνθρωποι θα μπορούσαν να δημιουργήσουν και να διαχειριστούν το δικό τους σύστημα υγειονομικής περίθαλψης μεταξύ τους. Μαζί με τους τρανς και όλους εκείνους που δείχνουν τόσο μεγάλη ευχαρίστηση στην απεριόριστη ελευθερία, θα μπορούσαν τότε να σχηματίσουν εξαιρετικά θεραπευτικούς και ανελέητα δεσμευτικούς κύκλους εμπειρίας. Τα σημερινά μας συστήματα ασφάλισης υγείας, τα οποία πάντα συγκεντρώνουν κάθε είδος ανθρώπους, θα έπρεπε να εξαιρούν πλήρως όλες τις ομάδες δοκιμής, τουλάχιστον προσωρινά. Θα πρέπει να κατοχυρωθεί στο νόμο ότι οποιαδήποτε επίθεση από μη ομοϊδεάτες δεν επιτρέπεται κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Το ελάχιστο μέγεθος των 1.000-2.000 ομοϊδεατών - αυτή είναι απλώς μια αρχική πρόταση - θα πρέπει επίσης να κατοχυρωθεί υποχρεωτικά στο νόμο, έτσι ώστε κανείς να μην μείνει ξαφνικά μόνος του. Και μπορώ να σας διαβεβαιώσω από δεκαετίες κοινωνικής εργασίας ότι αυτός θα ήταν ο πιο διεξοδικός και ταχύτερος τρόπος για να οδηγήσουμε την κοινωνία μας σε καλύτερη υγεία. Κάθε προηγούμενος εξαναγκασμός για υποταγή στους νομιμοποιημένους γιατρούς και στις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες θα αρθεί πρώτα εντελώς κατά τη διάρκεια της δοκιμαστικής φάσης. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, κάθε άτομο θα πρέπει να έχει το κατοχυρωμένο δικαίωμα στην υγειονομική περίθαλψη που θα επιλέξει για τον εαυτό του. Αυτή η απελευθέρωση δεν θα πρέπει επίσης να αποτελεί κανένα απολύτως πρόβλημα μεταξύ ομοϊδεατών. Όποιος θέλει να συνεχίσει να εμπιστεύεται τον εαυτό του στη Μεγάλη Φαρμακευτική είναι ευπρόσδεκτος να συνεχίσει να πίνει από αυτή τη γνωστή πηγή. Ωστόσο, όσοι επιμένουν σε φυσικές θεραπευτικές μεθόδους και θεραπείες μπορούν στη συνέχεια να ακολουθήσουν αυτό το μονοπάτι με τους ομοίους τους. Αλλά κάθε ομάδα που επιλέγεται από μόνη της θα πρέπει φυσικά να είναι πλήρως υπεύθυνη για το κόστος υγείας και ιατρικής της. Νομίζω ότι μια τέτοια αναδιοργάνωση του συστήματος υγειονομικής περίθαλψης, αρχικά διάρκειας ενός έως τριών ετών, θα ήταν απολύτως επαρκής για την αντικειμενική εκπαίδευση ολόκληρης της ανθρώπινης οικογένειας. Τότε θα ήταν καιρός για έναν πρώτο επίσημο ισολογισμό και μια αντικειμενική σύγκριση όλων των ομάδων, ώστε να αποκαλυφθεί η πιο υγιής ομάδα. Αυτό αναφέρεται στην ομάδα με το χαμηλότερο κόστος υγειονομικής περίθαλψης. Και σε αυτήν την ομάδα θα πρέπει να δοθεί πολιτική κυριαρχία στην ανάπτυξη ολόκληρου του συστήματος ασθενειών, όπως περισσότερα δικαιώματα ψήφου και ούτω καθεξής. Τότε εκείνοι που έχουν να προσφέρουν τα περισσότερα στην πράξη θα έχουν επιτέλους κάτι να πουν ξανά. Δυστυχώς, όπως έχει ήδη αναφερθεί, το ακριβώς αντίθετο εξακολουθεί να ισχύει επί του παρόντος. Παρεμπιπτόντως, οποιοσδήποτε λειτουργός υγείας ή κοινωνικός λειτουργός οπουδήποτε στον κόσμο θα μπορούσε να το επιβεβαιώσει αυτό, αν είχε κάνει τη δουλειά του με τα μάτια του ανοιχτά και τις αισθήσεις του σε εγρήγορση. Πρέπει να ξεκινήσω την προσγείωση τώρα: Για να σώσουμε τον κόσμο μας από την επικείμενη, κακόβουλα σχεδιασμένη ολική απαλλοτρίωση, χρειαζόμαστε πλέον ικανούς ειδικούς από όλους τους τομείς της ζωής που αναφέρονται σε αυτήν την ομιλία. Ξέρετε, εσάς τους επαγγελματίες σας κάλεσα ήδη να αντισταθείτε ενεργά στην πρώτη μου ομιλία προς τα έθνη - φαίνεται στο πίσω μέρος. Αλλά εκατοντάδες χιλιάδες από τους πιο σημαντικούς εμπειρογνώμονες εξακολουθούν να σιωπούν για όλη αυτή την παγκόσμια απάτη, παρόλο που μπορούν να δουν ακριβώς τι συμβαίνει εδώ. Για παράδειγμα, όταν πρόκειται για την απάτη του Covid, αμέτρητοι γιατροί, αλλά και επιστήμονες, οικονομικοί εμπειρογνώμονες, επιδημιολόγοι, χημικοί, φυσικοί και ούτω καθεξής σιωπούν. Αλλά και αμέτρητες δυνάμεις ασφαλείας σε όλους τους τομείς που αναφέρθηκαν, αστυνομικοί, εγκληματολόγοι, εισαγγελείς, δικαστές και άλλοι νομικοί. Όλοι σιωπούν. Μένουν σιωπηλά στο βάθος. Αν και βλέπουν συνεχώς αυτή τη γενοκτονία και την αυξανόμενη λεηλασία του λαού με ανοιχτά μάτια. Και σας λέω στους δικαστικούς αντιπροσώπους: με αυτή τη συμπεριφορά καλύπτετε τους μαζικούς δολοφόνους ενάντια σε κάθε καλύτερη γνώση. Καλύπτετε τους δολοφόνους των ανθρώπων, τους καταστροφείς του κόσμου! Σας λέω: Μην νομίζετε ότι θα αποφύγετε τη δίκαιη κρίση αν συνεχίσετε έτσι! Κανείς δεν ξέρει καλύτερα από εσάς τι σημαίνει να πέφτετε στα νύχια ενός βάναυσου συστήματος δικαιοσύνης! Μέχρι στιγμής, όμως, απλά παρακολουθείτε παθητικά και μάλιστα έχετε φροντίσει να κυνηγηθούν και να τιμωρηθούν εκείνοι που ανέφεραν τη πυρκαγιά, αντί για τους εμπρηστές που ανακαλύφθηκαν. Κυνηγάτε με συνέπεια πάνω απ' όλα αυτούς που δικαίως και με κίνδυνο της ζωής τους έχουν καταγγείλει αυτούς τους δολοφονικούς εμπρηστές! Όπως στην περίπτωση του δικηγόρου Reiner Füllmich. Αυτή η σύλληψη, αυτή η μεταχείρισή του, βρωμάει αδικία μέχρι τον ουρανό! Σας εξορκίζω, αρμόδιοι εμπειρογνώμονες κάθε είδους, να σηκωθείτε επιτέλους και να ανοίξετε τα χαρτιά σας. Μαζί μας. Ανοίξτε τα δικά σας κανάλια ή καταθέστε μέσω του Kla.TV ή άλλων δωρεάν διαφωτιστικών μέσων. Αλλά μιλήστε! Όποιος έχει αναγνωρίσει και έχει δει όλη την αδικία και όλη τη γενοκτονία των εμβολιασμών και εξακολουθεί να εκτελεί "υπακοή Στάζι" απέναντι στους σοβαρότερους εγκληματίες, είναι αμετάκλητα συνεργός και συνένοχος αυτής της συμμορίας δολοφόνων. Μη νομίζετε ότι θα εξακολουθείτε να έχετε κάποια θέση στο νέο κόσμο -όταν αυτός αναδυθεί- αν τώρα, στην πιο απειλητική ώρα της ανθρώπινης ιστορίας, δεν ανοίξετε το στόμα σας αλλά συνεχίσετε να σιωπάτε. Γι' αυτό σταθείτε μαζί με όλους τους ειλικρινείς και θαρραλέους ανθρώπους στο ρήγμα και αγωνιστείτε μαζί μας μέχρι να εγκαθιδρύσουμε τον νέο κόσμο και στους 12 τομείς της ζωής που αναφέρονται εδώ. Μόλις επιτευχθεί αυτή η νίκη, θα υπάρξει σίγουρα ένας δίκαιος απολογισμός με όλους τους δειλούς της σημερινής εποχής που, από καθαρό εγωισμό και αυτοσυντήρηση, παρέμειναν σιωπηλοί για το κακό παιχνίδι ή απλά παρέμειναν παθητικοί, για οποιονδήποτε λόγο. Και το χειρότερο από όλα: δειλοί που έχουν γίνει ενεργοί βοηθοί της τρομοκρατικής Στάζι, διαβόητοι yes-men που, στα μάτια τους, έκαναν τη δουλειά τους μόνο και μόνο επειδή έπρεπε να την κάνουν - αυτό το ακούτε παντού - αν δεν ήθελαν να διακινδυνεύσουν κάθε είδους μειονεκτήματα. Σας λέω, είναι καλύτερα να μην ρισκάρετε τα μειονεκτήματα που σας περιμένουν στον νέο κόσμο. Για παράδειγμα, δεκάδες χιλιάδες γιατροί και νοσηλευτές απλώς συνέχισαν να δίνουν απτόητοι στους ανθρώπους αυτές τις θανατηφόρες ενέσεις που είχαν απομυθοποιηθεί εδώ και καιρό - παρόλο που ήξεραν και ξέρουν ακριβώς τι έκαναν και εξακολουθούν να κάνουν. Και γι' αυτό το λόγο είναι επιεικείς με τον εαυτό τους και τα παιδιά τους. Παρακαλούμε παρακολουθήστε τα προγράμματά μας για αυτά τα θέματα. Λέω: Στο όνομα του Θεού, ζητώ από κάθε έναν από τους ακροατές μου και ιδιαίτερα, για άλλη μια φορά, από όλους τους επαγγελματίες και από το σύνολο του Χριστιανισμού, από όλες τις θρησκείες: Σταθείτε τώρα θαρραλέοι και δεσμευμένοι στις αγωνιστικές τάξεις των ελεύθερων διαφωτιστών. Διότι αν είχατε υψώσει με θάρρος τη φωνή σας μαζί μας από την αρχή, πιθανότατα θα είχαμε νικήσει εδώ και καιρό. Είμαι ο Ivo Sasek, ο οποίος στέκεται ενώπιον του Θεού από το 1977.

από το is.

Πηγές/Σύνδεσμοι: -