Odsetki od długu i co warto o nich wiedzieć - Dipl.-Ing./Dipl.-Wi-Ing. (FH) Christian Musiol

04.02.2025 | www.kla.tv/31854

Witam wszystkich, to naprawdę ogromny zaszczyt stać tutaj z przodu. Dziękuję, Ivo. Myślę, że naprawdę dobrze jest tu dziś być. Zawsze dobrze jest być we właściwym miejscu we właściwym czasie, prawda? Często znajdowałem się w niewłaściwym miejscu o niewłaściwej porze. W przypadku drobnych wypadków drogowych zazwyczaj mówisz sobie: "Och, szkoda, że nie jechałem inaczej". Ale dzisiaj po prostu czuję, że to jest dokładnie właściwe miejsce, właściwy czas. I generalnie czuję coś takiego, może ty też znasz to uczucie, że zima się skończyła i jest wiosenne powietrze, te pierwsze ciepłe dni w marcu. W końcu czuję, że potrzebujemy zmiany, jako ludzkość, jako naród. "Niedawno ponownie byłem w Wiedniu - czasami jeżdżę tam w interesach - i spacerowałem ulicami, a także odwiedziłem parlament. Były tam popiersia założycieli republiki, którzy proklamowali Republikę Austrii. I w jakiś sposób poruszyło to moje serce tak bardzo, że pomyślałem, że być może w tamtym czasie - nie chcę teraz oceniać proklamowania Republiki Austrii, nie o to chodzi - ale być może w czasie, gdy o nią walczyli lub cokolwiek ich poruszyło, być może nie sądzili, że kiedykolwiek zajdzie tak daleko, że kiedykolwiek odniesie sukces, że tak inny świat będzie kiedykolwiek możliwy. A potem faktycznie skończyli jako popiersia. Mam nadzieję, że nikt z nas nie skończy jako popiersie, ale że nadal będziemy doświadczać tego nowego świata. Że możemy doświadczyć tej zmiany, o której wspomniał Christoph Hörstel. Że nie tylko o tym mówimy, nie tylko o tym marzymy, ale że możemy faktycznie doświadczyć zmian. " "Tak, tytuł mojej prezentacji brzmi: "Odsetki od zadłużenia, co warto o nich wiedzieć!". Może czujecie to samo, co ja, gdy byłem młody - nawet jeśli pożyczałem pieniądze tylko na lody, nawet jeśli była to wtedy tylko jedna niemiecka marka - zawsze byłem naprawdę szczęśliwy, gdy mogłem spłacić dług. Tak jest do dziś, niezależnie od tego, czy jest to dziesięć euro, czy nie. Zawsze czułem ulgę w sercu, gdy po prostu pozbywałem się tego głupiego długu. Czy ktoś jeszcze tak się czuje? Nie jestem zupełnie sam. Więc znasz to uczucie. Po prostu miło jest móc żyć bez długów. " Nasi politycy, liderzy biznesu, ministrowie finansów, szefowie rządów w jakiś sposób wydają się inaczej postrzegać zadłużenie. Jeśli spojrzeć na to, jak rozwija się dług publiczny, można by raczej pomyśleć, że zadłużanie się jest częścią dobrego zachowania kwitnącej gospodarki. A spłata - nie wiem, ludzie w ogóle nie mówią o spłacie. Słyszę tylko o nowych długach, wyższych stopach procentowych, które trzeba będzie spłacić, ale pomysł spłacenia ich jakoś mi umyka. Nie słyszę tego. Dlatego przedstawiłem grafikę jako pierwszy przegląd. Rozmawialiśmy już trochę o Europie i krajach dzisiejszego świata, a także trochę o zadłużeniu i systemie finansowym. Jak duże zadłużenie mają poszczególne kraje? Na przykład w Europie. Przedstawiłem to - korzystając z oficjalnych danych Międzynarodowego Funduszu Walutowego - wskaźnik zadłużenia w stosunku do produktu krajowego brutto. Produkt krajowy brutto to suma wszystkich towarów i usług wyprodukowanych w danym kraju. Wszystko, co jest tam produkowane, wszystko, co jest otrzymywane pod względem wkładu pracy, jest tam rejestrowane, a długi, które ma ten kraj, są proporcjonalne. Pozwoliłem sobie dokonać oceny. Ocena, która mówi „brak długu” jest dla mnie ciemnozielona. Od razu mogę powiedzieć, że nie ma ciemnozielonego kraju w Europie. Kiedyś myślałem „dziesięć procent”, czyli jeśli kraj ma dziesięć procent długu w stosunku do tego, co generuje w ciągu roku, to naznaczyłem go jasnozielonym. „Dziesięć do dwadzieścia pięć procent” ma dla mnie kolor żółty, »dwadzieścia pięć do siedemdziesiąt pięć procent« czerwony, a »powyżej siedemdziesąt pięć procent« ciemnoczerwony. Chcę, żeby to było trochę plastyczne, jak to oceniam. Jeśli wyobrazicie sobie, że płacicie wszystkie rachunki przez miesiąc, nie otrzymujecie pensji, ale wasza pensja jest przekazywana bezpośrednio do banku w celu spłaty naszego długu narodowego. Jeśli robicie to przez miesiąc, ale jednocześnie płacicie czynsz, płacicie za benzynę, płacicie za zakupy, płacicie za ubrania, a pracownik stacji benzynowej lub najemca stacji benzynowej robi to samo, bierze od was pieniądze, ale także przekazuje je do banku. Jeśli użyjecie tego jako modelu - chcemy szybko pozbyć się naszych długów - możecie spłacić osiem procent w ciągu jednego miesiąca, nie robiąc nic. Z tego wywnioskowałem kolory, więc powiedziałem: okej, nadal mogę sobie wyobrazić, że tacy ludzie mogą sobie z tym poradzić. Powiedziałem na żółto, ok, od jednego do trzech miesięcy, może jeszcze nie będzie wojny domowej, jeśli wszystkie pieniądze trafią do banków. Ale nie jestem już pewien, czy w Niemczech nie doszłoby do wojny domowej, wymierzania sprawiedliwości czy czegokolwiek innego, gdybyśmy musieli oddawać zarobione pieniądze tylko po to, by banki były zadowolone. Przyjrzyjmy się więc krajom, jak wygląda Europa, tak bardzo kochana Europa: Portugalia sto dwadzieścia cztery procent długu publicznego, Hiszpania dziewięćdziesiąt siedem procent, Francja dziewięćdziesiąt dwa procent, Wielka Brytania dziewięćdziesiąt trzy procent, Irlandia sto dziewiętnaście procent, Włochy sto dwadzieścia osiem procent, i tak dalej, Luksemburg z dwudziestoma pięcioma procentami, wciąż całkiem nieźle - a teraz - są praktycznie tylko czerwone kraje. Jest Bułgaria z szesnastoma procentami, przejdę do tego jeszcze raz, Turcja. Kilka z nich nie wywiązuje się ze swoich zobowiązań, cały region skandynawski. Estonia z dziesięcioprocentowym długiem publicznym również robi wrażenie, Gruzja, Armenia, Azerbejdżan. A potem wielki niedźwiedź, Rosja, dziesięć procent długu krajowego, zielony, jasnozielony, nie ciemnozielony, ale wciąż jasnozielony. Szczerze mówiąc, byłbym zażenowany, gdybym był za to odpowiedzialny. Bo tak naprawdę... normalnie się tak nie żyje. Nie żyje się na kredyt i nie jest się z tego dumnym. Ale wrócimy do tego później, gdy odpowiemy na pytanie, czy zawsze tak było? Można również założyć, że prawdopodobnie kiedyś było inaczej, a może jest tak teraz, czy jest to związane z kryzysem gospodarczym w dwa tysiące ósmym roku? Przyjrzyjmy się jeszcze raz rozwojowi sytuacji. Ale najpierw spójrzmy na cały świat. Tylko kilka krajów nie jest zadłużonych, sto siedemdziesiąt jeden ze stu siedemdziesięciu trzech krajów objętych przez eM eF Wu jest dziś zadłużonych. Bardzo niewiele z nich jest ciemnozielonych. Omawialiśmy już ten kraj, jeszcze do tego wrócę. Kuwejt jest nadal zielony, być może nie wszyscy znają Bruneę Malezja jest zielona. A reszta jest w jakiejś formie zadłużona, przynajmniej jasnozielona, to w porządku, już widzimy tutaj Iran. Ale reszta jest czerwona, czerwona do głębokiej czerwieni w długach. "A nieprzyjemnym czynnikiem związanym z długiem jest to, że wiąże się on z odsetkami. I teraz pojawia się pytanie, kto właściwie płaci odsetki od długu? Aby odpowiedzieć na to pytanie, chciałbym przyjrzeć się trzem grupom. Grupa pierwsza to prywatne gospodarstwa domowe, grupa druga to firmy, a grupa trzecia to państwo. Grupa pierwsza to wy, na przykład, kiedy idziecie do banku i zaciągacie pożyczkę, aby zapłacić za swój nowy samochód. W tym przypadku sytuacja jest całkiem jasna. Jesteście odpowiedzialni za odsetki od długu. Więc teraz ciężko pracujecie, aby zarobić pieniądze na spłatę długu. Możecie jednak również powiedzieć, że nie zamierzamy brać udziału w tym szaleństwie zadłużenia, nie zamierzamy zaciągać żadnych pożyczek ani kredytów. Nie chcę tego oceniać w tym momencie. " "Ale zbadaj to: Czy można uciec od tej osobistej decyzji, tego mechanizmu zadłużenia? Przyjrzyjmy się grupie drugiej, czyli firmom. W moim przypadku przedstawię wam farmę, która uprawia między innymi zboże. Rolnik kupił nowy ciągnik. Sfinansował go za pośrednictwem banku, więc powstały odsetki. Jeśli przyjrzymy się teraz sytuacji kosztowej tej działalności rolniczej, mamy koszty pracy asystenta rolnika, który pomaga rolnikowi. Z drugiej strony mamy koszty materiałowe. Może to być olej napędowy do ciągnika lub, jak pokazano tutaj, nasiona. Po trzecie, jak już wspomniano, mamy koszty odsetek. Wszystkie te trzy koszty jako koszty całkowite są przenoszone przez gospodarstwo na cenę sprzedaży ziarna - do nabywcy ziarna". „W moim przypadku nabywcą ziarna jest młyn. W młynie ziarno jest mielone na mąkę. Aby ziarno mogło zostać zmielone na mąkę, potrzebni są również ciężko pracujący robotnicy. Technologia instalacji młyna - załóżmy - i sam młyn są również finansowane przez bank. Oznacza to, że również w tym przypadku ponoszone są odsetki. Przyjrzyjmy się sytuacji kosztowej związanej z eksploatacją młyna. Następnie mamy koszty osobowe dla ciężko pracujących robotników, mamy koszty materiałowe, czyli ziarno z farmy, i mamy koszty odsetkowe dla młyna. Jako piekarz kupuję mąkę z tego młyna, a młyn również uwzględnia te koszty w cenie. Oznacza to, że jako piekarz ekologiczny kupuję mąkę z młyna, a także mam ciężko pracujących pomocników, którzy pomagają mi przekształcić ją w chleb i bułki, które przekazuję moim klientom. Ponieważ stopy procentowe w banku są obecnie tak korzystne, kupiłem nowy piec. A to oczywiście pociąga za sobą koszty odsetek. ” „Spójrzmy tylko na sytuację kosztową w mojej piekarni. Następnie mam koszty personelu dla moich pomocników piekarza, mam również koszty materiałowe, kupiłem mąkę z młyna i mam również koszty odsetek, a mianowicie od nowego, ładnego pieca, który kupiłem. Obliczę również cenę mojego chleba i bułek w taki sposób, aby uwzględnić te trzy koszty: Moje koszty pracy, koszty materiałów i koszty odsetek. I przenoszę je na konsumenta końcowego w cenie. A to jesteście wy i ja. ” „Podsumuję krótko: Gospodarstwo rolne przeniesie swoje koszty odsetkowe wraz z kosztami robocizny i materiałów w cenie sprzedaży ziarna na nabywcę ziarna. Firma młynarska w cenie sprzedaży mąki uwzględni koszty odsetek wraz z kosztami materiałów i robocizny. Ja, jako piekarz, robię to samo - w cenie sprzedaży chleba uwzględniam koszty odsetek wraz z kosztami robocizny i materiałów. Płacimy za to wszystko. Innymi słowy, my jako konsument końcowy płacimy wszystkie koszty łańcucha wartości, w tym wszystkie koszty odsetek”. „I tak jest wszędzie. Niezależnie od tego, czy rezerwujecie wakacje, czy płacicie gotówką za samochód, płacicie odsetki bankowi przynajmniej pośrednio - nawet jeśli kupujecie tylko lody, wiążą się z tym koszty odsetek, które trafiają do banku. Ogólnie rzecz biorąc, płacimy za wszystko, co kupujemy, za każdy rachunek, który płacimy, czy to za ubrania, za jedzenie, za wakacje, za pojazdy, za instrumenty muzyczne, nie ma znaczenia, opłaty stowarzyszeniowe - płacimy koszty odsetek zawarte w łańcuchu wartości. I możecie zrobić matematykę. Średnio jest to nie mniej niż czterdzieści procent ceny zakupu”. Jeśli zastanawiacie się teraz, czy jesteście zwycięzcami, czy przegranymi, pozwólcie, że wyjaśnię to nieco bardziej wiarygodnie. czterdzieści procent ceny zakupu, co to oznacza? Cóż, możecie policzyć. Jeśli znacie swoje miesięczne koszty, powiedzmy, że macie miesięczne koszty w wysokości dwa tysiące euro, to czterdzieści procent wynosi osiemset euro. Oznacza to, że płacicie osiemset euro pośrednio, a może bezpośrednio, bankowi. Po przeliczeniu na rok razy dwanaście daje to neun tausend sechshundert euro. A teraz wystarczy wziąć wyciąg bankowy na koniec roku, który pokazuje odsetki od salda kredytu. Następnie możecie rzucić okiem i sprawdzić, czy znajdziecie tam dziewięć tausend sechshundert euro. Jeśli znajdziemy wyższą kwotę, to jesteśmy zwycięzcami, a jeśli niższą - w moim przypadku jest ona żałośnie niska, nie sądzę, abym otrzymał więcej wyciągów z odsetkami - to jesteśmy przegrani w tym systemie. "Ale to nie wszystko. Państwo staje się również coraz bardziej zadłużone, aby realizować swoje interesy. Państwo spłaca również odsetki od tego długu - w formie opłat i podatków. Warto więc przyjrzeć się temu modelowi państwa, o którym już trochę słyszeliśmy w prezentacji - już o nim wspomniałeś. Jak to wygląda, gdy państwo się zadłuża? W Niemczech około dwóch trzecich wolumenu kredytów jest zaciąganych przez państwo niemieckie w formie pożyczek od niezależnych banków i instytucji kredytowych. A jedna trzecia za pośrednictwem obligacji federalnych. Dwie trzecie! Jak to się dzieje? Skąd banki biorą pieniądze? Po prostu, słyszeliśmy już ten termin: pieniądz fiducjarny. Banki mogą emitować pieniądz fiducjarny. Państwo upoważniło do tego banki: Państwo może tworzyć pieniądze. Zasadniczo, gdy dojdziemy do sedna sprawy, jest to prasa do drukowania pieniędzy. Banki mogą drukować pieniądze. Jedyną zaletą pieniądza książkowego jest to, że nie muszą nawet mieć prasy drukarskiej ani maszyn menniczych. Oszczędzacie pieniądze i możecie je tworzyć. A potem pojawia się państwo i mówi: yay, potrzebuję pieniędzy, zaciąga pożyczkę i spłaca ją z odsetkami. Cóż, nie mam pojęcia, ale dla mnie jest to zły układ. Żeby było jasne - dodałem mały woreczek z pieniędzmi -a państwo daje pieniądze bankom, aby później je pożyczyć i spłacić odsetki. I myślę, że jest lepszy sposób na zarządzanie pieniędzmi. "A teraz, zgodnie z zapowiedzią, dług publiczny. Czy jest to obecnie stabilna kwestia, czy nadal istnieje - jak faktycznie wygląda rozwój długu krajowego? Przyjrzyjmy się temu. Jeśli już jesteśmy odpowiedzialni za odsetki od długu, to być może powinniśmy również wiedzieć z grubsza, jak państwo radzi sobie z pieniędzmi. Dług publiczny w latach tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątym piątym do dwa tysiące trzynastego roku, wszystkie dane ponownie z Międzynarodowego Funduszu Walutowego. Pokazane również jako procent produktu krajowego brutto, który już znamy. Mamy więc do czynienia z rosnącym długiem publicznym w Niemczech w ciągu ostatnich dwóch dekad. I mogę obiecać, że miało to miejsce nie tylko w ciągu ostatnich dwóch dekad". "Spojrzałem wstecz - zapisy, które znalazłem, zaczynają się w tysiąc dziewięćset pięćdziesiąt roku, kiedy Niemcy miały dług narodowy w wysokości dziewięciu milionów marek niemieckich, dziewięć milionów. Nie wiem dokładnie ile, jak silna była populacja pięć lat po zakończeniu wojny. Ale jeśli założymy siedemdziesiąt do osiemdziesiąt milionów. To byłoby nie więcej niż dwadzieścia fenigów. Nawet nie dwadzieścia pfennigów na mieszkańca. Gdzie byliśmy w dwa tysiące jedenastym roku - to najnowsza liczba, jaką znalazłem - nie mniej niż dwadzieścia cztery tysiące siedemset siedemdziesiąt jeden euro na mieszkańca. Nie na pracownika, na mieszkańca, czyli na każde dziecko. Możesz więc po prostu zsumować swój budżet i wtedy poznasz swój udział w długu narodowym. Myślę, że to żenujące. Żenujące." "Tak właśnie należy zarządzać krajem. Francja, stale rosnący z pięćdziesięciu pięciu procent do dziewięćdziesięciu dwóch procent dług publiczny, prawie podwojony w ciągu dwudziestu lat. Anglia - ponad dwukrotny wzrost długu publicznego. Grecja - już dobrze znana w prasie - ogromny dług publiczny. Zadaję sobie pytanie, po co nam właściwie ministrowie finansów, po co nam ci wszyscy ludzie? Sądzę, że nadal moglibyśmy sobie z tym poradzić, albo, nawiązując do miejsca, w którym skończyłeś, narkomani, których resocjalizowałeś, też by sobie z tym poradzili, Ivo. Oni też poradziliby sobie z taką polityką finansową. Jest też kilka innych krajów, które pokazują, że to działa: Bułgaria. Prawdopodobnie charakteryzując się również zamiarem Bułgarii, aby stać się pełnoprawnym członkiem Uni Europejskiej, udało im się również zmniejszyć wskaźnik z siedemdziesięciu pięciu procent do szesnastu procent w stosunkowo krótkim okresie między dwa tysiące a dwa tysiące trzynastym rokiem. " "Rosji udało się również przejść przez cienką linię w redukcji zadłużenia. Więc to działa. A potem spójrzmy na naszego wielkiego brata, który ma doświadczenie w "wywoływaniu kryzysów gospodarczych". Sto dwanaście procent długu krajowego, sto dwanaście procent długu krajowego! Chiny, na fali wznoszącej, ale to już słyszeliśmy na wykładzie. Załamanie jest chyba poważne. Chińczycy pewnie też się zorientowali co tu się dzieje. Zauważyłem to również mimochodem. Nie są już entuzjastycznie nastawieni do robienia interesów z U eS A, eksportowania i otrzymywania dolarów. Są teraz dość zajęci kupowaniem nieruchomości i firm w U eS A. Miejmy nadzieję, że wyjdzie im to na dobre. A potem, oczywiście, z trzech wielkich gospodarek co najmniej lat osiemdziesiątych i dziewiąćdziesiątych nie można pominąć Japonii. Prawdziwy pilot kamikadze z czasów drugiej wojny światowej pokazuje, jak to się robi. To naprawdę szalone". "Dług narodowy dwieście czterdzieści pięć procent. Jeśli pojawi się wierzyciel i powie, że chciałbym odzyskać pieniądze, Japończycy będą musieli pracować przez dwa i pół roku, nie zarabiając ani centa. Wszystko dla banków, wszystko dla banków. A problem polega na tym, że przez te dwa i pół roku musieliby płacić odsetki, a tego nawet nie uwzględniono w obliczeniach. Tak, a potem pozwoliłem sobie umieścić kilka krajów na dole, być może bez większego politycznego osądu, które już dobrze znamy z ostatnich komunikatów prasowych: Mamy Syrię, spójrzmy jak Syria radzi sobie z pieniędzmi. Oni też wiedzą, jak wygląda sto osiemdziesiąt trzy procent długu publicznego. I od tego momentu to się wali, Syria nie dostarcza już żadnych informacji o długu narodowym, podejrzewam, że on dalej spada." "Możemy spojrzeć na Iran, który również nie cieszy się popularnością wśród swoich międzynarodowych partnerów, którzy z jakiegoś powodu wydają się koncentrować na zadłużeniu. A potem kraj, ciemnozielony kraj, Libia, chyba od dwa tysiące trzecim roku, zero procent długu publicznego, koniec z długiem, wolny, wolny od długu. To działa, prawda? Podsumuję krótko. Co więc należy wiedzieć o zadłużeniu, jeśli nie wiedziało się tego wcześniej? Jasne, płacicie odsetki od pożyczek osobistych, ale płacicie także - poprzez podatki i opłaty - za dług publiczny. A co może być dla niektórych z was nowością, przy każdym zakupie płacicie odsetki, odsetki od długu. A ponieważ tylko nieliczni mogą tworzyć te pieniądze, dowiedzieliśmy się i usłyszeliśmy, że nastąpi redystrybucja, musi nastąpić redystrybucja bogactwa. Dlatego uważam, że ważne jest również, abyśmy się nad tym zastanowili - i właściwie zbliżam się do fazy lądowania - czy chcemy coś zmienić? " „Nie chcę przedstawiać rozwiązania, częściowo dlatego, że niekoniecznie chcę uchodzić za wszystkowiedzącego i myślę, że rozwiązanie jest właściwie oczywiste. Jeśli złapie się złodzieja na kradzieży, musi oddać łup, prawda? Nie ma potrzeby omawiania żadnego innego rozwiązania. Mogę sobie jednak wyobrazić, że w naszym przypadku niekoniecznie chodzi o złodzieja. Z tego, co słyszeliśmy od Christopha Hörstela, to całkiem niezły kaliber. Albo to, co widzieliśmy w programie Kla.TV - pięćdziesiąta rocznica śmierci Johna F. Kennedy'ego - widać, że nie jest to złodziej. Więc może się okazać, że jedyna wskazówka - „przejrzeliśmy, oddajemy” - może nie wystarczyć. ” „Potem przyniosłem ze sobą jeszcze dwa cytaty. Joshua Stampa, który był dyrektorem Banku Anglii, powiedział między innymi: „Jeśli chcecie nadal być niewolnikami banków i płacić za własne zniewolenie, pozwólcie bankom nadal tworzyć pieniądze i kontrolować kredyty”. Można powiedzieć coś takiego, a ludzie wciąż są nieco uśpieni. To właśnie jest szalone. Słynny jest również Henry Ford, marka samochodów: „Gdyby ludzie rozumieli system monetarny, mielibyśmy rewolucję przed jutrzejszym porankiem”. Możesz przeczytać te rzeczy w Internecie, są dobrze znane. ” „Zadaję sobie trochę pytanie: dlaczego tak trudno jest inspirować ludzi, jak pokazała to ta młoda dziewczyna w swojej piosence? I chciałbym na koniec zrobić szybki zwrot i zadać pytanie: kto tak naprawdę jest teraz odpowiedzialny? Kto jest odpowiedzialny za tę sytuację? Czy banki są odpowiedzialne za to nieszczęście? Odpowiedziałbym na to pytanie „nie”, ponieważ działają zgodnie z prawem. Czy odpowiedzialne jest państwo, rządy, politycy? Ponownie, odpowiedziałbym na to pytanie odpowiedzią: nie. Ponieważ mają oni wasz mandat, mają nasz mandat. Więc kto jest teraz odpowiedzialny? My. Ach tak, złapani. Ja też. My jesteśmy odpowiedzialni. ” Ale co jest teraz kluczem do zmiany? Chciałbym przekazać dwie lub trzy myśli, które są absolutnie zgodne z tym, co już usłyszeliśmy od Christopha Hörstela. Jak możliwa jest zrównoważona zmiana? Moim zdaniem jest to możliwe tylko wtedy, gdy postrzegamy siebie jako ludzi. Rozumiejąc siebie jako ludzi. Kiedyś powiedziałem jedno zdanie - poczekajcie chwilę i zobaczcie, czy wam się spodoba - „Ludzie mogą żyć bardzo dobrze bez tyrana. Ale tyran ma trudności bez ludu”, prawda? Jako naród musimy ponownie zrozumieć, że dajemy władzę temu, komu ją dajemy. Że mamy ją w naszych rękach. A teraz, oczywiście, pojawia się pytanie: Ale jak stać się ludem? Jak to działa? I tutaj naprawdę mogę mówić z własnego doświadczenia. Jeśli ponownie spojrzę na trzy punkty, to tylko po to, aby pokazać, czego potrzeba, aby stać się ludem. Ma to coś wspólnego ze zrozumieniem, pojmowaniem. Ma to coś wspólnego z ponownym pogodzeniem się z rzeczami. To, że nie bierzy się rzeczy, połyka się je i nie zaczyna się je przemyśliwać. Dlaczego więc stajemy się ludźmi? Mogę to wyjaśnić dość prosto. Mieliśmy wiele kontaktów z eS& Ge, wiele kontaktów z A Zet Ka i każdą rozmowę telefoniczną, którą wykonałem, być może możecie to potwierdzić, połączyło nas to natychmiast. Natychmiast znajdowali się tam ludzie, u których zdawałem sobie sprawę, że myślą. Oni zaczynają myśleć. Oni też chcą zrozumieć. Nie mówię, że wszystko jest zle, ale raczej: Chwileczkę, jaki jest związek? Z chęci zrozumienia rodzi się zrozumienie. Ze zrozumienia rodzi się wspólnota. Na przykład, musimy zrozumieć, musimy nauczyć się rozumieć, że pieniądze nie mogą działać. To tylko przykład. Pieniądze nie pracują. Możecie również, nawiązując do mojego przedmówcy, zadać sobie małą pracę domową. Połóż banknot dziesięć euro obok naczyń, których nie pozmywałeś wieczorem? A potem zamknij drzwi od kuchni i idź tam następnego ranka. Wtedy zobaczysz, czy pieniądze się pomnożyły. W naszym gospodarstwie domowym jest kilka osób. Prawdopodobnie zamknąłbym drzwi, w przeciwnym razie banknot dziesięć euro zniknęłyby, a ja nadal musiałbym zmywać naczynia. Stawanie się ludźmi ma wiele wspólnego ze zmianą i chęcią zmiany. „Dla mnie gotowość do zmiany oznacza również ponowne wzięcie odpowiedzialności lub, jak brzmiały słowa końcowe, napisałem to sam: Razem możemy coś zmienić. Zaczniciej od siebie, zmieńcie coś sami. To tworzy inną relację serca. Naprawdę mogę to powiedzieć o moich kurierach. Jest to temat Strategii dwa plus, o której Ruth wspomniała wcześniej. Budujemy sieć z kurierami. Z każdą osobą łączy nas więź serca, ponieważ zdaję sobie sprawę, że każdy chce coś zmienić. Każdy pracuje nad sobą, każdy zaczyna od siebie. To nas łączy. Nie trzeba wygłaszać wielkich przemówień, to się po prostu dzieje. I to połączenie się, stawanie się rodziną, prowadzi do nawiązywania kontaktów. Myślę, że to coś nowego”. "Na świecie było naprawdę wielu charyzmatycznych przywódców. Z dobrymi pomysłami, z prawdziwymi wizjonerskimi zachowaniami, ze zdolnością do inspirowania ludzi. Czuję jednak, że w naszych czasach mamy do czynienia z oddolnym wzrostem ludzi. Jest to również oryginalne, co zapisałem od mojego przedmówcy: wspólne wzrastanie od dołu do góry. Zmiana musi przyjść oddolnie.To jest tworzenie sieci, to są ludzie, którzy czują się ludźmi. Którzy nagle zdają sobie sprawę, że nie budujemy naszych kontaktów na Facebooku, ale z prawdziwymi kontaktami, które mają ręce i nogi. Coraz bardziej dochodzimy do sedna. Nie lamentujemy. Lubimy dyskutować na tematy polityczne z kolegami w pracy". „Ale szybko przechodzimy do tego pytania: Czy jesteście gotowi zainwestować czas? Czy jesteście gotowi zainwestować siebie? W ten sposób stajemy się ludźmi. Myślę, że wszyscy lub duża część z was zna eS i Ge, gazetę „„Głos i Głos Sprzeciwu"”. Taka jest strategia eS i Ge. I właśnie dlatego - nie mam własnego stolika prelegentów - reklamuję nasz stolik eS i Ge. Idźcie tam. Jeśli jeszcze tego nie wiecie, eS i Ge to coś więcej niż tylko gazeta. Dla mnie eS i Ge to sposób, tak, sposób, by stać się ludźmi. Sposób na zebranie się jako ludzie. I dlatego ostatnią rzeczą, jaką mam do powiedzenia, jest: dołączcie do nas! Dziękuję. Dziękuję.”

z jb

Źródła/Linki: https://www.anti-zensur.info/azk9/schuldzinsen