Sancties, een oorlogswapen (door James Corbett)

17.07.2023 | www.kla.tv/26557

Wist u dat bijna een derde van alle landen tegenwoordig onder één of andere economische sanctie valt? Nee? In zijn fascinerende rapport “Sancties zijn oorlog met andere middelen” belicht James Corbett de ontwikkeling van het “economische wapen” sancties in de 20e eeuw. Economische sancties zijn geen onschuldig dwangmiddel dat gebruikt kan worden tegen niet coöperatieve regimes. Ze zijn geen zorgzame, ophelderende en moderne manier om geopolitieke geschillen op te lossen, zoals politici de mensen willen doen geloven. Het opleggen van sancties aan een land is een vorm van oorlogsvoering tegen dat land. Want het gaat er niet alleen om dat economische embargo's de economie van een land lam kunnen leggen. Onderzoeken over economische sancties tonen aan hoe schadelijk en soms zelfs dodelijk ze zijn voor mensen die leven in een van de vele landen die dergelijke maatregelen opgelegd kregen door de VS, de EU of andere machtige leidinggevende landen. Nee, de realiteit is: sancties doden. Vind u deze bewering misschien overdreven? Hieronder staan voorbeelden uit de geschiedenis hoe sancties zijn gebruikt als oorlogsmiddel. Olie-embargo tegen Japan, VS tijdens de Tweede Wereldoorlog Na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog in oktober 1940 besefte de Amerikaanse president Franklin Delano Roosevelt dat het conflict de perfecte gelegenheid bood voor Amerika om op te klimmen tot de onbetwiste supermacht van de wereld. Hij wilde de Verenigde Staten beslist bij de oorlog betrekken. Na de Eerste Wereldoorlog was het Amerikaanse volk er echter fel op tegen dat de VS zich opnieuw in een bloedige Europese strijd zou mengen. Hij had dus een excuus nodig om het Amerikaanse publiek ervan te overtuigen dat ze hun zonen moesten sturen om bloed te vergieten op een ander buitenlands slagveld. Iets dat duidelijk zou maken dat de oorlog in Amerika's strategisch belang was, of ze het nu wilden of niet. Zijn bedoeling was om een Japanse aanval op de Amerikaanse grond-, lucht- en zeemacht in Hawaï uit te lokken door Japan onder druk te zetten met de volgende maatregelen: - De hoofdmacht van de Amerikaanse vloot zou zich in de buurt van Hawaï bevinden. - Een volledig embargo op alle handel met Japan, vooral in olie, in samenwerking met het Britse Rijk. De verpletterende sancties en het feit dat de Amerikaanse vloot in de buurt van Hawaï een gemakkelijk aanvalsdoel vormde, faalden niet om hun effect te hebben. Op 7 december 1941 vielen Japanse strijdkrachten de Amerikaanse Pacific vloot aan, wat leidde tot de Amerikaanse deelname aan de oorlog. Maar volgens de algemeen aanvaarde versie van het Pearl Harbor-verhaal werden de onschuldige Amerikanen uit het niets aangevallen door de “woeste Japanners” .... Kindermoord in Irak - Sancties, aan het einde van de Golfoorlog van 1991 Aan het einde van de Golfoorlog in 1991 riep de Amerikaanse president George H.W. Bush het Irakese volk op om het heft in eigen handen te nemen en dictator Saddam Hoessein te dwingen af te treden, zodat het land weer deel zou gaan uitmaken van de familie van vredelievende naties. Tienduizenden sjiieten in het zuiden van Irak en tienduizenden Koerden in het noorden probeerden precies dat te doen. Ze organiseerden de grootste opstand in de geschiedenis van Saddams regime en werden bruut afgeslacht door de veiligheidstroepen. In plaats van de Koerden en de Sjiieten in hun opstand te steunen, deed Bush iets “nobels” door een niet-militaire, niet-dodelijke aanpak te kiezen en de Irakezen strenge economische sancties op te leggen. Ze moesten de generaals van Hoessein dwingen hem omver te werpen. Dan zou Washington hebben wat ze wilden: een Iraakse junta met ijzeren vuist zonder Saddam Hoessein. Maar de sancties hadden geen effect op het regime zelf en doodden in plaats daarvan onschuldige burgers. Vier- tot vijfduizend kinderen stierven elke maand onnodig als gevolg van de sancties, doordat de watervoorziening en de sanitaire installaties het begaven en door onvoldoende voeding. Dit werd in 1998 gerapporteerd door Denis Halliday, de VN-coördinator voor humanitaire hulp in Irak. Eén van de gevolgen van de sancties was de dood van een half miljoen kinderen. De conclusie en boodschap van James Corbett is ondubbelzinnig: Sancties zijn een oorlogswapen dat mensen doodt. Het zijn schijnheilige maatregelen die doen alsof ze een niet-militaire, niet-dodelijke aanpak zijn om de regering van een land onder druk te zetten om hen te straffen. Ze bewerken niet wat de politici en hun media propageren. Maar ze zetten sancties in als wapen voor hun eigen verdraaide doeleinden. De link naar de gedetailleerde commentaren in het rapport van James Corbett vind u onder deze uitzending. Met het oog op de huidige oorlog in Oekraïne en de betrokkenheid bij sancties tegen Rusland moet het dan ook duidelijk gezegd worden: De geschiedenis van de 20e eeuw heeft onomstotelijk bewezen: Iedereen die sancties steunt in een conflict tussen strijdende partijen wordt zelf een strijdende partij. Elke deelname aan sancties is onverenigbaar met staatsneutraliteit, net zoals vuur niet met water kan worden vermengd. Opmerkingen van de redactie: Kerngedachte: - Sancties zijn een oorlogswapen dat doodt - Sancties zijn schijnheilige maatregelen die pretenderen een niet-militaire, niet-dodelijke aanpak te zijn om de regering van een land onder druk te zetten/te straffen. - Er werden/worden echter andere bedoelingen daarmee nagestreefd. Sancties treffen de onschuldige bevolking, zij lijden. Ze veroorzaken veel dodelijke slachtoffers.

van mfg.

Bronnen/Links: The Corbett Report: Sanktionen sind Krieg mit anderen Mitteln (Het rapport van Cotbett: sancties zijn oorlog met andere middelen) https://uncutnews.ch/the-corbett-report-sanktionen-sind-krieg-mit-anderen-mitteln/
Studie von Francisco Rodríguez: „The Human Consequences of Economic Sanctions" https://cepr.net/report/the-human-consequences-of-economic-sanctions/