Odsetki - kapitalistyczny błąd myślowy - Bernd Udo Hack

30.04.2023 | www.kla.tv/25912

Kluczowa stopa procentowa była w ostatnich miesiącach systematycznie podnoszona przez EBC i ma dalej rosnąć, co będzie miało ogromne konsekwencje dla naszej gospodarki, rynku nieruchomości i dla wielu osób prywatnych. Skąd się bierze polityka stóp procentowych, dlaczego nie działa i jak można ją rozwiązać, można się przekonać w poniższym fragmencie wykładu na XVII AZK przez doświadczonego wykładowcę, moderatora i byłego przedstawiciela władz Bernda Udo Hacka: Fragment prezentacji AZK autorstwa Bernda Udo Hacka Aby zrozumieć problem odsetek od skredytowanego kapitału pieniężnego, trzeba cofnąć się do szarych, prehistorycznych czasów gospodarki barterowej lub gospodarki w naturze, kiedy nie było pieniędzy. Wyobraźmy sobie, że obywatel A zarobił nadwyżkę w wysokości 100 Kotteletów i że obecnie nie ma zapotrzebowania na towary lub usługi, które chciałby nabyć od kogoś innego w zamian. Ma on teraz problem: Jego kotlety z czasem tracą wartość, substancję i użyteczność, ponieważ jak każda żywność podlegają naturalnemu zepsuciu i mają ograniczony termin przydatności do spożycia. Ponosi też koszty przechowywania. W tej sytuacji A musi być szczęśliwy i wdzięczny, gdy spotyka obywatela B, który bierze od niego 100 kotletów na zasadzie kredytu towarowego, z obietnicą zwrotu 100 kotletów tego samego rodzaju i jakości po roku. A na razie pozbywa się swojego problemu. Jest nielogiczne i nie oddaje sprawiedliwości naturalnej sytuacji, jeśli A może nadal żądać 10% odsetek. Innymi słowy, zwrotu 110 Kotteletów. Można by raczej pomyśleć o dokonaniu odliczenia w wysokości 10%, ponieważ A był w stanie zaoszczędzić swoją nadwyżkę kotletów w czasie z pomocą B. W związku z tym uzasadnione byłoby, gdyby B zwrócił po roku tylko 90 kotletów. Po rozważeniu tych argumentów wydaje się słuszne, że nie płaci się wynagrodzenia w formie odsetek, a A otrzymuje od B z powrotem 100 kotletów, ponieważ obaj mają już rozsądną wzajemną korzyść. A rozwiązał swój problem nietrwałości przez rok, a B mógł wykorzystać ten towar o rok wcześniej, niż został przez niego zarobiony. A pracował dla B z góry, że tak powiem, a B oddaje mu towar po roku. W tych prostych i oczywistych rozważaniach, zgodnych z prawami natury, nie ma miejsca na interes. Nic nie może się zmienić w tym wyniku, jeśli zostanie zainterweniowany pieniądz i A da B 100 euro, które otrzymał ze sprzedaży swoich kotletów na rynku, jako pożyczkę pieniężną, ponieważ naturalnie skonstruowany pieniądz, podobnie jak prawdziwy towar, musi z czasem stopniowo tracić swoją wartość substancjalną, swoją siłę nabywczą. Tak na marginesie, interpozycja pieniądza nie zwiększa ilości towarów, jak już słyszeliśmy. Powtarzam to celowo, bo są to ważne rzeczy, których pewnie nie słyszy się na co dzień. Biblia, Tora, Koran również zakazują odsetek, ale głównie z powodów moralnych. Nie należy wykorzystywać cudzej trudnej sytuacji - rolnik nie może tymczasowo pracować z powodu złamanej nogi i potrzebuje pożyczki pomostowej - i nie może pobierać odsetek od pożyczki. Ale są sytuacje, w których ten argument nie ma zastosowania, np. gdy dobrze prosperujący przedsiębiorca chce rozwinąć swoją działalność i zaciąga w tym celu kredyt gotówkowy. Tak więc, moim zdaniem, odsetki są nielogiczne, nienaturalne, a w niektórych przypadkach niemoralne. Pieniądz nie jest rzeczą realną, taką jak mieszkanie czy sad, za korzystanie z której można pobierać czynsz lub dzierżawę, ale bonem pieniężnym, którym można płacić na rynku za zaległe wynagrodzenie. Jakkolwiek by na to nie spojrzeć, nie ma żadnego ważnego powodu, który mógłby usprawiedliwić odsetki za czasowe korzystanie z cudzych pieniędzy. Odsetki opierają się na kapitalnym błędzie w myśleniu. Argument wprowadzony przez niektórych, np. szkołę austriacką, że odsetki są rekompensatą za czasowe wyrzeczenie się konsumpcji, jest również nieścisły. Ignoruje on fakt rozpadu, ograniczonej trwałości, jak również dalszy fakt, że A wcale nie rezygnuje z konsumpcji. Posiada już wszystko, co jest mu aktualnie potrzebne do utrzymania się. Wytworzenie nadwyżki, która nie jest potrzebna, stwarza problemy. Kontr-opinia to przeocza. Zwierzęta nie mają tego problemu. Zawsze przestają one polować i jeść kiedy są najedzone. Odsetki składane mają niemal apokaliptyczne konsekwencje, gdy powiększają pieniądze wykładniczo, jak rak. W znanym przykładzie grosza Józefa, centymetr lub rappen zainwestowany w banku z oprocentowaniem 5% w momencie narodzin Jezusa Chrystusa urósłby do dzisiaj do fortuny wielu miliardów ziemskich kul litego złota. Po pierwszym oszustwie, które polega na rzekomej stabilności wartości pieniądza, jest to drugie oszustwo, które prowadzi do kryzysu materialnego ludzkości. Pieniądze w ogóle nie mogą działać, jak chciałyby nam wmówić banki w swoich reklamach. Na przykład w Niemczech codziennie przepływa miliard euro w postaci odsetek, które są głównie ukryte w cenach konsumpcyjnych. Przepływa od biednych do bogatych, nie dając nic w zamian, a pożyczający nie są szczególnie utalentowani ani pracowici. Ten nieuzasadniony przepływ pieniędzy jest główną przyczyną przepaści społecznej, podziałów społecznych i szkód w naszych społeczeństwach oraz postępującego zubożenia coraz większej liczby osób. W realnym wymiarze ekonomicznym ten przepływ odsetek oznacza ogromny wyzysk ludzi pracy przez właścicieli kapitału pieniężnego, którzy, jak mówi powiedzenie, przeznaczają swoje pieniądze na pracę w złym kapitalistycznym stylu. Ale pracować mogą tylko przedsiębiorcy, wolni strzelcy, rzemieślnicy, gospodynie domowe, pracownicy najemni i inni. Nawet związki zawodowe, które mają reprezentować interesy pracowników, traktują ten problem z przymrużeniem oka, choć wielokrotnie zwracałem na to uwagę Niemieckiej Konfederacji Związków Zawodowych i jej Instytutowi Gospodarczemu w Düsseldorfie. Reakcja: cisza, cisza! A przecież te ustalenia w zasadzie nie są nowe, co widać po hasłach na ekranie projekcyjnym. Urzędnicy niechętnie przeprowadzają gruntowną analizę źródeł błędów, w najlepszym razie zestawiając banalne raporty o ubóstwie i społeczeństwie i czekając na kolejną poprawę koniunktury. Potęga banków, które zbijają fortunę na istniejącym systemie, oraz ślepota i inercja, którymi dotknięta jest większość ludzi, nie pozwalają na spostrzeżenia przedstawione powyżej. I tak to się dzieje od ponad 6 tysięcy lat, od czasu wynalezienia pieniądza. Wojny, podboje, chciwość władzy i pieniędzy wśród władców aż po dzień dzisiejszy. Odsetki są ulubionym pokarmem chciwości. Pieniądz, właściwie rozumiany, jest częścią porządku ekonomicznego i rynkowego. Służy jako narzędzie zbliżenia partnerów wymiany. Działa jak katalizator. Pierwotna dwukierunkowa relacja sprzedawcy i kupującego w gospodarce towarowej staje się teraz trójkierunkową relacją sprzedawcy, kupującego i sprzedającego w gospodarce pieniężnej. To ogromnie upraszcza i przyspiesza procesy wymiany. Pieniądz jest sam w sobie, jak już powiedziałem, genialnym wynalazkiem. Trzeba go jednak doprowadzić do harmonii z prawami natury. System pieniężny przynosi korzyści wszystkim członkom danej gospodarki. Specjalizacja i podział pracy umożliwiają niewyobrażalny wzrost dobrobytu. Ale powodują też całkowitą zależność od siebie, a więc konieczność wymiany dóbr za pomocą pieniądza. Jako neutralne dobro wspólne należy do opieki instytucji, która jest odpowiedzialna za realizację wspólnych zadań. W opiece państwa, reprezentowanego przez centralny, zabezpieczony konstytucyjnie i prawdziwie niezależny bank centralny. Niezależny, przede wszystkim, od rządu. Ten nowy "Monetatywny" (o ile wiem, termin ten ukuł Bernd Senf) jest powołany wyłącznie do tworzenia i emisji pieniądza. I robi to w takim zakresie, w jakim obywatele rynku zgłaszają zapotrzebowanie i produkują nowe dobra. Można się o tym przekonać poprzez badania rynku, sondaże opinii publicznej itp. Być może gospodarka narodowa też chce się choć raz skurczyć. I nie musi rosnąć, rosnąć, rosnąć, jak to ma miejsce obecnie, aby kapitaliści pieniądza mogli zmaksymalizować swoje zyski. Może obywatele wolą trwałe towary zamiast powszechnych dziś krótkotrwałych produktów masowych z wbudowanym punktem zepsucia. [Publiczność: oklaski] . Zanieczyszczają one niepotrzebnie środowisko, ale wypełniają księgi zamówień przemysłu i zwiększają zyski akcjonariuszy. Kontrargument: Ale dzięki nim oszczędzamy miejsca pracy! Moja odpowiedź: "W takim razie pracujmy mniej, a pozostałą pracę rozdzielmy równo między wszystkich". Chyba wystarczyłoby 15 do 20 godzin tygodniowo, w zamożnych krajach uprzemysłowionych, gdzie i tak dławimy się śmieciami. Tam mogłoby być mniej. Nie żyjemy po to, by pracować, pracujemy po to, by żyć. To stare ludowe powiedzenie. Bardzo dobre. Neutralny bank centralny nie powinien i nie może osiągać zysków, co obecnie wciąż ma miejsce. Dużo w tym radości odpowiednich ministrów finansów, którym te zyski mają być przekazywane. Koszty Monetatywu muszą być pokrywane z ogólnych wpływów podatkowych. Sytuację można porównać do sytuacji sędziego, który musi bezstronnie i jak najbardziej obiektywnie decydować w zawodach. On również nie może wygrać, a jedynie dobrze lub gorzej wypełnić swoje zadanie. Kontrola nad systemem monetarnym danego kraju oznacza niewyobrażalną władzę nad narodem. Kreacja pieniądza znajduje się więc w zasadzie w większości krajów w rękach państwa i jest realizowana przez centralne, mniej lub bardziej - raczej niezależne banki centralne. Emitowany przez nie pieniądz jest pieniądzem realnym, w zasadzie banknotami. Oprócz tego, jak powszechnie wiadomo, istnieją monety. Ponadto istniała i istnieje dodatkowa kreacja pieniądza przez prywatne banki komercyjne. Zaraz po rozpoczęciu zasiedlania Ameryki Północnej przez amerykańskich imigrantów w 1607 r. londyńscy bankierzy wywierali wpływ na system bankowy w tej kolonii i wielokrotnie naciskali na przeniesienie kreacji pieniądza do prywatnych banków centralnych. Kontynuowali te starania nawet po uchwaleniu Deklaracji Niepodległości w 1776 r. i założeniu USA w 1789 r. Wielokrotnie im się to udawało, ale na czas ograniczony prawem. Mądrzy mężowie stanu, tacy jak prezydent USA Thomas Jefferson, a później Abraham Lincoln, pilnie przed tym ostrzegali. Dostrzegali wielkie niebezpieczeństwa takiego podejścia dla dobra wspólnego. Kto kontroluje system monetarny, jak już powiedziano, zyskuje ogromną władzę nad gospodarką, a tym samym nad ludźmi i ich fizyczną egzystencją. Takim bankiem jest obecny bank centralny USA, Bank Rezerw Federalnych - zwany w skrócie FED. Został on przygotowany dawno temu i konspiracyjnie przez czołowych bankierów pracujących w Nowym Jorku i po łapówkach, a także tajnych porozumieniach z późniejszym prezydentem Woodrowem Wilsonem oraz w tajnej akcji w nocy i we mgle, została uchwalona przez Kongres USA 13 grudnia 1913 roku. Ustawa została wprowadzona w życie natychmiast. Duża część parlamentarzystów była już na świątecznych urlopach i rozjeżdżała się do swoich odległych rodzinnych miast. Nic o tym nie wiedzieli. Od tego czasu FED, w powiązaniu ze swoimi udziałowcami, największymi bankami USA, dzięki swojej władzy monetarnej zdominował w kraju i na świecie amerykańską politykę, publikowane opinie, ważne części badań naukowych i gospodarki itd. itp. Krytyczne głosy domagające się zniesienia FED lub przynajmniej jego reformy, np. były kandydat na prezydenta Ron Paul w swojej książce "Free the World from the US Federal Reserve!", nie były w stanie jak dotąd zwyciężyć. Kreacja pieniądza księgowego przez banki komercyjne quasi z niczego, bez kontrwartości w dobrach realnych, czyli podaż pieniądza idzie w nieskończoność aż do sufitu, oznacza utratę wartości, czyli utratę siły nabywczej pieniądza realnego. Ma to tendencję inflacyjną. Tu leży trzecie odkryte przeze mnie oszustwo polegające na częściowym wywłaszczeniu właścicieli pieniędzy. To, że nie wybuchła jeszcze żadna większa inflacja, wynika z faktu, że ten pieniądz książkowy na rynku dóbr konsumpcyjnych nie tworzy popytu, lecz jest wykorzystywany przez kapitalizm kasynowy - to określenie naszego byłego prezydenta federalnego Horsta Köhlera - do zakładów na giełdach, czyli spekulacji. Ceny akcji rosną codziennie, co widać, podobnie jak w przypadku nabywania trwałych dóbr kapitałowych, takich jak grunty, domy, przedsiębiorstwa infrastruktury publicznej, takie jak zakłady wodne, gazowe, elektryczne, portowe, infrastruktura, samochodowa, kolejowa, etc. Są one sprywatyzowane lub częściowo sprywatyzowane. Państwo, czyli jego obywatele, pozbawieni są majątku publicznego, który trafia w ręce kapitalistów pieniężnych w celu dalszej maksymalizacji zysku. Kreacja pieniądza w obecnym systemie jest sprawą niezwykle wybuchową, z jego fałszywymi założeniami o stabilności monetarnej, oprocentowaniu i odsetkach składanych oraz kreacji pieniądza księgowego przez banki komercyjne. Mój wniosek: Nie może być mowy o kreacji pieniądza przez prywatne banki!

von -

Quellen/Links: www.anti-zensur.info