Wilk nie jest wybredny: Dziś pies, jutro nasze dzieci?

16.04.2023 | www.kla.tv/25769

Niedawno w Górnych Łużycach uciekająca suczka Collie została znaleziona martwa przez swojego właściciela - jej ścierwo zostało częściowo zjedzone, bardzo prawdopodobnie przez wilki. Cztery tygodnie wcześniej w Dolnej Saksonii 3 wilki goniły rowerzystkę w drodze do pracy. Czy z powodu tych osiedlających się drapieżników nie ma oczywistego zagrożenia (życia) i dla ludzi, zwłaszcza dzieci? W poniższym filmie dokumentalnym z 2018 roku poznacie aktualne i historyczne fakty na ten temat. Dla wielu mieszkańców miasta "powrót wilka" jest równoznaczny z "powrotem natury". Dlatego wielu z nich z radością przyjmuje i akceptuje wilka na obszarze europejskim. Jednak francuski filmowiec i hodowca kóz Bruno Lecomte, który nakręcił obszerny dokument "O poważnych konsekwencjach powrotu wilka we Francji", jest przekonany: "Większość ludzi nie zna kontekstu dotyczącego wilka - są źle poinformowani i zapomnieli o rzeczywistych konsekwencjach obecności wilka". Poniższy film dokumentalny pokazuje zatem nie tylko zatajone fakty historyczne, ale także aktualne skutki, rozwój i zagrożenia, jakie dla ludzi i środowiska naturalnego niesie ze sobą rosnąca obecność wilka w gęsto zaludnionych otoczeniach. Hodowla zwierząt pastwiskowych sprzyja różnorodności biologicznej w naszej przyrodzie na dużą skalę. Na przykład owce są wykorzystywane do utrzymania biotopów. Pastwiska są chronione przed erozją* i wkraczaniem zarośli, a ruń i życie glebowe pozostają nienaruszone. Różnorodność kwiatów i roślin stanowi również środowisko życia dla licznych zwierząt, takich jak motyle, owady czy ptaki gniazdujące na ziemi. Zwierzęta wypasane na pastwiskach roznoszą nasiona roślin i w ten sposób przyczyniają się do zachowania rzadkich gatunków. Teraz różnorodność biologiczna jest również głównym argumentem za reintrodukcją i ścisłą ochroną wilków. Jednak wzrost ataków wilków powoduje tak duże straty wśród wypasanych zwierząt, że coraz więcej hodowców jest zmuszonych do porzucenia swoich stad. Tak więc wilk nie tylko szkodzi różnorodności przyrody, ale również nie przynosi żadnych rozpoznawalnych korzyści. Centrum Kompetencji Wilka często zarzuca hodowcom zwierząt niedostateczną ochronę swoich zwierząt. Jednak ustanowione w tym celu środki ochronne nie stanowią w praktyce wystarczających przeszkód dla wilków. Na przykład kombinacja ogrodzeń elektrycznych i psów stróżujących jest szeroko stosowanym środkiem ochrony stad zwierząt przed wilkami. Ogrodzenia elektryczne, na przykład, powinny mieć wysokość 120 cm, zgodnie z niemieckim Centrum Doradztwa dla Wilków. Ale we wrześniu 2017 roku samica wilka przeskoczyła ogrodzenie elektryczne o wysokości 270 cm w parku gier w Niemczech. Wieloletnie doświadczenia we Francji pokazują, że 90 % owiec ginie w stadach, które wcześniej były chronione co najmniej dwoma środkami ochrony stada. Ekolog Laurent Garde, ekspert w dziedzinie hodowli zwierząt z zarządzaniem pastwiskami, był przez wiele lat osobą kontaktową w sprawach ochrony stad z ramienia francuskiego Ministerstwa Środowiska. Jego przerażające podsumowanie z terenu brzmi: "Wilk reaguje na środki ochrony jak szczury laboratoryjne w labiryncie. Przez lata uczono go, jak omijać przeszkody, aby dostać się do nagrody. I to jest poważna sprawa! Bo stworzono coś w rodzaju "biologicznego potwora", który nie ma nic wspólnego z wilkiem żyjącym na wolności. Są też inne doniesienia o tym, jak niebezpiecznie robi się, gdy wilki przyzwyczajają się do nas, ludzi. Przez lata 80-letni kanadyjski biolog dzikiej przyrody profesor Valerius Geist myślał, że wilki są zwierzętami płochliwymi. Przekonał się, że zostało to obalone, gdy wataha wilków ustanowiła swoje terytorium w jego wiosce w Kanadzie. Na podstawie własnych doświadczeń oraz innych podobnych doniesień profesor opisuje zachowanie wilków w pobliżu ludzkich siedzib w siedmiu etapach. Wilki uczą się poprzez ciągłą obserwację. Zwierzęta początkowo nieśmiało badają nowy teren, ale w miarę zbliżania się tracą strach przed człowiekiem. Wilki nie postrzegają już wtedy człowieka jako zagrożenia. Mrożący krew w żyłach wniosek profesora brzmi: "Wiemy teraz, i wiemy od wieków, że wolne wilki, które potrzebują jedzenia i są w trakcie przyzwyczajania się do ludzi, w końcu zaczną odkrywać ludzi jako alternatywną zdobycz." Przyjrzyjmy się bliżej tym etapom zachowania wilków w pobliżu ludzi według prof. Valeriusa Geista. 1. Płochliwe nocne żerowanie na śmietnikach 2. Nocne żerowanie w pobliżu wiosek 3. Żerowanie również w dzień w pobliżu osiedli/obserwowanie ludzi z bezpiecznej odległości 4. Atakowanie owiec, psów i mniejszych zwierząt domowych również w ciągu dnia - nawet w pobliżu zabudowań mieszkalnych 5. Rozpoznanie i pościg za dużym inwentarzem i jeźdźcami. Zdarza się, że jeźdźcy są osaczani lub wilki obserwują mieszkańców domów przez okna znajdujące się blisko ziemi. 6. Oswojone pojawiające się wilki wchodzą w bliskie sąsiedztwo człowieka. Mogą delikatnie chwytać za ręce i nogi. Są to podejścia niepewne, niemalże zabawowe. Jednak zwierzęta nadal wycofują się, jeśli stawiamy opór. Wilki zaczynają rozpoznawać w człowieku ofiarę. 7. Wilki wreszcie straciły swoją nieśmiałość. Mogą atakować ludzi, którzy na początku są jeszcze nieporadni. Na podstawie poniższych alarmujących świadectw z Dolnej Saksonii widzimy, że ten szósty etap został już osiągnięty w naszym kraju. W połowie 2016 roku wilk celowo i bez nieśmiałości porusza się drogą w kierunku kobiety. Kobiecie pomógł rolnik z ciągnikiem. Zimą 2016 roku biegacz początkowo nie zauważył dwóch zbliżających się wilków, ponieważ miał założone słuchawki. Poczuł skubnięcie na dłoni. W panice zaczął krzyczeć i odpędził zwierzęta kopniakami i gałęziami. W lutym doszło do incydentu, w którym wilk próbował ukraść psa małego chłopca, warcząc i kacząc się do skoku. Odważna interwencja babci zapobiegła czemuś gorszemu. Jednak dziecko przez długi czas miało traumę, dręczyły go koszmary i nie chciało już chodzić do szkoły. W lutym 2018 roku przez środek miasta obok przedszkola w ciągu dnia przebiegł wilk. Tych kilka przykładów dobitnie pokazuje, że bagatelizowanie i ukrywanie zagrożeń ze strony wilków jest nieodpowiedzialne. Każdy, kto odwiedzi na przykład park dzikich zwierząt, rozpozna wybieg dla wilków po niezwykle wysokich i stabilnych metalowych ogrodzeniach, które są wielokrotnie zabezpieczone drutami elektrycznymi. Istniejące reflektory, a także bramy wjazdowe dla ludzi i pojazdów silnie przypominają obrazy więzień o wysokim stopniu zabezpieczenia. Jednak gdy wolno żyjące wilki osiedlą się na polach kukurydzy obok domów mieszkalnych, rodzice nie muszą się martwić o swoje dzieci bawiące się w ogrodzie, jak twierdzą organizacje ochrony przyrody ... Nic dziwnego, że wielu ludzi już teraz boi się wejść do lasu. Tę rzeczywistość tak wyraża założyciel kla.tv Ivo Sasek: "Dlaczego żadna prokuratura i żaden wymiar sprawiedliwości nie miesza się do obrony ewidentnie toczącego się na początku ludzkiego rozlewu krwi? Czy oni są częścią tych intrygantów?". Spójrzmy w przeszłość: Jak to było, gdy wilki były bardziej powszechne w Europie? To nie przypadek, że bajka o "Czerwonym Kapturku" pochodzi z Francji. Aż do XIX wieku wilk był tu uważany za wielkie zagrożenie. Atakował on wszelkiego rodzaju zwierzęta gospodarskie, takie jak bydło, owce i konie, a nawet nie poprzestawał na ludziach. Dziś istnieje tendencja do wypierania tych faktów. Wielu historyków obala bajkę o kochanym wilku. Historyk Jean Marc Moriceau ustalił na przykład na podstawie zapisów w archiwach, że od końca średniowiecza do początku XIX wieku we Francji dochodziło rocznie do 240 ofiar śmiertelnych wśród ludzi i około 400 rannych w wyniku ataków wilków. Liczba niezgłoszonych przypadków jest zapewne znacznie większa. W świetle tego historycznego faktu w nowym świetle ukazują się dzisiejsze uspokajające frazy organizacji ekologicznych, takie jak: "Wilki nie potrzebują dzikiej przyrody i żyją z nami w krajobrazie kulturowym. Dlatego obserwacja wilka w pobliżu osiedli nie jest sama w sobie niczym nadzwyczajnym." Kto ma interes w takim ukrywaniu zagrożeń dla populacji? Są też poważne fakty historyczne do przekazania z Rosji: Tam na początku II wojny światowej wszyscy zdrowi mężczyźni ze wsi zostali powołani na front. Jednocześnie skonfiskowano wszelką broń myśliwską, co spowodowało, że kobiety, dzieci i starcy pozostali całkowicie bezbronni. Wilki zareagowały na to bardzo szybko, co doprowadziło do intensywnych najazdów na zwierzęta gospodarskie i fali śmiertelnych ataków na mieszkańców wsi, przede wszystkim dzieci. Takie relacje świadków o śmiertelnych atakach wilków były nie tylko cenzurowane przez ówczesny rząd rosyjski, ale również osoby odpowiedzialne na Zachodzie wydają się robić wszystko, aby ludność nie dowiedziała się o takich atakach wilków. Obecnie istnieje również inne, ukryte zagrożenie ze strony wilków. Mianowicie, hybrydyzacja. Niezależne niemieckie laboratorium "For Gen" zbadało ugryzienia owiec. Próbki dały profil DNA, który zidentyfikował jako sprawcę tzw. wilcze hybrydy, w tym przypadku mieszkańca kanadyjskiego (!) Timberwolfa i psa. Również we Francji wśród pięćdziesięciu próbek krakusa znaleziono kilka wilczych hybryd, wszystkie od tej samej (!) rasy psów. Te oczywiste oznaki celowej hodowli i zasiedlania sztucznie rozmnożonych wilczych hybryd zostały potwierdzone przez inne niezależne laboratorium, czemu jednak państwo gwałtownie zaprzecza. Całą sprawę czyni jeszcze bardziej wybuchową następujący fakt z historii: Podczas zimnej wojny krzyżówki psów i wilków były hodowane dla celów wojskowych, ponieważ są one niezwykle ciche, bardziej inteligentne niż przeciętne, bardziej agresywne i mniej płochliwe wobec ludzi. Ale to właśnie podczas wojny żołnierze doświadczyli cudownego zwycięstwa w obliczu przytłaczającego niebezpieczeństwa. The New York Times donosił, że podczas I wojny światowej liczne wilki przez wiele tygodni atakowały żołnierzy na liniach frontu w Polsce i krajach bałtyckich. Sytuacja stała się tak nieznośna że dowódcy niemieccy i rosyjscy zgodzili się na rozejm. W rzeczywistości wrogie oddziały obu stron walczyły z wilkami z powodzeniem. Ten incydent pokazuje, że nienaturalne siły mogą być pokonane tylko wtedy, gdy są zjednoczone - zjednoczone pomimo skrajnej opozycji. Sprawa wilka dzieli obecnie społeczeństwo w mieście i na wsi. Wiele osób nie rozumie na przykład, dlaczego wilk jest objęty taką ochroną - nie jest to bynajmniej zwierzę zagrożone wyginięciem. Obecnie na ogromnych obszarach Kanady i Alaski grasuje 58 000 - 70 000 wilków. W Rosji jest ich 25-50 tys. Choć w Kanadzie i na Alasce zabija się rocznie około 3 tys. wilków, nie zagraża to całej ich populacji. Poniższy cytat z politologa Franka N. Möllera brzmi zatem następująco: "Jak widać dziś, wilków nie da się usprawiedliwić w gęsto zaludnionym kraju, którego konstytucja opiera się na prawach człowieka i odpowiedzialności państwa opiekuńczego. Od decydentów należy więc oczekiwać, że zobowiążą się do tego, co według ogólnych standardów nie wymagałoby właściwie żadnych specjalnych zachęt: Wilki muszą zostać całkowicie usunięte z krajobrazu, ich tolerowanie przez państwo przy ogromnych kosztach administracyjnych musi zostać natychmiast zakończone, i to zanim pierwszy człowiek zostanie skrzywdzony lub nawet zabity przez wilki w tym kraju."

von ah/pi/mv/dkb/ lnc

Quellen/Links: https://www.stern.de/panorama/niedersachsen--woelfe-verfolgen-junge-radfahrerin-33225410.html
https://www.merkur.de/deutschland/tot-zerfleischt-wald-woelfe-hund-attacke-spaziergang-bisswunden-tiere-oberlausitz-angriff-92131167.html
https://www.kla.tv/12130
https://www.dbb-wolf.de/mehr/literatur-download/berichte-zu-praevention-und-nutztierschaeden
https://www.berufsschaefer.de/151/berufsschaefer
https://www.dbb-wolf.de/Wolfsmanagement/herdenschutz
https://www.youtube.com/watch?v=Jwod0j6kAj4
https://www.jaegermagazin.de
Ausgabe: 5/2018 „Stunk im Wolfsbezirk“ https://www.vwl-ost.ch/der-wolf/probleme-in-frankreich/
https://www.vwl-ost.ch/der-wolf/konditionierung-auf-menschen-als-beute/
Buch “Zur Hölle mit den Wölfen“ von Dipl.-Pol. Frank N. Möller Zeugenaussagen