Bukiet na zakończenie "Schöpferkraft" z Bekki, zespołem tanecznym i Ivo Saskiem

07.09.2024 | www.kla.tv/30372

Chcemy zakończyć tańcem w tej piosence, a raczej chcę powiedzieć, że jest to poetycki projekt taneczny. A Bekki wspaniale podsumowała to, co dziś usłyszeliśmy. Powiedziała, że jesteśmy tancerzami na nieprzewidywalnym parkiecie życia i aktorami w roli, którą dla siebie wybieramy. Powiedziałabym więc, że zataczamy pełne koło, tak jak Ivo rozpoczął ten dzień. Jesteśmy aktorami w świecie przeznaczenia. Jesteśmy w jego środku, ale możemy wybrać rolę. Mając to na uwadze, chciałabym po prostu dać wam trochę więcej pokarmu dla duszy w tym tańcu, którym możemy po prostu cieszyć się dzisiaj ponownie. W tym świecie przeznaczenia jesteśmy tak wdzięczni, że twórcza siła w nas osiąga wszystko. Moc twórcza. W głębi istnienia, gdzie czas ginie w cieniu wieczności, czeka niewyczerpana moc - szept nieskończoności, który mieszka w każdym z nas. Pośród ciemności, gdzie słabość ogarnia nasze myśli, pulsuje niezachwiane serce wojownika, który jest gotowy pokonać swoje wewnętrzne demony. Prawdziwa siła naszego ducha ujawnia swój pełny blask w chwilach słabości. Zdajemy sobie sprawę, że nasza słabość nie dyktuje naszego przeznaczenia. Nasza słabość nas nie irytuje, lecz ukierunkowuje. Bo to właśnie w tej kruchości rozwija się niezachwiana wola, czekająca na uwolnienie. Nasze granice są tylko granicami - stworzonymi przez nasze własne umysły. Jesteśmy bezgraniczni, niepowstrzymani, nieskończeni. Nosimy wolność wiatrów w naszych umysłach, przeznaczenie oceanów w naszych snach, moc Boga w naszych sercach. Nasza twórcza moc nie jest ukryta w nieskończonym morzu zbiegów okoliczności. Każda chwila, w której oddychamy, jest okazją do stworzenia własnej historii. Jesteśmy twórcami - i stworzeniami jednocześnie, tancerzami na nieprzewidywalnym parkiecie życia; aktorami w roli, którą sami sobie wybraliśmy. Poza ciemnością wątpliwości, poza cieniami doświadczeń, podnosimy się, ponieważ NIE JESTEŚMY OFIARAMI naszych słabości. Jesteśmy twórcami. Każdy krok, każda łza, każda wyciągnięta lekcja, każda kruchość ludzkiej niezdolności otwiera nasze horyzonty i przybliża nas do serca Boga. Każda łza, którą wylewamy, karmi ziarno odwagi w nas; każda blizna, którą nosimy, opowiada o naszej wytrwałości. Możemy czuć się jak poobijany statek w szalejącej wichurze, ale wewnątrz nas narasta niepowstrzymany przypływ determinacji, aby przetrwać najbardziej ponurą burzę. Obejmujemy promienne piękno chwili obecnej jako twórcy naszego przeznaczenia, jako architekci naszego sukcesu. W każdej chwili, gdy stajemy w obliczu bezbronności, zawieramy sojusz z naszą wewnętrzną siłą, aby wspiąć się na szczyt boskości, która w nas drzemie. W ten sposób uwalniamy twórczą moc ukrytą w naszej pozornej słabości i stajemy się promiennymi świadkami triumfu Boga nad ograniczeniami, które sami na siebie nałożyliśmy. Jesteśmy twórcami. Nasze serce bije w rytmie Stwórcy. Każdy oddech - akt stworzenia; każdy ruch - melodia życia. [Ivo Sasek] Bekki, cóż za godne zakończenie; cóż za godne zakończenie! A co Bekki i ci wszyscy (to byli wszyscy artyści OCG, których dzisiaj widzieliście), co przekazaliście - chcę to jeszcze raz podkreślić na koniec - to nie jest przeznaczone dla specjalnej grupy. To, co powiedzieli, co zeznali, a nawet to, o czym wspomniałem na początku, odnosi się do każdej osoby, która tu dziś była - od najgłębszego, najbardziej przekonanego ateisty do najbardziej religijnego, niezależnie od rodzaju, do każdego naukowca lub polityka. Dotyczy to nas wszystkich. Postrzegamy to jako świetną okazję, świetne rozwiązanie. Drodzy, kiedy patrzę wstecz i myślę o tym powtarzającym się oskarżeniu "przynosicie wiele problemów, ale żadnych rozwiązań". Czy słyszeliście dzisiaj rozwiązania? O tak, o tak! Dziękujemy wszystkim, którzy pokazali rozwiązania. Dziękujemy bardzo! Cóż za obfitość. Tak, co za bogactwo rozwiązań. Ale, jak już powiedziałem, nie zawsze chcemy słuchać wszystkich. Niemniej jednak są to rozwiązania i nadejdzie czas, kiedy zrozumiemy każdy problem, każde rozwiązanie i każdą sugestię. Nadchodzi czas, kiedy zrozumiemy wszystko, co zostało dziś powiedziane. Przypomnę jeszcze raz: kogo słuchaliśmy? Najpierw Ivo Sasek, potem Stefan Magnet, potem David Icke, Heiko Schöning, potem Tilman Knechtel, potem James Corbett, Michael Ballweg, Elias Sasek. Jeszcze raz dziękuję wszystkim prelegentom za obecność, za poświęcenie czasu na świętowanie naszej 20. rocznicy AZK. Atmosfera z ludźmi na scenie była wspaniała. Wszystko było wspaniałe. Wszyscy pracowaliście razem jak "jeden mąż". Chciałbym jeszcze raz podziękować wszystkim technikom, tym setkom, wszędzie, na wszystkich urządzeniach. Czasami pociliście się krwią, zawsze robi się ciasno, gdy maszyny się psują. Na początku była awaria techniczna. Pokonaliście ją. Mam nadzieję, że tłumaczenia na języki, na kraje, zadziałały. Dziękujemy wam, „ wszystkie narody ”, za to, że byliście z nami. Mamy nadzieję, że zobaczymy się ponownie na kolejnej AZK. Jeśli Bóg zechce i będziemy żyli. I powtórzymy znowu na koniec: zrobiliśmy to wszystko z miłości! Nie dla zysku czy jakichkolwiek spekulacji, ale dlatego, że Was kochamy i chcemy prowadzić Was ku Waszemu przeznaczeniu, które będzie największym spełnieniem w Waszym życiu, jakiego nigdy nie moglibyście sobie wyobrazić. Kochamy Was, potrzebujemy Was i mówimy: Pa, do zobaczenia innym razem. Do zobaczenia..

z IS

Źródła/Linki: --